Ik zit regelmatig met alleen R aan tafel. Hij lust ook niks en als ik gezellig ga kletsen dan eet hij al helemaal niet meer. Is dus hartstikke saai. Ik eet, heel slecht, regelmatig met hem aan de salontafel zodat ik een beetje kan spelen met mijn telefoon.

Misschien smiddags warm eten? Met zijn allen?

Dat doen wij inderdaad vaak. Man heeft ook niet zoveel tijd om te eten op het werk dus dat is dan makkelijker.

Herkenbaar! Hier is het al voordat we überhaupt aan tafel zitten een drama.
Hier is het, aan tafel en eten en toetje anders de gang op om daar te zeuren, geen eten en geen toetje.
Ik maak niet enkel wat hun lekker vinden, ik wissel het af en maak niks wat ze echt niet lusten.

Onze enige eis is, dat hij aan tafel blijft zitten tot iedereen klaar is met eten. Soms drinkt hij alleen wat water, soms begint hij pas met eten als wij bijna klaar zijn enzovoorts. Ik heb nog geen ervaring met gemiep aan tafel, maar wij doen verder hetzelfde als studiebol; we eten alles en houden hier en daar rekening met wat onze zoon graag eet. We passen de pot nooit aan op 'lust het niet, dus boterham of wat dan ook'. Wij bepalen wat en hoe laat we eten en hij bepaalt wat hij ervan eet. Op een latere leeftijd zullen we onze aanpak aanpassen.

Ik eet ook regelmatig alleen omdat mijn man in het buitenland werkt. Onze dochter is niet zo'n moeilijke eter, maar hier is het ook 'wat de pot schaft'. Soms eet ze haar hele bord leeg, soms een paar happen. Als ze gaat lopen miepen eet ik rustig mijn bord leeg en laat haar wel aan tafel zitten, ik negeer het gezeur dan. Ik moet wel zeggen dat ik als ik alleen met haar ben vaker voor eenpansgerechten kies zoals risotto/pasta/nasi en daar veel groenten in doe. Dat eet ze makkelijk zelf zodat ik ook rustig kan eten.

Tijdje terug was het hier ook iedere avond drama.

Ben toen flink uit mijn plaat gegaan, ik was het zóóóó zat. Heb gezegd:
"Ik sta hier iedere avond mijn best te doen om lekker eten te koken en jullie zitten alleen maar te mekkeren. Vaak eten we iets wat jullie wel lekker vinden, ik wil ook wel eens eten wat ik lekker vind en ik wil geen gezeur meer horen. Graag wel van alles 1 hapje proeven en als je het echt niet lust, mag je het uittuffen, maar ik zou het nog knapper vinden als je het netjes doorslikt. Er staat limonade klaar om weer een lekkere smaak ik je mond wilde. "

Heb een paar keer moeten zeggen voor het eten dat ik geen gezeur wilde. Als je niet wilde eten prima, maar er is niks anders meer. (daar ben ik vanaf gestapt, want ze kregen dan toch wel wat ze wilde).

Tussen de middag warm eten is geen optie omdat ik dan zelf werk... maar misschien moet ik idd wel gewoon strenger zijn. Het is hier ook al drama voordat hij aan tafel zit. Meestal zelfs al bij het boodschappen doen (hij maakt ook zijn eigen lijstje en daar staat altijd alleen broccoli en m&m's op haha).
Proeven doet hij altijd wel, maar hij zit eerst zo in zijn eten te roeren en zich druk te maken over de rode/groene/gele stukjes, dat hij dan moet kokhalzen. Ook niet echt smakelijk... maar als ik dat negeer eet hij meestal wel 3 happen (met gemiep en gezeur). Dan maar op de gang idd, kijken of dat helpt.

Ik snap dat het voor jouzelf niet wenselijk is, maar waarom zet je dan niet meerdere keren per week broccoli op het menu? Is op 100 manieren klaar te maken, waardoor het voor jou ook leuk blijft. Of je kookt een broccoli aan het begin van de week en geeft hem steeds een paar stronkjes? Dan eet hij in ieder geval iets.

Ik zit ook bijna altijd alleen met de oudste aan tafel.
Ik heb helemaal een hekel gekregen aan het avondeten.
Ze eet alleen iets als *heeeeeel slecht* de laptop aan staat met Het Zandkasteel.
En dan van alles een paar hapjes. Nu schuift ze direct haar bord weg en zegt ze dat ze vol zit en dorst heeft. Ze drinkt dan in 1x een hele beker van 250 ml leeg.
Laptop uit doen, boos worden, drinken afpakken, uren niets geven van tevoren, dwingen, voeren, blij en gek doen, niets werkt.
Als man dan thuiskomt en ik zit inmiddels bijna jankend aan tafel met een krijsende baby er ook nog bij die de borst wil of kramp heeft eet ze wel opeens als hij haar gaat voeren. Nou dan ben ik er dus helemaal klaar mee.
Gelukkig eet ze ontzettend goed fruit en andere dingen dan avondeten en krijgt ze nog een papfles, dus ja, het zal over een tijd wel beter worden. Leuk is het niet nee. Die van mij at vanavond bijna niks maar zat wel mijn halve biefstukje op te eten.
Ook erg bijzonder. Pfff.... en de enige groenten die ze eet is sperziebonen en tomaten met pesto.

Ik heb het opgegeven! Ik eet altijd alleen met de kinderen, op een uitzondering na. Ik kook afwisselend, probeer vaak wel dingen te kiezen waar in elk geval iets bij zit wat lekker gevonden wordt. Maar omdat er ook dan alsnog niet veel gegeten wordt, kook ik ook wel geregeld dingen die ik zelf lekker vind en de kinderen misschien wat minder. Al is de jongste op zich niet heel moeilijk qua gerechten, dat valt mee. Maar die heeft nog steeds wel wat moeite met eten an sich. En de oudste is vanaf dat ze vaste voeding kreeg al een drama, niks werkt ook. Dus tegenwoordig probeer ik er ook niet teveel op te letten. Ik maak eten, ze kan aan tafel komen en dan kijkt ze zelf maar in hoeverre ze eet. Na het eten kan ze nog een toetje of fruit krijgen. Maar niets anders, als er slecht gegeten is. Dat vindt ze soms heel vervelend (dan wil ze bijvoorbeeld een koekje ofzo), maar helaas gaat ze daar verder niet beter door eten. Maar naast slecht eten kan ze ook heel erg zeuren en dat vind ik nog wek het vervelendste, want eten is vaak helemaal niet meer gezellig. Hele verhalen over hoe vies het eten wel niet is, welk gerecht ze liever had gegeten (alsof ze dan wel goed zou eten, heus..), hoe saai het wel niet is aan tafel en ga zo maar door. Daar probeer ik wek wat van te zeggen. Dat we eten wat er op tafel staat. Dat ze zelf kan kijken wat ze ermee doet, maar dat ik dat gezeur niet wil hebben. Dat heeft wisselend succes. Maar echt geweldig vind ik etenstijd met twee kinderen niet.

Hier zijn ze trouwens dol op vissticks.
En ik vind ze vreselijk, dus ik heb een keer gedaan wat zij doen (afgesproken met mijn vrouw).

Heb lopen mekkeren, zeuren, huilen, mopperen.... Ik kreeg gekke gezichten en te horen dat ik niet zo gek moest doen. Heb toen verteld dat zij dat ook altijd doen. Gevraagd of ze het leuk vonden; "nee" was het antwoord en toen heb ik aangegeven dat ik het ook niet leuk vind dat ze zo doen.
Nu is zo kort reageren al genoeg om ze weer even alert te houden.

Ik heb ook een matige eter. Hij moet van mij 3 hapjes eten en daarna mag hij het zelf weten, maar hij krijgt niks anders meer na het eten. We hebben gelukkig geen gedoe aan tafel. 3 happen vindt hij wel schappelijk geloof ik.

Hier moeten ze ook een paar happen eten. En ik dreig ook met een toetje, ik weet veel ouders dat niet doen, maar ik vind dat ze best wel iets mogen doen voor een toetje.

En verder hou ik met iedereen rekening. Dochter vindt stamppot heerlijk en zoon spaghetti, dus dat eten we allebei 1 keer per week. En voor de rest kook ik gewoon wat ik lekker vind en hebben ze zich maar aan te passen. Ze krijgen in elk geval niks anders aangeboden, daar begin ik niet aan.

In jouw geval zou ik wel doen wat oreo zegt, als extra wat broccoli serveren.

Dat zou ik idd ook doen. Mijn jongste proeft bijna nooit wat nieuws en roept bij voorbaat al: Dat lust ik niet! Hij is dol op spinazie en dat eet hij dus ook met grote regelmaat.

Ik eet ook altijd alleen met de kinderen, 5 of 6 dagen per week.
Ze zijn hier alle 4 helaas echt moeilijke eters, maar ik laat ze 2 happen proeven en voor de rest blijven ze aan tafel tot ik ook uitgegeten ben, wij lezen daarna nl uit de bijbel en danken daarna nog, dus moeten ze gewoon wachten.

Ik vind het frustrerend dat ze praktisch niks eten, maar kan er ook nog weinig aan veranderen. Ik heb echt al zoveel geprobeerd, ik hoop maar gewoon dat het later beter wordt.

Ontzettend niet pedagogisch verantwoord maar werkt als een trein hier: een leeg bord is een snoepje na het eten en geen leeg bord is ook geen snoepje. Nou hebben wij sowieso geen hele moeilijke eten, maar toch.

Paaien met iets werkt niet. Zelfs snoep boeit ze niet zoveel.

Mijn dochtertje eet heel wisselend. De ene keer is ze bijvoorbeeld dol op wortels en de andere keer wil ze er niets van weten. Ik houd dus niet echt rekening meer met haar voorkeur omdat er geen duidelijke lijn in zit in wat ze wel en niet eet. Rijst is echter nooit favoriet geweest dus dat eten we niet vaak. Op dit moment eet ze het beste als we aardappels, groente en vlees eten en dat door elkaar geprakt is. Dat komt denk ik omdat ze nu in de fase zit dat ze zelf graag met een lepel wil eten en dan zelf ook wil scheppen. Dat gaat makkelijker met een "prakje" dan met bijvoorbeeld macaroni. Maar goed dit kan volgende week dus weer ineens totaal anders zijn.

J. moet aan tafel blijven zitten totdat iedereen klaar is, ze eet wat de pot schaft en er wordt niet met eten gegooid. Dat zijn de regels die we rondom het eten hebben. Ze krijgt altijd een toetje maar ook dat eet ze heel wisselend. Het enige toetje wat ze wel altijd helemaal opeet is zo'n danoontje knijpzakje. Maar die krijgt ze vanwege de suikers niet zo vaak. Meestal eten we gewoon yoghurt namelijk.

Als ik alleen met ze eet, mag de tv aan blijven, is papa er ook dan moet hij uit.

Ik hou wel rekening met hun, ik zet altijd wel iets op tafel waarvan ik weet dat ze het lusten. Zoals met bijvoorbeeld wraps, dan krijgt L. spaghetti uit de vriezer en K. een potje.

En sinds dat ze op school zit, is ze rond etenstijd vaak zo moe (6 uur slaapt ze) dat ik haar met regelmaat voer, dan eet ze haar bord leeg en zijn we allebei tevreden. Fase gaat wel weer over.

Ik eet weleens alleen met de kinderen en dan zijn ze juist vaak veel rustiger. Ik heb R uitgelegd dat ik mijn best doe om eten t koken en het dan niet fijn vindt als hij meteen gaat mopperen. Hij mag zelf opscheppen en dat moet op. Wanneer hij gaat zeuren en mopperen komt er een schep bij. Werkt perfect aan tafel kletsen we gewoon gezellig en is er steeds minder vaak gedoe en gezeur.