Bollen pellen.
Binnen een paar dagen beide handen helemaal stuk en dag in dag uit aan de lopende band staan... Geestdodend.

Ik denk mijn eerste baantje: magazijnhulp bij Van Haren. Niks aan!!

Prei planten. Hele zaterdagochtend zitten in een kar die langzaam over het land ging en wij moesten in ieder gaatje een steeltje prei zetten. Heb dat niet lang volgehouden.

Ik denk dan toch mijn schoonmaak-vakantie-baantje op mijn 16e, eigenlijk was het niet heel erg stom, oké, het werk was niet altijd even leuk maar we hadden een leuke ploeg collega's, maar ik kan niets stommers bedenken.

weg

Ik had een keer een tijdelijk administratief baantje via het uitzendbureau, een vervanging van iemand die zes weken op cursus ging, alleen bleek achteraf dat het werk voor mij veel te pittig was. Degene die ik zou vervangen, was een stuk ouder en universitair opgeleid, ik kwam net van de middelbare school en stond sowieso niet echt sterk in mijn schoenen. Diegene die wegging had maar twee dagen om me in te werken en dat ging natuurlijk heel moeizaam aangezien het echt heel ingewikkeld werk was. Ben toen door diegene en nog meer door haar naaste collega compleet de grond ingetrapt en toen ik compleet in tranen was, deden ze er nog een schepje bovenop, toen kreeg ik ook opmerkingen dat ik niet moest denken dat ik de opleiding die ik wilde gaan doen aankon en dat ik zo onvolwassen was. Het was echt bizar. Later heb ik van de leidinggevende van die afdeling nog wel een brief met excuses ontvangen.

Echt, ik heb genoeg baantjes gehad en lang niet iedereen was altijd even aardig of prettig in de omgang, maar zoiets als daar, dat had ik nog nooit meegemaakt.

Schoonmaken heb ik ook wel eens gedaan, in de Leidse Schouwburg was dat, maar dat vond ik juist helemaal geweldig, heb het hele theater van binnen gezien, ook de gedeeltes waar je normaal niet komt. De kleedkamers, achter de coulissen, boven in het kantoor, enzovoort. Niks was ook echt vies, want alles werd elke dag schoongemaakt, het was eigenlijk best relaxed en alle koffiepauzes waren heel gezellig. De werktijden waren van 6.00 tot 14.00 en hoewel ik helemaal geen ochtendmens was/ben, vond ik het toen juist heerlijk, ik had ook helemaal niet het gevoel dat ik er een hele werkdag op had zitten. Heb toen ook gezegd dat ze mij altijd mochten bellen als ze weer eens iemand nodig hadden.

In een bouwmarkt voor bouwbedrijven/aannemers/loodgieters enz, de hele dag bouwvakkers die 'leuke' grapjes maken en ik moest lelijke veiligheidsschoenen aan onder een al net zo weinig flatterende broek + shirt. Zeker driekwart jaar fulltime daar gewerkt nadat ik was gestopt met mijn studie.

Bollen pellen. En op een goede tweede plaats een pattisserie. Het leek me onwijs leuk, gebakjes en bonbons verkopen, maar we werden met camera's in de gaten gehouden (ze zeiden dat die camera's er hingen om vanuit de bakkerij de voorraad te kunnen checken). En als je 1 sec stilstond kreeg je dat al te horen. Ook verkochten ze er ijs en ze waren nooit tevreden over de bollen die je maakte (te groot of te klein...). Ik was daar in iedergeval snel weg.

Naast het preiplanten en aardbeien plukken staat toch echt op 1 het schoonmaken van computermonitoren. Deze werden naar een bedrijf gestuurd die de printplaatjes etc. vervingen bij defecte monitoren. Vervolgens moesten ze schoongemaakt worden. Echt wazig werk. Qua collega's was het wel gezellig, maar het werk zelf vreselijk haha.

Eierkoeken inpakken... die krengen zijn scherp als ze net uit de oven komen.

Verder heb ik het heel erg slecht gehad op mijn vorige werk als 'verpleegkundige' in een woonzorgcentrum. Ik werd als minder dan verzorgende behandeld. Ik was aangenomen zodat er een verpleegkundige aanwezig was (omdat dat officieel moest), maar mijn collega's lieten me duidelijk weten dat het eigenlijk overbodig was dat ik er aanwezig was. Degene die het rooster maakte (verzorgende met wat extra taken) liet duidelijk weten dat ik niet nodig was. Bij overleg met dokters/apotheek over medicatie ging zij er bij zitten en kreeg ik als taak om alle mappen te verzamelen en op te ruimen voor haar. Ik had aangegeven niet bij de oma van mijn vriend de verzorging te willen doen (die vrouw is mentaal niet 100% en manipuleerde mij en praatte over mijn schoonmoeder/vriend terwijl ik dat niet wilde). Iedere keer werd ik daar ingepland. Collega's (verzorgend) besloten zelf als er iets fout was met de medicatie of het alsnog gegeven moest worden, terwijl ik aanwezig was om die beslissingen te maken. Ik had officieel een half uur (van 16:00 tot 16:30) om als verpleegkundige te besteden, onderzoek te doen, kwaliteitsverbeteringen etc. Iedere keer plande die planningstrut me in om zorg bij mensen te doen, want ze vond dat ik dat half uur ook nog moest werken in plaats van 'lanterfanten op kantoor'. In de pauze moest ik alle bellen lopen, want ik werd doorbetaald in de pauze en zij niet (nee, omdat ik verpleegkundige was en aanwezig moest zijn), maar dat betekent in mijn ogen niet dat ik geen recht heb op iets te eten.

Kortom, ik ben daar heel ongelukkig geweest. Ongelukkiger dan bij de eierkoeken.

Ik heb verschillende relatief suffe baantjes gehad zoals schoonmaakwerk of een krantenwijk lopen.
Het meest geestdodende / stomste baan was dan nog wel het promoten van een bepaald product gedurende 1 dag in bij de Mediamarkt (extern bedrijf). Die Mediamarkt was bijna uitgestorven, dus je staat dan de hele dag niets te doen.

Nog wel wat lol gehad met een andere dame die stond te promoten (en bekend van tv was? in ieder geval niet bij mij), maar erg snugger was zij ook niet.

Bob, wat een drama zeg! En wat een arrogantie 0_0 Hoe lang heb je het daar volgehouden?

Mijn ergste baan.. ik denk bij een grote bekende bank. Volgens het uitzendbureau was het erg moeilijk en gedetailleerd werk. Na 2 weken was ik ingewerkt en na 4 weken verveelde ik me. Nadat ik voor de zoveelste keer diep ongelukkig en verdrietig thuis kwam, heb ik in overleg met vriend opgezegd. 2 weken later kon ik bij mijn oude werkgever aan de slag, ook als uitzendkracht. Was helemaal prima!

Paprika planten bevruchten.

Bij mij toch wel bollen pellen.

Vakantiewerk in een kwekerij (via uitzendbureau). Ik moest veel te zwaar werk doen (o.a kliko's met natte aarde tillen).
Na twee dagen werken zat ik huilend op de fiets, omdat ik elke hobbel in de weg in mijn rug voelde.
Ik heb een week afgemaakt en daarna bij de kweker aangegeven dat het gewoon écht niet meer ging.
Wat die kerel toen allemaal zei zal ik niet letterlijk herhalen, maar het kwam erop neer dat, als ik dit werk al niet aankon, ik een slapjanus was en dat ik nooit goed terecht zou komen.
Wat zou ik hem graag nog eens tegenkomen om te laten zien waar ik nu sta!

@ Oreo, ik ben er de laatste week van september 2014 begonnen. In december 2014 was het al zo uit de hand gelopen dat ik 30 december mijn ontslag heb ingediend. Een vast contract opgezegd, terwijl ik nog geen andere baan had en er geen/amper werk is in de verpleging in Zeeland.

Als reactie kreeg ik 'we wisten al van te voren dat je niet lang ging blijven'. Nee. Goh. Hoe zou dat nou komen? En dan ook die 'grappige' opmerkingen van 'wie zegt er nu een vast contract op, je komt nooit meer aan het werk' en 'ik ben benieuwd of je nog iets nieuws kunt vinden'.

Vervolgens heb ik januari daar uitgewerkt en daar bovenop mocht ik in januari gaan indiceren (had de cursus gekregen). Dat was ook nog lachen, want als je de cursus ging doen moest je eigenlijk tekenen minstens een jaar in dienst te blijven. Dat heb ik geweigerd en ontslag ingediend nog voordat we begonnen waren met indiceren. Ik heb aangegeven wel te willen blijven indiceren, omdat ik ook hun cursus had gevolgd, maar weigerde dan ook in het woonzorgcentrum te blijven (dat was hun voorwaarde). Dan mocht ik niet meer blijven voor februari om te indiceren.

Achteraf hoorde ik dat mijn toenmalig leidinggevende kennelijk bij personeelszaken heeft aangegeven dat ik veel geld had gekost, tijd om in te werken had gekost en dat ze me dit niet mochten gunnen. En ze hebben nog naar haar geluisterd ook. Dat inwerken was overigens 'Op iedere kamer ligt een blauwe map en die moet je volgen. Dat kun je wel he?'.

13 februari kreeg ik twee banen aangeboden en heb ik moeten kiezen. 1 maart ben ik terug begonnen te werken met direct een vast contract voor 38 uur én betaling voor mijn studie. Overigens ook iets waar het woonzorgcentrum héél moeilijk over deed. Eigenlijk was het een schande dat ik nog verder studeerde want dan was ik niet flexibel genoeg.

Schandalig Susan en behoorlijk onprofessioneel. En ook slecht werk van het uitzendbureau.

Ik vond callcenterwerk heel erg stom. Ook maar twee keer gedaan. Eigenlijk vond ik de meeste bijbaantjes die ik heb gedaan stom. Was altijd zo blij dat ik nog studeerde en het werk niet voor de 'echt' was.

Promotie samples uitdelen op straat, vreselijk vond ik het!

Bob, wat een hell! En wat verschrikkelijk dat p&o daar in mee is gegaan

Het ergste vind ik nog dat ik op alle andere locaties ik het enorm naar mijn zin heb gehad als verzorgende (tijdens mijn opleiding). Ik ben daar in het WZC waar ik toen heen ben overgeplaatst gewoon zo gefrustreerd geraakt dat die andere afdelingen ook een slechte bijsmaak hebben gekregen. Dat vind ik zo jammer, want ik heb het daar écht wel leuk gehad. Ik was trouw aan de organisatie, wilde niet ergens anders heen. En dan kom je op zo'n plek terecht, ja het heeft me echt pijn gedaan om op zo'n rotte manier mijn ontslag in te moeten dienen.

Ik heb geen stomme banen gehad, zelfs geen stomme bijbaantjes.

Bollen pellen en tulpen koppen. Bij het bollen pellen had ik keer op keer mijn handen helemaal open liggen en bij het tulpen koppen kreeg ik altijd gigantische last van mijn rug. Beiden heb ik meerdere jaren tijdens het seizoen gedaan, want ondanks de ongemakken leverde het altijd een leuk zakcentje op en het was vaak erg gezellig met collega's.

Bij de A?KO in mijn eentje op een druk station. Je kn amper naar het toilet omdat je alleen stond. Ik vond het verschrikkelijk daar!

Wat een belachelijk verhaal, Susan!

Bob, ik begrijp ook dat jij er een naar gevoel aan hebt overgehouden. Dat lijkt me echt rot als je er in eerste instantie eigenlijk een leuke tijd hebt gehad. Hopelijk wordt je gevoel met de tijd toch nog anders en gaat het positieve overheersen.

Prim, prei steken heb ik ook een middag gedaan. Dat vond ik ook echt heel stom. Ik was er al heel snel klaar mee. Wij moesten overigens gewoon op onze knieën die dingen planten, niet vanaf een kar.

Fysiek vond ik mijn stomste baan denk ik een krantenwijk. Dat deed ik samen met een vriendin toen we dertien waren, maar die fiets was dan altijd veel te zwaar, dus die viel heel vaak om. En dat rondbrengen in de regen maakte me ook niet heel blij. Dat prei steken was, maar één dag, dus dat zou ik niet per se een baan durven noemen.

Ik heb ook nog bij een aardbeienboer gewerkt. Dat vond ik ook rot, maar in de zomer heb ik daar wel heel gezellig gewerkt met allemaal leuke collega's en dan had ik altijd de middag weer vrij. Ik heb er wel hard leren werken!

Mentaal vond ik callcenterwerk echt vreselijk. Ik heb daar vijf maanden rechtsbijstandsverzekeringen verkocht. Dat vond ik niet zo erg, want dat was geen troep en mensen hadden ook aangegeven interesse te hebben. Ik was nog steeds niet heel goed in pushen. Ik kreeg altijd commentaar van de leiding dat ik te lief was (je werkt niet bij een klantenservice!), maar het lukte wel. Daarna werd ik overgeplaatst naar bellen voor de Postcodeloterij. Na één uur zat ik al te huilen. Ik voelde me echt een vreselijke oplichter. De meeste mensen deden heel onaardig en hingen meteen op en de andere helft had al zeven loten en liet zich dan overhalen om nog een lot te kopen (want dan maakten ze weer extra kans om deel te nemen aan Miljoenenjacht). Ik word er weer naar van als ik er nu aan denk. De derde avond heb ik een man zijn 21e (!) lot verkocht. Hij was al direct boos, dus ik zei dat ik het begreep en dat twintig loten inderdaad ook al een erg mooie hoeveelheid was (boze blik supervisor), maar uiteindelijk sloeg die man ineens om terwijl ik eigenlijk al aan het afsluiten was. Die man zei dat hij de financiële meevaller bij Miljoenenjacht wel kon gebruiken . De dag erna liep ik tegen een vacature aan bij een café bij mij om de hoek en heb ik direct gesolliciteerd. Gelukkig werd ik aangenomen en ik kon direct weg bij dat callcenter, maar ik voel me er nog steeds weleens rot over.