Maar jij hebt er wel goed over nagedacht Bazz, dat maakt wel een verschil vind ik.

Je noemt het schulden voorbeeld dat je hoopt dat hij je dan steunt en niet direct wil scheiden, maar in het geval van m'n nicht hierboven wilde ze scheiden omdat haar man een ontzettende lul was. Helaas kwam ze daar zelf te laat achter en waren ze toen al getrouwd. Die schulden wist zij niks van af.
Zij was wel echt een beetje naïef geweest, ook qua moeite die ze in de zakelijke kant van het huwelijk heeft gestoken. Ze had echt geen idee wat in gemeenschap van goederen precies betekende bij een scheiding. Haar man regelde alles qua geld en hier op het forum en in tijdschriften lees ik ook vaak dat een van beide partners geen idee heeft wat er binnenkomt, eruit gaat en dergelijke omdat de ander dat allemaal regelt. Wie weet wat al die partners uitspoken?
Ik denk dat jij dat allemaal wel aardig in de hand hebt, maar als je alles maar laat gaan en zo in het huwelijkbootje stapt, tsja. Ik vind het oprecht erg lastig en ik vind het een goed idee als er meer voorlichtig voor 'de standaard' komt.

Hier is wel voor gepleit door een grote vereniging in NL, maar het komt niet van de grond. Het kan ook opgevat worden als betuttelend, waar ik me bij aansluit.

Waarom zou dat betuttelend zijn dan volgens jou?
Ik denk dat het name kan lonen voor mensen die eigenlijk niet echt weten wat beide opties inhouden. Of wanneer je inderdaad sowieso een keuze moet opgeven, dus wanneer er geen standaardoptie is.

Je moet toch al naar het gemeentehuis voor de ondertrouw, dus ik zou het best logisch vinden als daar een stap bij komt waarbij je dit aangeeft.

Ik denk dat dit een geval is van achteraf denken "Was ik maar met huwelijkse voorwaarden getrouwd".
Mijn ex had schulden, dat wist ik en ben toch met hem in GVG getrouwd. Gelukkig zei hij dat hij die schulden weer zelf mee zou nemen en mij niet daarmee ging belasten. Is ook meteen tijdens het eerste gesprek met de advocaat vastgelegd.
Wat ik niet wist is dat hij tijdens ons huwelijk ook allemaal schulden gemaakt had, daar kwam ik veel later pas achter en ik heb heel wat telefoontjes gepleegd, met de belastingdienst, nutsbedrijven, ziektekostenverzekering die allemaal geld van hem wilden maar mij daarmee op zadelden.
Achteraf heb ik duidenden euro's betaald voor schulden op zijn naam.
Mensen kunnen zo veranderen, en dat wil je nu ook helemaal niet weten, als je lekker gaat trouwen en voor altijd bij elkaar wil blijven.
Ik trouw nooit meer, dat vind ik nog beter dan huwelijkse voorwaarden ;)

Wat ik hiervoor al zei: dit initiatiefwetsvoorstel is m.i. een gevolg van een ander initiatiefwetsvoorstel. Het los van elkaar zien lukt me daardoor ook niet goed. En op beide voorstellen nu uitgebreid ingaan, doe ik liever als ik me fitter voel dan nu.

Hoeft niet hoor als het je te veel moeite kost.

Momenteel wel, maar zodra ik weer aan het werk ben zal dit ook meteen weer 1 vd onderwerpen zijn waaraan ik (verder) werk, dus kom er dan op terug.

Dit is niet meer van toepassing. Wij zijn in ondertrouw gegaan zonder ook maar een gemeentehuis van binnen te hebben gezien.

Dat verschilt per gemeente, wij gaan maandag in ondertrouw en moeten (met een vooraf ingevuld papier) nog wel naar het gemeentehuis.

Samenlevingscontract is voldoende! Ik ga ook niet verder dan dat. Daar is alles mooi in vastgelegd op de kinderen na (mochten deze er gaan komen). Echter daarvoor hoef ik dan alleen mijn testament aan te passen. Zelfs dat hoeft eigenlijk niet eens, maar wil ik wel graag ivm voogdij (peetoom/tante).

Wij zijn getrouwd in gemeenschap van goederen. Dit omdat, hetgeen wat we al hadden door ons samen is opgebouwd. Beiden zijn niet van plan om een eigen bedrijf op te starten en erfenissen zijn er wel, maar die hebben we ook al voor een deel gehad(van zijn ouders). Mochten we ooit gaan scheiden, dan hoop ik van mezelf dat ik wel zo netjes blijf dat ik aangeef dat het zijn geld is. Gemeenschap van goederen of niet, zoiets kan je dan alsnog onderling regelen. Hier is het dus een bewuste keuze geweest.

Ik ben van mening dat er uberhaupt geen standaard moet zijn, zodat een ieder er over na moet denken wat ze doen.