Heel veel sterkte!
Kan je niet met iemand praten? Maatschappelijk werk?
Wat lijkt mij dat k*t.
Misschien extra controle vragen?

Ben gister op extra controle geweest.
En kan op de IC elke dag mijn bloeddruk laten meten.
Afdeling verloskunde zit op de zelfde verdieping, en kan daar zo heen lopen als er iets is.
Maar toch, hoop dat ze niet te veel verdriet voelt en lekker blijft groeien.

Ik had vanaf 34 weken stress ivm vreemdgaan ex. Maar dochter heeft er niet onder geleden. Ik was ook afgevallen, sliep slecht, meerdere harde buiken. Daarom om de dag ctg, maar dochter deed t goed. Met 38 en 39 weken wilde de gyn (daar liep ik al vanwege zwangerscgapssuiker) nog niet inleiden. Ik was bang dat ik de bevalling niet trok als ik zo doorging. Maar zij zag geen reden: baby deed t goed, en t vrouwelijk lichaam was erop gesteld dat ze dit wel kon.

Maar jij zit ook in een heftige situatie! 'Grlukkig' ben je je er wel van bewust dat je toch op jezelf moet letten vanwege de baby. Veel sterkte

Jeetje wat heftig, ben ervaring, wel tranen in mn ogen. Heel erg veel sterkte en n knuffel!!

Ik dacht hetzelfde als dandelion, kun je niet op zoek naar wat extra ondersteuning dmv maatschappelijk werk? Je kunt je via je huisarts of verloskundige laten informeren. Wie weet helpt het je. Het is niet vreemd dat je stress en verdriet hebt in zo'n situatie als waar jij nu in zit.

Heel veel sterkte gewenst!

Wat heftig! Ik heb geen ervaring met stress tijdens de zwangerschap maar wel met afvallen (door heel veel overgeven) en daar heeft ons meisje niet onder geleden. De baby pakt wat hij nodig heeft , dat gaat ten koste van jou!

Sterkte

-

Heel veel sterkte wat ontzettend verdrietig!

Geen ervaring mee, maar ik wil je wel een dikke knuffel geven ik vind het zo verdrietig en naar voor je.

Wat vreselijk zeg!

Ik heb ook veel stress gehad bij mijn eerste zwangerschap. Mijn moeder lag toen heen slecht en is uiteindelijk overleden toen ons dochtertje net een weekje oud was. De hele zwangerschap is het dus eigenlijk spannend geweest hoe het zou lopen.
Ik heb geen idee of ze daar zelf als ongeboren baby last van heeft gehad, na de bevalling overleed mijn moeder dus en had ik nog meer verdriet, en dat heeft ze wel opgepikt. Ik gaf borstvoeding maar ze huilde alleen maar bij mij. Heel frustrerend, ze voelde mij haarfijn aan. Bij anderen was ze stil. Voor mij een reden om te stoppen met de bv, het lukte gewoon niet meer en ik ging er aan onderdoor.

Ik wil je heel veel sterkte wensen, heb verder geen tips.

Wat een nare situatie zeg. Heel veel sterkte!
Voor de baby kan het denk ik niet heel veel kwaad zolang jouw bloeddruk in orde is, maar alleen maar brood eten gaat straks wel ten koste van jou omdat de baby nu ook al alles van je pakt. Mijn vriendin is pas overleden in hele nare omstandigheden waardoor ik ook gewoon geen trek heb maar icm borstvoeding is dat toch echt niet handig en komt het gebrek aan voedingsstoffen extra hard aan. Ik denk dat met een buikbaby net zo is of misschien nog erger.
Ik zou dus proberen om wel gewoon gezond te eten en ik snap echt dat dat heel lastig is nu. Is er iemand die dat voor je klaar kan zetten of langs kan brengen? Een vers gesneden fruitsalade en een soepje vol met groente?

Bij beide zwangerschappen te maken gehad mer stress, maar niet vergelijkbaar met het verdriet en de stress die jij nu hebt. Maar wil je heel veel sterkte toewensen. Vreselijk.
Was je vader al langer ziek of is het plotseling?

...

Ikknutsel, wat vreselijk! Geen ervaring hier, maar ik wil je wel heel veel sterkte wensen!

Ik heb er geen ervaring mee, maar ik wil jou wel heel veel sterkte toewensen!

Wat ongelooflijk heftig dit zeg. Ik heb geen ervaring, maar wil je heel veel sterkte wensen. En misschien is praten met een maatschappelijk werkster niet zo'n slecht idee.

Ik heb helaas ongeveer hetzelfde meegemaakt. We kregen met 34 weken zwangerschap te horen dat mijn schoonvader agressieve kanker had en binnen enkele weken zou komen te overlijden. De situatie was niet zo dringend als bij jou nu en het was mijn schoonvader, dus ik stond er wat verder van af. Maar het verdriet en de stress herken ik zeker wel. Mijn dochter reageerde gelukkig helemaal niet op de stress die ik had. De verloskundige vertelde ook dat een lichaam meer aankan dan wij soms denken en dat kindjes in die termijn al heel sterk zijn zich goed kunnen redden. Dat was voor mij een hele fijne gedachte! Verder hebben we de periode echt overleefd. Hoe? Geen idee, we deden het gewoon. Ook voor de oudste moesten we door. Uiteindelijk is hij overleden toen onze dochter 7 weken was, hij heeft het nog lang weten te rekken. Ik ben wel eerder ingeleid om enigszins te voorkomen dat we een geboorte en begrafenis in 1 week zouden hebben, dat dat zouden we echt niet getrokken hebben.

Voor mij hielp het echt als anderen een beetje voor me zorgden. Me eten voor schotelden, voor ons kookten, onze oudste even meenamen. Geef eraan toe en vraag om hulp. Je hebt genoeg aan jezelf en het kindje in je buik. Veder heel veel sterkte, het is echt niet niks om dit mee te maken. Maar echt, je kunt het!

Heel veel sterkte ikknutsel

Probeer goed voor jezelf te zorgen als in goed eten, drinken en je rust te pakken. Verdriet hebben mag en meer kan je niet doen. Het is toch een reactie van je lichaam.

Jeetje wat heftig! Ik herken het helaas deels, bij mij is mijn schoonzus toch nog plotseling overleden toen ik 30 weken zwanger was.
Het is heel raar, ik heb veel verdriet gehad, maar aan de andere kant stond mijn lichaam op overlevingsstand ofzo waardoor ik mezelf enigzins af kon sluiten voor alles om mij heen. Hierdoor moet nu het verwerken nog wel komen. Ons meisje heeft er toen niets van gemerkt, controles waren telkens goed. Ik vond de dagen in het ziekenhuis wachten op het overlijden het zwaarst, daarna met het regelen van de uitvaart had ik het idee dat ik iets kon doen en ging het met mij iets beter.

Ik wil je heel erg veel sterkte en kracht toewensen. Probeer af en toe toch je rust te pakken voor jezelf en jullie kindje.

Dat is niet niks zeg. Heel veel sterkte gewenst de komende dagen en met wat daarna volgt.

Ik wil je heel veel sterkte toewensen en een dikke knuffel!

Oh wat verdrietig Ikknutsel! Heel erg veel sterkte en vraag alle steun die je nodig hebt aan je omgeving en aan professionals zoals je verloskundige.

Wat een ontzettend heftige en verdrietige situatie, heel veel sterkte toegewenst...

Oh wat naar, heel veel sterkte.

Ik heb ongeveer mijn gehele zwangerschap behoorlijke stress gehad. Eerst kleine dingen daarna de burn-out en het gedoe met mijn ex. Uiteindelijk zelfs oxazepam gekregen. Zat echt in zo'n cirkeltje van stress. En mijn zoon is echt heel erg makkelijk. Ik zeg voor de gein wel eens hij is zo relaxt omdat hij gewend is aan veel stresshormoon.

Maak je er aub niet te druk over. Die kleine is al zo groot die kan wel tegen een stootje. Het levert alleen maar extra stress op. En ik weet dat dit heel veel makkelijker gezegd dan gedaan is maar die kleintjes zijn sterk. Sterkte de komende dagen.