Gisteravond werd N. huilerig wakker. Ik kom bij haar, ze was nog half slapend. Begon ineens keihard te gillen, naar haar hoofd te grijpen, "Auw, auwww!". Bij mij op schoot genomen, in slaap gevallen, minuut later weer hetzelfde. Gillen, krijsen van de pijn. Telkens naar haar hoofd grijpend. Om de paar minuten dus een 'aanval' van steken in haar hoofd (denk ik), waarbij ze tussendoor rustig wordt en even in slaap valt. Na ongeveer een kwartier was ze weer in slaap en heb ik haar weer neergelegd. Ik deed erg mijn best kalm te blijven, was zelf zó ontzettend geschrokken van het haar zo zien. Heel eng. Begin van de nacht kreeg ze nog een paar keer van die aanvallen, maar omdat ze bij mij in bed sliep was ze gauw rustig. Vandaag was ze bij mijn oma, wij waren werken, en heeft ze af en toe ook even naar haar hoofd gegrepen en klaagde over hoofdpijn. Zonder huilen en gillen, maar het was dus wel aanwezig.

Het kan heel goed zijn dat die aanval van gisteravond een reactie is op overprikkeling. Vrijdag had ze een enorm drukke dag (kinderfeestje na school). N. is heel erg gevoelig, dus dat zou een hoop verklaren. Echter, ze heeft deze aanvallen al twee keer eerder gehad. Toen was er weinig wat het echt had kunnen triggeren. Geen drukte ervoor, niks bijzonders. Omdat dit nu al de derde aanval in een half jaar is en je kinderen niet heel vaak hoort over serieuze hoofdpijn, vraag ik me af of ik hier iets mee moet? Iemand die hiermee bekend is? Kinderen die dit ook weleens hebben? Wat doe je op zo'n moment?

Ik schrijf het voor nu even in de agenda op wanneer het was, zodat ik het bij kan houden. Mocht ik er uiteindelijk mee naar de huisarts gaan heb ik alvast een soort tijdlijn die ik kan laten zien.