Ja, gek is dat hè. Van tevoren had ik vooral een dag in mijn hoofd die draaide om mijn man en mij, maar uiteindelijk was het veel grootser dan dat. Liefde delen met de mensen om je heen, de liefde vieren, het leven vieren. Soms mag dat wel eens, vind ik.

Tegenwoordig trouwen mensen vaak niet meer, en ik snap hun beweegredenen heel goed (dat ze geen trouw kunnen beloven, of omdat ze het huwelijk een verouderd instituut vinden, of omdat ze het niet nodig vinden om het zwart op wit te hebben of officieel te regelen, etc. etc.)

Maar uiteindelijk ben ik er iedere dag nog blij om dat wij wel zijn getrouwd. Je hoeft niet over alles kritisch/cynisch te zijn, soms mag je ook dromen/geloven/vertrouwen/vieren

Ja dat ben ik wel een beetje met je eens, al vind ik wel dat je een ander z'n reden moet accepteren om het niet te willen.

Maar eens met de essentie van het trouwen en het overweldigende gevoel dat iedereen daar voor ons was en wij met hen dat hebben gevierd. Dat zijn mijn mooiste herinneringen en foto's.

Overigens had ik van de week nog een gesprek met een collega die vroeg wat voor meerwaarde trouwen nou had qua gevoel. Dat vond ik heel lastig uitleggen, maar het maakt voor mij gevoelsmatig wel echt verschil. Dat we daar samen, met iedereen, voor hebben gekozen, zoiets voel ik wel echt, ook in onze dagelijkse relatie. Het is lastig uitleggen maar ik voel het inderdaad wel zo.

Ja, dat heb ik ook altijd zo gevoeld. Wij zijn beide geen mensen die zomaar met iemand zouden trouwen, wanneer we er niet 1000% achter zouden staan. En we zijn ook allebei mensen van ons woord. Dus voor ons betekende het heel veel dat we die belofte naar elkaar uitspraken. Daarom voelde het daarna ook echt wezenlijk anders.

Ik heb 'm ook nog steeds, zo mooi!

Mijn vriend wil niet meer trouwen omdat het zo'n ellende geeft als het niet goed gaat. Niet dat hij daarvan uit gaat, maar ja ik snap hem wel. Het was inderdaad voor ons allebei een heel gezeik met de scheiding. Ik snap hem wel, had alleen gehoopt dat dat wel weer zou veranderen :')

Hier idem. Mijn vriend heeft er ook alleen maar een negatieve ervaring mee waardoor zijn gevoel en kijk op het huwelijk 180 graden is gedraaid.
Hij sluit het niet uit maar ik verwacht het niet in ieder geval.
Ik baal daar wel van want ik wil juist wel graag trouwen. Voor mij is het ook het gevoel wat mee speelt. Ik ben alleen nog nooit getrouwd dus sta er ook heel anders in.

Ik ben misschien heel gek, maar wij hebben een geregistreerd partnerschap gedaan gewoon op een dinsdagmorgen, en savonds hier friet gegeven met familie. Achteraf helaas onze beider gezinnen apart, mijn moeder was doodziek dus die is naar huis gegaan en die zijn een paar dagen later gekomen.

En ik had het ja-woord absoluut willen skippen, mijn man idem. We stonden daar zo knullig, zo in de spotlight, bah. Ook hadden we mijn schoonmoeder gevraagd geen foto's te maken en dat heeft ze toch gedaan, en ze helaas ook aan iedereen doorgestuurd. (Ik zat helemaal niet lekker in mijn vel, net bevallen, veeeeeel te dik, en het was echt een moetje, maar wel een moetje die we zelf wilden en leuk vonden om super low key te doen)

Als we het dus over mochten doen, hadden we het lekker simpel gedaan. puur en alleen maar handtekeningen gezet en er samen van genoten.

Ik had dan een mooie foto van mijn opa en oma gewild. Ze hadden een slechte gezondheid op dat moment. Ze zijn dan ook maar even gebleven. Echt het moment zelf, de taart en het diner.
Ze waren aanwezig en dat is natuurlijk het belangrijkste maar hun eerste en enigste getrouwde kleinkind en er is geen mooie foto van. Ik vind dat erg jammer. Ze staan ergens in een hoekje op de foto maar geen mooie duidelijke foto. En nu zijn ze helaas overleden en hebben ze nooit meer een bruiloft mogen meemaken van hun kleinkind. En dat vind ik het ergste van allemaal.
Ik had gewoon graag een foto van mijn opa en oma met mijn man en mij gewild en mijn ouders.
Voor de rest van de familie is dat ook heel moeilijk. Ze waren zo gelukkig dat ze dat nog mochten meemaken!
Vind het ergens wel speciaal dat ik hun dat gelukmomentje nog kon geven. Hun oudste kleinkind.
De geboorte van mijn zoon hebben ze ook niet meer meegemaakt maar gelukkig wel de zwangerschap voor een groot deel. Ze weten dus dat er een volgende generatie aan kwam wat voor mijn opa erg belangrijk was.

Precies dit :-)

Ik zou een 'échte' fotograaf in hebben gehuurd in plaats van mijn nichtje die fotografie studeerde. Ik had gedacht dat ze mooie foto's kon maken maar in de praktijk waren heel veel foto's niet echt mooi. Ik heb een prachtige foto waar ik met mijn jurk van de trap af kom in het gemeentehuis met mijn man achter me aan, maar ik sta dus niet helemaal scherp op die foto (en mijn man ook niet). Verder zijn er een heleboel foto's onscherp.
Ook zou ik dan misschien toch wel een fotoshoot gedaan hebben.

Ik heb er geen slapeloze nachten van en ik heb prachtige herinneringen aan onze bruiloft, maar ik vind het gewoon wel jammer, zeker omdat ik het niet over kan doen en elke foto waar mijn man en ik samen op staan heel erg waardevol zijn geworden voor mij.

Ik zou trouwens ook de twee oudste kinderen van mijn man zelf aangekleed hebben. Zijn ex zei dat ze zou zorgen dat ze er netjes uit zagen maar ze hadden enorme flodderbroeken, oude schoenen en overhemden en jasjes van hun moeder aan. Dat was echt heel sneu voor hun, maar ook voor mijn man die juist zo graag wilde dat ze er een keer netjes bij zouden lopen.

Ik had graag mijn vader erbij gehad op mijn trouwdag, alleen dan hadden we drie jaar eerder moeten trouwen. We hebben het er wel over gehad eerder te trouwen, maar dat wilde mijn vader niet hebben. Hij was te ziek om de hele dag goed te beleven, dat kon al niet meer op de manier die hij zou willen. Ook hadden we dan zo'n karige bruiloft moeten houden, dat het niet onze grote dag zou worden. Nu hadden we ruim de tijd om te sparen en er echt een mooi feest van te maken.

Het enige wat ik wel anders gedaan zou hebben als ik het nu over mocht doen, is het kopen van een jurk. Ik heb mijn jurk bij iemand gekocht die ze vanuit huis verkocht. Ik zou nu toch liever naar een echte bruidsmodezaak gaan en meer mensen meenemen.

Ik weet wel dat áls ik nog een keer trouw, die kans zit er op zich best in, dan wordt het echt totaal anders. Dan wordt het geen low-budget bruiloft. Ik weet ook dat het heel anders wordt dan mijn vriends bruiloft. Haha die had juist een bruiloft die ik dan weer een beetje over de top vind. We hebben het er wel eens over, stiekeme dromen, dat we dan een groot tuinfeest geven bij mijn schoonouders in Zeeland, waar iedereen zijn tentje op kan zetten om te blijven tot de volgende dag. Maar als het aan mijn vriend ligt wordt het allemaal groot groter grootst en dat wil ik dus juist niet. Wat ik wél heel graag wil is dansen op mijn eigen bruiloft. A. wilde nooit dansen, ik wilde geen feest geven en dan niet met mijn eigen man kunnen dansen, dus heb ik er voor gekozen toen een uitgebreid diner te geven. Maar als ik weer ga trouwen dan wil ik wel een feest met lekkere dansmuziek. J. is ook geen danser, maar toch heb ik met hem al vaker gedanst als met A., met A. heb ik alleen ooit een salsaworkshop gedaan, wat we beiden super vonden. J. heeft alleen wel even wat bier nodig voor hij dat durft haha. Maar dat is dus wel een soort droom, om dan op mijn eigen bruiloft met mijn kersverse man te kunnen dansen.

Het was overigens prima hoor dat we dat niet gedaan hebben, ik heb een geweldige bruiloft gehad met die man en voor ons was het precies goed. Maar J. is heel anders en daar rolt dus ook een ander soort bruiloft uit.

Over 100 jaar want eerst moeten we voor een godsvermogen ons huis verbouwen . Oh en klein detail, hij heeft zijn vrouw pas na 7 jaar gevraagd, dus ik zal misschien wellicht sowieso nog wel even geduld moeten hebben.

Dansen is inderdaad heerlijk Pompoen! En dan maakt het geen ene iets uit of je kunt dansen of niet. Gewoon dansen met al die mensen om je heen, wat een geluk! Ik vond dat ook echt super leuk. Wij wilden ook heel graag een groot feest geven. En ik zei van te voren ook: Ik wil DANSEN! En dat heb ik gedaan, de hele avond. Met m'n man, met m'n mama en m'n tante, met m'n schoonvader, met m'n collega's, lieve vriendinnen, met iedereen! Er is ook bizar veel drank doorheen gegaan, jong en oud stond te drinken en te dansen en uit hun dak te gaan. En de volgende ochtend zaten we met z'n allen aan een katerontbijt. Dat had ook echt wat grappigs, met een brakke mama, zus etc etc. Men heeft het er nog over dat het zo'n goed feest was.

(en ik bedoel nu niet dat iedereen maar moet gaan lopen zuipen als ze dat niet willen, maar ik vond dat juist zo leuk dat iedereen echt zo genoot).

Belangrijkste is toch wel dat ik eerder had willen trouwen, zodat mijn Beppe erbij had kunnen zijn.. Dan dus niet puur om het eerder willen trouwen, maar omdat ik het echt jammer vind dat ze er niet bij kon zijn.

Kleine dingen die ik nu waarschijnlijk anders zou doen:
Toch wel een andere fotograaf
Kapsel mooier afgewerkt (zat nu nogal veel lak in)
Misschien andere schoenen

Misschien iets beter weer? Al hebben we door de wind en regen ook wel weer heel leuke foto's, maar iets warmer was prettig geweest

Oh ja mijn haar zat ook niet echt goed. Maar dat vind ik niet zo erg.
En ons hoofdgerecht klopte voor geen meter. We kregen echt iets heel anders dan we besteld hadden. Dat was echt slecht zeker voor zo'n locatie. Achteraf hadden we dat gewoon moeten zeggen tegen de wedding planner zodat zij het had kunnen terugkoppelen. Of wij hadden t zelf moeten doen. Maar totaal niet aan gedacht. Niets aan te doen maar achteraf wel stom.

Aankondigen dat er een saxofonist ging spelen.
Aankondigen dat we de taart aan gingen snijden.
Heb het wel gevraagd maar dat er niet zoveel mensen stonden te roken buiten. Je kunt ze natuurlijk niet dwingen om naar binnen te gaan. En het feest was er gelukkig niet minder om.
Meer foto's van m'n mans kant: van zijn ouders, broer en vrienden, daar zijn er niet zoveel van, zo sneu voor hem.
De entree ging mis en moest opnieuw maar dat was achteraf opzich wel geinig. Oh en de boxen in het gemeentehuis waren opgeblazen omdat wij de muziek waarop de getuigen en ik binnenkwamen hard wilden

Maar dat maakte de dag niet minder mooi, de sfeer was zo fijn. Je voélde echt dat de mensen het ons gunden en het naar hun zin hadden.

Oh en meer blush en fellere lipstick

Ik mis het thuis blijven van de tablet, dat was toch bij jou Carrie? Zo'n sneu verhaal vond ik dat.

Haha oh ja! Was het alweer vergeten, had het denk ik geblockd

Ik vind het nog steeds erg jammer dat we de bedankjes vergeten zijn uit te delen.

Van mij had het iets warmer mogen zijn, het was 19 graden die dag (juni) maar aan de andere kant blij dat het alleen in de ochtend regende en dat het verder droog is gebleven.
Verder had ik dan de instalatie van te voren getest daar en een back up van de playlist. We hadden geen bandje omdat de locatie niet heel groot was en in plaats daarvan op de laptop verschillende verzamelcd's gezet en een hele playlist gemaakt voor de hele dag. Dat ding bleek eerst niet goed te werken op de instalatie daar en vervolgens hield de laptop er mee op. Vriend van mijn man heeft hem wel weer aan de praat gekregen maar de playlist was weg dus heeft hij willekeurig een paar albums aangeklikt en alles op random gezet. En zodoende hadden we ineens ook kerstmuziek tijdens het feest.

Jaa, dat was ook het eerste waar ik aan dacht toen ik zag dat jij gereageerd had! Haha

Ik kan zo eigenlijk niks bedenken. Ik vond het een heel fijne, bijzondere, mooie dag.

Ik dacht daar ook aan bij Carrie. En misschien de outfit van schoonmoeder, was daar ook niet iets mee .

Jammer van het niet uitdelen van de bedankjes, het is ook zo'n drukke dag! Was jullie weddingplanner toen niet meer aanwezig Marin?