- Dat ik heel vaak somber ben en erg onzeker. Ik ben meestal een vrolijke babbelaar en van buiten is niet aan mij te zien hoe ik me echt voel. Soms weet ik dat zelf niet eens. Ik laat bijna nooit merken dat ik verdrietig ben of niet lekker in mijn vel zit en laat zelden zien dat iets me raakt. Mensen verwachten dat niet omdat ik heel open en spontaan lijk. Dat ben ik ook wel, maar dat blijft altijd meer aan de oppervlakte.
- Dat ik niet zo braaf ben als ik er uit zie en bijvoorbeeld graag grappen maak over seks, liefst lekker grof als 't kan. Op de kunstacademie kwam 't regelmatig voor dat mijn klasgenoten met open mond zaten te luisteren omdat ik dingen zei die ze niet van me verwacht hadden.
- Dat ik weduwe ben. Nieuwe mensen dan, ze denken vaak dat ik gescheiden ben, ik vertel er niet uit mezelf over maar als ze aannames gaan doen dan vertel ik wel even hoe het zit. Meestal schrikken ze zich dan een ongeluk, vind ik wel lullig, maar ja.
- Oh en dan nog een nummer 4, dat ik van autorijden houd en heel goed kan inparkeren. Dat ik meestal rijd omdat ik wagenziek wordt én omdat ik rijden gewoon leuk vind. Mijn vriend schept er zelfs over op naar zijn vrienden dat hij een vrouw heeft die goed kan autorijden. Ik ben ook altijd heel blij als ik in de bus van zijn werk mag rijden (voor verhuizingen en zo) en droom er stiekem van om ooit nog een keer in een bus of vrachtwagen te rijden. Hoe groter hoe leuker eigenlijk.