Ik ben via ICSI zwanger geworden. En in de wachtweken voelde ik niks. Daarna na de positieve test direct zere borsten, moe, soms ook duizelig en 1 week misselijk geweest.

Op een beetje emoties na, niks eigenlijk. Ik heb de eerste week gehuild omdat Jennifer Aniston een nieuwe relatie had en ik 't zoo leuk vond voor haar. Vriend huilde toen overigens heel hard mee.

Fysiek kwam 't denk ik zo rond 7 weken zwangerschap; snel misselijk en heel moe!

Ik had bij beide zwangerschappen een soort "buikgriep" van een paar dagen voor de positieve test. Verder helemaal geen klachten. Ik voelde me niet anders dan vlak voor mijn menstruatie.

Ik was vermoeider dan normaal.
We waren op vakantie en als mijn vriend 's middags naar de sportschool ging, ging ik in het hotel liggen tukken.
Ook leek het wel alsof mijn bikini niet meer zo mooi zat als toen ik hem 4 weken daarvoor kocht.

Bij de eerste voelde ik me niet anders dan anders.

Bij deze zwangerschap was ik de dag voor ik testte ineens heel heftig wagenziek. Dat heb ik normaal nooit dus heb de volgende ochtend getest.

Ik heb mij beide zwangerschappen nooit anders gevoeld. Ik had wel een voorgevoel deze keer, maar dat was niet omdat ik moe was/zere borsten had o.i.d. De vermoeidheid kwam bij mij telkens na de positieve test pas.

Ik had ineens enorme borsten die ik daarvoor niet had. Ik was hierdoor bijna zeker dat het raak was. Dit was voor de positieve test namelijk al zo.
Verder merkte ik niets.

Vanaf een week of 6 werd ik misselijk en vermoeid.

Ik voelde me heel misselijk. Op vrijdagavond begon dat. Ik at chips en ineens voelde ik dat ik daar misselijk van werd en stopte ik meteen met eten. De volgende dag was ik nog steeds behoorlijk misselijk en dronk ik wat slappe kamillethee. Ik had trouwens geen idee dat ik zwanger was. Ik dacht dat ik gewoon een licht buikgriepje had of zo. Ik was toen 3w6d zwanger. 's avonds toch maar een test gedaan maar dat was meer omdat ik voor mezelf wilde uitsluiten dat ik zwanger was!

Ik heb trouwens ook al wel meerdere keren gehad dat ik allerlei zwangerschapskwalen had maar dat ik niet zwanger was. Je lichaam kan je ontzettend voor de gek houden als je graag zwanger wilt zijn.

Een week voor ik testte had ik een innestelingsbloeding. Ik wist eigenlijk bijna zeker dat dat het was want ik heb weliswaar een heel onregelmatige cyclus, zo vroeg was ik echter nog nooit ongesteld geworden en ik had ook nooit tussentijds bloedverlies. Toen de bloeding ook maar heel kort was én ik me die hele week zo ontzettend anders voelde wist ik het eigenlijk al. Mijn borsten deden vooral heel erg pijn en ik paste ineens allerlei dingen niet meer, jurkje wat ik bij de borsten niet goed dicht kreeg en mijn bh's die ineens uitpuilden.
Het was de eerste ronde dat we echt probeerden, maar we hadden maar 2 keer seks gehad dus heel aannemelijk was het verder niet, maar het kón wel.
Ik wist het eigenlijk zo zeker dat ik helemaal geen haast heb gemaakt met testen, ik heb pas ruim een week later getest en dat was eigenlijk meer omdat ik net was begonnen met therapie, ik zat nog in de introductiefase van 3 weken en toen werd verteld dat ik mijn kinderwens op een laag pitje moest zetten bij de therapie die ik wilde gaan volgen. Toen dacht ik bij mijzelf: dan moet ik misschien maar eens even gaan testen.

Ik heb toen 's ochtends om een uur of 6 getest, mijn man vroeg wat ik aan het doen was, ik zei: ga maar gewoon lekker slapen, ik kom zo weer terug naar bed. Om hem vervolgens weer zijn bed uit te sleuren om hem te vertellen dat ik zwanger was. Hij geloofde het alleen niet haha, pas toen hij later een digitale test van de etos had gehaald waarop stond dat ik "zwanger" was begon het een beetje te landen.

Zere borsten en emotioneel

De week voor ik positef teste had ik ineens vreemd luchtjes in mijn neus. Wanneer ik dit tegen mijn vriend zei, verklaarde hij me voor gek, omdat hij niets rook.
De dag voor de positieve test kreeg ik een vage steek in mijn buik. Een steek die mij deed dubbelklappen van de pijn. Na 5 minuten zakte die pijn weer weg, gelukkig.
Dag van positief testen moest ik ongesteld worden, maar aangezien ik menstruatie nooit aan voelde komen, 2 uren pas voordat ik het daadwerkelijk werd, dacht ik dat ik maar eens een test moest doen.
Verklaarde mezelf voor gek, het was kwart voor 2 's middags en testen doe je, vind ik, 's ochtends.
Toch test gedaan op de NOD en die was knal positief!
Tot week 8 was ik steeds moe, sliep slecht, werken was zwaar, had last van rugpijn, maar was niet misselijk.
Daarna echo, bleek zwanyer te zijn van een eeneiige tweeling.
Hoe het verder ging bespaar ik liever.

Bij de eerste dacht ik dat ik buikgriep had.
Nu was ik erg moe.

Bij D. had ik eigenlijk helemaal geen klachten, alleen wat last van mijn borsten maar dat had ik ook als ik ongesteld moest worden dus i dacht dus dat ik gewoon ongesteld moest worden. En ik was wel wat vaker onregelmatig ongesteld dus dat ik al een paar dagen overtijd was zei ook niks. Ik testte eigenlijk alleen omdat ik die avond ging stappen en ik zeker wilde weten dat ik niet zwanger was. Ik was dan ook best verbaasd dat er binnen een paar tellen al een dikke streep stond.
De klachten kwamen met ongeveer 6 weken zwangerschap, ik bleef last houden van mijn borsten, erge vermoeidheid en ik kreeg ineens een partij heupen.

Bij de tweede was ik eigenlijk al vanaf twee dagen na de eisprong continu een beetje misselijk en last van mijn darmen. Ik dacht nog aan de griep (wilde mijzelf geen valse hoop geven) maar dit keer heb ik wel op de nod getest en dus positief. En op dit moment (8w1d) nog steeds misselijk, gelukkig zonder spugen, en veel last van mijn darmen.

Bij de oudste heb ik de innesteling gevoeld en toen ook wat bloed verloren, toen ik kort daarop heel erg pijnlijke borsten kreeg en we het weekend gingen borrelen heb ik eerst maar even een test gedaan.
Bij de jongste weet ik het eigenlijk niet zo goed meer, deze symptomen waren volgens mij ook iets minder duidelijk, wel weer gevoelige borsten en misselijk.

Jennifer is toch al 5 haar samen met Justin Theroux?

Ik kon op woensdag testen volgens mijn berekening en de zaterdag daarvoor werd ik heel misselijk en kreeg ik het bloedheet na het eten, waarop mijn man zei dat ik zwanger was en dat bleek een aantal dagen later dus te kloppen, dat misselijk zijn is vanaf dat moment alle dagen gebleven.
Later ben ik met de termijn echo nog 4 dagen terug gezet, achteraf gezien was ik dus zo goed als meteen na de bevruchting al misselijk. Ik heb trouwens op die woensdag getest ( dus volgens de echo 4 dagen te vroeg ) en had meteen een hele duidelijke zwangerschapstest.

Ik had menstruatie achtige buikpijn, was moe, gevoelige borsten en heb een korte innestelingsbloeding gehad rond de tijd dat ik anders ongesteld had moeten worden. Het was echter maar een heel klein beetje en heel kort.

1e zwangerschap: zere borsten, het erg koud hebben en moe zijn. Vanaf week 6/7 erg misselijk.
2e zwangerschap: hoofd vol pukkels en ik zat de hele dag te geeuwen (heb ik anders nooit). Ik had gewoon zo'n voorgevoel. Bij een week of 7 kwam de misselijkheid en verder heb ik het weer vaker koud.

Oh dan was 't vanwege haar bruiloft.

Ik kreeg vollere en pijnlijke borsten, maar had bij beide zwangerschappen niet door dat ik zwanger was tot een week of 5. Bij de tweede heb ik een innestelingsbloeding gehad, maar op dat moment zelf dacht ik dat ik ongesteld was geworden. Daarna er nooit bij stilgestaan dat het een innesteling was en getest toen ik een paar dagen over tijd was. Ochtendmisselijkheid heb ik sinds een week of 6, maar bij de eerste nooit gehad.

Dagen voordat ik kon testen had ik al enorme honger, over de hele dag. Steekjes onderin m'n buik. Borsten die voller waren dan anders. Aderen op m'n borsten en handen zo heel duidelijk zichtbaar.

Ik was 's avonds opeens heel moe en had echt behoefte aan vroeg naar bed gaan. Dat kende ik totaal niet van mezelf, want ik ben echt een avondmens en toen helemaal, zelfs al was ik een keer moe, dan nog lag ik zelden echt vroeg in bed. Toen dus wel, echt om negen uur al. Verder huilde ik sneller dan normaal en mijn eetlust was iets veranderd. Toch vermoedde ik toen nog niet echt iets.

De tweede keer was het zo'n beetje hetzelfde. Toen lustte ik opeens geen thee meer, en ook de vruchtenkwark die ik altijd heel lekker vond stond me tegen, ik huilde toen ook om niks en was ook aardig moe. Toen vermoedde ik het wel.

Vermoeidheid En ik lustte ineens geen kaas meer

Ik voelde me anders.. Wat dan precies kan ik niet zeggen.
Hopelijk een positieve test voor jou!