Heftig Maple... waarschijnlijk moet je vader het even laten bezinken en komt hij er wellicht een andere keer op terug.

Mijn ouders weten niet eens dat ik al ruim een jaar therapie volg en ik heb geen idee waarom ik ze dat niet vertel. Waarschijnlijk omdat ik bang ben voor hun reactie, wil niet dat ze zich zorgen maken maar wil ook niet steeds weer controle van hun kant of het wel goed gaat met me.

En eigenlijk past dat weer bij mijn hele persoontje: gewoon de schijn ophouden en uitstralen naar de buitenwereld dat het wel goed gaat, dat ik het allemaal wel alleen kan en vooral niemand nodig heb. Terwijl van binnen alles in mij schreeuwt dat ik het niet alleen kan, dat ik nu eindelijk iemand in mijn leven zou willen die mij de moeite waard vindt (als partner) en die ik kan toelaten. Of dat ik gewoon eens blij was met mezelf.

Echt veel tips kan ik je dus niet geven momenteel maar ik vind het wel ontzettend goed van je dat je nu weer een grote stap hebt gezet door hulp te zoeken!