Mijn oudste dochter Jenna is na een zwangerschap van 41+2 weken geboren na een zware bevalling waarbij ze vast zat in het geboortekanaal via een spoedkeizersnede.

Jenna was een makkelijke baby, ze huilde nooit en ik moest haar vaak wakker maken voor een voeding. Ze ontwikkelde zich op haar eigen tempo. Iets langzamer dan gemiddeld, maar dit was niet zorgwekkend. De kleuterschool heeft ze zonder problemen doorlopen alleen kon Jenna niet goed versjes onthouden of rijmen. Dit is toen besproken tijdens een 10-minuten gesprek en de juffrouw maakte zich er geen zorgen over.

Vorig jaar is Jenna gestart in groep 3. Na een aantal maanden werd ik uitgenodigd voor een gesprek over de voortgang van Jenna. Ze liep achter op de andere leerlingen, vooral op het gebied van lezen. De juffrouw raadde mij aan om contact op te nemen met een logopediste om haar te laten testen. Ik heb deze tip direct opgepakt en haar aangemeld voor logopedie. Daar is ze nog steeds in behandeling. De logopediste helpt Jenna met de voortgang van haar taal. Dit gebeurt door opdrachtjes, bijvoorbeeld: de logopediste leest een tekst en Jenna moet na afloop de vragen beantwoorden. Of een geheugentest. Deze opdrachten worden ook uitgevoerd bij de testen.

In december 2014 moest ik weer langskomen voor een gesprek. Hierbij gaf haar juffrouw aan dat ze zich ernstige zorgen maakte over de voortgang van Jenna. Ze vertelde dat Jenna extra begeleiding zou krijgen met lezen en dat ze in het zorgteam geplaatst zou worden. Ik zou na dat overleg te horen krijgen wat de volgende stap zou worden. Mijn onderbuikgevoelens staken ineens op en ik heb op eigen initiatief contact opgenomen met de huisarts. Ik heb een verwijzing gekregen voor een psycholoog om haar te testen op IQ en op gedrag. De wachttijd voor deze testen zijn lang. We hebben ruim 3 maanden moeten wachten op de intake. Het zorgteam had inmiddels overleg gehad en kwam met dezelfde conclusie.

Jenna is 2 dagen getest, wat extreem vermoeiend was voor haar. Ik mocht er niet bij aanwezig zijn. In juni kregen wij de uitslag. Jenna heeft een beneden gemiddeld IQ van 85, waarbij ze op het gebied van taal nog veel lager scoort. Haar reactievermogen is erg hoog namelijk 111. Ook heeft ze moeite met prikkelverwerking. Dit botst heel erg in haar hoofd. De psycholoog vertelde mij dat ik dit moest zien als een auto. De ene band rijdt 50 km per uur, terwijl de andere band 120 km per uur rijdt. Ook overvraging is een grote valkuil voor haar. In het verslag staan ook duidelijke tips voor thuis en op school. Er is geen oorzaak bekend van het lage IQ. Het is een moment opname. Vooral bij kinderen kan dit nog veranderen tot 18 jaar, omdat het IQ nog in ontwikkeling is. Na de test is gebleken dat Jenna niet goed te testen is, omdat ze zich zelf niet goed verwoorden. En ze vaak reageert vanuit een impuls. Ze luistert niet goed de vraag af. Lange zinnen zijn te moeilijk en sarcasme neemt ze letterlijk.

School ging ondertussen door. De juffrouw heeft verschillende keren aangegeven dat ze niet meer wist wat ze moest doen en dat ze al alles deed wat in haar macht lag. Jenna was inmiddels nog verder achteruit gegaan ten opzichte van haar klasgenootjes.

Na het verslag zijn we weer in gesprek gegaan over het komende schooljaar. Ik heb vele gesprekken gehad met de psycholoog en met school. Ik heb samen met mijn man besloten dat het speciaal basisonderwijs beter bij de wensen van onze dochter zouden passen. Dit hebben wij dan ook bij school aangegeven, maar ze konden dit niet meer voor de zomervakantie realiseren. Dus we moesten de beslissing maken tussen doubleren of toch door naar groep 4. Dit schooljaar is dochter opnieuw gestart met groep 3. Jenna merkt op school dat ze anders is dan de kindjes uit haar klas. Vorig jaar heeft ze een aantal keer gevraagd waarom zij opnieuw groep 3 moest en een aantal klasgenootjes niet? Ze is een van de oudste kindjes in de klas, omdat ze gedoubleerd heeft. Jenna is zelf heel sociaal en lief tegen iedereen.

In oktober zouden de resultaten inclusief het verslag weer besproken worden in het zorgteam. Daar zou besloten worden of ze naar het speciaal basisonderwijs mocht. Helaas kwam ze daarvoor niet in aanmerking, omdat ze op dat moment te goed was voor het speciaal basisonderwijs. School moest met een oplossing komen om haar achterstand in te halen. Dit is bij Jenna alleen extra begeleiding met lezen geweest. Alles wat ik heb voorgesteld, daar doen ze niet aan. Wij als ouders moesten maar contact opnemen met het sociaal wijkteam voor haar gedrag. Ook moeten we starten met speltherapie voor prikkelverwerking. Want dit staat in het verslag. Ik heb al verschillende keren aangegeven dat dit teveel is voor Jenna. School, logopedie en speltherapie. De kans op overvraging is erg groot.

Bij logopedie is ze ook opnieuw getest. Helaas maakt ze weinig voortgang en loopt ze ontzettend achter op leeftijdsgenootjes. De logopediste maakt zich ernstige zorgen. Dit heeft ze op school ook aangegeven. Het sociaal wijkteam is inmiddels ook ingeschakeld. Zij begrijpt onze situatie heel goed en gaat ons helpen bij een oplossing.

Al die tijd is dochter enorm gefrustreerd. Ze reageert alles thuis af. Ik heb een enorm boos kind thuis, die constant ruzie maakt met haar jongere zusje. Op school laat ze haar goede kant zien, maar thuis breekt de hel los. Ze heeft zelf aangegeven dat ze boos is op school. Dat ze haar niet begrijpen en dat ze teveel moet doen. De juffrouw is te streng, waardoor ze bang is.

Woensdag 3 februari is er weer een gesprek geweest over Jenna met school, de ib-er en het sociaal wijkteam. Jenna zit nu op het niveau van M3. Dat is gemiddeld voor midden groep 3. Op dit moment krijgt ze geen indicatie voor het speciaal onderwijs, omdat ze op dit moment op niveau scoort. Ze blijft onder extra begeleiding staan op school en ze wordt in mei opnieuw besproken. De school raadt SI-therapie aan voor haar prikkelverwerking. Dat is een speltherapie om haar prikkelverwerking beter op orde te krijgen. Ook is er gesproken over een gedragstherapeut, maar dit is afhankelijk of dit vergoedt gaat worden. 19 februari gaan we opnieuw bespreken wat we op dit moment nog kunnen doen voor Jenna.

Op dit moment is er nog steeds geen oplossing waar we allemaal tevreden mee zijn. Voor mijn gevoel moeten wij alles regelen en krijgen we er weinig voor terug. Ik voel me erg machteloos en heb voor mijn gevoel er al alles aangedaan. Het gaat voor nu goed op school. Maar gaat groep 4 weer voor ellende zorgen? Of gaan we op zoek naar een andere school waar wel naar de leerling wordt gekeken? Of gaan we Jenna doorsturen naar een andere organisatie? Dit zijn de vragen die mij nu bezig houden.