Hier zijn ze zowat 15 maanden, maar hier kunnen ze ook niet altijd met elkaar.
Speeltjes afpakken! Elkaar plagen/uitdagen, al snel komen dan tranen.
En natuurlijk speelt jaloezie mee.
Zit 1 bij mij, moet de ander ook, ik kan beide zelf niet meer tegelijk tillen, is mij te zwaar, maar dan gaat de ander ook huilen.
Maar het is vaak genoeg dat ik de 1 later het handje van de ander zie pakken, zo van het is goed zo, of, je hoeft niet te huilen

Maakt het ook weer erg leuk.

+1. Alleen is dochter oudste zoon in mijn verhaal ;)

Oooh, Gijs, ik vind dat je het nog aardig lang hebt volgehouden! Haha, ik zou hetzelfde hebben gedaan. Draken af en toe.

Mien, ik zou denken dat het ook door de leeftijd komt. Er lijkt niet veel leeftijdsverschil tussen te zitten, toch? Je hebt al een heleboel gedaan en dat helpt kennelijk niet. Zou je de situatie voor jezelf makkelijker kunnen maken door ze om de beurt met regelmaat even ergens te laten spelen, bijv. bij opa/oma/vriendje, zodat jij even een wat rustigere omgeving hebt met 1 kind? Het lijkt me echt heel vermoeiend zo en ik kan me voorstellen dat je met lood in je schoenen aan de dag begint.

Hier gaat het gelukkig wel goed, maar het leeftijdsverschil is dan ook 3 jaar. De oudste weet dat haar broertje niet alles kan en begrijpt zoals zij dat wel doet, en dat maakt wel dat ze niet boos wordt als hij iets afpakt. Ze pakt het wel gauw terug dan. En ze hebben behoorlijk lol met elkaar. Om mij moet zoon lachen, om zijn zus met haar gekkigheden moet hij schateren.

Hier gaat het tussen de oudste 2 over het algemeen heel goed. Ze knuffelen of kussen niet met elkaar maar spelen veel en maken erg weinig ruzie. Ze zitten bij elkaar in de klas en ik was een beetje bang dat ze teveel op elkaars lip zouden zitten maar dat valt heel erg mee, de juf zei laatst dat ze elkaar op een positieve manier versterken.

De jongste kan alles maken. Hij is hun oogappeltje en hij mag alles. Met hem knuffelen ze wel heel veel. Hij is wel een beetje van het knijpen en alles is van mij, maar daar kunnen ze redelijk goed mee omgaan.

Hier dus geen klagen gelukkig!

Hier mag ik tot nu toe niet klagen. Ze zijn sowieso gek op elkaar, kunnen lol hebben samen als de beste, zorgen voor elkaar. Vaak als de oudste naar school is loopt de jongste haar ook regelmatig te zoeken. Samen spelen doen ze ook regelmatig, al is het dan vaker 'naast' elkaar spelen. De jongste begrijpt nog niet altijd hoe samen spelen werkt. Maar als ze bijvoorbeeld naast elkaar allebei met wat autootjes zitten te rijden kunnen ze alsnog dikke lol hebben.

Hoewel ze meestal leuk zijn samen, kunnen ze ook flink ruzie maken. De oudste heeft sowieso een pittig karakter, de jongste is vrij makkelijk, maar laat zich ook de kaas niet van het brood eten. Het gebeurt dan ook vaak zat dat ze dingen van elkaar af pakken en dat tot schreeuwen en huilen laat en soms wordt er zelfs geduwd, getrokken of gebeten (jongste bijt soms). Dat is ook zeker niet gezellig. Als het nog te doen is laat ik ze vaak gaan, of probeer met een hint te zorgen dat ze het zelf oplossen (met name dan de oudste kan best meedenken hoe ze het kunnen aanpakken als ze net met hetzelfde willen spelen). Loopt het uit de hand en wordt het te fysiek bijvoorbeeld, dan haal ik ze meestal uit elkaar en laat ze even afkoelen voor zover mogelijk. Vaak is het dan even later weer goed.

Al met al mag ik niet klagen, ze zijn vaker leuk met elkaar dan dat er ruzie is en ook ruzie zoeken hoort een beetje bij de ontwikkeling. Nu weet ik natuurlijk niet hoe dit zal gaan de komende jaren, nu zijn ze 5 en 2. Ik had me in elk geval wel voorbereid op het ergste, want mijn oudste broertje en ik waren nog erger dan wat Mien omschrijft. Het was echt een hel voor mijn ouders ook. We hadden jarenlang altijd ruzie en gunden elkaar het licht in de ogen niet. Lijkt me echt heel heftig.

Mien, als je zelf midden in de woonkamer gaat zitten huilen.
En als ze dan naar je toe komen wat er is, vertellen dat je zo verdrietig bent omdat ze zo lelijk tegen elkaar doen.
Misschien schrikken ze van jou reactie.

Studiebol: dat hebben we al verschillende keren gedaan. Meestal gaat het dan een dag of 2 redelijk maar daarna begint het weer van voor af aan.

Dochter werd net alweer hysterisch omdat ze dácht dat haar broer haar stickers had. Dat soort dingen zijn ook schering en inslag. Dan gaat ze echt finaal uit haar pan om niks.

Ikknutsel: dat kan ik nog weleens doen ja!

Misschien is het al ergens benoemd en heb ik het gemist maar ken je het boek how2talk2kids? Je hebt er een versie van speciaal voor broertjes en zusjes. Misschien heb je daar wat aan.

Jeetje wat vervelend mien. Daar zou ik echt moedeloos van worden. Ik hoop dat het snel de betere kant op gaat.

Hier samengestelde broertjes en zusjes. De 2 oudste zijn erg aan elkaar gewaagd. Kunnen soms niet met en niet zonder elkaar. Ze trekken veel samen op, spoken samen van alles uit wat niet mag en laten elkaar geen moment met rust.
Soms knalt het en dan knalt het ook goed.

De jongste die wordt een beetje buiten gesloten. Hij kan niet goed overweg met mijn zoon en geeft mijn zoon standaard overal de schuld van. Bij voorbaat al zelfs.
Nou is de jongste momenteel ook wel een zorgenkindje en vermoeden we dat er meer aan de hand is.
Hij houd zich het liefste er buiten. Want vaak als hij al mee wilt doen of mee doet, is het binnen no time ruzie.

Opzich mogen wij helemaal niet klagen. Zeker niet voor een samengesteld gezin.

Heel herkenbaar Mien!

Ik heb 3 kinderen van 5, bijna 4 en 1,5 en het zoekt de hele dag ruzie met elkaar of ze gaan samen op oorlogspad. De oudste is behoorlijk druk waar de middelste zich dan weer aan irriteert en de hele dag aan een stuk door jengelt tot ze gaat slapen en de jongste probeert dan 's nachts de aandacht te trekken door te huilen om niks.

Twee weken terug waren we een midweek naar België en ik was kapot. Ik was er zo klaar mee dat ik met m'n vriend en ouders heb afgesproken dat ik eerdaags een week in m'n eentje weg ga. Een week geen politieagentje moeten spelen en een week rust in de hoop dat ik er daarna zelf ook weer tegen kan. Ik sta er zo goed als alleen voor omdat m'n vriend veel weg is voor z'n bedrijf en ik trek het af en toe gewoon niet meer. Ik heb ondertussen voor de oudste hulp gezocht bij de huisarts en ik hoop dat we wat handvaten krijgen om het thuis wat gezelliger te maken.

Wat hier wel geholpen heeft is de middelste naar boven te sturen als ze weer uit d'r stekker gaat om niks. We hebben haar verteld dat ze best mag jengelen, huilen of janken maar dat het een reden moet hebben en ze ook weer zelf moet stoppen. Ze heeft 2 dagen boos boven gezeten maar jankt sindsdien niet meer zodra er ook maar een broer of zusje in de buurt komt of wijst.

Wat vervelend als er echt de hele dag in ruzie in huis is! Hier valt het gelukkig mee. De oudste en de middelste liggen wel regelmatig overhoop, maar over het algemeen kunnen ze het goed met elkaar vinden en wordt er ook regelmatig fijn samen gespeeld.

De oudste is wel erg op haar spullen gesteld en als de middelste er maar naar kijkt, kan ze al in huilen uitbarsten. Wat dat betreft is de oudste nogal een dramaqueen ;-)

Wat hier wel opvalt is dat ze 's avonds rond etenstijd meestal op hun 'ruziehoogtepunt' zitten, mijn favoriete moment van de dag...NOT! En als het dan tijd is om naar bed te gaan, gaan ze ineens heel zoet samen zitten spelen. Alsof ze weten dat ik het dan zo zonde vind om hun spel te onderbreken dat ze wat langer op mogen blijven.

Jeetje wat veel ruzie hebben jullie kinderen onderling. Lijkt me helemaal niet gezellig. Hoe zou dat komen? Zo'n klein leeftijdsverschil lokt wel vaak ruzie uit heb ik t idee.

Haha Pineco, hier gaat het rond etenstijd juist goed. Alsof ze weten dat het dan tegen bedtijd loopt ofzo en dan ineens lief gaan doen.

Maud: ik denk wel dat dat een puntje is ja. Als ik het over kon doen zou ik daar ook echt niet meer voor kiezen. Dan had ik gewacht tot de oudste naar de kleuterschool ging.

Ik heb het op school ook nagevraagd en daar gaat het eigenlijk net zo. Ze merken wel dat de jongste de oudste bijzonder interessant vindt en haar ook regelmatig opzoekt maar dat de oudste dat niet leuk vind.
Via school komt er binnenkort iemand een keer meekijken.

Zo is het hier ook. Die dagen dat je politieagent moet spelen zijn erg vermoeiend!
Ik weet niet of dit nou meteen met leeftijd te maken heeft, Maud. Er zijn genoeg gezinnen met kinderen die maar weinig leeftijdsverschil hebben en daarvoor hebben gekozen, "omdat ze dan meer aan elkaar hebben" en waarbij het wel makkelijk gaat. Bij die twee van ons is het een vorm van jaloezie en twee karakters die soms ontzettend botsen.

Ik denk ook dat het niet zozeer aan het leeftijdsverschil ligt maar meer aan compleet verschillende karakters. Hier zit nog geen 2 jaar tussen de kinderen en dat gaat heel goed. Bij mijn vriendin zit er 16 maanden tussen en dat gaat ook gewoon goed. En zo ken ik meer gezinnen met weinig leeftijdsverschil en een goede onderlinge band.

Hier ook weinig leeftijdsverschil en buiten de normale ruzies zijn ze erg wijs met elkaar. Ik denk dat het voor een deel ok gezond is dat ze ruzie maken. Maar wel in proportie. De een kan de ander hier ook erg missen als hij of zij weg is. Zijn ook altijd blij dat ze dan weer samen zijn.
Fijn Mien dat er binnenkort iemand mee komt kijken, misschien dat ze met een oplossing kunnen komen.

Misschien ligt het er ook aan hoe je hier als ouder op reageert? Of wat ze in hun omgeving zien? Als de ouders veel ruzie maken, of er een gespannen sfeer hangt, dat de kinderen dit nadoen?

Soms lijkt dit per seconde te gebeuren

Even hoor.... Maar waarom iedere keer suggesties naar het negatieve? Ik snap sowieso niet zo goed dat je overal een verklaring voor wilt hebben? Soms zijn de dingen zoals ze zijn en niet alles is even leuk. Maar dat hoeft niet meteen te betekenen dat mensen verkeerd gehandeld hebben.

Nou inderdaad! Als wat jij suggereert, zou kloppen Maud, zouden alle ouders gefaald hebben. Want ik denk niet dat er ergens een gezin is waar de kinderen nooit ruzie hebben. Het hoort er gewoon bij ben ik bang, al zal het in het ene gezin meer spelen dan in het andere. Het karakter van de kinderen speelt daarin natuurlijk ook een rol, daar heb je gewoon weinig invloed op als ouder.

Leeftijdsverschil heeft er volgens mij ook weinig mee te maken. Hier hebben de oudste en de middelste het meest ruzie en daar zit bijna 3,5 jaar tussen. Tussen de jongste en de middelste gaat het prima, terwijl die nog geen 2 jaar schelen. Maar dat komt vast nog ;-)

Inderdaad jammer dat je het meteen weer over die boeg gooit, Maud.

Ik denk dat het leeftijdsverschil hier wel degelijk meespeelt. En dat de jongste de oudste zo'n beetje adoreert en de oudste dat echt helemaal niks vindt.

Ik denk dat het gewoon een optelsom is van factoren, waaronder ook omgevingsfactoren en opvoeding een rol zullen spelen. Ik vind het zo gek dat dit hier op het forum zo vaak wordt ontkend. Ik vind het zelf logisch om niet alleen naar mijn kinderen te kijken, maar ook naar de dynamiek binnen ons gehele gezin. Misschien ligt bij sommigen daar ook wel de oplossing.

Geloof mij... We hebben echt álles geprobeerd en uit de kast getrokken. Wij zijn niet de types die naar elkaar staan te schreeuwen o.i.d. in het bijzijn van de kinderen.