T houdt er de laatste dagen van om te huilen als hij geen aandacht krijgt. Volgens Oei ik Groei zit hij in een sprongetje dat nog bijna een maand duurt, haha, dus als het daar aan ligt zijn we nog niet jarig Als we hem in de box of op de grond zetten of leggen, of tegenwoordig ook op zijn aankleedkussen, dan gaat hij standaard eerst een potje huilen of jammeren of zeuren. Soms blijft 'ie daarin en wordt het erger, soms stopt het als bij toverslag en gaat het in eens over in 'tatata' of zijn verrukte 'DIE' van tegenwoordig, om dan een minuut later toch weer te gaan huilen/jammeren. Kortom, volgens mij weet 'ie het zelf ook niet zo goed allemaal, wat z'n probleem nou is. Wel is 'ie eigenlijk altijd aan het lachen te krijgen. Je kunt 'm dus wel uit z'n bui krijgen, maarja, met aandacht dus.

Wat doen jullie met je 'zeurende' baby's? Valt T al iets te leren/corrigeren? Ik weet dat vanaf 6 maanden ongeveer oorzaak en gevolg geleerd wordt. Logischerwijs zou hij dus nu doorhebben en leren/weten dat hij lang genoeg moet zeuren en dat we hem dan wel weer aandacht geven. Maar werkt dat echt al zo 1-op-1? We laten hem nu soms gewoon maar even lekker zeiken, maar man oh man wat een herrie haha. Liever dus niet. Oh en dat gejengel is zo mogelijk nog irritanter dan echt huilen trouwens