Ik zou denk ik gaan voor één kleine aardappel of een lepel puree ofzo die hij dan moet eten. En verder aanvullen met de dingen die hij wel lekker vindt, zoals groente en vlees/vis. Gewoon, om het in z'n repertoire te houden.

Ik zou het wel regelmatig blijven aanbieden maar hem niet dwingen het te eten. Misschien houdt hij er echt niet van, dat kan. Sommige mensen houden niet van rijst, pasta of couscous. Zolang hij genoeg andere dingen eet die goed voor hem zijn lijkt het me niet echt erg.

Ik zou het wel blijven aanbieden maar eet hij het niet, dan niet.

Wel aanbieden maar niet dwingen idd.

Oh wacht, het gaat er om dat hij met een aardappel op z'n bord dus z'n bord niet kan leegeten terwijl hij dat zo belangrijk vindt. Tja. Ik zou de aardappel toch op z'n bord leggen. Dat is het idee van je bord leegeten ook toch, anders is er geen kunst aan

Ik zou het ook aan blijven bieden. Mijn dochter at 3 jaar geleden bijna niks met avondeten en eet nu veel en proeft alles. Als ik het niet op haar bord was blijven leggen dan was ze het zeker niet gaan eten.
Mijn zoon eet ook vrijwel niks 's avonds, hij vindt alles vies, maar ik blijf het allemaal op zijn bord leggen en hoop dat hij net als mijn dochter ook een keer alles gaat proeven en eten.

Ik leg het bij mijn jongste dochter altijd wel op haar bord een klein stukje maar ze eet het nooit.

Als hij het niet lust zou ik het ook niet neerleggen. Nu eet hij iig zijn bord leeg. Lijkt mij fijner.

Mijn zoon heeft het precies andersom wbt aardappels. Hij lust alleen gekookte. Alle andere soorten eet hij niet.

Leg je dan een hele aardappel neer of prak je deze?
Als je hem niet prakt is dat misschien nog een optie. Eventueel nog groente er doorheen prakken.

Het is wel extra lastig omdat hij het zelf vervelend vindt dat hij zijn bord dan niet leeg eet.

Wat hier nog wel eens werkt als hij moeilijk doet: hapje eten, slokje drinken, hapje eten, slokje drinken.

Ik zou het in ieder geval wel blijven aanbieden. Iedereen heeft wel iets wat hij niet lust en zeker als je groter wordt en bij anderen gaat eten zul je toch wel eens iets hebben dat niet jouw ding is.

Als ze hier iets niet lusten moeten ze van mij toch altijd weer proeven. Spruitjes vinden ze bijv. niet lekker maar als we het eten (komt niet vaak voor) dan krijgen ze er altijd toch één op het bord. Lusten ze het niet hoeven ze van mij geen spruitjes meer te eten maar de volgende keer proberen ze gewoon weer. De oudste vond in het begin mango niet lekker. En na 2-3 keer proberen ineens wel en nu eet hij het graag. Zolang ze er in trappen ze ik het voort want het kan best zijn zoals hier bij de mango dat ze het na een paar keer proberen toch lekker gaan vinden. Vaak betekend 'ik lust dat niet' hier 'ik vind het er raar uit zien dus ik eet het niet' dus ik vind het belangrijk dat ze dingen proeven.

Dus in het geval van R. zou ik iedere keer gewoon een aardappeltje neer leggen.

Hij krijgt het net zo als wij het eten. Dus soms gekookt, soms schijfjes, soms puree. Als het ergens door zit eet hij het allemaal niet, we maken bijvoorbeeld roti apart voor hem zonder aardappel zodat hij toch iets eet.

Paaien met drinken kan niet want hij mag niet drinken tijdens het eten. Dat hebben we onlangs geschrapt omdat hij steeds zoveel drinkt dat hij geen eten meer hoeft. Hij drinkt iets te graag.

De rest van het eten gaat ook niet geweldig maar als we bloemkool ofzo eten zeggen we eerst proeven en lust je het niet dan laat je het liggen en dan proeft hij gewoon. Maar al ga ik om mijn hoofd staan, aardappel gaat er niet in.

Ik vind het een beetje sneu om het steeds te geven terwijl hij het niet lust maar door het nooit te geven houd ik het wel een beetje in stand natuurlijk.

Ik blijf het gewoon geven en als het blijft liggen, dan blijft het maar liggen.

Zo at ze zopas eindelijk een hele stronk broccoli. Dat heeft ze tot nu toe altijd geweigerd.

Aan de andere kant is het misschien niet zo gek om het een tijdje te schrappen. Blijkbaar heeft hij er nu echt een aversie tegen, misschien dat als je het gewoon een tijdje niet geeft, het een beetje uit zijn systeem gaat en hij het over een tijdje juist wel weer wil proberen. Het kan trouwens best dat je iets wat je nooit hebt willen eten later toch wel lust. Ik wilde vroeger nooit lof eten. De aanblik alleen al vond ik walgelijk. Ik hoefde dat dus ook niet te eten en het werd ook niet op mijn bord gelegd, mijn moeder was gek op lof en ik kreeg dan gewoon iets anders. Veel later, toen ik al op mezelf woonde (echt héél veel later dus) ben ik het op eigen houtje een keer gaan proberen en toen vond ik het eigenlijk best lekker. Nu eet ik vaak lof en het is een van mijn lievelingsgroentes. Dus wees niet te bang dat hij het nooit leert eten. Sommige dingen leer je later pas waarderen. Voor veel mensen zijn dat dingen met een uitgesproken smaak, zoals dus witlof. Of olijven. Of noem maar op. Voor hem zijn dat misschien aardappels.

En misschien gaat hij helemaal nooit aardappels lusten, zelfs dan is het geen ramp. Dit is niet meer echt een eetcultuur waarin aardappels de enige basis zijn. Er is zoveel om uit te kiezen.

N. hoeft het inderdaad ook niet hoor als het ergens doorheen zit Spencer. Ook al ziet ze het bijvoorbeeld niet in kleur toch weet ze het op de 1 of andere reden en dan eet ze helemaal niets.

Als ik een aardappel zo op haar bord leg eet ze eromheen. Ze lust wel graag frietjes en van die gekruide krieltjes.

Nu ik erover nadenk, T. eet ook zo nu en dan maar haar aardappel op maar meestal blijft deze ook liggen. Ze zullen het wel niet zo lekker vinden.

M. eet ook heel veel niet, tegenwoordig mag hij de pannen bekijken en zelf opscheppen. Dit betekent dat hij bijna alle groente niet eet maar anders moeten we steeds eten weggooien.
Wij hebben tot voor kort altijd alles gewoon voor hem opgeschept maar dan at hij niet alles. Dwingen wat te proeven werkte hier averechts bij hem.
Wij gaan ervan uit dat er ooit een leeftijd komt dat hij wel gaat eten.

R, lust dus geen aardappel in de masala?

Nee inderdaad, daarin niet. Nu moet ik ook gelijk spugen als ik het ruik dus nu eten we dat sowieso niet. Hij eet alleen de jus/saus en boontjes.
Ovenschotels ofzo met aardappel eet hij ook niet. Als hij het niet ziet en dan proeft dan spuugt hij het uit.

Susan, mijn man zei inderdaad ook zijn hele leven geen gekookt ei te lusten tot hij het op zijn 30e voor het eerst (onder mijn dwang) proefde. Hij lust het nu gewoon.

Wij geven het dan een paar weken niet en proberen het dan weer een keer, als een soort van reset. Maar goed mijn zoontje is nog een stuk kleiner. Zou het misschien helpen als hij zelf mag opscheppen / aanwijzen hoeveel hij denkt weg te krijgen?
Ik ben voorstander van alles proeven maar de nadruk leggen op het gezellig houden aan tafel. Ik bepaal wat er gekookt wordt en dus op tafel komt, hij bepaald wat hij eet, ik zou er dus geen drama van maken, maar wel zo nu en dan stimuleren om het weer eens te proeven. Maar ik zou ook geen duidelijk alternatief bieden ( dus prima een schep extra groenten of wat meer yoghurt na, maar niet nog een tosti na de maaltijd omdat hij niet gegeten heeft).

Eens met Susan, ik zou het ook een tijdje niet geven.

R. Lust geen kaas. Nooit. Ik bied het niet meer aan hoor.
Soms vraagt ze er om als wij het eten, dan mag ze proeven.

Die van mij zijn veel jonger, dus misschien werkt dat heel anders. Maar ik stop tijdelijk met iets aanbieden wat ze echt niet lusten. Na een paar weken geef ik het weer en dan kan het zomaar zo zijn dat het dan wel opgegeten werd. Ze eten op deze manier steeds meer. Maar misschien is dit met kleine kinderen makkelijker en hebben ze het niet door.

Ik zou het niet meer geven. Elena lust geen bietjes, heeft ze ook nooit lekker gevonden, dus we eten het echt zelden. Dan moet ze wel proeven omdat ze die leeftijd nu heeft, maar ik maak er geen probleem van als ze het niet lust, omdat dat gewoon altijd al zo is. Al vanaf het moment dat ze bijvoeding kreeg.

Ik zou het niet meer geven. Het is maar aardappel. Zoveel mist hij daar niet aan. Als hij de groenten wel eet is het toch goed?!

Ik denk dat het frustratie niveau tegen de aardappel op deze manier groter wordt. Ik vind ook dat kinderen alles moeten proeven maar als hij het al niet ziet maar wel proeft en uit spuugt, dan weet je ook wel dat het geen streek is.
Ik denk dat ik het een maand of 2-3 niet zou aanbieden en dan weer zou geven. Eerst verstopt en kijken hoe hij dan reageert.
Wel uitleggen dat je nu geen aardappels geeft maar over een paar maanden weer probeert. Dat hij het altijd mag proeven om te kijken of hij het tussendoor wel lekker vindt. Aangezien hij bezig is met grote jongen zijn, zou ik het daarop gooien, want de smaak van grote jongens verandert wel eens zodat ze nu iets lekkers kunnen vinden terwijl ze het vies vonden als kleine jongen?
Een beetje een verhaaltje aangeven?

Wij hebben dat hier ook, maar dan met soep. Eender welke soep, hij moest het niet hebben. Wilde ook nooit proeven, dus we hebben hem gewoon een hele tijd geen soep gegeven. Gisteren (ik geloof dat hij inmiddels een halfjaar geen soep meer voorgeschoteld had gekregen) vroeg ik aan hem: R. wil je graag soep? En hij zei volmondig ja en ging in zijn stoel zitten. Dus ik heb een heel klein beetje in een kommetje gedaan en hij at zo alles op.

Dus mijn tip zou echt zijn: laat het een tijdje weg, wie weet wil hij het over een aantal maanden wel proeven, als hij én wat ouder is én als misschien die aardappelen (die hem blijkbaar toch wat 'stress' bezorgen) wat uit zijn systeem zijn.