Marin schreef:Zonet ook op het journaal een jong stel dat gaat trouwen: 'Ja je gaat toch uit van het beste, dus wij kiezen voor gemeenschap van goederen, want in principe blijf je toch bij elkaar'.

Highway schreef:

Marin schreef:Zonet ook op het journaal een jong stel dat gaat trouwen: 'Ja je gaat toch uit van het beste, dus wij kiezen voor gemeenschap van goederen, want in principe blijf je toch bij elkaar'.

Het is toch prima als mensen daar dus voor kiezen, dat is dan toch hun overweging? Ik vind het een prima reden, misschien wat naïef maar verdient dat meteen een facepalm?

Bazinga schreef:Ik vind 't heel erg vervelend dat er een aantal mensen hier reageren op het fenomeen 'In gemeenschap van goederen', alsof het 't meest domme is wat je kunt doen. Met de facepalms en een air alsof het normaal is dat je nadenkt over je vermogen.

Er zijn namelijk héél veel mensen die, misschien heel naief ja, denken altijd bij elkaar te blijven. Of vertrouwen hebben in hun partner, dat er geen schulden zullen zijn. Ik ben er één van, maar vind mezelf niet naïef. Verloofde en k zijn gewoon tweeverdieners, in loondienst, geen ambities om een eigen bedrijf te starten. Ik vind het voor ons niet iets interessants, maar heb vriend wel gevraagd of hij het wilt, omdat hij een koophuis heeft. Bovendien hebben zijn ouders het financieel goed, terwijl mijn ouders gegarandeerd schulden gaan achterlaten. Maar hij vindt 't niet nodig. Hij vindt 't een naar idee om ergens op papier te hebben dat het zíjn huis is, als het óns thuis is.

Kiatu schreef:Want wij zijn ouderwets en naïef en zo stom om elkaar te vertrouwen. Blijkbaar.

Maple schreef:

Highway schreef:

Marin schreef:Zonet ook op het journaal een jong stel dat gaat trouwen: 'Ja je gaat toch uit van het beste, dus wij kiezen voor gemeenschap van goederen, want in principe blijf je toch bij elkaar'.

Het is toch prima als mensen daar dus voor kiezen, dat is dan toch hun overweging? Ik vind het een prima reden, misschien wat naïef maar verdient dat meteen een facepalm?

Eens. In het geval van ex heb ik het trouwen in gemeenschap van goederen niet als grote hinder ervaren trouwens. We hebben de spullen, kosten en al het geld wat we terug kregen door twee gedeeld en we kwamen er (wat dat betreft dan) eigenlijk prima uit, zonder discussies. Toch vind ik het een fijne ontwikkeling dat trouwen op huwelijkse voorwaarden de standaard wordt. Ik zou namelijk voor mezelf geen tweede keer in gemeenschap van goederen willen trouwen.

Marin schreef: Ik vind dat wel naief ja, om er vanuit te gaan dat je bij elkaar blijft en dáárom in gemeenschap van goederen trouwt.

Kiatu schreef:Daarom dus Forumster, omdat er met woorden als naïef en ouderwets en facepalms gestrooid wordt, en ik zin had om daar een tikkeltje sarcastisch op te reageren. Dat trouwen onder huwelijkse voorwaarden verstandig kan zijn maakt trouwen in gemeenschap van goederen niet per definitie onverstandig.

Maple schreef:Wat zou dan wel een goede reden zijn om in gemeenschap van goederen te trouwen, Marin? Help me even, want ik snap het niet meer.

Bazinga schreef:Nou Marin, even heel simpel; jij en je man verkeren in een héél ander milieu dan wij doen. Mijn toekomst, mijn droom én mijn realiteit, is een jaren '30 rijtjeshuis, hier in Beverwijk, van max. 250.000€ En om te blijven leven zoals we dat nu doen, zal ik altijd moeten blijven werken. Parttime, dat wel, maar ik zal moeten blijven werken tot m'n pensioen. Onze spaarrekening zal niet boven de 50.000 euro uitkomen en onze vakanties zullen niet langer duren dan 3 weken, tenzij we de jaren daarna niet meer weg willen... De realiteit zal een camping in Frankrijk zijn, met onze zoon en liefst nog in 't naseizoen, want hoogseizoen zou betekenen dat ons volledige vakantiegeld er aan op gaat.

En dan hebben wij 't écht niet slecht, we verdienen samen heel leuk, maar 't blijven gemiddeld, het blijft modaal en dan zijn huwelijkse voorwaarden gewoon niet zo nodig, écht niet. Wat kan er bij ons veranderen? Een erfenis? Van zijn net zo modale ouders? Een gokverslaving van mij? k mag toch hopen dat-ie me dan helpt en steunt en niet gelijk wilt scheiden en blij gaat zitten zijn met de huwelijks voorwaarden, als we die zouden hebben...

Marin schreef:

Bazinga schreef:Nou Marin, even heel simpel; jij en je man verkeren in een héél ander milieu dan wij doen. Mijn toekomst, mijn droom én mijn realiteit, is een jaren '30 rijtjeshuis, hier in Beverwijk, van max. 250.000€ En om te blijven leven zoals we dat nu doen, zal ik altijd moeten blijven werken. Parttime, dat wel, maar ik zal moeten blijven werken tot m'n pensioen. Onze spaarrekening zal niet boven de 50.000 euro uitkomen en onze vakanties zullen niet langer duren dan 3 weken, tenzij we de jaren daarna niet meer weg willen... De realiteit zal een camping in Frankrijk zijn, met onze zoon en liefst nog in 't naseizoen, want hoogseizoen zou betekenen dat ons volledige vakantiegeld er aan op gaat.

En dan hebben wij 't écht niet slecht, we verdienen samen heel leuk, maar 't blijven gemiddeld, het blijft modaal en dan zijn huwelijkse voorwaarden gewoon niet zo nodig, écht niet. Wat kan er bij ons veranderen? Een erfenis? Van zijn net zo modale ouders? Een gokverslaving van mij? k mag toch hopen dat-ie me dan helpt en steunt en niet gelijk wilt scheiden en blij gaat zitten zijn met de huwelijks voorwaarden, als we die zouden hebben...

En toch weet je dit niet. Je weet niet of je schulden krijgt, jij of je man, of wat er gebeurt. Is het dan zó gek dat het verstandig klinkt om samen wat af te spreken? Ik snap niet waar die angst/afkeer/wat dan ook vandaan komt.