Ik heb toen ik 13 was een keer gezegd tegen een meisje dat ik medelijden met haar moeder had dat ze zo'n lelijk kind had gekregen en dat het er dan ook nog gelijk twee waren (het was een tweeling).

Ik voel me nog steeds schuldig. Ik weet wel dat het zelfbescherming was, ik was zelf gepest op de basisschool en wilde stoerder en sterker lijken dan alle anderen, maar ik had dit nooit mogen zeggen.

Toen ik vrij ver zwanger was kwam ik op het werk een nogal forse collega tegen die me al een tijdje niet gezien had. Ze zei "He! Je bent dik geworden!" en bedoelde dit vast niet onaardig maar ik vatte het wel zo op en antwoordde met "Ja en jij bent dik gebleven". Niet de beste uitspraak.

Toen ik nog bij de peuterspeelzaal werkte kwamen de ouders de kinderen ophalen, ik zei tegen een jongetje oh kijk daar heb je jouw oma al. En hij zo huh ik heb geen oma. Bleek het zij moeder te zijn, die moeder had mij ook gehoord oeps

Oh ik heb ook echt een keer een hele stomme opmerking gemaakt. Op mijn vorige werk, toen ik nog aan het onthaal van een ziekenhuis werkte, kwam een indirecte collega zijn (dacht ik) moeder inschrijven. Die dame had een hele grote hoed op en een best wel verrimpeld gezicht. Ik was er echt van overtuigd dat het zijn moeder was, en flapte er dan ook uit: "Je lijkt niet echt op je moeder he? Voor zover ik het kan zien". En toen zei hij dus dat het zijn vrouw was. Ik heb me echt heel erg lang geschaamd haha. Mijn collega kon er wel mee lachen, maar zijn vrouw (logisch) niet. Ik probeerde me er nog uit te redden met "ja, ik zag het niet goed met die grote hoed op" maar het kwaad was al geschied vrees ik.

Toen mijn zus zwanger was van de eerste vond ik het, zo tegen het einde van haar zwangerschap, super lollig om hele gruwelijke bevallingsverhalen te vertellen. Over totaalrupturen en dergelijke zaken. Achteraf ontzettend onaardig van me.

Ik was bij kennissen op bezoek en het was mooi weer en stonden in de tuin. Ik keek rond en vroeg " en, wanneer gaan jullie de tuin doen?'" Bleek dat ze dat al hadden gedaan en het net af was...

Ik ben een gruwelijke flapuit soms. Vind ik zo erg. En ik doe het altijd bij mensen die ik aardig vind.

Ik heb een keer tegen mijn nichtje gezegd toen ze tegen mij aanbotste. Oooh ik kan wel tegen een stootje. Mijn nichtje was toen niet dik maar wel een beetje stevig zeg maar. Echt zo sneu.

Ik zat een keer op het terras met een vriendin en het was EK. Binnen zaten ze allemaal voetbal te kijken. En toen zei die jongen. Ik hou helemaal niet zo van voetbal. Waarop ik eruit flapte. Oh! Maar dan heb je tenminste 1 pluspunt. Okay ik vond die jongen echt niet aardig. Maar dit kwam eruit als een soort woordenkots Hij liep meteen weg ook.

Ik zat in groep zes. Mijn beste vriendin zat altijd met haar trui over haar benen, de trui rekt dan enorm uit. De leerkracht zei er ook altijd wat van maar ze luisterde niet. Waarop ik een keer zei dat wat ze deed heel handig was. Haar zusje is namelijk heel erg vors en zo kon zij de trui ook nog aan.

Ik vind dat geen stomme opmerking hoor. Ik bedoel, ook al was ze hartstikke mager, dan nog botst ze tegen je aan dus dan is het toch niet gek om te zeggen dat je tegen een stootje kunt? Ik zou daar zelf niets achter zoeken.

Elliot Nee inderdaad dat is ook zo. Ik voelde me zo schuldig. Maar het is inderdaad zo'n standaard uitspraak. Ik denk dat ze het zelf geen eens meer weet ook.

Oh ik maak zo vaak stomme opmerkingen, echt niet leuk van mezelf.

Mijn vriendin heeft een dochter en ik snap de 2e naam niet. Laten we zeggen dat het zoiets is:

Lizzie Fatima Christina. Ik snap die Fatima niet en heb dat ook tegen haar gezegd dat ik niet goed snap waarom er een Marokkaanse/Arabische naam tussen zit. Niet dat ik iets tegen Marokkaanse namen heb hoor! Maar zij is gewoon Nederlands, kindje is een blond meisje en die naam staat er zo gek tussen. Maar goed, dat had ik ook lekker voor mezelf kunnen houden want het maakt niet uit of ik het snap of niet.

Oh Carrie dat soort dingen presteer ik ook altijd.

Mijn zus was gister met mijn neefje (haar zoontje dus) naar de kapper geweest. Mijn neefje heeft heel mooi dik haar en draagt het wat langer. Nu had hij zelf een kapsel uitgekozen en het was echt heel kort, stekeltjes met een kuifje. Het staat hem hartstikke goed hoor, en hij is er ook duidelijk zelf heel blij mee. Maar ik schrok er zo van, hij heeft echt een heel ander koppie en lijkt ineens echt al een basisschoolkindje in plaats van een klein peutertje. Mijn zus appte heel trots een foto naar me en ik reageerde met: Wow ik schrik ervan, wat een ander koppie.
Achteraf vond ik dat ook echt stom van mezelf, ik had best wat positiever kunnen doen.

Oe Elliot, da's wel minder ja. Vond ze het vervelend of heeft ze dat niet gezegd?

Ik kan voor mezelf nu niks bedenken, want ik sta er meestal niet te lang bij stil, maar een vriendin van mij had pas een shoot laten doen. Ze is fotograaf en een collega van haar had een shoot van haar gedaan. Mooie foto's, tikje sexy ook al was er geen bloot, maar dat is die stijl. Nou ja, dat had ze dus geappt naar haar vader, van: kijk pap, mooi hè? En hij had geantwoord met: "Spuuglelijk." Ze is op zich wel iemand die vaak onbewust naar complimenten vist, maar dat je als vader alleen dát te zeggen hebt... echt, ik was gewoon plaatsvervangend kwaad toen ze het vertelde.

Hahaha oh ik moet wel een beetje lachen Geel omdat ik weet wie het is. Maar alsnog is het zeker niet netjes van haar vader.

Nu ik het teruglees, moet ik ook wel lachen ja. Hij zegt iig wat 'ie vindt, dat zou ik wat vaker moeten doen. Hoewel, ik heb wel eerlijk gezegd dat ik het best lastig vind om heel enthousiast te zijn, maar dat ik de foto's natuurlijk graag wil zien. Vond ik wel stoer van mezelf.

Een heel lieve tante van mij haalt altijd Ezra en Yrsa door elkaar, dat wil zeggen, ze noemt ze vaak allebei Ezra. Laatst waren we daar om Oud & Nieuw te vieren en toen kwam ze met een pakje drinken en de vraag: 'Zou Ezra dat lekker vinden?' waarop ik vroeg: 'Welke Ezra bedoel je?' Dat kwam er echt heel erg stom uit.

Ik ook!

Haha Susan! Ik vind die eigenlijk wel heel grappig.

Ik maak zelf regelmatig opmerkingen waarvan ik achteraf denk dat het misschien niet heel handig was om het zo te brengen.

Bedoel je nou m'n onaardige totaalruptuurgrappen of m'n reactie op de foto's van m'n neefje?
Met betrekking tot de eerste; ze trok zich daar gelukkig niet zoveel van aan en achteraf heb ik haar wel gezegd dat ik dat niet had moeten doen. Ze was niet boos
Met betrekking tot mijn neefje, ook daar heb ik achteraf (vrij snel daarna) een wat uitgebreidere reactie getypt met daarin wat meer tekst en uitleg. Dat ik het kapsel wel hartstikke stoer vind en dat het hem heel goed staat en dat ik een beetje primair reageerde door de enorme verandering.

Ja, best veel ook.

Op mijn werk hebben we appeltaarten die gebakken worden bij een bakkerij waar ook mensen werken met een verstandelijke beperking. Op een gegeven moment stond iemand bij de bar naar onze appeltaart te kijken en ze vroeg waar die taart vandaan kwam. Dus ik vertelde heel enthousiast dat het uit een dorpje vlakbij kwam en dat daar ook mensen werken met een verstandelijke beperking. Toen trok ze een héél vies gezicht en zei: "Nou, dan hoef ik hem niet." Waarop ik iets te bijdehand reageerde met: "Maakt u zich geen zorgen, ze dragen allemaal een kap om hun nek om het kwijl op te vangen." Dat was wel een gevalletje eerste praten en dan denken. Ik vond het gewoon zo stom dat ze er zo op reageerde, maar ja mijn reactie was natuurlijk ook stom. Mijn collega stond zo achter de bar en hij vertelt dat verhaal nog steeds aan nieuwe collega's.

Nog eentje van mijn werk. Wij brengen altijd broodjes weg naar het café naast ons, want zij hebben geen eigen keuken. Die medewerkers zijn dus eigenlijk ook collega's en die ken ik ook heel goed. Op een gegeven moment ging er iets fout met een broodje of zo, dus ik liep even naar de bar om opheldering te vragen. Vervolgens komt er een collega binnen en die zegt meteen sorry voor wel drie dingen die ze fout heeft gedaan. Ik grapte daarop: "Misschien kun je beter stoppen met sorry zeggen en beginnen met dingen goed doen." Het was echt een grapje, maar blijkbaar had ze die dag wel twintig fouten gemaakt, dus ze voelde zich heel erg aangevallen . Daarnaast kende ze mij en mijn wat lompe humor toen ook nog niet zo goed. Ik hoorde dat allemaal pas achteraf, maar toen heb ik dus wel nog even mijn excuses aangeboden en uitgelegd dat het eigenlijk als grapje bedoeld was, omdat ik dacht dat ze eigenlijk gewoon goed bezig was. Als ik het zo lees, snap ik ook wel dat verder niemand dit grappig vindt en niet begrijpt dat het als grapje bedoeld kan zijn trouwens. Zij vertelt dit verhaal trouwens ook altijd over mij aan nieuwe collega's .

Ik was eens bij een vriendinnetje aan het spelen. Het was rond de tijd van Sinterklaas, want haar broertje, die nog in Sinterklaas geloofde, zat in zo'n dik boek van de speelgoedwinkel heel enthousiast allemaal cadeau's aan te kruisen. Zeg ik met mijn stomme kop: "Nou, jouw ouders gaan écht niet al die dingen voor je kopen hoor!"
Gelukkig ging het jochie helemaal op in het speelgoedboek en heeft hij me niet gehoord.

Ter verdediging: ik was 9.

June die eerste opmerking vind ik eigenlijk wel heel gevat. Heb ook een keer zo'n opmerking gemaakt toen een vriendin niet bij brownies en downies wilde eten. Dat vond ze vies. Ben toen ook een beetje uit mijn slof geschoten. Ze is leerkracht en ik vind dat je dan helemaal niet zo'n opmerking kunt maken.

June, ik vind die opmerking geniaal!

Ik kan ook van die opmerkingen maken. Vooral in de horeca heb ik soms zulke stomme dingen naar mijn hoofd gekregen dat ik het soms ook erg lastig vond hoor.

Zoals die keer dat iemand vroeg of ik ook nog deed werken Want horeca is geen werk ofzo? Ik heb toen ook toen zoiets gezegd. Ik vond het belachelijk.

En ik heb trouwens juist in mijn laatste weken in de horeca enorm veel opmerkingen gemaakt die ik al eeuwen voor me hield. Ik vond het geniaal. Mijn baas iets minder, en mijn collega's hebben hard gelachen.

(incl:

gast die binnenkomt met gezin: "heeft u nog een tafeltje voor 4"?
Ik: "voor hier of om mee te nemen?"
Gast heel erg verbaasd en toen: "voor hier"

Gast bij binnenkomst: Kunnen we gewoon overal gaan zitten?
Ik: overal, behalve op schoot

Gast: heeft u ook een toilet?
Ik: Nee sorry, maar als u even naar buiten loopt, dan achter de kerk is een hutje

*neem bestelling op*
Gast: kunt u dat allemaal onthouden?
Ik: neuh, maar ik verzin straks gewoon iets)

Oh ik moet eigenlijk wel heel erg lachen om sommige opmerkingen
Vooral die van tabbie en june

Ik was vlak na de geboorte van de jongste erg emotioneel en hormonaal. Mijn zus en haar man en kinderen kwamen toen op kraambezoek. Mijn zus had zelf een mobile voor boven het bedje gemaakt. Echt een heel mooi en schattig ding. Ik vond alleen het muziekje niet zo leuk. En zei dat hardop. Best lomp. Iets in de trant van: "Oh dat vind ik zo'n vreselijk deuntje". Schaam me er nog steeds voor