Ze kletsen wel veel, vooral N soms wel enorm veel, maar ze kunnen ook heerlijk stil knutselen,verven of spelen. Een beetje geluid hoort er natuurlijk bij maar ik hou niet van gegil oid en al helemaal niet binnen. Ik zeg altijd dat ze hun binnenstem moeten gebruiken.

Nee. Onze kinderen zijn nooit stil. Tijdens een film ofzo ook niet. Ze doen de stemmetjes na, zingen liedjes voor het liedje begint... Tijdens het spelen worden er hele verhalen verteld. Mijn dochter zit nu op de tablet en klakt ze met haar tong mee op de melodie. Mijn zoon zit te knippen en roept aan 1 stuk door knipknipknipknipknip....
In bed is mijn dochter wel stil (als ze uiteindelijk in slaap valt, rond 20.30/21.00 meestal) maar mijn zoon kletst ook nog eens in zijn slaap.

Haha, sorry, ik vind het wel lachwekkend eigenlijk. Maar ook enorm herkenbaar. Ik word er vaak ook wat prikkelbaar van, dat er niet één moment is dat je even rust om je heen hebt. Hier ook de hele dag door geluid. En zelfs als er verder heel lief (alleen) gespeeld wordt, dan gaat dat gepaard met allerlei zelfverzonnen liedjes. Word er knettergek van soms.

Oudste is alleen stil op de iPad. Verder nooit haha. Vragen stellen, zingen, kletsen, auto geluiden maken

Nee mijn zoon is helaas ook nooit stil. Tijdens het puzzelen of spelen zingt hij of maakt hij geluiden, of hij voert hele dialogen inclusief rare stemmetjes. Hij is alleen stil als hij een filmpje kijkt of een luisterboek draait, maar ook dan reageert hij veel: dingen nazeggen of al vast voorzeggen als hij weet wat er komt. Dingen er over vragen. Meezingen. Ik word er ook vaak knettergek van. Hij gilt en schreeuwt overigens niet, dat mag ook niet in huis. Maar het is dus never stil.

Hij logeert de laatste maand en de komende maand heel veel bij opa's en oma's. Nu bijvoorbeeld. Ik kan dan rustig 2 uur apathisch voor me uit staren. Langzaam komen dan m'n gedachtes terug in m'n hoofd. Heerlijk.

Als ze iets doen wat niet mag.

Nee hij is altijd met veel fantasie aan het spelen. Alleen ik heb er geen last van meestal. We zitten allebei in onze eigen bubbel haha. Zijn vader is net zo, die moet ook altijd praten of geluid maken of zingen ofzo.

Nee. Hoe klein ook. Ze is altijd wel aan het gillen, kletsen of kreunen.
Als we ergens zijn waar ze iemand of de plek niet kent is ze wel beduidend stiller.

Herken het ook wel dat het soms om gek te worden is. Ik verheug me dan ook wel eens op slaapjes. Even rust

Nee nooit. Soms zeg ik ze weleens dat ik even een half uurtje rust nodig heb en zet ik muziek op met oordopjes en moeten ze mij ook gewoon echt even met rust laten. Tenzij er iets belangrijks is of als ze drinken willen pakken, maar ik wil dan even niet 300 x in 5 minuten horen wat er op de tablet, wii, tv gebeurd of met welke kleur ze hebben getekend of gekleurd of hoeveel wielen de auto's hebben en welke jurken de barbies leuk vinden etc etc et . Of wat ze met de lego bouwen. Laat het mij maar zien als het klaar is, dan is de verrassing ook groter.

Zoon is stil als hij op de tablet filmpjes kijkt. Dochter is bijna nooit stil. Ik vind het soms ontzettend irritant maar als ze dan weg zijn vind ik het na een paar uurtjes ook wel weer erg stil.

Mijn oudste is altijd heel druk geweest. Als er gespeeld wordt met auto's moet daar altijd gebots bij en er moeten geluiden gemaakt worden van sirene's, piepende banden en noem maar op. Altijd is hij of aan het praten of aan het zingen. Alleen als hij aan het kleuren is of een spelletje op de iPad aan het doen is is het stil. De jongste is echt heel rustig. Ik hoop stiekem ook dat hij zo blijft

Het wordt steeds meer, maar hij kan best stil spelen. In elk geval op zo'n toon dat ik me er totaal niet aan stoor. Het lijkt me vervelend als je het niet goed kan hebben. Als de radio aan staat, wat doen ze dan? Zijn ze dan ook niet stil bij het knutselen/puzzelen?

Dit bij de jongste. Of als ze met de tablet aan het spelen is en als ze slaapt.

De oudste alleen als ze slaapt.

Soms word ik er gek van altijd geluid om me heen. Als ze op bed liggen, geniet ik van de stilte.

Onze oudste is stil als ze filmpjes kijkt op de tv/iPad. Anders staat haar kwebbel altijd aan. Ze maakt nooit herrie of kabaal met speelgoed. Ze praat gewoon heel veel en stelt voortdurend vragen.

Onze jongste is stil als ze eet. Anders maakt ze altijd herrie, zowel fysiek als verbaal.

Lo. praat onafgebroken zo'n beetje, daar wordt ik wel eens gek van. Ze praat of ze zingt liedjes óf ze gilt. Ze is stil als ze televisie kijkt en soms als ze ingespannen zit te knutselen. Wat ik vooral vervelend vind is dat ze heel vaak bijna onafgebroken de aandacht wil en als je die niet geeft gaat ze steeds harder praten.

Lu. is wat rustiger wat dat betreft, hij praat wel graag maar als hij met iets bezig is is hij stil. Hij maakt wel graag broembroem geluiden en zo als hij aan het spelen is en hij zit ook vaak te vertellen wat hij aan het doen is, maar dan vraagt hij geen aandacht, hij zit gewoon hardop te denken. Doet me denken aan mijn vader haha, die doet dat als hij aan het klussen is (zo, even een moertje pakken, nu de schroevendraaier, als ik nou even dit vasthoud dan moet het vast wel lukken). Ik schijn het ook te doen ;-). En Lu. dus ook, die zit dan: "zoooo, die even hierrrr, dan nu deeeeeze, hoppetee blokje er op." heel grappig.

Hier kunnen ze beiden ook heel stil zijn. Maar ook heel drk en luidruchtig.

Tijdens het maken van een puzzel zijn ze beiden muisstil en geconcentreerd.

Meestal tussen 20.30 en 7.00u is hij stil

Mijn oudste is nooit stil. De jongste lijkt iets stiller.

Nee, vooral E niet. Hij is altijd aan het zingen, of zinnetjes aan het herhalen. Als hij achter de computer zit draait hij soms wel vier YouTube-filmpjes dwars door elkaar heen, of tig keer achter elkaar hetzelfde fragment van 10 seconden. Y is vaak hardop met poppetjes aan het spelen, aan het zingen of ook een filmpje aan het kijken, of ze speelt met vriendjes. Het is hier dus meestal wel herrie, maar ik heb onderhand wel een filter in mijn hoofd dat maakt dat het bij mij allemaal niet meer zo hard binnenkomt, dat het in elk geval niet storend is. Ik kan dwars door al die geluiden heen nog makkelijk een boek lezen of een formulier invullen of zelfs een gesprek met D voeren.

Mijn zoon is vrijwel nooit stil. Hij vraagt onwijs veel en vertelt ook heel veel.
Hij kan nu sinds een paar weken wat langer tv kijken dan 10 minuten. Alsnog vertelt hij dan veel of vraagt hij iets over het filmpje.
Het is uiteraard erg gezellig, maar als hij op bed ligt ben ik blij dat het even wat stiller om me heen is.

De gastouder zegt ook wel eens tegen hem dat hij even zijn klep moet houden. Ze vindt het hartstikke gezellig, maar er zijn uiteraard meer kindjes die iets willen vertellen.

Ik zeg altijd dat hij op mijn oma lijkt. Die praat ook alleen maar dus als die twee samen zijn is dat echt lachwekkend.
Sowieso is de familie van mijn vaderskant een kletsfamilie dus die genen heeft hij meegekregen.

Wat ik soms wel vervelend vind is dat ik niets tegen mijn man kan zeggen als hij er is. Hij gaat er altijd dwars door heen en heeft niet door dat hij mij onderbreekt. We leggen hem dat wel uit, maar hij wil graag zijn zegje doen. Hij moet dan echt moeite doen om zijn mond te houden en vraagt alsnog vaak of ik al klaar ben met mijn verhaal.
Straks is er een baby bij dus dan zal hij toch moeten leren dat hij niet de enige is die de aandacht krijgt.

Herkenbaar allemaal. Meiden hier zijn ook haast nooit stil (jongste alleen wanneer ze iets van plan is wat ze niet mag dus die verraad zichzelf altijd). De hele dag door is er geklets/gezang/geluid van speelgoed.
Naast dat ze niet stil kunnen zijn kunnen ze ook haast niet stil zitten. Enorm veel energie en geen rust in zich.

Mijn oudste dochter kan stil spelen als ze in haar eentje torens bouwt met duplo. Maar ze wil dan op een gegeven moment toch graag laten zien wat ze gemaakt heeft. Ik kan verder goed tegen het geklets, zingen en geluid dat ze maakt bij het spelen. Schreeuwen en geluid uit veel speelgoed kan ik wat minder goed hebben. Helaas weet ze nu zelf hoe ze het geluid van sommige stukken speelgoed weer aan kan zetten