Hier zit er 3 jaar tussen.
- voordelen;
- nooit twee in de luiers gehad
- oudste kon al helpen
- oudste begreep alles goed rondom de komst van zijn broertje

Nadelen;
- straks weer gebonden aan huis met middagslaapje
- langere periode straks dat ze naar verschillende adressen gebracht moeten worden
- langere periode gebonden aan zwemles straks

Gebroken nachten nooit gehad (op de voedingen na) bij de jongste, dus dat viel mee.

Ondanks dat de jongste de eerste 6 weken veel gehuild heeft en we zijn verhuisd toen hij 3 weken oud was, is het mij heel erg meegevallen van 1 naar 2. Ging heel natuurlijk.

Het enige 'nadeel' dat ik nu zie aan de komst van onze tweede (hier zal er 3,5 jaar verschil tussen zitten) is dat ik én de jongste naar de opvang/grootouders moet brengen én de oudste naar school. Mijn man begint altijd heel vroeg te werken, dus ik sta er 's morgens altijd alleen voor, maar wellicht groeien we daar ook gewoon in mee. Ik ben benieuwd hoe ik het in de praktijk ga ervaren van 1 naar 2 kindjes over een paar maanden.

Hier zit twee jaar en twee maanden tussen. Persoonlijk vond ik de overgang van één naar twee groter dan van nul naar één. Omdat ik nu geen tijd heb gehad om tussendoor even op bed te liggen na de geboorte van de tweede. Onze peuter sliep niet meer elke middag. Dat heb ik wel als een gemis ervaren. Verder draait het gezin gewoon door. Het is erg gezellig en soms is het pittig.

Wij hebben nog steeds gebroken nachten. Niet alleen door de jongste. Maar onze oudste kan heel onrustig slapen waardoor er nachten zijn dat we met zijn vieren in één bed liggen. Ik vind het op dat moment belangrijker dat we allemaal nog wat uren kunnen slapen dan dat ik perse vind dat ze in hun eigen bed moeten slapen. Maar goed. Ik functioneer nog prima geloof ik.

Het is drukker maar ook érg gezellig! Het leeftijdverschil vind ik ideaal. Al zou ik het ook fijn hebben gevonden als de oudste al naar school zou gaan bijvoorbeeld. Ik kan van beide leeftijdsverschillen wel voordelen in zien.

Je bent wel weer iets beperkter doordat de jongste nog slaapt. (2x). Daar is best goed omheen te plannen. Overigens vind ik het belangrijk dat ze minstens 1x daarvan in haar eigen bed slaapt. Maar ook daar zijn wel eens uitzonderingen in.

Gelukkig zit onze opvang in de school dus ik hoef niet naar twee adressen. Ik zie wel op tegen het weinig slapen en overdag niet bij kunnen slapen. Maar goed zo belabberd als ik me nu voel voel ik me dan vast niet.

Bij ons 2 jaar en 5 maanden verschil.
Ik vond het ideaal, de jongste was een makkelijke baby en ik herstelde goed van de keizersnee.
De oudste kon al zelf de trap op en af en liep al stukken mee.
De periode dat er 2 in de luiers zaten waren kort.
Ik vond het in elk geval makkelijker dan van 0 naar 1.

Bij ons 1 jaar en 11 maanden verschil. Ik vond het een eitje! Beiden waren/zijn wel makkelijke kinderen, dat helpt natuurlijk. Bij de oudste wist ik echt niet wat me overkwam, ik vond het zo erg wennen. Bij de 2e wist ik veel beter wat ik kon verwachten en dat hielp enorm. Vooral toen na een maand of 3 ze beiden tegelijk sliepen tussen de middag, heerlijk was dat! De opvang e.d. liep door zoals het al was dus ook dat hoefde niet te wennen. Ik vond het echt makkelijk, we waren al ingericht op slaapjes, luiers en rekening houden met een kind dus ze draaide gewoon mee.

Hier zit er dik 3 jaar tussen de meiden, ik had het écht niet anders gewild.
Ik heb me geen moment gestoord aan het feit dat we van geen luiers weer in de luiers gingen bijvoorbeeld.
Onze oudste was juist lekker zindelijk, kon alleen spelen, zelf eten. En ze kan ook top 'oppassen' als ik even de was ga doen bijvoorbeeld. Ze pakt in een heleboel situaties ook de hand van haar zus en helpt haar in de speeltuin bijvoorbeeld.

Doordat de oudste toen de jongste 10 maanden oud was naar school ging, net het moment dat ze elkaar in de haren ging zitten (lees ; oudste speelt en jongste sloopt het) ging de oudste naar school en kon de jongste thuis de aandacht krijgen.

Ik vind het echt top.

De overgang van 0-1 vond ik heftig omdat het een hele nieuwe wereld was en de oudste veel huilde en gefrustreerd was. De jongste is echt appeltje eitje, die gaat én in het ritme mee en is qua karakter een stuk gemakkelijker. En vooral, ik voelde me na de komst van de 2e echt in een klap compleet. Dat alleen al heeft me zoveel rust gegeven.

Bij ons zit er 3j9m tussen en het gaat super. Ik vond de overgang van 1 naar 2 kindjes heel gemakkelijk. De tweede gaat gewoon mee in het ritme dat ik al had met de eerste.

Hier 15 maanden verschil. Ik vond het ook een eitje. Ook wij hebben 2 gemakkelijke kinderen, wat natuurlijk enorm scheelt.

De overstap van 0 naar 1 kind vond ik groter, vooral omdat het allemaal zo nieuw was en ik heel onzeker. Nu was het nog zo bekend dat ik veel zelfverzekerder was.

Wij hebben er 3 jaar tussen zitten. Tijdens de zwangerschap was dat heel fijn. De oudste was al behoorlijk zelfstandig, klom zelf de trap op, met een krukje ervoor ook op de commode, hij begreep heel veel en leek rekening met me te houden. Vanaf zijn geboorte was het meteen vertrouwd, alsof hij er altijd was geweest. Hij sliep al snel door en kon zich goed zelf amuseren. Was ook makkelijk af te leiden en vond het heerlijk om nog een half uur ofzo in bed te liggen als hij al wakker was.
De jongste daarentegen.. Slaapt nog steeds niet iedere nacht door, dramt enorm om zijn zin te krijgen en zet een flinke keel op als dat niet lukt, vraagt erg veel aandacht, wilt meteen uit bed als hij wakker is, anders gaat het luchtalarm af. Ik heb me er wel op verkeken. Van 0 naar 1 was echt appeltje eitje, van 1 naar 2 was een regelrechte hel (lichtelijk overdreven natuurlijk, maar het was wel veel zwaarder)

.

Ik denk dat je een paar ervaringen van mensen niet zo gemakkelijk kunt veralgemeniseren. Hier zit er 3 jaar en 4 maanden tussen en mijn baby is supermakkelijk. Toch vind ik het best zwaar, een grote peuter en een baby. Vooral omdat je met een baby weer wat meer vast zit aan voedingen en slaapjes enzo, terwijl ik er met mn bijna-kleuter zo van hou om gewoon de deur uit te lopen en wat te gaan ondernemen. Maar dat is heel persoonlijk; ik ben sowieso niet zo'n baby-moeder, en vind het vanaf een jaar of 2 echt een stuk leuker worden.
Hoe het was geweest als er minder tijd tussen had gezeten, geen idee - maar ik vermoed dat ik dat nog zwaarder had gevonden, gezien mijn voorkeur voor wat oudere kinderen.

*

Bij ons zit er twee jaar en negen maanden tussen. Ik vond het de eerste paar maanden behoorlijk pittig. Zeker toen mijn man na drie weken weer aan het werk ging, was ik voor mijn gevoel constant bezig van hot naar her te vliegen om ze allebei tevreden te houden.

Fijne aan dit leeftijdsverschil vond ik dat ik de oudste niet hoefde te tillen en dat hij alles begreep (wat niet betekent dat ie altijd luisterde, hij was na de geboorte een tijd enorm aan het puberen). Maar achteraf had er ook nog wel anderhalf jaar meer tussen mogen zitten, zodat ie al op school had gezeten toen de jongste kwam. Mínder leeftijdsverschil had ik absoluut niet gewild (was gelijk de eerste ronde raak), lijkt mij persoonlijk echt vreselijk zwaar als je oudste nog niet loopt en/of amper tot niet praat om er dan nog een zwangerschap en daarna baby bij te hebben.

Edit: wel of niet twee in de luiers was voor mij echt een non-issue.

Bij mijn jongens zit er 3 jaar en 8 maanden tussen. In het begin was het best pittig maar dat ik waarschijnlijk bij iedereen ook al zit er 2 jaar of 5 jaar tussen. Het is toch allemaal even passen en meten in het begin. Ik vind dit leeftijdsverschil eigenlijk best fijn. De oudste hielp mij vaak met kleine dingen zoals een luiertje pakken, de voordeur open doen als ik bezig was en de bel ging enz. Ook gaat de oudste naar de basisschool en heb ik overdag alle tijd voor de jongste. Als ik het zelf voor het kiezen had gehad had ik er een jaar minder tussen gewild. Gewoon dat ze dan denk ik iets meer aan elkaar hadden gehad qua samen spelen. Maar minder echt niet.

Vraag het mij over een jaartje nog eens

Hier zit er 23 maanden tussen en op dit moment vind ik het loodzwaar. Nu gaat het hopelijk wel beter worden als ik meer hersteld ben van mijn bevalling en mijn jongste dochter wat meer in een ritme gaat komen. Maar de nachtvoedingen hakken er bij mij behoorlijk in. Vooral in combinatie met het huishouden wat nooit ophoudt en mijn overactieve dreumes. Nu hebben wij gisteren iemand aangenomen om te komen poetsen zodat ik wat ontlast word. Dit gaat hopelijk al veel schelen. Dus ik verwacht/hoop dat ik over een paar maanden wel wat positiever in dit leeftijdsverschil sta haha!

Ik heb er in een keer twee gekregen. Dus dat is anders, want dan doe je alles tegelijkertijd. De derde komt er straks vrij vlot achteraan. De tweeling is dan anderhalf jaar. Dat was niet zo gepland, dus ik ben benieuwd hoe het gaat. Omdat de situatie zo is, denk ik alleen maar aan de voordelen. En ik heb me zo bedacht dat dit voordelen zijn:

- de tweeling slaapt nog overdag. Dus ik kan dan ook slapen samen met de nieuwe baby. En ik denk dat ik die slaap hard nodig heb.
- veel korting op het kdv. Tweede en derde kind zijn veel goedkoper.
- Allemaal in een ritme.
- Ik moet nu toch nog rekening houden met slaapjes, dus het is niet erg dat ik dat straks met de baby weer moet. Ik zit toch nog in die modus.
- Ze gaan in een korte tijd allemaal naar de basisschool. Dan krijg ik meer tijd voor mezelf en veranderen er dingen. Ik 'hoef' dan niet meer terug in de babytijd.
- Kinderen hebben ongeveer zelfde behoefte/beleving.

Wij kregen de tweede toen onze dochter 2 jaar en 2 maanden was. Ik vond het echt pittig maar mijn zoontje was ook een huilbaby, we hebben heel veel stressvolle dagen en slapeloze nachten gehad. Nu na een jaar wordt het langzaam steeds makkelijker gelukkig. Ik geniet echt van ze als ze samen spelen en ik had de jongste ook voor geen goud willen missen maar een derde komt hier echt niet, haha.

Lijkt mij ook best een stap idd.
Nu heb ik goede nachten, maar overdag ook nog rust als dochter 'smiddags slaapt.
Ik denk dan wel eens als er een kleine zou zijn, zou ik helemaal weinig rust hebben. Lijkt me toch erg wennen weer.
Ik heb dat nu wel eens als de kinderen van vriend er zijn. Soms niet erg dat ze op maandag weer weg gaan ;)

R was bijna 3 toen N geboren was. Ik vond de overgang echt makkelijk maar N was een erg makkelijke baby en R is een makkelijk kind. Het pittigste vind en vond ik de gebroken nachten af en toe.

.

Hier zit er 3,5jaar tussen beide meiden. Iedereen om me heen riep altijd "o, een tweede doe je er gewoon bij", maar pfff.. Ik vond dit zwaar tegenvallen! Ik vond het verschil van 0-1 veel simpeler dan van 1 naar 2. Als de een slaapt is de ander wakker, je moet alle schema's op elkaar afstemmen en je hebt minder 100% je aandacht ergens bij, omdat altijd de ander nog ergens in huis spookt.

Het leeftijdsverschil

Voordelen:
- De oudste is (vrij) zelfstandig. Dus die kan prima even alleen spelen, of je even helpen. Begrijpt het ook als ze even moet wachten, slaapt al door. Geen twee buggies, loopt of fietst gewoon zelf mee.
- Gaat sinds ze 4 is naar school. Daardoor ook op die dagen wat tijd alleen met de jongste. Alleen-tijd vind ik altijd heeelll fijn
- Ze spelen nu ook heel leuk samen. De oudste zorgt, de jongste leer veel van de oudste.
- Kunnen kleren overnemen van elkaar, ook als ze niet meer zo snel uit kleren groeien


Nadelen:
Doordat de jongste al een hele agenda heeft van naar school, ophalen van school, zwemles, ed, moet de jongste mee in dat ritme. Niks niet kijken naar haar behoeften, maar maar gewoon mee moeten.

Nana, hoe was de overstap van 2 naar 3 dan?

Daar ben ik ook benieuwd naar