Minder sociaal...

03 Apr 2016 11:51 door SoGood

Hallo! Hebben jullie dat ook, sinds je moeder bent dat je stukken minder sociaal bent? Ik denk dat vermoeidheid er mee heeft te maken maar het liefst ben ik in mijn vrije tijd alleen met mijn man en kind, gewoon lekker samen.

Ik word echt zo moe van dat socializen enzo. Voorheen was ik over het algemeen heel correct en vriendelijk maar nu heb ik moeite met small talk en ik erger me aan familie die vinden dat ze het recht hebben om ons kind steeds maar weer te zien. Ik krijg ook al verwijten naar mijn hoofd; "Ik heb F al 2 weken niet gezien" en "Piet heeft de baby pas 1 keer vastgehouden!" Ook al die drukte om haar heen dan, ik vind dat gewoon heel vervelend en mijn man ook. Maar ja, het is familie en ook opa's en oma's en ooms en tantes willen haar zien, dat snap ik maar ik merk dat ik die balans niet kan vinden want we houden ze al zo op afstand.

Gisteren zijn we met vrienden uit eten gegaan, zonder baby en dat kan ik dan wel. Dan kan ik ook echt ontspannen en het even niet over baby's hebben. Was echt super gezellig!

Vandaag komt familie mijn man helpen met klussen, super lief maar zijn vrouw moet ook mee want dat is "zo gezellig en dan kan ze de baby ook lekker zien" ondertussen kan ik haar de hele dag entertainen natuurlijk. Ik zie daar al een week tegenop met als resultaat dat ik nu al chagrijnig ben. (Oooh erg hè, ik schaam me dat ik dit typ.. Ik wil een uur gezellig doen maar dan is mijn energie daarvoor wel op vermoed ik!) Toen de baby 5 weken was is er over me gezegd dat ik zo veranderd ben, tja.. Dat geloof ik wel maar mensen laat me dan ook even!

03 Apr 2016 11:56 door SoGood

Moet ik de topictitel aanpassen naar Asociaal? :laughcry:

03 Apr 2016 11:59 door Spencer

Ik kan er ook echt niet tegen als mensen R claimen. Het is een mens, geen xbox om je te entertainen.

03 Apr 2016 12:01 door Anoniem184

SoGood schreef:Moet ik de topictitel aanpassen naar Asociaal?

Haha, nouja, misschien als je na vijf minuten al een heel epistel als reactie had verwacht, wel :wink:

Ik hoor van veel nieuwe ouders wel dat dat wat jij ervaart normaal is, trouwens.

03 Apr 2016 12:04 door Anoniem281

Joh wij zijn nu al asociaal, dan. Wij zitten met z'n tweetjes liever samen, met de katjes, dan dat we familie afgaan. Babykamer e.d. hebben we ook allemaal zelf gedaan en m'n schoonmoeder heeft zelf moeten vragen of ze 't kamertje mocht zien en toen dacht ik eigenlijk nog 'Hm? Hoezo? Je hebt toch een fotootje gehad?'

't Is niet zo dat ik ze niet aardig vind en ze mogen best komen.. Maar dan 't liefst rond etenstijd (eten moeten we toch) en daarna weer wieberen, want dit is ons eilandje en we zitten er heerlijk saampjes. Straks komt onze zoon daarbij en nou ja. Ik stuur wel een filmpje door of zo..

03 Apr 2016 12:04 door Geel

Ik herken t wel een beetje. Wij zijn nu twee weken onderweg, maar ik ben ook nog niet echt 'onder de mensen' geweest. Heb ook helemaal geen zin in kraambezoek, ik had gewoon na zes weken zo'n kraamfeest moeten geven. Nu hebben we ook wel wat heisa gehad met mijn buikaanvallen en M. die een beetje ziek is, dus genoeg aan ons hoofd. Maar pfft, het is nogal wat, een kind krijgen. Je moet daar echt van bijkomen en dan is sociaal zijn best vermoeiend. Ik krijg gelukkig veel steun en begrip in m'n omgeving, maar ook al kreeg ik die niet: ik en mijn gezin gaan nu even voor. We moeten elkaar leren kennen en om dat goed te doen is tijd nodig. Gewoon staan voor wat jij vindt en wilt hoor SoGood!

03 Apr 2016 12:50 door Sam

Jaaaaa!!!
Ik ben echt meer een trut voor mn omgeving denk ik..
M'n man heeft een sprookjeshuwelijk, de heks zit op de bank :laughcry:

Maar ik vind niet dat mensen rechten hebben mbt ons kind.

Eerlijk gezegd maakt dat mij niet uit. Thuis is het wel heeeellll gezellig

03 Apr 2016 13:06 door Leaf

Ik herken het van vrienden. Sommige zijn echt compleet van de radar verdwenen, helaas.

En misschien ben ik dan ook wel een trut, maar als ik tig keer geprobeerd heb met je af te spreken (en diegene heeft nog steeds mijn huis niet gezien bijv) en nul op het rekest krijg en dan wel uitgenodigd worden voor een verjaardag, dan ga ik dus echt niet hoor. Dan voel ik me echt een soort opvulling op zo'n verjaardag.

03 Apr 2016 13:08 door Anoniem186

Ik heb dat ook gehad na m'n bevallingen. Ik ben wat mensen daardoor kwijtgeraakt en achteraf heb ik daar veel spijt van gehad.
Het leven bestaat uit meer dan alleen je gezin. Toch belangrijk om niet te vergeten.

03 Apr 2016 13:25 door Anoniem148

Ik heb dat ook. Ben alleen bij onze ouders op mijn gemak.
Ik heb geen behoefte aan vrienden die op de koffie willen komen. Ik wil gewoon mijn eigen ding doen en mijn eigen ritme hebben. Dan willen ze om 3 uur afspreken maar dan slaapt zoon nog en ik rust dan of doe dan het huishouden. Later kan niet want dan zitten hun met het eten. In de ochtend willen ze ook niet.
Als ze gaan zeuren hoeft het van mij helemaal niet meer.

Gelukkig doen we af en toe iets alleen met vrienden of vriendinnen en dat scheelt veel.

03 Apr 2016 13:33 door Parel

Ik ben niemand kwijtgeraakt daardoor, als je daardoor mensen kwijt raakt dan zijn het wat mij betreft geen echte vrienden, dus dan hoeft het al niet meer.

Onze oudste huilde ook veel, daar was je echt blij mee dat ze sliep, en dat deed ze daardoor ook eigenlijk alleen maar thuis. Wij waren de eerste met een kind, en veel vrienden dachten toen wel jeetje wat een saaie sufferds, maar nu ze zelf allemaal kinderen krijgen is het eigenlijk een en al begrip wat we krijgen.

Wel hebben wij altijd alle verjaardagen en feestjes bezocht, altijd in ieder geval een van ons ging erheen. En bij de 2e hebben we een kraamfeest gegeven, juist omdat ik geen behoefte had aan al die onrust van kraambezoek in mijn huis.

03 Apr 2016 13:53 door ShallY

Ow heel herkenbaar SoGood.

Sinds de kleine man geboren is hebben we elk weekend wel iets gehad. Of visite of verjaardagen. Afgelopen weekend met Pasen waren we bij eens niks te hebben. En ee hadden net afgesproken niks te gaan doen, wat denk je, bellen mijn schoonouders of ze langs mogen komen.
Gelukkig heeft mijn vriend toen netjes gezegd dat ze ons dit weekend wel zien masr dat we nu even tijd voor onszelf willen. Gelukkig begrepen ze dat ook wel (denk ik en anders pech).
ik was voorheen al een huismus dus wat dat betreft niet echt veel veranderd.

Ik vind het alleen vervelend dat iedereen denkt dat ze de kleine wel meteen vast mogen houden. Net als gisteren op verjaardag bij m'n schoonmoeder, knetter druk, en dan vind ik het niet nodig. Hij raakt al helemaal uit z'n doen met al die mensen om zich heen.
Wel bij opa en oma op schoot maar niet bij jan en alleman. Wat ik geen toffe actie vond van m'n schoonmoeder is dat ze de kleine uit de maxi cosi haalde terwijl we net bezig waren met hem in slaap te krijgen. Daar had mijn vriend wel even wat van gezegd.

03 Apr 2016 14:16 door Soleil

Heel herkenbaar!
En ik krijg ook gelijk de kriebels als mensen konen 'babyknuffelen' ipv kraamvisite. Kijken mag, de rest bepaal ik!
Nu hebben wij niet veel vrienden, dus degene die komen zijn van harte welkom.
Maar al die familie...

03 Apr 2016 14:25 door Anoniem250

Ik vind kraamvisite een vervelend iets. In die periode wil ik graag mijn baby leren kennen, zelf herstellen en een ritme krijgen. Steeds bezoek komt dan juist helemaal niet uit. Mijn baby uit handen geven vind ik ook niet fijn.
En mijn schoonmoeder wilde voedingen doen. Dat wilde ik al helemaal niet.

Na twee a drie maanden had ik wel weer een ritme en vond ik het leuk en gezellig met vriendinnen af te spreken.
Met of zonder kinderen.

03 Apr 2016 15:22 door Susan

Ik vind niet dat je iemand zou moeten afrekenen op de eerste maanden na de bevalling. Dan ben je echt nét bevallen, nog heel erg aan het wennen aan je nieuwe leven, op zoek naar een nieuw ritme, je weet vaak van voren niet dat je van achteren leeft, als je werkt moet je na een maand of drie weer opnieuw wennen want dan moet je het opeens combineren met het ritme van je baan. Zou het echt flauw vinden om iemand dan af te schrijven omdat ze 'te weinig interesse toont'. Geef diegene even wat ademruimte zeg.

Is het na een half jaar tot een jaar nog steeds zo, dan is het wat anders, maar meestal voel je je dan ook weer totaal anders en weer meer jezelf.

03 Apr 2016 17:47 door Leaf

Susan schreef:Ik vind niet dat je iemand zou moeten afrekenen op de eerste maanden na de bevalling. Dan ben je echt nét bevallen, nog heel erg aan het wennen aan je nieuwe leven, op zoek naar een nieuw ritme, je weet vaak van voren niet dat je van achteren leeft, als je werkt moet je na een maand of drie weer opnieuw wennen want dan moet je het opeens combineren met het ritme van je baan. Zou het echt flauw vinden om iemand dan af te schrijven omdat ze 'te weinig interesse toont'. Geef diegene even wat ademruimte zeg.

Is het na een half jaar tot een jaar nog steeds zo, dan is het wat anders, maar meestal voel je je dan ook weer totaal anders en weer meer jezelf.

Ik heb het idd over inmiddels ruim een jaar later. Alle begrip getoond hoor, want kan me er echt wel iets bij voorstellen. Maar het houdt een keer op...

03 Apr 2016 17:51 door Salome

Ik kan mij het heel goed voorstellen. Ik ben 'bang' dat ik zo iemand ben die straks onwijs blij is als al het kraambezoek geweest is. Vooral de eerste paar dagen als je nog aan het wennen en bijkomen bent lijkt het mij verschrikkelijk om steeds mensen over de vloer te hebben.

Na de kraamperiode vind ik het wel erg belangrijk om die sociale contacten goed te onderhouden en weer lekker af te spreken. Maar ik wil gewoon eerst zien hoe het gaat..

03 Apr 2016 20:00 door Anoniem168

03 Apr 2016 20:31 door Lot

Ik heb het nu al zonder baby. Ik vind familie/vrienden heel leuk en gezellig en lief maar ik merk dat het me soms zoveel energie kost terwijl ik ook moet opladen in het weekend. Ik moet daar dus echt een balans in zien te vinden. Als ik lekker in mijn eigen kringetje blijf (mijn liefste vriendinnen en gewoon met mijn vriend) dan ben ik het meest stabiel en gelukkig, door verjaardagen/familiebijeenkomsten voel ik soms dat ik onrustig word en dit juist enorm veel energie vraagt.

Eens met Susan. Je moet je kind nog leren kennen, doe lekker waar jij je goed bij voelt. Wel vervelend als mensen al zo snel een oordeel over je hebben.

03 Apr 2016 20:59 door Arwyn

Ik heb nooit een mega bruisend sociaal leven gehad, haha. Altijd goed gedoseerd zeg maar :wink:

De eerste maanden na de bevalling vind ik het sowieso echt niet gek. Zelf merkte ik na een paar maanden (maand of 3 denk ik) dat ik wel echt weer toe was aan de sociale contacten. Niet elke dag, maar zo af en toe vind ik het echt heerlijk om even iets zonder kind te doen en weer gewoon lekker mezelf te zijn (oh, wat een uitdrukking toch..). Even niet alleen maar mama.

03 Apr 2016 23:00 door Anoniem205

Leaf schreef:
Susan schreef:Ik vind niet dat je iemand zou moeten afrekenen op de eerste maanden na de bevalling. Dan ben je echt nét bevallen, nog heel erg aan het wennen aan je nieuwe leven, op zoek naar een nieuw ritme, je weet vaak van voren niet dat je van achteren leeft, als je werkt moet je na een maand of drie weer opnieuw wennen want dan moet je het opeens combineren met het ritme van je baan. Zou het echt flauw vinden om iemand dan af te schrijven omdat ze 'te weinig interesse toont'. Geef diegene even wat ademruimte zeg.

Is het na een half jaar tot een jaar nog steeds zo, dan is het wat anders, maar meestal voel je je dan ook weer totaal anders en weer meer jezelf.

Ik heb het idd over inmiddels ruim een jaar later. Alle begrip getoond hoor, want kan me er echt wel iets bij voorstellen. Maar het houdt een keer op...

Ik hoop niet dat je het over mij hebt in dit geval Leaf. En als dat wel het geval is, vind ik dat erg jammer om het op deze wijze te moeten lezen.

Ben ik veranderd? Ja, absoluut. Ontzettend zelfs. Maar het is niet dat ik alleen nog maar met mijn gezin wil zijn. Ik merk gewoon dat het lastiger is om afspraken te maken. Uit kantoor met een vriendin afspreken kan alleen maar als of vriend thuis is, of als ik oppas heb. En iemand moet kind halen, dus dan moet ik eerst langs huis. Kortom: het is heel anders geworden. Veel meer plannen en dat maakt het lastiger om af te spreken:

03 Apr 2016 23:10 door Anoniem155

Ik herken dit totaal niet. Sinds ik kinderen heb, heb ik juist behoefte aan mijn vrienden en gezelligheid buiten de deur. Natuurlijk is dit tot een maand of twee na de bevalling even anders, maar daarna vind ik het juist superfijn om met vrienden af te spreken. Daar krijg ik zoveel energie van.

03 Apr 2016 23:12 door Anoniem167

Maud schreef:Ik herken dit totaal niet. Sinds ik kinderen heb, heb ik juist behoefte aan mijn vrienden en gezelligheid buiten de deur. Natuurlijk is dit tot een maand of twee na de bevalling even anders, maar daarna vind ik het juist superfijn om met vrienden af te spreken. Daar krijg ik zoveel energie van.

Ik had ook niet anders verwacht dan deze reactie van jou te lezen. Wat een géweldig leven zal jij hebben.

03 Apr 2016 23:28 door Leaf

Nee Oreo, ik heb het niet over jou. Hebben we net ook al uitgesproken via de app ;) ik zie je idd niet veel, maar je staat wel altijd voor me klaar als het nodig is!!

Ik heb een vriendin uit mn oude woonplaats met een kindje, ken haar al sinds de middelbare school. Na de geboorte gewoon niks meer van haar gehoord bijna. Ze reageert ook nergens meer op, ook niet op FB. Maar dan wel gepikeerd zijn als ik in de buurt ben, maar niet langskom....tja, dat snap ik dan niet. Als ik dan in mijn oude woonplaats ben, dan besteed ik liever tijd aan de mensen die ook tijd aan mij besteden. Maar ik mis haar wel, en ik vind het jammer dat het zo gelopen is. Misschien komt ze ooit weer 'bij zinnen'.

04 Apr 2016 08:05 door Anoniem313

Kraamvisite, daar was ik ook geen fan van. Bij de oudste kwamen er na drie maanden nog steeds mensen, ik voelde me gewoon gevangen in het beschuit-met-muisjes-systeem (die wij niet eens serveerden, maar ze kwamen toch).
Nu we wat verder zijn heb ik wel weer geregeld behoefte aan sociale contacten maar ik merk ook dat er een schifting komt. We werken allebei door de week, het weekend is er om tijd met de kinderen door te brengen en uit te rusten, en familie te zien - voor vrienden blijft dan niet superveel tijd over, hoogstens 1 afspraak per weekend pp. En daardoor kan ik niet met iedereen relaties onderhouden, als vanzelf blijven een aantal mensen over en een aantal vallen af. En dat vind ik ook OK; ik heb liever 5 goede vrienden dan 15 mensen waar ik vanalles mee moet.
Dus ja, ook wel herkenbaar in zekere zin.

Welkom op Zeg maar Yes!

Minder sociaal...

Minder sociaal...

Re: Minder sociaal...

Re: Minder sociaal...

Re: Minder sociaal...

Re: Minder sociaal...

Re: Minder sociaal...

Re: Minder sociaal...

Re: Minder sociaal...

Re: Minder sociaal...

Re: Minder sociaal...

Re: Minder sociaal...

Re: Minder sociaal...

Re: Minder sociaal...

Re: Minder sociaal...

Re: Minder sociaal...

Re: Minder sociaal...

Re: Minder sociaal...

Re: Minder sociaal...

Re: Minder sociaal...

Re: Minder sociaal...

Re: Minder sociaal...

Re: Minder sociaal...

Re: Minder sociaal...

Re: Minder sociaal...

Re: Minder sociaal

Wie is er online?