Wat is er écht veranderd?

05 Mrt 2016 08:20 door Anoniem171

Er is al een hele hoop gezegd maar wat het voor mij nog toevoegd:
- relativeringsvermogen: niets in de wereld iszo belangrijk als mijn gezin. Dat helpt mij enorm bij het relativeren, gezeur op werk ben ik hierdoor veel minder mee bezig.
- levenswijsheid: sinds de komst van de kinderen ben ik hierin enorm gegroeid, er doen zich zoveel situaties voor waarin ik moest handelen of keuzes maken (bv school wisselen). Dit heeft mij zoveel wijzer en sterker gemaakt, er is echt een leeuwin in mij ontwaakt.

05 Mrt 2016 08:25 door Urban Naked

Wat mooi nana! En jouw post doet mij nog denkeh aan iets wat voor mij veranderd is: ik ben begripvolle geworden op m'n werk. Ik werk met pubers en die zijn soms erg heftig. Ik kan nu veel meer hebben zonder er écht boos van te worden, ik ben wat liefdevoller naar kinderen toe omdat ik er van uit ga dat achter ieder lastig kind ook een liefhebbende ouder zit (of zou moeten zitten).

05 Mrt 2016 08:34 door Anoniem313

Dat is mooi UN en Nana! Ik heb zelf ook het idee dat ik empathischer en minder normatief ben geworden; ik realiseer me vaker dat hoe ik het doe gewoon 1 manier is, en dat anderen het anders doen en dat dat ook OK is.
Tegen dat plannen loop ik ook aan, en dan vooral ook met m'n vriend en ik onderling. Wij zijn allebei vrij actief met sporten en eten en borrelen buiten de deur enzo. En met kinderen is het nou eenmaal zo dat als de een van huis is, de ander thuis moet blijven. Dus zitten we op zaterdag echt de komende week door te nemen: OK, als jij maandag gaat hardlopen ga ik dinsdag, oh nee shit, dan heb jij die pubquiz, dan wil ik echt woensdag lopen, meh, dan heb ik al met die en die afgesproken, donderdag dan, oh maar dan ben ik laat uit m'n werk, wie haalt dan de kinderen eigenlijk op, en dan is het alweer vrijdag. Dat vind ik weleens irritant.

05 Mrt 2016 10:15 door Thunder

Eigenlijk is alles al wel gezegd. Maar de zorgen mogen er wat mij betreft ook wel bij. En dan niet het verzorgen, maar de échte zorgen. Wij hebben een kind met een beperking, hoeveel zorgen ik me daar wel niet om maak..? We hebben al zoveel artsen, ziekenhuizen en onderzoeken gehad. En elke keer die spanning en zorgen of alles goed is..pfff..daar wordt een mens niet beter van. Juist omdat bij hem alles anders verloopt, zit ik er veel meer bovenop. Ik moet zorgen dat hij op de juiste plek komt met de juiste therapie, op school met de juiste begeleiding, genoeg eet ivm sondevoeding, niet overvraagd wordt.

05 Mrt 2016 10:30 door Anoniem250

Ik was altijd zoekende en hield me bezig met existentiële vragen. Ik was opzoek naar iets dat me voldoening zou geven of een doel. En soms vond ik dat. Voor even en soms voor wat langer. Maar een leegte was er altijd.

Ik weet niet of die leegte nu is opgevuld. Maar ik ben niet meer opzoek naar iets nieuws. Iets groters. Of iets anders dat me voldoening moet geven of een doel kan zijn. Ik ben met veel kleinere dingen, dagelijks zelfs, echt en oprecht gelukkig. En dat hoef ik zelf niet te maken of te creëeren. Ik zit mezelf veel minder in de weg. En dat is fijn.

Omdat ik het alleen doe is er heel veel veranderd. Naast mijn werk heb ik niks voor mezelf. Want mijn ouders werken zelf ook nog, dus zij kunnen naast de ene dag oppassen ook niet ook nog mijn sport en avondjes uit ondervangen. Maar als de kinderen ouder zijn wordt dat vast beter. Dan kan ik een oppas vragen. Nu zijn ze daar te klein voor. Ze worden vaak wakker en zouden niet getroost kunnen worden door iemand die ze niet kennen.

Ondanks mijn leven zo is veranderd, heb ik het tot nu toe nooit als zwaar ervaren. Daar word je vooraf vaak voor gewaarschuwd, maar dat hoeft dus niet per se waar te zijn.

05 Mrt 2016 12:06 door Anoniem155

Het grote verschil vind ik dat je 24/7 verantwoordelijk bent. Ook als ik op mijn werk ben voel ik mij verantwoordelijk. Ik hou mijn telefoon altijd goed in de gaten, ook als ik een avondje bij een vriendin ben. Als er iets is, dan wil ik gewoon direct naar huis kunnen. Het leven is niet meer zo vrijblijvend. Ik ben voorzichtiger geworden. Vroeger durfde ik alles en deed ik alles. Nu denk ik eerst tien keer na. Ik voel me dus niet alleen verantwoordelijk voor mijn kinderen, maar ook voor mezelf. Als er iets met mij gebeurt, heb ik daar immers ook hen mee. Dit heb ik echt zo onderschat voordat ik aan kinderen begon!

En ook dat je nooit eens even kunt zeggen: nu heb ik er even geen zin in. Het gaat gewoon door, altijd. Ik heb soms periodes dat ik slecht in mijn vel zit. Vroeger ging ik dan een week onder de dekens liggen met de gordijnen dicht, maar dat kan nu niet meer. Natuurlijk kan ik wel afspraken maken met mijn man, of de opa's en oma's, zodat ik eens wat meer tijd voor mezelf heb, maar dat moet dus altijd gepland en afgesproken worden.

En dan het slapen. Je moet er toch uit 's nachts, ook als je net in een heel, heel diepe slaap bent en je echt, echt geen zin hebt om eruit te gaan. Dan moet je er toch uit. En vaak zijn we hier om 6 uur al op en begint de dag ook al echt meteen, pats, boem! Dus niet even rustig opstarten, wat snoozen, rustig aan een bakje koffie, maar meteen vol aan een poepluier verschonen, in bad, aankleden, vlug, vlug, vlug, broodje, flesje, spuug afvegen, spullen pakken, etc. etc.

Qua tijd voor mezelf en leuke dingen doen met vrienden, heb ik niet zoveel te klagen en ook sporten doe ik nog veel, daar hebben mijn man en ik goede afspraken over gemaakt. We doen allebei los van elkaar genoeg, maar om samen iets te gaan doen vergt nog meer geregel, dus dat schiet er nog wel eens bij in. We moeten namelijk doordeweeks al zoveel regelen, dat ik het soms teveel vind om dan ook nog weer 's avonds een oppas te regelen enzo. Dat is wel jammer, dat we minder vaak spontaan samen iets kunnen doen, al is het maar in de auto een ritje maken door de wasstraat of zoiets stoms wat we vroeger nog wel eens deden.

05 Mrt 2016 12:21 door anoniem203

Maud schreef:Het grote verschil vind ik dat je 24/7 verantwoordelijk bent. Ook als ik op mijn werk ben voel ik mij verantwoordelijk. Ik hou mijn telefoon altijd goed in de gaten, ook als ik een avondje bij een vriendin ben. Als er iets is, dan wil ik gewoon direct naar huis kunnen. Het leven is niet meer zo vrijblijvend. Ik ben voorzichtiger geworden. Vroeger durfde ik alles en deed ik alles. Nu denk ik eerst tien keer na. Ik voel me dus niet alleen verantwoordelijk voor mijn kinderen, maar ook voor mezelf. Als er iets met mij gebeurt, heb ik daar immers ook hen mee. Dit heb ik echt zo onderschat voordat ik aan kinderen begon!

En ook dat je nooit eens even kunt zeggen: nu heb ik er even geen zin in. Het gaat gewoon door, altijd. Ik heb soms periodes dat ik slecht in mijn vel zit. Vroeger ging ik dan een week onder de dekens liggen met de gordijnen dicht, maar dat kan nu niet meer. Natuurlijk kan ik wel afspraken maken met mijn man, of de opa's en oma's, zodat ik eens wat meer tijd voor mezelf heb, maar dat moet dus altijd gepland en afgesproken worden.

En dan het slapen. Je moet er toch uit 's nachts, ook als je net in een heel, heel diepe slaap bent en je echt, echt geen zin hebt om eruit te gaan. Dan moet je er toch uit. En vaak zijn we hier om 6 uur al op en begint de dag ook al echt meteen, pats, boem! Dus niet even rustig opstarten, wat snoozen, rustig aan een bakje koffie, maar meteen vol aan een poepluier verschonen, in bad, aankleden, vlug, vlug, vlug, broodje, flesje, spuug afvegen, spullen pakken, etc. etc.

Dit idd. En ook dat bepaalde heel lang duren met kinderen om je heen. Klein voorbeeld is bijv. stofzuigen. Eerst was dat binnen 5 minuten gedaan maar nu moet ik 'm af en toe uitzetten want dan valt er een, moet in NU komen kijken want het spelletje op de iPad doet het niet, ben ik in de ene hoek geweest kan ik later weer terug want dan hebben ze weer iets geknoeid, ze staan in de weg of drukken de stofzuiger uit. En erop zitten vinden ze ook leuk maar dan moet je wel rekening houden dat je niet te lomp aan de stofzuiger trekt. En dan ben je zo gauw een kwartier verder. Hetzelfde als snel even boodschappen doen, buiten de ramen zemen en noem maar op.

En wat ik ook echt ontzettend mis is gewoon even lekker bruut uitslapen tot een uur of 12 en dan vervolgens iets te eten en weer op de bank te ploffen en een film te kijken. Heerlijk was dat :laughcry:

05 Mrt 2016 12:31 door Anoniem151

Met borsten zal het wel net zo zijn als met je buik, de één heeft geluk, de ander pech. Mijn borsten zijn niet veranderd, maar ik geef nog bv. Aan mijn buik kan je ook niet zien dat ik zwanger ben geweest

05 Mrt 2016 12:32 door Anoniem155

En positieve veranderingen. Ik ben rustiger geworden en meer tevreden met mijn leven. Ik hoef niet meer zoveel, kan van kleine dingen al genieten. Vroeger moest het altijd beter, mooier, groter, verder, toffer, spannender, succesvoller. Nu ben ik domweg gelukkig met wat er op dit moment is. Ik kan zo grandioos genieten wanneer we met z'n allen plezier om iets hebben en dat kan al om een stom spelletje kiekeboe zijn.

Ik herken me ook wel in wat HG zegt. Voordat ik kinderen had was ik zoveel meer zoekende, zoveel meer met mezelf bezig en het leven en aan het denken/filosoferen, aan het analyseren. Nu heb ik dat helemaal niet meer. Mijn leven is al compleet. Alles wat ik qua werk bijvoorbeeld kan bereiken is superleuk en mooi meegenomen, maar de basis ligt er en ook alleen daarmee ben ik al gelukkig.

05 Mrt 2016 13:51 door Anoniem315

Dat herken ik ook wel Holly en Maud, een soort van berusting.

05 Mrt 2016 14:24 door Anoniem236

Het uitslapen. Nu zijn we echt gezegend met 2 goed slapende kinderen, vanaf 19.30 is het stil in huis maar de oudste is vaak rond 6.00 wakker. Bij een uurtje of 7.30 zou ik mij beter voelen
Mijn uiterlijk, een striae flubber buik, theezakjes.
En dat alles gepland of overlegd moet worden, de vrijheid.

Daarintegen is het zo mooi om te zien hoe ze zich ontwikkelen, ze zien genieten en de gezelligheid. Het knuffelen, het lachen en de liefde die ze geven.
Oh ja en winkelen voor de kinderen is ook een leuke bezigheid

05 Mrt 2016 14:37 door Lady

Highway schreef:
Marin schreef:
Aagje! schreef:Haha en nog een topic van Marin...

Wat er bij ons echt veranderd is, is dat we niet zomaar meer spontaan ergens heen kunnen, naar bv de bios met vrienden, of uit eten. Dat moet altijd gepland worden... Dat mis ik soms nog wel eens.

Haha ja het is vrijdagavond en ik ben ziek thuis en verveel me ;)

Dit lees ik wel vaker. Mag ik vragen wát er precies geplanned moet worden dan? Bedoel je dan oppas? Of als je je kinderen mee wilt nemen naar iets? Wat moet je dan van te voren extra regelen? Nu je een babietje hebt natuurlijk de luiertas en voor je oudste misschien speelgoed. Moet je met meer dingen rekening houden? Vraag ik me oprecht af, omdat ik altijd afvraag wat je dan moet plannen precies.

Idem dito deze vraag aan Highway. Waarom kan je niet precies gaan wanneer je wilt? Komt dat door slaapjes van je dochter? Of door iets anders?

Dit vind ik momenteel ook het meest lastig ja. Ik wil vanalles maar ben meestal gebonden aan twee slaapjes per dag, dus moet alles daarom heen plannen. Ook zijn eten en drinken, boodschappen doen. Dus dan blijft er overdag vrij weinig tijd over om met vriendinnen af te spreken. Ja bij mij, maar de helft zit zelf ook met slapende kindjes.

Ook het spontaan uit eten gaan of even ergens een borrel gaan drinken met mijn man mis ik. Dat deden we voorheen echt veel vaker dan nu.
Nou stel ik wil nu gaan koffie drinken bij mijn zus. Dat kan niet, want S ligt in bed. Ik kan haar niet uit bed trekken en meenemen. Daar is ze nu echt te groot voor (valt niet meer in slaap zoals een mini baby in de wagenbak). Dus ik ben nu gebonden aan huis. Wil ik toch koffie gaan drinken of wat, moet ik oppas regelen of afspraken maken dat mijn man thuis is. Het ondernemen met een kind vind ik geen probleem, we doen nog van alles. Maar je moet wel rekening houden met slaapjes etc. Maar ik bedoel vooral het last minute beslissen om iets te doen zonder je kind. Dat kan gewoon niet meer altijd.
toevoeging: mijn dochter slaapt dus ook nog in de middag, ruim 3 uur. Heeft ze echt nodig dus dan ben je ook aan huis gekluisterd. Ze kan wel bij iemand op de bank in slaap vallen, maar dan slaapt ze kort en minder goed. Dan is ze 's avonds doodop en zit ze niet lekker in haar vel. Dat vind ik sneu dus dat probeer ik echt te beperken en liever helemaal niet te doen.

05 Mrt 2016 15:50 door Anoniem155

Yadira schreef:Worden je borsten alleen theezakjes als je borstvoeding geeft? Of altijd? Omdat ze zeg maar gegroeid zijn en daarna weer slinken? Zijn er ook vrouwen waar het geen theezakjes geworden zijn?

Bij mij ziet alles er weer precies hetzelfde uit als voordat ik kinderen kreeg. Mijn borsten zijn weer precies even stevig als voorheen en ook qua grootte niks veranderd. Ik heb geen striae en mijn buik en figuur zijn hetzelfde. Ik zit weer op hetzelfde gewicht als voorheen. Dus het kan meevallen.

05 Mrt 2016 15:57 door Anoniem304

Ava schreef:
En wat ik ook echt ontzettend mis is gewoon even lekker bruut uitslapen tot een uur of 12 en dan vervolgens iets te eten en weer op de bank te ploffen en een film te kijken. Heerlijk was dat

Haha, dit moet ik op m'n lijstje zetten voor als ik zwanger ben om daar vooral nog even erg van te genieten. :dance:

05 Mrt 2016 16:01 door minoessepoes

Hier is het vooral dat ik 's avonds niet zomaar even weg kan, mijn man werkt veel avonden en regelmatig weekenden en we hebben geen familie dicht bij die even op kunnen passen. Dus komt alles op mij neer en kan ik niet meer makkelijk gaan en staan waar ik wil.

Wij bieden onze zoon door de week regelmaat, hij heeft een vaste oppas die mee gaat met ons qua eten en slaapjes en hij is dus bij ons of bij haar. In het weekend houden wij overdag minimaal rekening met zijn slaapjes, hij valt nog in slaap in de kinderwagen dus dat geeft ons ook wel vrijheid. Hij eet goed en in elk restaurant staat er wel iets op de kaart wat hij eet, vandaag zelfs een boterham met banaan en pindakaas! Hij drinkt uit een rietje dus ik sleep minimaal eten en drinken mee. Bijna wekelijks gaan wij wel met hem uit eten, toen hij kleiner was gooide ik gewoon een avocado in de luiertas en lepelde ik die leeg, dan hoefde ik ook niet te vragen of zijn hapje warm gemaakt kon worden.

Wij hebben geen auto en doen alles bijna met de trein, ik sleep zo min mogelijk mee en draag hem ook nog veel bijvoorbeeld. Als wij bij vrienden zijn vraag ik of de kinderwagen even in de kamer mag en geef ik hem daar eten in ipv in een kinderstoel, met een boekje en een autootje is hij prima zoet. Ik zie vriendinnen van mij bij ons op bezoek komen met een kinderstoel, speelkleed, boterhammen, prakjes en weet ik veel allemaal meer, terwijl wij ook een kind in huis hebben en dus alle benodigdheden, zo maak je het voor jezelf ook echt onnodig een volksverhuizing.

Ik vind het allemaal best wel mee vallen, maar dan heb ik ook wel geluk met een kind wat goed slaapt en eet denk ik.

05 Mrt 2016 16:07 door anoniem203

Ja echt doen Yadira! Ik mag wel eens ooit uitslapen zo tot een uur of 10 maar dat is toch anders. En vanaf 10 uur is het dan ook echt weer mama, mama, mama, mama x 500 keer!

Mijn borsten zijn op een paar striemen ook hetzelfde gebleven. Ik heb 3 dagen en 3 weken borstvoeding gegeven. Maar mijn buik daarentegen die is echt om te janken. Het is lelijk en ik heb er dagelijks last van. Zowel geestelijk als lichamelijk. Soms heb ik gewoon echt pijn. Met alleen sporten gaat dit ook niet goedkomen.

Het positieve trouwens bij mij ook dat ik rustiger ben en mij niet meer zo druk maar om kleine dingen. Mijn gezin komt ook echt op de eerste plek.

05 Mrt 2016 19:52 door Anoniem321

Er is een heerlijk, prachtig, lief, schattig jongetje in ons leven gekomen. Eentje die ongelofelijk veel liefde en trots bij me oproept, die me zo nu en dan tot tranen roert en waar ik stapelverliefd op ben.

Dit jongetje zorgt er ook voor dat alles nu om hem draait. Waar ik vroeger zelf bepaalde wanneer ik ging eten wordt dat nu door zijn ritme bepaald. Idem voor wanneer ik opsta, een douche neem of ga sporten.

Het verantwoordelijkheidsgevoel is heel bijzonder maar vind ik ook zwaar en heftig.

06 Mrt 2016 10:30 door Studiebol

Ik moet voor alles wat ik wil oppas regelen, avondje uit--> oppas, sporten--> Oppas savonds werken--> oppas. Dat komt natuurlijk ook door mijn vriends werk, maar goed wil ik iets dan moet ik eerst kijken of ik oppas heb. Dat is echt wel veranderd want voor de meiden ging ik gewoon overal naar toe een deed ik alles.

Ik ervaar op sommige momenten ook meer stress, bso gaat om 6 uur dicht, soms heb ik een afspraak laat op de middag, dan zit ik soms echt wel met stress in de auto of ik op tij ben, en dan is het thuis nog haasten met eten douchen en enigzins op tijd naar bed.

Ik vind het veel meer geregel, zoals zwemles... tja op dagen dat ik werk, hoe moet ik dat dan weer regelen? Dan moet het op een dag dat ik vrij ben maar zijn er weer andere dingen.

Maar ook eten bij vrienden of afspreken met vrienden, nu ben ik niet moeilijk en dan eten ze maar minder of niet.. maar het is toch meer opletten. Een goed gesprek met iemand kan je beter zonder kinderen voeren want als ze er bij zijn moet je toch even helpen met dit, of even helpen met dat, of er gebeurd weer iets dat je moet ingrijpen

Maar er is ook veel gezelligheid bijgekomen, heerlijke dagjes uit met de meiden, de grapjes die ze nu maken, de gekke opmerkingen, de ontzettend dikke knuffels en kussen die ik van ze krijg. Het is echt een cliché uitspraak maar als ik zie dat zij het leuk hebben dan is het voor mij ook al snel goed.

06 Mrt 2016 20:05 door Lady

Naar aanleiding van dit topic en de reacties hier zijn wij op de namiddag - na D zijn slaapje - naar een leuk Italiaans restaurant hier in de stad gegaan. Ik vond het best spannend maar het was een groot succes! D deed het prima en dankzij een kinderhoekje heeft hij zich prima vermaakt. Voor herhaling vatbaar dus! Wat me vooral opviel was hoeveel stellen er waren met (jonge) kinderen.

Welkom op Zeg maar Yes!

Wat is er écht veranderd?

Re: Wat is er écht veranderd?

Re: Wat is er écht veranderd?

Re: Wat is er écht veranderd?

Re: Wat is er écht veranderd?

Re: Wat is er écht veranderd?

Re: Wat is er écht veranderd?

Re: Wat is er écht veranderd?

Re: Wat is er écht veranderd?

Re: Wat is er écht veranderd?

Re: Wat is er écht veranderd?

Re: Wat is er écht veranderd?

Re: Wat is er écht veranderd?

Re: Wat is er écht veranderd?

Re: Wat is er écht veranderd?

Re: Wat is er écht veranderd?

Re: Wat is er écht veranderd?

Re: Wat is er écht veranderd?

Re: Wat is er écht veranderd?

Re: Wat is er écht veranderd?

Wie is er online?