Het is sowieso heel verschillend bij iedereen denk ik.
Ik heb 2x een spoed ks gehad.Bij allebei stond ik na 1 dag naast mijn bed en ging ik weer douchen , lopen etc.
Bij de 2e keer was ik op de 3e dag na de ks weer thuis , maar ging ik gemiddeld 2x per dag naar het zh , naar mijn zoon.
Ik reed dan geregeld zelf ( 5 minuten rijden) omdat het niet te regelen viel om altijd iemand mij te laten brengen en ophalen.
Ging allemaal prima..

Qua tillen van onze oudste toen en huishouden ging het nog niet allemaal goed alleen. Man was 3 weken thuis , dus dat was wel fijn.

Je bent in de zomer uitgerekend toch? Ik zou kijken of hij na de kraamweek minimaal 2 weken vrij kan krijgen, mooiste zou zijn 3 weken. je zou ook nog kunnen kijken of er iemand anders is (ouders, familie, vrienden) die nog een week na de vakantie van je vriend stand-by is.

Ja ik ben qua vakantie eigenlijk niet zo handig uitgerekend. In de week waar ik denk te bevallen moet man 3 dagen werken dus dat kan onder het kopje verlof. Dan hoop ik dat hij daarna nog 1 week vrij kan krijgen, en daar achter aan nog 2 dagen verlof. Hij is dan dus 2 weken en een beetje vrij. Meer dan 2 weken achter elkaar vrij mag eigenlijk sowieso niet maar ik hoop doordat het verlof&vakantie is het toch mag.

Zowel ouders als schoonouders gaan op vakantie.

Gepland of niet gepland, beide keren is het gewoon een grote buikoperatie met het een flinke herstelperiode. Maar ik denk dat het wel scheelt wanneer je fit de operatie ingaat en niet al uitgeput bent door een niet vorderende bevalling met de nodige pijn. Het lijkt me dat je dan dubbelop moet herstellen.

Ik zat dezelfde avond op de rand van het bed -zij het met veel moeite en veel pijn- en de volgende ochtend kon ik naar de badkamer van mijn kamer lopen. Langzaam kwam daar steeds iets bij.

Hier beide keren eerst weeën gehad voordat ze over gingen op een ks.
Bij de oudste meer dan een dag weeën gehad, 1 liter bloedverlies gehad op ok, ik had een bloeding die ter plekke is gehecht. Ik heb na de ks nog heel lang last gehad van mijn buik, ik kon bijv niet opstaan na het slapen, vreselijke pijn gehad.
Mede hierdoor gekozen om het toch natuurlijk te proberen bij de tweede maar wel met een optie tot ks.
De tweede keer 5 uurtjes weeën gehad, lang niet zo heftig als bij de eerste gelukkig en toch weer een ks wegens nvo.
Deze ks ging vlgs het boekje, 200 ml bloedverlies ong. geen bloedingen gehad. J, is smorgens vroeg geboren en de volgende ochtend om 6 uur is het catheter eruit gehaald en 2 uur later stond ik zelfstandig onder de douche. de vpk bleef op de kamer in de buurt. de volgende dag naar huis.
Ik heb toen veel meer rust gekregen, minder bezoek en de kraam en de vk hadden erop gehamerd om veel te rusten. Toen de kraamzorg wegging na een week was ik zo goed hersteld. Echt fijn.

Het nadeel is wel dat een ks een grote buik operatie is. er kunnen natuurlijk altijd complicaties optreden.

Bij de oudste ben ik op dinsdag ingeleid en dat is uiteindelijk op woensdag een keizersnede geworden. Donderdags moest ik proberen te staan en werd ik met rolstoel naar de couveuse gebracht. Daar liep ik een paar meter tot zijn bedje en ging daar weer zitten. Vrijdags ging het lopen al beter en zaterdag mocht ik naar huis. Ik ben toen uiteindelijk nog 1 nachtje gebleven, want F moest nog 1 nachtje blijven. Op zondag mochten we beide naar huis. Thuis had ik de eerst dagen moeite om met hem samen de trap op of af te gaan, maar toen de kraamhulp de laatste dag kwam, ging dat ook goed.
Bij de jongste kreeg ik op donderdag een geplande keizersnede. Vrijdagochtend stond ik onder de douche, wel met wat hulp van de verpleegkundige die ter plekke het(de?) catheter verwijderde. Zaterdags liep ik zelfstandig door het ziekenhuis naar L. De kraam was op de 2e verdieping, couveuse op de 14, dus moest een stukje naar de lift en dan vanaf een lift een stukje naar de couveuse. Die dag moest ik naar huis, maar gelukkig kon ik kiezen voor rooming in, want met L ging het nog niet best en ik kon het idee niet aan om niet bij hem te zijn. F had papa thuis en kwam iedere dag op bezoek. Lichamelijk was ik er de tweede keer sneller bovenop, ik vermoed omdat dat gepland was, terwijl ik bij de eerste al zo'n 24 uur bezig was (ook al werd het pas de laatste 6 uur ofzo zwaar).

Bij de oudste heb ik na 32 uur weeën etc. uiteindelijk een spoed keizersnede gehad. Bij de jongste een geplande
Het herstel ging beide keren snel, alleen bij de jongste duurde het iets langer voordat het litteken weer helemaal dicht zat. Er zat verder weinig verschil in, bij beiden was ik na een ruime week weer volledig mobiel en liep ik weer buiten enzo.

Het is heel moeilijk te voorspellen lijkt mij, ik denk niet dat er enig peil op te trekken valt van tevoren.

Allemaal heel verschillend dus.

Bij R was ik 22 uur bezig voordat de ks begon, de ruggenprik werkte niet zoals zou moeten waardoor ik tijdens de ks nog weeën had en hij zat ook hartstikke klem dus dat zijn wel een aantal factoren die het niet beter maken. Ik hoop echt dat het nu sneller beter gaat. Ik heb echt nog zo lang zo veel pijn gehad en ik weet gewoon niet hoe ik dat ga doen met een baby en een peuter.

Maar moet je nu perse weer een ks dan?

Krijg je niet wat extra uren voor kraamzorg als je een ks hebt gehad?

Ik moet niks maar ik heb een behoorlijk trauma (dat klinkt een beetje overdreven maar zo voelt het wel) na de vorige keer en daarom raadt de gyn een geplande ks aan, zodat ze alles in de hand hebben zeg maar.

Extra uren kraamzorg kan je inderdaad krijgen maar die komt helaas overdag en E. moet die week 's avonds werken, 16.45-01.30

Ah ja dat kan ik me wel indenken.. dat was ook niet heel prettig.

Oh, wat komt dat fout uit dan

Ja echt slecht gepland wat dat betreft, voor zover je dat plant. Nu pin ik me wel heel erg vast op bevallen tussen 39.1 en 39.5 weken, misschien zeggen ze, we doen het achter in de 38e week. Dat zou me beter uitkomen maar ja daar ga ik natuurlijk niet op hopen want hoe langer binnen hoe beter. Wil dat ook niet laten afhangen van een werkrooster.

Ik maak nu al vreselijk druk om de bevalling en de ruggenprik dus ik blijf er ook maar aan denken. Ik lig er 's nachts zelfs wakker van. Misschien niet een gek idee om een afspraak te maken met de gyn die R's bevalling heeft gedaan om te bespreken wat ze nu gaan doen en hoe zoiets gaat.

Daar zou ik ook even over in gesprek gaan. Gewoon ook om de opties te bekijken.

Ik heb bij de eerste een keizersnede gehad en bij de tweede niet.

Ik vond het allebei erg heftig op een andere manier.

Als ik nu mocht kiezen zou ik toch voor een "natuurlijke" bevalling gaan in combinatie met een ruggenprik ivm paniekaanvallen tijdens de weeën.

Wij mochten onze wensen mbt de datum van de geplande keizersnede aangeven, wellicht is dat bij jou ook wel het geval. Ik was 18 december uitgeteld van L, F is op 7 december jarig, dus ik wilde liever wat langer wachten, maar de gyn wilde niet veel verder dan 39 weken gaan. Ik was ook op een donderdag 39 weken, waardoor anders het weekend ook nog ertussen zou zitten. Stel de bevalling zou dan spontaan beginnen, dan kon ik wel nog een keizersnede krijgen, maar zou het niet meer de gentle sectio zijn waar wij op ingesteld waren. Uiteindelijk heb ik met 39 weken precies de keizersnede gehad en is L de 11e geboren. Achteraf gezien was hij er nog niet klaar voor. Hij had echt heel veel moeite met drinken de eerste 4 dagen en heeft al die tijd een sonde gehad.

Ik heb bij de oudste een spoed ks gehad en bij de jongste een geplande ks. En echt een wereld van verschil! Ik heb bij de jongste het echt als prettig ervaren. Niet qua pijn en herstel maar gewoon de rust die er hangt en ze hielden met alles rekening met mij. Je gaat er ook andere in natuurlijk. Ik moest na 24 uur bevallen een spoed ks en ik was echt kapot. Met de geplande ga je er ook uitgeruster en sterker in. Natuurlijk doet een ruggenprik pijn maar je ervaart het gewoon anders. Ik vond bij de jongste het infuus prikken pijnlijker dan de ruggenprik.

Het herstel was bij de jongste wel iets zwaarder. Puur omdat ik nog een kind meer had rondlopen en die moest ook bezig gehouden worden, eten voor gemaakt worden en noem maar op. Wel heb ik toen de kraamverzorgster er was goed 'misbruik' van haar gemaakt. Die uren dat zij er was lag ik in bed en heb ik achteraf heel veel profijt van gehad denk ik. Hopelijk kan je man de dagen/weken vrijpakken dat jullie willen.

Wij hadden trouwens absoluut geen inbreng in de datum. In het ziekenhuis waar ik de keizersnede's heb gehad deden ze aan het eind van week 38/begin 39 weken. Mijn jongste is geboren met 39+1.

Mijn oudste is geboren met een spoedks na 22 uur weeen waarvan 1,5 uur persweeen. Herstel was erg langzaam. Snel moe en last van het litteken. De jongste was een geplande ks en zoveel rustiger. Herstel ging hier veel sneller dan bij de oudste. Ik was snel weer fit en had geen 6 weken nodig om te herstellen.

Ik vond het infuus prikken pijnlijker dan de ruggeprik zelf. Ik heb helaas bijwerkingen van de ruggeprik namelijk jeuk, koud en trilde bijna mijn bed uit. Maar ik vond de geplande ka zoveel fijner.

Ik had ook niets te zeggen over de datum. Hier bevallen met 39+1 weken.

Kan je vriend die week niet ruilen dat hij dagdienst werkt? En inderdaad vrij nemen na je kraamweek.
Balen dat hij nu al vrij moet vragen. (Is op mijn werk ook zo) Mijn man kan gelukkig op het laatste moment nog vrij vragen.

Ik heb bij de tweeling (kindjes 3 en 4) een spoedkeizersnee gehad. Ik was er altijd bang voor omdat ik er erg tegenop zag dat ik daarna maar weinig zelf zou kunnen en wel 4 kinderen onder de 4 zou hebben. Maar mij is het zo meegevallen. Ik ben snel hersteld en heb er weinig last van gehad gelukkig. Deed ook al snel zelf weer van alles. Wel voorzichtig uiteraard. Met 2 wkn liep ik al met alle 4 kinderen naar de winkel.

Ik vond de ruggeprik totaal miet pijnlijk, heb eigenlijk niks gevoeld. Op het moment dat mijn benen begonnen te tintelen had ik pas door dat hij al zat. Ik kreeg er wel een bloeddrukdaling van en werd daardoor enorm misselijk. Dat is gelukkig gelijk verholpen met medicatie. Ik had gevraagd de catheter pas na de ruggeprik te krijgen -waarom zo'n rotgevoel terwijl het ook gevoelloos kan- en omdat dit met opgetrokken knieen werd gedaan had ik daarna steeds het gevoel met opgetrokken knieen te liggen. Dit was niet zo maar het laatste signaal dat mijn zenuwen kregen waren die opgetrokken knieen en dat onthouden je hersenen dus. Hele aparte gewaarwording, snap fantoombeleving nu ook ineens.