Wij konden met alleen J. nog wel spontaan weg omdat wij een oppas hebben die bijna altijd kan oppassen. Nu met E. erbij zullen we dat denk ik minder snel doen omdat zij voorlopig nog wel meerdere voedingen nodig heeft in de tijd dat wij dan weg zijn (ze wil in de avond veel drinken) en dat vind ik te belastend voor de oppas. Als zij straks hopelijk ook doorslaapt van 19.00 uur tot de volgende ochtend zullen we weer samen avondjes weg gaan. Met alleen J. namen we haar 's avonds ook nog wel mee naar vrienden en legden haar dan 's nachts over in haar eigen bed. Ik vind haar daar nu te oud voor en ook teveel gedoe om twee kinderen over te leggen (en om daar spullen voor mee te sjouwen) dus avondjes met vrienden zijn of hier thuis of een van ons blijft thuis totdat E. doorslaapt.

J. is vrij gemakkelijk qua eten en slapen. We hanteren overdag geen hele vaste tijden. Vandaag ging ze bijvoorbeeld om 12.30 uur naar bed voor haar middagdutje maar gisteren was dit om 13.30 uur en ze gaat ook wel eens om 12.00 uur haar dutje doen als dat beter in de planning past. Haar avond bedtijd is wel redelijk vast dus ergens uitgebreid borrelen zoals UN aangaf zit er hier ook niet echt meer in voorlopig.

Bij mij was er niets veranderd hoor, ze zagen er een half jaar na de bevalling weer hetzelfde uit als voor m'n zwangerschap. Hoop dat dat nu met nr twee ook zo zal zijn. Ik heb ongeveer 8 weken BV gegeven.

Beide keren ongeveer 3 weken bv gegeven ( Het ging helaas niet langer). Ze zien er nu afschuwelijk uit. Vol striae en heb daar vel over zeg maar. Dus weet niet hoe het zonder bv met mijn borsten vergaan zou zijn

Wij laten niet alles wat we voorheen deden nu S er is, maar houden wel rekening met hem.

Willen we uit eten? Dan zitten we om 18u in het restaurant en zijn we 20u weer thuis. S heeft dan thuis al gegeten, of krijgt meteente eten in het restaurant. Dat doen we dus ook nog vaak spontaan.
Zin in koffie en vriend nog niet thuis? Of een vriendin komt mijn kant op, of de babyfoon gaat naar de onderbuurvrouw. En als het vroeg op de avond is, gaat S mee.

Ik houd wel rekening met zijn slaapjes in die zin dat ik voor een rustmoment zorg. Maar dat kan net zo goed een autorit zijn, of in de doek/drager op mijn rug.

Wat er voor mij echt veranderd is, is de verantwoordelijkheid voor zo'n klein mensje. Nu is het ivm allergieen nog wel een stapje heftiger, maar ik ben er onlangs pas echt acht gekomen wat dat moederinstinct met je doet. En dat vind ik erg bijzonder

Er komen door dit topic echt 1000 vragen aan moeders in me op, haha

Daar is het forum toch ook voor?!

Ze zeggen dat het niet met borstvoeding te maken heeft, maar met de zwangerschap. Ik weet alleen niet of dat misschien wel niet stiekem een smoesje is om borstvoeding niet teveel te ontmoedigen ;)
Mijn borsten zijn echt een drama na 2x 8 maanden borstvoeding.

OT; eigenlijk is gewoon echt alles voor mij anders. Zelfs de dingen die in feite niet veranderd zijn voelen anders door toch continu dat verantwoordelijkheidsgevoel. Bijvoorbeeld als ik op mijn werk ben, moet ik altijd opletten dat ik op tijd weg ga om mijn kinderen op te halen. Of een avondje weg, dan zit ik toch met mijn hoofd bij mijn kinderen.
En al vier jaar gebroken nachten heeft mij ook niet zoveel goeds gedaan

Yadira: Nou geef ik nog steeds bv, maar bij mij is volgens mij niks veranderd hoor. Heb wel een cupmaat groter, maar dat is misschien nog wat extra vet van de zwangerschap, haha. Het zijn iig geen theezakjes gelukkig!

Wat er vooral veranderd is, is eigenlijk wat hier steeds al genoemd wordt, dat je toch iets minder makkelijk (spontaan) weg kan. Binnenkort heb ik de verjaardag van een vriendin. Meestal ging ik daar dan zelf heen, en kwam mijn man me dan ophalen 's avonds (kwam dan ook even zitten). Hij zei vandaag nog, dat kan nu niet, dan zou hij E. daarvoor uit bed moeten halen en dat is niks waard. Ik moet ook steeds rekening houden met voeden/kolven. Dat vind ik zelf eigenlijk nog het lastigst merk ik, vooral het kolven buiten de deur.

Ik vind de leeftijdsfase van een kind wel meespelen in hoeveel er veranderd is. Dat merk ik nu extra goed nu de tweede geboren is. Bij mijn oudste had ik elke avond alweer me-time en kon ik lekker lezen of tv kijken of in bad gaan, etc. Ook als mijn man niet thuis was. Ik kon dan alleen niet uit huis weg. Nu is de jongste geboren en loop ik haar nu alweer een paar uur te sussen omdat ze krampjes heeft en ik moet nu wakker blijven tot de late voeding om 23.30 uur. Dat is wel een groot verschil met 6 weken geleden toen alleen de oudste er was en dit allemaal wel nog kon. Ook heb ik nu weer slaapgebrek door gebroken nachten. De dagen bestaan nu weer veel meer uit slaapjes, luiers verschonen en voeden en met mijn oudste kon ik eigenlijk vrijwel alles weer doen als wat ik ook deed voor haar geboorte.

Wat ik echt veranderd vind is, zoals anderen ook al zeggen, dat we vooral 's avonds beperkter zijn in onze activiteiten.
En dan bedoel ik bijvoorbeeld het rondje wandelen wat we 's avonds nog wel eens deden. T. is niet meer zo klein dat hij in de wagenbak past, dus als hij om 19:30u in bed ligt, kunnen we niet meer samen de deur uit daarna voor een wandeling.

Toen hij nog kleiner was, konden we hem wat makkelijker overal mee naartoe nemen, omdat hij dan in de wagen kon slapen. Nu zijn we bijv. ook rond zijn middagslaapje aan huis gebonden.

Maar ik moet zeggen dat ik de structuur en regelmaat zelf ook wel heel fijn vind . In het weekend lekker dingen als gezinnetje samen doen, wel of niet met vrienden/familie.
We zijn ons, sinds T. er is, veel bewuster van ons leventje samen en willen hier ook volop van genieten.
Ook genieten we meer van momenten voor onszelf, omdat dat niet meer altijd even vanzelfsprekend is.
As we speak is mijn man naar een feest in Amsterdam en lig ik heerlijk op de bank PLL te kijken.

En, hoe cliché... Maar als je thuis komt van een dag werken en er komt een ventje als een malle op je afgekropen met een big smile op zijn gezicht...
Dan besef je je gewoon dat je niet eerder wist dat je zoveel van iemand kan houden.
(Al is het verantwoordelijkheidsgevoel soms ook best pittig )

Ik heb een 1000 vragen aan moeders topic geopend.

Ik ben meer een huismus geworden en heb dezelfde voorkeur als UN; bij voorkeur ligt mijn zoon om een vaste tijd in zijn eigen bed. Daarnaast hebben we niet echt een vangnet, dus moeten vrijwel alles met zoon of alleen doen. Ik voel me nog wel mezelf, maar merk wel dat ik ben gegroeid. Ik ben veel geduldiger en kan veel beter genieten van kleine dingen. Ik ben me juist veel meer bewust van eigen tijd en ben ook wel veel voor mezelf bezig. Ik vind de continue verantwoording wel heftig, ik draag dat met me mee.

Andere aspecten zijn samengevallen met het ouderschap, maar ik kan dat moeilijk bij het moederschap neerleggen. Ik heb het idee minder sociaal te zijn en mijn lijf ziet er niet meer uit. Het eerste hangt volgens mij samen met het feit dat ik niet lekker in mijn vel zit en het tweede met dat ik veel ben afgevallen.

Ik vind mijn kind echt continue vermaak. Hij is het eerste waaraan ik denk en het laatste, ik ervaar dat als prettig. Ik geniet volop van hem en het kan me eigenlijk niet gek genoeg. Hij kan me met één blik weer helemaal vol zelfvertrouwen stoppen. Ik vind het heel bijzonder om eindeloos vertrouwen te hebben gewonnen van dat kleine wezentje. Ik vind het niet meer erg dat ik 30 minuten over een stukje van 10 minuten doe en dat vind ik fijn, want ik had altijd haast. Ja hij heeft mijn leven echt verrijkt!

Ach hoe kan ik dat vergeten. Mijn lichaam is ook veranderd. Borsten bij iedere zwangerschap een cupmaat groter. Enorme striae op mijn buik (had tot 39 weken bij 1e zwangerschap niks) net 2 dagen voor mijn bevalling leek het wel alsof mijn buik openbarstte, dus nu volop striemen al zijn ze nu dit dus gelukkig minder zichtbaar.

Met alleen T. deden we ook alles zoals voordat we kinderen hadden, zij ging ook gewoon uit eten, maar de kapper of ergens op terras zitten. N. huilde enorm veel, had veel moeite met eten en wilde alleen maar bij mij zijn, dat maakte het al minder makkelijk.

Mijn prioriteiten zijn vooral heel erg verandert.

Dit.
En ik heb het gevoel dat ik veeeeel minder tijd voor mezelf heb, het is altijd met de kinderen. En dat vind ik heerlijk, maar soms mis ik het wel om gewoon een hele dag te kunnen hobby-en of niks doen. Of een recept te lezen en snel naar de winkel rijden en dat heel geconcentreerd gaan maken. Dat soort dingen.
En slapen ook wel, er staat hier altijd tussen zes en zeven iemand te gillen dat hij met zijn auto's wil spelen.

Ik heb ruim twee jaar borstvoeding gegeven en mijn borsten zagen er net zo uit als daarvoor. Nu groeien ze natuurlijk weer maar ik ga er van uit dat ze alsnog niet gaan hangen of leeglopen.

Wat ik veranderd vind is dat je zelf niet meer het belangrijkste bent. Als je kind ziek is, honger heeft of moet plassen dan moet je nu direct in actie komen. Als je ergens zonder kind bent moet je rekening ermee houden dat je hem op tijd ophaalt en als hij mee is moet je zorgen voor een gevulde maag en entertainment.
.
Wb spontaan weg gaan en oppas regelen.. Na een week werken en hem weinig zien wil ik helemaal niks leuks doen. Dan wil ik lekker hem om me heen. Met hem iets leuks doen. Ik zit vaak in de auto al te huilen als hij uit logeren gaat omdat ik hem gewoon mis.

Wat niet is veranderd.. ik ben nogal lui haha. Ik zit graag op de bank en ik dacht echt dat dat niet meer zou kunnen. Maar als ik een treinbaan met hem maak dan is hij zo een uurtje zoet, als ik de kleurtjes op tafel leg kan ik er prima naast gaan zitten lezen enz.

Yadira, ik heb geen borstvoeding gegeven en mijn borsten zijn iets groter dan voor de eerste zwangerschap maar nog steeds rond en vol.

On-topic:

De 2 grootste veranderingen zijn voor mij:
Niet meer zomaar een hele dag op de bank kunnen liggen.
De onvoorwaardelijke liefde die je voelt voor je kind(eren).

Het ritme. En de vrijheid wel iets. Maar ik vind het minder lifechanging dan vooraf gedacht.

Ik heb 2 keer 2 jaar borstvoeding gegeven en m'n borsten zien er nog redelijk hetzelfde uit. Er zitten wat striemen op van de stuwing de eerste dagen. Maar ik heb nooit grote, volle borsten gehad, dus ik weet ook niet hoe het is om dat te hebben haha.

Delu, ik verzorg me ook nog steeds hetzelfde, dat is gelukkig niet veranderd. Ik bedoel echt de schade die de zwangerschappen aan m'n lijf heeft aangericht.

Wat omschrijf je dat mooi mzcharlotte. Mooie reactie!

Wat merk is dat de verantwoordelijkheid me soms enorm kan aangrijpen, dat heb ik echt onderschat.
Verder inderdaad de flexibiliteit (of het gebrek ervan). Waar ik wel veel energie uit haal is een echte oprechte knuffel van mijn kinderen. Dat ze zo lekker bij je kunnen komen om te knuffelen. Zo lief!

Nog een aanvulling; ik ben me heel erg bewust van mijn eigen karakter doordat de kids goed kunnen spiegelen. Als ze vervelend zijn ligt het 9 van de 10 keer gewoon aan mij, dan ben ik te gehaast, heb ik een klote dag gehad op mijn werk wat ik niet van me af kan zetten,etc. Dat maakt wel dat ik meer nadenk over waar mijn prioriteiten liggen.

Ik ben pas 8 weken moeder maar tot nu toe:

Negatief:
- Nooit meer zorgeloos, een enorme verantwoordelijkheid
- Even ergens naar toe wordt een complete volksverhuizing
- Me niet meer kunnen voorstellen dat ik ooit 8 uur aan een stuk kon slapen
- Spontaniteit/vrijheid blijheid van vroeger kan niet meer, bijna alles gaat volgens planning en ritme van de baby

Positief:
- Liefde voor altijd
- Nieuwe invulling van mijn relatie met mijn man
- Andere prioriteiten en invulling van mijn leven; Parttime werken bijvoorbeeld lijkt me nu heerlijk
- 's Morgens een lachend gezichtje in een ledikantje dat me aankijkt is geweldig

Wat er echt verandert is, is dat mijn onbezorgde gevoel weg is. Je bent verantwoordelijk voor het leven van een ander, en sinds mijn zoon geboren is zie ik overal de "gevaren" van. De keuzes die ik maak zullen voor een hele lange tijd van invloed zijn op mijn zoon. Dat is er veranderd.
Voor de rest moet ik zeggen dat ik ook toen hij klein was makkelijk weg ging en kon. Overdag nam ik hem mee, hij sliep dan gewoon in de wagen, of bij me. Maar hij was een wakkkere baby en sliep heel weinig.
's avonds had ik toen nog 3 keer in de week repetitie, ik had toen een vaste oppas. Dus ik had ook tijd genoeg voor mezelf.