Mijn vriend voetbalt op het hoogste amateur niveau, hij krijgt ook gewoon betaald van de club dus het is vrij serieus. Hij heeft ook altijd op zondag wedstrijden en doordeweeks meerdere trainingen. Ik weet natuurlijk niet beter dan dat dit zo is, maar dat betekent niet dat het niet vervelend is. Familie verjaardagen zijn 9 van de 10 keer op zondagmiddag bij ons en dan kan mijn vriend dus standaard niet mee. Ondertussen weet mijn familie het wel en wisselen ze nu ook af en toe af met de zaterdag. Ze leven wel altijd heel erg mee, dan gaan ze op internet opzoeken wat de stand van de wedstrijd is bijvoorbeeld. Als de wedstrijd niet heel erg ver weg is, komt mijn vriend dan trouwens soms nog later na. Maar meestal is dit niet te doen vanwege de afstanden die ze afleggen.
Op vrijdag avond heeft hij altijd training maar omdat om ons heen bijna alle mannen wel moeten trainen op vrijdag, zijn feestjes met vrienden eigenlijk altijd op zaterdag. Wel handig, want dan willen ze vaak niet veel drinken dus kunnen de mannen bobben

Als je normaal gewend bent om die dingen echt samen te doen komt dat wel even rot aan, en zul je je ook echt moeten aanpassen. Ik heb dit 10 jaar lang gehad, en sinds anderhalf jaar doen we die dingen weer allemaal samen, en het gekke is; nu moet ik juist daaraan wennen, omdat ik gewend was om bepaalde dingen alleen, en dus ook op mijn eigen manier te doen. Veel blijven praten, communication is the key en elkaar de ruimte geven voor deze aanpassingen/op offeringen, het is moeilijk maar zo te lezen krijg je (en vooral je vriend) er wel iets moois voor terug.

Mijn vriend is ook voetbaltrainer, geen hoog niveau en het is niet verplicht dat hij overal bij is, maar het wordt wel van hem verlangd. Twee avonden in de week training en zaterdag wedstrijd. Ik vind het op zich goed te doen. Verjaardagen zijn bij ons in de familie- en vriendenkring toch doorgaans op zaterdagavond of zondag overdag, dat is dus goed te doen. Vriend + team spelen dan ook hier in de regio. Naar de verjaardagen/feestjes die wel op zaterdag overdag gevierd worden, ga ik dan alleen en vaak sluit hij dan zo tegen de avond aan. Maargoed, dat is voor jullie niet haalbaar.
Qua feestjes vind ik het niet vervelend, qua vakanties en weekendjes weg wel. Dat kan niet zomaar even tussendoor of in het voor- of naseizoen.

Volgend jaar laat hij het trainerschap vallen en wordt hij jeugdcoördinator, dan heeft hij geen vaste dagen meer en deelt hij zelf z'n tijd in. Ik denk dat dat lastiger wordt, voor mij dan, want ik vind de regelmaat fijner, dan weet ik tenminste wanneer hij weg en thuis is.

Maar inderdaad, communicatie is het belangrijkste. En het heeft ook zo z'n voordelen, vaak zit er een mooi financieel extraatje aan vast.

Zoals je weet is mijn man geen voetbaltrainer, maar heeft hij wel werk waardoor hij vaak 's avonds en in het weekend moet werken. Het verschil met jouw vriend is dat hij eigen baas is en bruiloften/belangrijke familiefeesten/weekendjes weg, dus wel vrij kan houden als hij het lang genoeg van tevoren weet, maar dat is ook niet altijd het geval. Bovendien is hij zo gedreven dat hij niet voor ieder feestje/dagje weg een avond vrij gaat houden.

Ik heb er in het begin van onze relatie echt aan moeten wennen dat ik vaak alleen naar feestjes ga of bij vrienden of familie op bezoek ben waar alle aanhang bij is behalve die van mij. Zijn optredens zijn wel gaandeweg onze relatie meer geworden, dus ik heb er langzaam aan kunnen wennen. Meestal vind ik niet erg, maar soms baal ik er wel eens van.

Net als wat anderen in dit topic zeiden, is het heel belangrijk om het hier goed met elkaar over te hebben. Hij zal minder vrije tijd krijgen, maar je kunt wel regelmatig samen wat leuks plannen. Wij gaan ook vaak op dinsdag-, donderdag- of zondagavond uit eten of naar de bios, omdat hij op vrijdag en zaterdag bijna altijd optredens heeft.
Nu is hij toevallig vijf dagen naar Blackpool naar een congres. Ik ben vijf dagen alleen, maar ik vind het eigenlijk wel heel lekker. Lekker mijn eigen ding doen, koken wat ik lekker vind, zoveel series kijken als ik wil. Ook als ik alleen naar een feestje ga, dan bepaald ik zelf hoe laat ik naar huis ga. Ieder nadeel heeft zijn voordeel ;)

Mijn vader is kapitein geweest en dus zag mijn moeder mijn vader ontzettend weinig. Het was leuk als mijn vader er was, maar als hij er niet was deed mijn moeder alles alleen met ons. Dat is voor haar natuurlijk best zwaar geweest en ze moest ook steeds weer wennen als hij er wel was. Ik ken alleen niet de effecten die het op je eigen gemoedstoestant heeft.

Als hij het gaat doen, zou ik zeker heel helder communiceren over de beschikbare tijd die jullie samen zouden hebben.

Mijn man werkt zes dagen van 13.00 tot sluit (meestal rond 22.00).
Dit is pas sinds november zo, dus ik ben mijn draai nog aan het proberen te vinden. Voor nu vind ik het niet zo erg om verjaardagen alleen af te gaan. Ik hou er toch niet zo van en nu hoef ik er geen rekening mee te houden dat mijn man langer wil blijven ofzo ;) Ik zie er meer tegenop dat mijn kinderen later hun vader gaan missen bij belangrijke dingen als hun eigen verjaardag, sportwedstrijden, schoolvoorstellingen, etc. Maar dat is van latere zorg...

Ik zou het slecht trekken geloof ik, maar vooral vanwege de kinderen. In mijn eentje naar feestjes enzo zou ik niet erg vinden; maar als er kinderen in het spel zijn, komt dat grotendeels op jou neer en kun je zelf geen kant op. Zonder kinderen zou ik het wel kunnen wagen, als het voor mijn partner heel belangrijk zou zijn.

Mijn man voetbalt op amateur niveau, niet betaald maar wel in 1e elftal. Van hem wordt ook verwacht dat hij er altijd is, helemaal met deze trainer. Weekendje weg doen wij altijd als het een voetbalvrije zaterdag is. Feestjes ben ik op bepaalde dagen ook vaak alleen. Afgelopen donderdag was mijn oma jarig, daar ben ik alleen geweest. Gisteren was de opa van mijn man jarig, dat begon al om 4 uur dus moest ik er alleen heen en kwam mijn man pas na de wedstrijd. Ik ben het al gewend dus zo storend vind ik het niet. Bovendien was ik het al van mijn vader gewend. Enige grote nadeel vind ik de zomer stop, ze beginnen vaak al 1 augustus met trainen dus mijn man wilt na 1 augustus niet meer op vakantie. En die maand trainen ze ook 3 avonden in de week, dus blijven er voor ons maar weinig vrije dagen over om weg te gaan in zijn vakantie. En ik vind het een nadeel dat hij altijd op zaterdagmiddag weg is. Zomaar shoppen of iets leuks doen zit er voor ons niet in.
Maar ik ben dit dus al jarenlang gewend en weet niet beter. Ik zou niet eens weten wat ik op zaterdagmiddag moet doen als ik niet meer voetbal kan gaan kijken met vriendinnen haha.

Oh, dat is heel herkenbaar. Aan mij vragen ze vaak: R is zeker weer optreden? Vind je dat nooit vervelend? Nee, ik vind het vooral vervelend dat mensen dat steeds zo vragen en benadrukken.

Hier ook een vriend die vaak aan het werk is op dagen dat ik vrij ben. Ik weet natuurlijk ook niet beter en het is niet altijd even leuk. Maar aan de andere kant: toen ik vrijgezel was ging ik ook alleen naar verjaardagen en bruiloften en ik vind de opmerking "waar blijft nou die vriend/wanneer vind je eens een vent" vervelender dan "oh moest hij werken". En stiekem ook wel fijn; want ik hoef dus naar minder verjaardagen (van z'n kant ga ik niet alleen naar z'n vrienden enzo), en bij verjaardagen bij m'n vriendinnen kan ik ook echt lekker m'n ding doen en kletsen zonder dat hij zich naast me verveel.

Ik vind het echt prima, maar ja je moet wel ook denken dat je niet altijd samen naar dingen kan. Maar zo'n kans voor je vriend is toch gewoon super gaaf! Ik zou ook enorm trots vertellen en de wedstrijd volgen op de verjaardag haha

Nu zit ik ook alleen thuis omdat mijn vriend bezig is met zijn verplichting maar ik weet dat hij met iets bezig is dat hem heel veel plezier en voldoening geeft. Het hoort er gewoon bij toen hij de keuze hiervoor gemaakt heeft. In het begin was het voor mij heel erg wennen dat hij er niet meer was op zondag en dat wij bij feestjes op zaterdagavond meestal de eerste zijn die naar huis gaan. Soms heb ik een baalmoment als ik weer eens ergens alleen ben maar vaak vind ik het ook heerlijk om lekker in huis te kunnen rommelen op zondag.
Altijd weer die vraag waar is je vriend is zeer herkenbaar. Volgens mij weten mensen gewoon niet wat ze anders tegen je moeten zeggen.

Bij ons is het eigenlijk andersom. Ik werk zelf in de horeca, dus veel 's avonds en in de weekenden. Maar dat is al vanaf het begin van onze relatie, dus mijn vriend weet niet beter. Lijkt me lastiger zoals nu in jou situatie. Ik heb nu wel sinds vorig jaar januari een nieuwe baan waar ik veel meer vrijheden heb. Heb sowieso standaard vrijdag vrij, en vriend is dan vaak ook 's middags vrij. Dus dat is wel echt onze dag. Op zaterdag werk ik wel heel de dag (van 11 tot 21 ong), maar vriend heeft dan juist zijn voetbal. Dus kan hij zolang blijven hangen zonder rekening met mij te houden. Verder ben ik sinds deze baan, gemiddeld 3 dagen in de week om 18 uur klaar. Dus dat is wel heel fijn, kleine dingen zoals samen eten, of even boodschappen doen, kunnen we nu wel samen doen. Voorheen was dat altijd gescheiden. Succes met jullie beslissing!

Hoe gaat het nu bij jullie? Heeft je partner een beslissing kunnen nemen?

Even niet online geweest, wat lief dat je ernaar vraagt!

Nee, hij heeft nog geen beslissing genomen. Hij kan de tijd nemen, maar volgens mij ziet hij zelf ook wel op tegen alle verplichtingen. Dit is wel waar hij voor gewerkt heeft, maar hij is nu ook wel wat vrijheid gewend. Dus dat is hij nog voor zichzelf op een rijtje aan het zetten

Hier zijn we allebei geregeld aan het werk op gekke tijden. 's Avonds, 's nachts en in het weekend, kan allemaal. Het verschil is alleen dat wij dit niet zien als afwijkend. Dit zijn onze normale werktijden en als mensen dat vervelend vinden, dan is dat toch eerder hun probleem dan het onze. De wereld werkt in 2016 gewoon niet meer zo, dat iedereen elk weekend maar vrij is en van 9 tot 5 werkt. Deal with it.

Misschien zit het verschil er ook in dat wij dit al meer dan 10 jaar zo doen, dus voor ons is het normaal en we zijn het zo gewend dat het geen probleem meer is.

Om een voorbeeld te geven, mijn man is nu aan het werk. Ik zit alleen thuis, heb net gekookt en alleen gegeten. Heel veel mensen vinden dit heel zielig voor mij, maar ik vind het dus heerlijk! Ik kan echt genieten van een avond helemaal voor mezelf. Kinderen slapen lekker en ik ben fijn alleen en eet mijn favoriete eten dat de rest van het gezin niet lust en Ik ga zo maar eens een fijne dramatische film opzetten, waar ook verder nooit iemand op zit te wachten

Ik sluit me aan bij de omschrijving van Maud, wij werken allebei op voor de buitenwereld 'gekke tijden'. Andere mensen lijken daar altijd meer moeite mee te hebben dan wijzelf. De kinderen zijn ook niet anders gewend.

Hij is chef in een restaurant en moet er gewoon zelf altijd zijn, juist op feestdagen en andere dagen waarop de meeste gezinnen allemaal samen zijn. Wij hechten daar niet heel veel waarde aan, wel aan het samenzijn natuurlijk, maar dat mag ook op andere dagen zijn. Wij hebben juist door de week vaak samen vrij en dat is ook heerlijk.

Ik ga meestal alleen naar familie en vrienden, dat is al meer dan 18 jaar zo en daar kijkt niemand meer raar van op. Mensen vinden het wel altijd vervelend voor mij/ons, maar zo ervaar ik het zelf helemaal niet.

Dat is hier ook zo, de mensen om ons heen lijken er meer moeite mee te hebben, dan wij zelf. We genieten heel erg van de momenten die we wel samen hebben en of dat nu op kerstavond is, op dinsdagmiddag 6 februari of op de verjaardag van mijn tante, maakt ons niet zoveel uit.

Knap dat jullie dat kunnen Pineco en Maud. Ik blijf het na twee en een half jaar nog altijd lastig vinden. We accepteren het prima, het hoort er bij, en we weten dat het tijdelijk is maar het blijft soms lastig. Vooral als ik weken achter elkaar in t weekend werk, dan zien we elkaar gewoon echt weinig (Zeker als ik doordeweeks ook 's avonds werk, dan zie je elkaar zomaar bijna vijf weken amper). Maar wel eens dat anderen het moeilijker lijken te vinden dan ikzelf. Die vinden het nog erger, lijkt wel. Dat herken ik wel. Dat ik dan om half tien afhaak omdat ik om 4 uur op moet tja, ik vind het dan lekker om te gaan slapen maar vrienden vinden me dan vaak zielig.

Niekske, goed dat hij er zo goed over nadenkt. Het is wel lastig hoor, die beslissing!

Ik moet er wel bij zeggen dat wij bijna iedere ochtend de dag samen beginnen. Ontbijten is een van de dingen waar we allebei meestal wel tijd voor hebben, we beginnen doorgaans pas rond 9.30 u. Natuurlijk wel even de ochtendstress van de kinderen naar school brengen en zo, maar dat doen we samen en daarna is er dus nog even tijd voor een kop koffie. En dat is echt heel fijn. Het lukt niet iedere dag, maar toch wel 5 dagen per week denk ik. Op die manier leven we ondanks de onregelmatige tijden niet langs elkaar heen.

Dat is fijn, Pineco! Zo heb je toch echt een bewust moment samen.

Dat herken ik wel, Pineco. Wij hebben ook zo onze momenten en dat is heerlijk. Ik vind het juist ook wel speciaal als je bijvoorbeeld op dinsdagmiddag uitgebreid samen sushi zit te eten, terwijl de rest van Nederland saai op het werk is

Ja dat doen wij ook wel, lekker een wijntje open trekken als ik vrij ben ook al is het dinsdag. Of m'n man neemt een dagje vrij doordeweeks als dat toevalig mijn weekend is.
Maar goed dat kan niet elke week natuurlijk.
Ik blijf het wel lastig vinden, het is voor mij iets wat nooit helemaal went. Toevallig had ik het daar net nog over met een collega die ook een relatie heeft. Gelukkig is het management nu wel wat kritischer naar het rooster aan het kijken om het iets minder heftig qua onregelmatigheid te maken. Er wordt dus wel naar gekeken.

Maar in geval van niekske haar vriend snap ik het dilemma heel goed. Dan gaat het echt om een vaste dag die normaal als sociale dag gebruikt wordt veelal. Maar t is ook een mooie kans voor hem. Ik denk zelf dat ie t uiteindelijk moet doen vanwege die kans. Met beetje puzzelen vinden jullie je momentjes samen wel. Niet altijd leuk maar uiteindelijk wel te doen.