Re: N.a.v. de intensiteit van het moederschap.
De oudste was best een makkelijke baby ( op de reflux en daarom huilen na ) . Ook kon zij zich altijd wel redelijk vermaken. Ik was ook niet echt onzeker en alles liep prima.
Toen onze zoon geboren was moest ik zo wennen aan een baby én peuter in huis. Ik voelde me echt niet meer mezelf, had het gevoel dat alles , iedere minuut van de dag om de kinderen draaide. Dood vermoeiend vond ik het. Hij huilde toen al veel. Rond de tijd dat hij 1/1,5 was en mijn dochter 3,5 was het wel het zwaarste. Hij extreem gefrustreerd omdat hij veel meer wilde duidelijk maken dan hij kon vertellen en ook lukte kruipen of lopen nog niet . Veel huilen,drammen en woede uitbarstingen als gevolg. Daarbij mijn dochter die zo toe was aan school en echt een explosief meisje is. Rond die periode heb ik mezelf echt afgevraagd waarom ik zo graag 2 kinderen wilde..
Nu zit mijn dochter( 4 ) op school sinds oktober en kan mijn zoon (2) lopen en redelijk praten. Het nog niet heel goed kunnen praten zorgt soms nog voor frustratie bij hem. Het is wel echt een wereld van verschil nu mijn dochter op school zit. Ze is veel liever en rustiger en mijn zoon is ook veel rustiger als hij alleen thuis is.
Samen is het nog steeds een explosief stel
Gelukkig kom ik nu ook weer wat meer aan mezelf toe en vind ik het nu goed te doen.
Toen onze zoon geboren was moest ik zo wennen aan een baby én peuter in huis. Ik voelde me echt niet meer mezelf, had het gevoel dat alles , iedere minuut van de dag om de kinderen draaide. Dood vermoeiend vond ik het. Hij huilde toen al veel. Rond de tijd dat hij 1/1,5 was en mijn dochter 3,5 was het wel het zwaarste. Hij extreem gefrustreerd omdat hij veel meer wilde duidelijk maken dan hij kon vertellen en ook lukte kruipen of lopen nog niet . Veel huilen,drammen en woede uitbarstingen als gevolg. Daarbij mijn dochter die zo toe was aan school en echt een explosief meisje is. Rond die periode heb ik mezelf echt afgevraagd waarom ik zo graag 2 kinderen wilde..
Nu zit mijn dochter( 4 ) op school sinds oktober en kan mijn zoon (2) lopen en redelijk praten. Het nog niet heel goed kunnen praten zorgt soms nog voor frustratie bij hem. Het is wel echt een wereld van verschil nu mijn dochter op school zit. Ze is veel liever en rustiger en mijn zoon is ook veel rustiger als hij alleen thuis is.
Samen is het nog steeds een explosief stel
Gelukkig kom ik nu ook weer wat meer aan mezelf toe en vind ik het nu goed te doen.