Een kind heeft geen regelmaat. Mijn zoon ook nog niet. De ene dag slaapt hij 1 keer en soms 2 keer. Prima toch?
Dat moet je als eerste los laten. Luister naar je kind ipv naar de klok.

Het kan een sprong zijn ja. Ik merkte soms niets van die sprongetjes. Vind het ook geen goed boek.

Probeer te doen wat goed voelt. Ga niet af op wat een schrijver zegt, ga af op jouw gevoel en jouw kind.

Nou, mijn gevoel is dat ik nog maar vijf weken moeder ben en zo bitter weinig weet, dus ik baseer me graag op feitjes en ervaringen.

Ik denk dat je gewoon een kleine baby van vijf weken oud in je draagdoek hebt liggen en dat je die niet nog niet in een straks tijdschema moet willen krijgen. Met regelmaat wordt vooral de volgorde van handelingen bedoeld (slapen/drinken/spelen, zoiets). Of ze een sprong heeft weet ik niet, dat kan, maar misschien heeft ze gewoon haar dag even niet.

Even offtopic, ik moet altijd lachen om al die sprongetjes, ik heb ooit een kindje op m'n werk gehad en elke keer als ze gebracht werd, élke keer, zei mama weer dat ze midden in een sprong zat. Echt, dat arme kind kwam nooit meer neer op aarde uit die sprong

Tja, een sprong of een dip, wie zal het zeggen - en maakt het wat uit? Het is een lastige dag en morgen is het weer anders en de dag erna weer. Dit is een van de redenen waarom ik niet dol ben op de babytijd, wat een gedoe man.
Wat wel scheelt: zolang je er eten instopt en af en toe een luier verschoont, doe je het niet fout.
En wat dat ritme betreft: er zijn grofweg twee 'kampen': het eerste doet alles op verzoek en op gevoel en het tweede wil een boekje waarin staat hoe laat baby-etenstijd is (ik chargeer). Ik heb het idee dat het eerste kamp wat ruimer vertegenwoordigd is op het forum of misschien wel op het internet in het algemeen. Je komt er vanzelf achter wat werkt voor jouw meisje en voor jullie als ouders. Bij mijn eerste kreeg m'n zelfbeeld een flinke deuk: ik dacht dat ik vrij relaxed was en go with the flow enzo, maar ik vond dit soort gedoe dus knetterirritant. Ik heb toen een boek gekregen van een Australische vriendin waarin een vrij strak schema stond beschreven. En dat werkte voor ons, en ook voor onze baby. Daarmee wil ik dus niet zeggen dat jij dat ook moet doen - en je hoeft het ook allemaal niet nu te weten of te beslissen. Dingen uitproberen kan ook.

Onze baby's zijn natuurlijk even oud. Ik merk wel dat ze wel iets huileriger is en minder makkelijk in slaap valt. Heb dit nooit aan een sprong gekoppeld eigenlijk haha.. Er wordt gezegd dat rond week 6 de piek is van huilen en dat het daarna weer afneemt dus dat was mijn verklaring.

Ik geef borstvoeding dus voor mij is het gemakkelijer om haar even aan te leggen. Ik hoef ook geen structuur in voedingstijden te hebben.

Het is ook ons tweede kindje dus zijn wel wat makkelijker in het laten huilen.

Als je haar graag wil knuffelen en vasthouden moet je dit gewoon doen. Je kunt haar nu nog niet verwennen en voor zo'n baby is het ook allemaal nieuw en wennen.
Meestal is het na een dag of 2 wel weer normaal en heb je weer een ritme gevonden. Ik herken wel je gedachte van wat ze nu proberen te zeggen. Ik heb alleen gemerkt dat dit bij de oudste mij veel stress op leverde en dat werkt ook averechts.

Ria Blom is echt een achterhaalde methode. Zeggen ze hier zelfs op het cb.
Ik heb zelf het boek 'baby's in een droomritme'. Vond ik echt heel fijn.

Was niet lullig bedoeld, Sorry als het zo overkwam. Maar was meer een hart onder de riem dat je op jezelf moet vertrouwen. Snap goed hoe jij je voelt, zo voelde ik mij ook.

Wat mij op een gegeven moment heel erg hielp, was na elk slaapje een fles. D. heeft lang op 8 flessen per dag gezeten. Ze sliep in het begin waardeloos in bed overdag en in de avond. Ik probeerde het steeds weer, maar vaak was het kort of moest ik elke paar minuten lopen voor de speen. Loslaten hielp, ze heeft heel wat tijd bij mij op de borst geslapen overdag.
De regelmaat van slapen, voeden, knuffelen/spelen en bij eerste vermoeidheidssignalen heeft hier veel geholpen. Laten huilen heb ik nooit gedaan, daar werd D. zo overstuur van en ik zelf eigenlijk ook. Wat dat betreft moet je vooral doen wat zelf goed voelt.
Ik snap je heel goed, je hebt geen idee waar je goed aan doet. D. heeft hier een half jaar bij ons op de kamer geslapen. De eerste 3 maanden sliep ze elke avond bij ons op de borst en de eerste 1-2 maanden ook veel overdag. Ik liet haar niet huilen, maar was altijd snel bij haar als ze brulde. Tot een maand of 7/8 kreeg ze nog (bijna) elke nacht 1 a 2 nachtvoedingen. Zo vaak was ik er onzeker over, verwen ik haar, raakt ze hier gewend aan, gaat 't straks een strijd worden om haar wel in haar eigen bed te laten slapen etc. En uiteindelijk is dat allemaal zonder al te veel gedoe goed gekomen. Het slapen in bed overdag zijn we bij bijna ieder slaapje gewoon weer gaan proberen. Was ze echt doodmoe en was het die dag nog niet goed gelukt te slapen, dan liet ik haar gelijk bij mij slapen. Na een maand of 2 probeerden we elke week een keer haar 's avonds rond een uur of 7/8 al in bed te leggen. Ineens ging het goed.
Qua voedingen is een ritme zeker heel lekker. Maar ook als dat elke dag wat anders gaat, doordat ze andere tijden slaapt, is dat niet erg. Hier ging ze op een gegeven moment vanaf het begin van de avond een groot deel van de nacht doorslapen. Dan kreeg ze bv. rond 19u de laatste fles. Overdag kreeg ze 4 flessen en dan rekende ik 's morgens als ze wakker werd uit hoe laat de 2 flessen overdag dan nog gegeven moesten worden.

Ik denk dat je het vasthouden aan ritme en beetje los moet laten.
Mijn zoon is 8 weken en heeft ook niet echt een ritme. De ene keer heeft hij na 2,5 uur honger en de andere keer moet ik hem na 4 uur wakker maken. Soms is hij een tijdje wakker voor of na een voeding en soms slaapt hij van voeding tot voeding.
Ik doe gewoon mijn ding en zie wel hoe de dag loopt. En houd er rekening mee dat hij na ongeveer 3 uur weer wil drinken. Maar dat is dus soms ook eerder of later.
Nou geef ik wel borstvoeding, dus zit geen maximum aan wat hij mag drinken. Maar mijn dochter kreeg flesvoeding en bij haar deden we het ook zo.

Wij hadden met 5 wk ook echt totaal geen ritme of logica erin, alleen dat we probeerden 3 tot 4u tussen de voedingen probeerden te houden. Echt iets meer sturen van onze kant deden we echt pas met 3 maanden ofzo. Dat je Ria blom aanhaalt snap ik wel als je graag iets van houvast hebt. Een vriendin van mij zei letterlijk toen ze die methode ging gebruiken: ja want meten is weten zij wilde echt meer snappen. Ik vind het ook best een heftige methode hoor!

Ik vond het trouwens ook wel een lastige afweging, of we niet juist meer moesten sturen, juist meer moesten helpen met een evenwicht en ritme aan te wennen en aan te leren. Maar we hebben toch gekozen voor T volgen. Als jullie alleen liever wel duidelijkheid willen, het daar zelf beter op doen, ja dan kun je prima toch een methode als handvat gebruiken? Als dat goed voelt?

De oei ik groei app legt ook best wat uit trouwens, heb je die al??

Elk kindje is anders, maar dat wist je al. Als jij die methode prettig vindt en het voor jullie werkt, doe dat dan. Als dat puntje van het laten huilen zo afschuwelijk vindt, dan laat je dat puntje zitten. Lief, ze is nog zo klein. Je kunt haar nu nog niet verpesten hoor. Ik bedoel dat niet betweterig ofzo, maar er is geen foute manier als je liefde voor haar centraal staat.

Jullie moeten nog volop aan elkaar wennen. Jij hebt weleens een rotdag, zij ook. Daar moeten jullie 'gewoon' doorheen, ook al voelt dat niet verklaarbaar of logisch.

Ik heb nooit op verzoek gevoed, omdat twee verschillende verzoeken van twee baby's niet haalbaar waren om aan te voldoen. De eerste 6 weken kregen ze om de drie uur een voeding. Daar maakte ik ze wakker voor. Die voeding ging niet altijd op. Na een week of 6 ben ik s'nachts niet meer gaan wekken, maar pas gaan voeden als er een baby wakker werd. Overdag hield ik om de drie uur wel aan. Ik heb ze wel altijd getroost en nooit laten halen. Troosten deed ik door zingen, wiegen, rondlopen of combinatie van die drie. Er zaten periodes tussen dat ze meer huilden dan normaal. Het maakte mij niet uit of het wel of niet een sprong was. Ze zaten dan gewoonweg niet goed in hun hum. Enige dat ik dan anders deed was nog meer troosten. Voedingen hield ik hetzelfde. Ik had trouwens een boekje van het ziekenhuis waarin stond hoe je voedingen op kon bouwen na thuiskomst. Daar heb ik me aangehouden.

Wat voor de ene baby werkt hoeft ook niet voor de andere baby te werken. Elena was veel meer gebaad bij een vast ritme, elke 4 uur de fles. Naomi bepaalde het helemaal zelf die dronk gewoon niet als ze geen honger had, om een kwartier later de fles wel leeg te drinken.

Volg vooral je gevoel, je moet doen waar je je goed bij voelt, niet wat wij of alle boekjes zeggen. Nou ja, voel jij je goed bij een boekje moet je dat doen natuurlijk maar ik zou het meer als houvast gebruiken en niet als heilige methode zeg maar.

Ik vind niet dat je ongestructureerd met je baby omgaat. Er is ook weinig structuur in te brengen met een pasgeboren kindje, lijkt mij tenminste. Wij volgden I 'gewoon' (niet dat het dus niet zwaar was) had ze honger, dan kreeg ze gewoon weer een flesje, voelt voor mezelf niet goed om het te rekken zodat ze in een schema past qua drinken. Als ik honger/trek heb eet ik ook en zo'n baby snapt er al helemaal niks van. Die heeft gewoon oergevoelens en basisbehoeften. Eten en bij mama/papa cocoonen.

Waarom laat je haar huilen? Waarom probeer je een schema aan te houden bij een baby van vijf weken? Dat begrijp ik niet zo goed. Een baby van 5 weken houdt zich niet aan een schema. Ze wil het liefst zoveel mogelijk bij jou zijn, de wereld is nog nieuw. Natuurlijk schopt ze 'het schema in de war', je denkt toch niet dat ze enig benul heeft van jouw schema? Ik zou je echt willen aanraden om meer op je (moeder) gevoel te vertrouwen. Hou haar lekker dichtbij je, laat haar niet huilen, maar troost haar als ze huilt, doe haar in de doek, of ga met haar lopen, zing liedjes, dat soort dingen. En laat al die regeltjes en schema's los. Kijk naar je kind en vertrouw op je gevoel.

Mijn ervaring is dat iedereen maar wat doet in het begin. Sommige mensen stralen misschien uit dat het bij hen allemaal vanzelf gaat en dat ze precies weten wat ze doen, maar iedereen is echt wel zoekende van tijd tot tijd. Zeker in dat eerste jaar.

Het is ook niet dat er maar één manier is om het goed te doen. Niet voor niks zijn er zoveel discussies over het ouderschap en over opvoeden.

O ja en die sprongetjes heb ik nooit begrepen. Niet alle baby's doen alles zo precies op hetzelfde moment. Natuurlijk is er een lijn te ontdekken in de ontwikkeling, maar wanneer jouw kind dit precies doet en hoe hij hierop reageert is per kind verschillend. Kijk gewoon naar je kind en trek je niet teveel aan van al deze informatie, dat werkt alleen maar verwarrend. Als ze huilerig is, dan hou je haar wat meer bij je. Als het goed gaat in het eigen bed, dan leg je haar daarin, als ze het fijn vindt om in de wagenbak te slapen in de woonkamer, dan hou je haar daar lekker. Als ze hangerig is, dan laat je haar lekker bij je hangen. Het is allemaal niet zo moeilijk, als je maar vertrouwen leert hebben in je kind en in jezelf.

Een baby heeft maar 1 manier om zich te uiten in het geval van pijn, vermoeidheid, jeuk, irritatie, eenzaamheid, en nog veel meer, namelijk door te huilen. Ik vind het daarom zelf heel belangrijk om een baby daarin veiligheid te bieden en vind het zelfs schadelijk om dat niet te doen. Ik ben van mening dat lichamelijke verzorging voor een baby net zo belangrijk is als emotionele verzorging.

Caulfield, volgens mij heb ik precies hetzelfde als jij toentertijd. Ik ben van mezelf heel go with the flow, maar het lukt me niet om dat op m'n baby toe te passen. Juist omdat ik het in de vingers probeer te krijgen, vind ik het irritant dat het steeds verandert. Als ze de fles een uur eerder wil, ligt gelijk dat schema een stuk vroeger en dan ben ik weer in de war haha.

De rest: ik probeer haar voedingen trouwens niet op te rekken trouwens, want als ze honger heeft is dat zinloos. Het is niet zo dat ik aan háár structuur probeer op te leggen, ik probeer juist in de vingers te krijgen wat zij aan míj aangeeft. Dat stond er misschien niet zo duidelijk :-).

Rebecca, leuk om herkenning te lezen. Dat is inderdaad ook wat wij proberen vast te houden: die regelmaat, alles ongeveer in dezelfde volgorde. We laten haar dan wel huilen als ze dat doet, maar als ze echt overstuur wordt troosten we haar gewoon. Dat gebeurt gelukkig niet zo vaak en ze huilt meestal maar vijf minuten. We houden de methode in grote lijnen aan, maar niet tot in de puntjes. Dat voelt gewoon niet goed, wat Charlotte zegt idd.

Geloof in sprongetjes of niet: ze is sinds gisteren wel weer zichzelf, huilt minder en eet en slaapt weer goed. En ze doet allemaal leuke nieuwe dingen, heeft de wereld om zich heen beter door. En ze lacht, joepie wat heerlijk!

Het is geen machine. Dus ze zal niet precies elke dag hetzelfde doen en willen als de dag erna. Zelf eet je misschien ook de ene dag pas om 10 uur 's ochtends je ontbijt, omdat je dan pas trek hebt en de dag erna al om 7 uur. Een baby van vijf weken reageert nog heel instinctief en wil gewoon eten als het honger heeft en gaat dan huilen. Ik gaf borstvoeding en met vijf weken gaf ik wel 10 - 12× per dag. Dat ging helemaal op gevoel, ik stemde het puur af op haar gedrag.

Ik weet dat het anders is als je flesvoeding geeft, maar op zich is het niet vreemd als een baby meer/vaker wil dronken dan die 5 - 6× die jij nu inplant op de klok.

Hè wat gek, ik dacht altijd dat het wel een machine was joh.

Je doet wel alsof je het allemaal strak kan inplannen, dus vandaar mijn opmerking. Ik hoop dat je het allemaal een beetje kan loslaten. Succes!

Nou, dankjewel hoor!