Mama zijn en uitslapen.
Ik sta altijd tegelijk met onze dochter op.
En meestal vind ik dat oké.
Maar de laatste weken breekt het mij weer zo op. Ik voel me dood ongelukkig, slaap verschrikkelijk en wat zou het dan lekker zijn om te kunnen blijven liggen. Vanmorgen dacht ik heel even dat het ging gebeuren. Maar nee, hij had dochter een bolletje geven een koude beker melk en ging weer in bed liggen en sliep verder.
Tv stond super hard, dus ik ben maar naar beneden gegaan om samen met haar te ontbijten.
Als ik het een keer voorstel.. hij gaat er altijd al vroeg uit, of hij zegt dat ik toch maar een uurtje blijf liggen en dan al honger krijg. Tja dat klopt, maar lijkt mij zo lekker om er niet uit te moeten.
Hij komt straks rond half 10 ofzo beneden en is dan van 11 tot 18 uur weer weg, competitie spelen.
Oke dit is meer een klaag verhaal geworden.