Marin schreef:Ik vind dat jij ook wel veel voor mij invult, Guattari. De laatste keer dat ik foto's heb gekeken met m'n ouders is twee jaar geleden, toen we naar Myanmar waren geweest. Dus 2/3 keer per jaar reizen: Ja. Dit uitgebreid napraten onder het genot van een hapje en drankje, zo'n eens in de twee jaar. Lijkt mij wel meevallen, maar goed.
En verder ben ik het met je eens: Ze zijn niet van plan hun agenda's om te gooien hiervoor. En dát vind ik jammer. Dat had ik namelijk andersom wél geprobeerd, zo ben ik. En verder denk ik dat je er ook weer niet te diep over moet gaan analyseren, dan maak je het groter dan dat het is.
Dat is dan mijn verkeerde interpretatie. Ik las het zo, omdat je ook omschreef over Tanzania en je andere reis naar Azië. Eigenlijk vind ik het heel tof van je familie dat ze zoveel interesse tonen in een hobby van hun dochter/zus. Want dat is het natuurlijk wel: reizen en fotograferen zijn jouw passies en er zijn denk ik niet zoveel families die daar zo in meegaan qua belangstelling c.q. interesse tonen. En dat baseer ik op dat ik ook wel vrienden heb die ergens heel gepassioneerd over zijn en niet bij hun familie in de buurt wonen. Heel af en toe komt de familie er speciaal voor langs, maar over het algemeen is het: "tja, we hebben er nou eenmaal voor gekozen in andere delen van Nederland te gaan wonen en dat maakt het qua planning lastiger." Wat ik zelf heel logisch en terecht vind.
Daarnaast denk ik dat het een verschil in persoonlijkheid is: jij bent iemand die anderen graag tegemoet komt en ook wel kan pleasen. Dat zit in je, zoals ik je hier 'ken'. Je zegt het zelf ook: Jij had het wel geprobeerd, zo ben jij. En dat is iets wat jou dus deels ook maakt wie je bent. Lang niet iedereen heeft dat in zich, of voelt zich daar goed bij. Dat je nu zegt dat ik het groter maak dan dat het is vind ik een beetje flauw. Je vroeg het immers letterlijk aan me op de vorige pagina van dit topic en daarin gaf ik aan dat het bij ons in de familie geen standaardsituatie meer is, maar toen de situatie nog 'normaal' was, was afspreken ook vaak niet op korte termijn mogelijk. En ik kreeg ook wel eens te horen: "We hebben ervoor gekozen om 200 km bij elkaar vandaan te wonen, daar zitten consequenties aan. Dan is niemand fout, maar het is een andere realiteit dan toen het mar 5 km was."
Al met al zou ik gewoon een volgende keer bij het boeken van een speciale reis, je familie ook alvast 'reserveren'. Dat voorkomt teleurstellingen achteraf, of je weet meteen waar je aan toe bent.
Edit: heb je ook bij je familie letterlijk aangegeven dat je het jammer vindt, omdat dit belangrijk voor je is? Niet met hints, maar echt het hebben benoemd zoals hier? Ik vraag dit niet aan je, om je nog rotter te laten voelen. Ik vraag dit, omdat je zelf aangaf dat het qua communicatie soms niet altijd helder is wat je bedoelt. Dat zie ik hier ook van je terug. Je voelt je dan onbegrepen. Om dat zoveel mogelijk te vermijden, is transparant communiceren een vertrekpunt.
Laatst gewijzigd door Anoniem282 op 30 Jan 2016 17:25, in totaal 1 keer gewijzigd.
30 Jan 2016 16:51 
