Ik vind dat je volwassen bent als je je zwakheden durft te tonen en je ongelijkheid durft toe te geven. Daarnaast open staat voor andere meningen en goed kan relativeren.

Verantwoordelijkheid willen én kunnen dragen. Op welke manier interpreteerbaar ook.

Als je jezelf in leven weet te houden in deze maatschappij. (En dan bedoel ik niet alleen eten drinken slapen, maar ook zorg, financiën etc)


Ik ben volwassen, maar ik vind niet dat er een bepaald gedrag bij hoort. Ik denk dat ik door veel mensen nogal onvolwassen over kan komen, omdat ik mijn humor gebruik als een excuus.
Ik ben een beetje een Chandler soms.

Dus als je lichamelijk zwaar gehandicapt bent en nooit voor jezelf zal kunnen zorgen, dan zul je nooit volwassen worden?

Eens.

Dit samen met wat Alibi schrijft.

En over een lichamelijk gehandicapt persoon, die kan wel zelf beslissingen nemen over de zorg die hij wil, dus ja. Die kan ook volwassen zijn.

Dat zegt Zero toch helemaal niet

Ik ben sinds woensdag volwassen want toen is de laatste melkkies eruit gegaan.

Er zit een groot verschil tussen bewust zijn maar niet kunnen en gewoon niet bewust zijn. Heeft niet met fysieke status te maken, maar mentaal. Als je nog niet bewust bent van wat je dagelijks/wekelijks/maandelijks moet doen om jezelf (en andere) goed te kunnen onderhouden, dan ben je nog niet volwassen in mijn ogen.

Dus volwassenheid heeft alleen te maken met geld verdienen?

Dus jij kan niet lezen?

Vanaf de dag waarop je 18 wordt.

Verder is dit heel subjectief en voor iedereen anders in te vullen denk ik. Ik vind mezelf over het algemeen vrij volwassen, maar écht volwassen word ik nooit. En ja, dat is een keuze.

Het is misschien ook wel een beetje te moeilijk...
Ik leg het je wel uit zodra je volwassen bent

Omdat jij daar zelf voor kiest vind ik jou reuze volwassen

Bedankt voor dit onderschrift

Mooi! Goed om te horen!

Ik ben wettelijk volwassen, maar wat het nu precies inhoudt, mja.. Ik denk dat iedereen maar wat doet, iets dat hij/zij goed dunkt. Ik denk dat de scherpe randjes van naïeviteit eraf zijn en het beter inschatten van consequenties van bepaalde keuzes, maakt dat je volwassen(er) bent.

Inschatten van volwassenheid van kinderen/adolecenten vind ik 'not done', het is zó moeilijk om dat te vergelijken. Wat is volwassen voor zijn/haar leeftijd? Misschien is de één eerder toe aan meer verantwoordelijkheden dan de ander, maar dat maakt niet dat ze al volwassen zijn.

Alibi, zoiets gebruiken als onderschrift vind ik dan weer een teken van onvolwassenheid. Al kan ik de opmerking van Zero wel waarderen.

Ik ben ook helemaal niet volwassen

Ja, zo ben ik de ene maand volwassen en de ander niet

Ik vind dat de term onvolwassenheid veel te vaak wordt misbruikt in discussies om een ander op zijn plek te zetten.

God nou.. over volwassenheid gesproken!

Ik vind volwassen zijn wanneer je op eigen benen kunt staan, zowel financieel als emotioneel en dat je je eigen boontjes dopt en verantwoordelijkheid neemt.

Nu hebben wij sinds 3 weken het 18,5 jarige broertje van mijn vriend is huis en ik heb hem vandaag echt heel erg uit staan schelden. Als er íemand verwend, lui en onverantwoordelijk is, dan is hij het wel. Hij wil op zichzelf wonen, wij beheren zijn geld (krijgt wekelijkse toelage van zijn vader totdat hij werk heeft en/of gaat studeren in februari). Hij doet echt helemaal niks, nada, noppes. Hangt beetje in onze kamer rond tot wij hem eruit schoppen. Dan gaat hij slapen in zijn eigen kamer (hij wijt het aan de jetlag, dikke bullshit intussen. Hij komt uit Rome, is hier opgegroeid, omdat zijn vader daar werkt, hij is 6 jaar weggeweest (net als mijn vriend). Hij moest 3 dingen regelen: bankrekening openen, een zorgverzekeringspas aanvragen en zijn belastingsnummer. Doen? Nee natuurlijk niet. Motivatiebrief schrijven voor werk, nope. Om hem beetje te helpen heb ik die brief samen met hem geschreven en ze op 10 plekken afgedropt (hij heeft nul werkervaring, mocht in Rome ook niet werken als Australier) Krijgt hij meteen telefoon en gesprek. Gaat hij erheen in gescheurd shirt. Hij heeft mazzel dat ze de brief zo goed vonden (haha) en dat hij dus nu ws werk heeft maar eigenlijk had hij gewoon afgewezen moeten worden en eens moeten leren op een houtje te bijten. Hij eet ons eten op etc. Echt waardeloos. En we zouden vanavond naar een premiere film, komen zijn vriendjes langs, is hij meegegaan en nu is hij dus weg en heeft hij mij laten zitten. Dus ik hem net gebeld en heb hem volledig met de grond gelijk gemaakt. Mijn vriend applaudisseert. Maar mijn hemel, hoe onvolwassen en verwend kun je zijn? Hij zoekt het dus nu maar uit.

Iemand uitschelden en volledig met de grond gelijk maken vind ik persoonlijk geen volwassen manier van omgaan met de situatie.

Hahaha.. Goeie ED, maar neem aan dat je snapt dat mijn frustratie nu even tot uiting is gekomen, zal jou ook ongetwijfeld wel eens overkomen en maakt je niet minder volwassen.