Ik vind het niet echt fair als ik dit zo hoor. Ik vind dat jij net zoveel recht hebt om uit te slapen als je partner. Dat kan je toch gewoon samen afwisselen?

Mijn man is geen uitslaper, dus ik mag vaak blijven liggen. Ik heb ook meer slaap nodig dan hem, dus dat komt goed uit.

Heel herkenbaar helaas.

Vrijdagavond was ik met vrienden naar theater. Ik was tegen 01.00 uur thuis. Onze dochter was gezellig om kwart over 6 wakker. Ik moet er dan in eerste instantie uit om te kijken of ik haar nog stil kan krijgen. Zo niet, dan leg ik haar vaak nog bij ons in bed. Mijn man slaapt dan lekker door. Vervolgens wordt ie half wakker als dochter gaat liggen ouwehoeren. Toen ik vroeg of ik langer mocht blijven liggen ging hij er met tegenzin uit. Hij geeft dochter dan ontbijt, maar na een half uurtje wil zij naar mij toe. In plaats van dan zeggen, nee mama slaapt nog, we gaan wel wat anders doen, zegt hij dan; ga mama maar een kusje geven

Ik kan dus eigenlijk ook nooit eens uitslapen. Maar ik ga ook bijna nooit meer 's avonds tot laat weg, omdat ik toch weer om 6 uur naast m'n bed moet staan. En daar baal ik heel erg van. Dit weet mijn man ook, maar blijkbaar dringt het niet echt door.

Wij hebben in het weekend beide een dag om uit te slapen. Ik meestal zaterdag en mijn vriend zondag. Meestal is de ander rond 9 uur wakker maar soms moet ik echt even bijtanken en dan zeg ik dat. Dan gaat hij vaak met de kinderen alvast een boodschap doen ofzo.

op zaterdag gaat mijn man met haar eruit als ze wakker is en slaap ik uit. Maar rond 9uur ben ik er wel uit. Op zondag ga ik eruit en slaapt mijn man uit. In de vakanties doen we het ook om en om.

Dit is voor mij ook een reden om s'avonds niet meer weg te gaan.

En als hij nou echt super druk is met werken.. dan heb ik er nog iets begrip voor. Maar de laatste maand ben ik er steeds eerder uit.

Wij slapen eigenlijk allebei nooit uit. Staan gewoon samen op. Een enkele uitzondering daar gelaten.

Deels herkenbaar, ik vond het ook nooit erg om op te staan maar Ik heb momenteel soms ook dat ik me s ochtends of niet lekker voel of bekkenpijn heb en heb dit toen besproken.

Nu gaat hij er wel uit als ik het vraag. Ook spreken we (maar dat is al langer zo) wel eens af wie de uitslaapbeurt heeft. Bijv als ik laat weggeweest ben. Dit is dan uiteraard ook geen discussie punt, dan staat hij altijd op.

Hier gaat het de laatste maanden ook vaak om en om, of tegelijk. Meestal gaan we samen (vroeg) naar bed, en zijn dan ook wel uitgeslapen als de meiden wakker worden. Vanmorgen waren ze allebei om kwart over 6 wakker, toen ben ik eruit gegaan beide een beker melk gegeven en weer terug in bed gelegd. Ze hebben allebei nog een uurtje geslapen en wij hebben dus ook nog een uurtje kunnen slapen. Dan hoeft mijn man er ook niet uit van mij omdat hij als hij opstaat ook op blijft. Ik kan makkelijk weer verder slapen als ik er ff uit ben geweest.
Als ik mijn man eruit stuur hoor ik hem wel vaak mopperen, als we er samen uit gaan is hij veel vrolijker. Dus dan sta ik liever gelijk op, wordt toch kei gaar van te lang slapen haha.

Ooh ik vind dit echt heel lullig! Vooral ook omdat je hoog zwanger bent.

Hier hebben we meestal beide een dag dat we uitslapen. Als een van de twee ziek is of laat thuis was dan gaat sowieso de ander eruit. Als we mazzel hebben dat beide kinderen tot na 8u slapen staan we ook weleens samen op.

Later dan half 10 slapen we dan meestal niet.

Ook s nachts eruit, gebeurd niet vaak maar als, dat wisselen we af.

Het hangt van onze roosters af, degene die laat heeft gehad mag uitslapen.

Nu is het wel zo dat als we allebei laat hebben gehad of allebei 's avonds vrij hadden ik altijd mag uitslapen. Ik ben misselijk en vaker moe dus gaat hij er uit.

Ik vind het totaal niet gelijkwaardig klinken, je bent hoogzwanger!

Normaal gezien ga ik er vaker vroeg uit dan mijn man. Mijn man begint smorgens erg vroeg, dus het is fijn als hij bij kan slapen. Wanneer ik er echt een keer aan toe ben slaap ik juist uit en gaat hij naar beneden. De nachten doe ik ook meestal, maar ook hier neemt mijn man het over als ik even bij moet tanken.

Toen ik hoogzwanger was ging mijn man er in het weekend altijd vroeg uit zodat ik uit kon slapen en deed ik, zoveel mogelijk, de nachten.

Hier staan we meestal met z'n allen tegelijk op. Scheelt wel dat de kinderen redelijk uitslapen. Om en om kan bij ons niet echt omdat de oudste op zaterdag om 9 uur bij de judo moet zijn. Als één van ons 2en niet lekker is/later thuis is maken we de avond van tevoren de afspraak dat de ander dan vast met ze naar beneden gaat. Vanochtend mocht ik langer blijven liggen maar de praktijk wees uit dat ik dan toch niet meer kan slapen. Man zit nu wel beneden met de kinderen en ik lig in bad.

Ik vind het niet fair van je man dat hij zo doet. Je bent hoogzwanger en gaat door een rollercoaster van emoties momenteel, ik kan me voorstellen dat je doodongelukkig bent en graag eens wil uitslapen. Misschien toch eens tijd voor een echt gesprek waarin je eigenlijk bovenstaande aan geeft?

Ik vind dat ook echt niet fair, als je man zich gewoon nig eens omdraait en verder slaapt. Lekker makkelijk. Ik zou dat ook niet accepteren. Hier is het ook wel eens dat ik m'n zoon hoor terwijl m'n man slaapt, als ik vind dat hij aan de beurt is maak ik m'n man wakker en dan doet hij het. Sowieso nachtelijke plaspartijen van m'n zoontje doet m'n man nu standaard, ik wil er snachts niet uit (m'n zoontje wil dan getild worden en ik til hem niet meer ondat ik zwanger ben) en dat doe ik dan ook gewoon niet.

In het weekend slapen we niet uit maar zijn we gewoon allemaal gelijktijdig wakker. Of als een van ons ziek Is of erg laat thuis, dan neemt de ander onze zoon mee naar de woonkamer.

Hier precies eender. Mijn man zal ook zeggen dat ik nog lig te slapen als zoon mij wilt gaan zoeken en andersom ook. Het is gewoon erg lekker om - al is het maar een half uurtje - nog even verder te kunnen slapen.

Ik had het dan ook zeker niet geaccepteerd gezien alles wat er is gebeurd en het feit dat je hoogzwanger bent, maar ook zeker niet in normale omstandigheden. Jullie hebben samen een kind hoor, dus dragen samen ook de "lasten" die hiermee komen.

Ik zou het ook niet tof vinden als mijn vriend dit zo zou doen. Zeker in jouw situatie niet..je bent hoogzwanger en hebt de laatste tijd nogal wat voor je kiezen gekregen. Je kunt je rust nu harder gebruiken dan ooit. En niet alleen gebruiken, je hebt het echt nodig. Al was je niet zwanger had ik al op meer begrip gerekend.

Hier hebben we allebei een uitslaapdag. Ik op zaterdag en mijn man op zondag. Ik heb een tijdje gehad dat ik op zondag ook nog even terug ging. Ik was toen erg moe door de hormonen van de ivf.
M is ook erg vroeg wakker en gaat nu alleen naar de beneden. Dit gaat erg goed dus kunnen we sowieso wat langer blijven liggen.

Heel herkenbaar. En soms inderdaad ook heel vervelend.
Ik vind het meestal ook wel gewoon okee, heb geen zin om er een probleem van te maken.
Soms als ik geen zin heb om er uit te gaan komt ze nog even bij ons liggen, dan wordt hij vanzelf wel wakker want ze kan niet echt stil liggen.
Als hij er wel een keer eerder uit gaat met haar en ik kom beneden, dan hebben ze vaak nog niet eens ontbeten...

Meestal sta ik op, maar doe ik als ik nog moe ben een dutje met Amani mee in het weekend of ga even alleen even liggen als mijn man is opgestaan. Hij blijft altijd nog max. 1,5 uur liggen. Hij staat voor werk altijd om 4.20 op of werkt tot 23.30 dus dan vind ik niet dat hij vroeg op moet op een vrije dag. Na de avonddienst staat hij om 7.30 op normaal gesproken en brengt dan Isam en Nora naar school. Afgelopen week heeft hij mij wel elke dag laten liggen tot Amani wakker werd (en dat vind ik eerder heel erg lief dan logisch, hij werkt tot 23.30) en gisteren en vandaag was dat pas om 9.15 rest van de week 8.00-8.15. Dat is voor mij uitslapen.

Bah dames wat vervelend dat het voor velen zo herkenbaar is

Ik sluit mij aan bij Zora. Ik zou er zelf erg van balen al ik er 's morgens bijna altijd alleen voor zou staan. Weekend of nachtdiensten vind ik een begrijpelijke reden om wat langer te blijven liggen, maar in alle andere gevallen vind ik dat je de zorg moet verdelen of je in ieder geval prettig moet voelen bij de verantwoordelijkheid die je krijgt toebedeeld. Kinderen heb je samen, dus de verantwoordelijkheid ook.

Wij staan in het weekend eigenlijk altijd samen op (ongeacht hoe laat het 's avonds is geworden). Scheelt ook wel dat onze zoon niet eerder dan 07.30-08.00 wakker is (uitzonderingen daargelaten). Toen ik nog kolfde, ging mijn man altijd met mijn zoon alvast naar de woonkamer en ontbijten. Zo kon ik rustig opstarten en alvast kolven. Nu gaan we er gewoon beiden uit en begint onze dag samen.

Op zaterdag slaap ik uit en op zondag mijn man.
Dat hebben we allebei ook echt nodig. Wij hebben allebei heel veel slaap nodig maar de jongste blijkbaar niet...

Herkenbaar helaas. Inmiddels ben ik alleen en moet er dus altijd wel uit. Toch vind ik dat minder vervelend, want ik weet dat het standaard zo is en heb dus ook niet de hoop dat ik een keer kan blijven liggen. Met mijn ex probeerden we om en om te doen. Alleen dat kwam er in de praktijk dus op neer dat hij op zijn uitslaapdag rustig tot 11 uur lag te slapen en ik met name de oudste beneden had en probeerde bezig te houden. Hij verwachtte ook min of meer dat we beneden zouden blijven en hem niet zouden storen. Op mijn dag kon ik vrijwel nooit uitslapen. Wel even blijven liggen, dat was op zich ook al fijn. Maar vaak maakten ze overdreven veel herrie (ex was soms ook net een kind) en liepen heen en weer. Of als de oudste naar boven wilde, deed hij geen moeite om haar even beneden te houden. Maar was wel pissig als ik haar op zijn dag naar boven zou laten komen. Dus daar had ik ook flink de balen van met vlagen.

Zou het zeker in jouw geval nu niet tof vinden Ikknutsel, je hebt al genoeg aan je hoofd en meegemaakt onlangs en je bent hoogzwanger. Een beetje meer rekening met jou houden, zeker nu, zou wel zo eerlijk zijn lijkt me. Hoe denkt hij daar zelf over?

Maar voor alle moeders waarvan de man in bed blijft liggen: waarom duw je hem er dan niet uit? Als hij niet vanzelf wakker wordt heeft hij kennelijk een duwtje nodig!

...