Ik slik er concerta voor. Ik loop er verder niet mee te koop maar als het ter sprake komt ben ik er wel open over.

Bedankt voor je reactie. Gebruik je die medicatie allang? En weet je al sinds kind af aan ADHD te hebben of pas korter?

Ik heb in het verleden concerta geslikt, maar ben daar ook vrij snel weer mee gestopt. Als kind was ik altijd 'gezellig druk', maar werd nooit veel meer aandacht aan geschonken. Als puber begon ik er fysiek last van te hebben, omdat ik teveel energie in m'n lijf had en dat eruit kwam als trillende handen, een opgebouwde spanning in m'n armen waardoor die ook begonnen te trillen etc. Bovendien begon ik te stotteren, kwam niet meer uit m'n woorden en 't werd gewoon teveel.

Toen ben ik naar de huisarts geweest, doorverwijzing gehad naar GGZ en daar bij een therapeut een combinatiediagnose gekregen van ADD/ADHD. Ik kreeg medicijnen en een begeleidend traject, maar ben vrij snel weer gestopt met de concerta, omdat ik er heel erg mat van werd. Heb de dosis aangepast gekregen, maar k werd niet er niet gelukkiger van. Wanneer ik de medicatie netjes slikte, was ik een beetje een afgestompte versie van mezelf. Doorgaans ben ik heel enthousiast, spontaan etc. Maar met die medicatie was alles 'wel oké' en stond ik niet meer te springen van blijdschap.

Misschien was 't juist goed, hoor ;) Maar voor mij voelde het absoluut niet goed. Blijkbaar hoorde dat springerige en impulsieve toch meer bij me dan ik dacht. Afijn, in overleg met therapeut ben ik gestopt met de medicijnen en ben ik nog een tijdje in therapie gebleven om te leren omgaan met de spanning in m'n lijf en hoofd. 't Viel niet mee, maar nu ik 27 ben, ben ik aanzienlijk rustiger dan 10 jaar geleden. Zou je niet zeggen, omdat ik nog steeds 5 kwartier in een uur lul en van hak op de tak ga, maar ik heb wel rust in m'n lijf en nu hoort dat drukke gewoon bij me, denk ik.

Jeps hier nog eentje!
Ik slik concerta voor overdag (ik neem er smorgens eentje in) en begin van de avond een ritalin omdat ik anders heel erg het rebound effect heb. Mijn moeder, zusje&vriend, broertje en vrienden weten het maar verder niemand omdat ik niet de behoefte voel om dat te vertellen. Ik loop er dus ook niet mee te koop en het voegt naar mijn idee niets toe als bijv. mijn ooms, tantes, neven en nichten het weten.

Oja hoe ik er achter kwam:
Zelf heb ik altijd het idee gehad dat ik anders was dan bijv. klasgenootjes en ik heb talloze keren bij de dokter gezeten met mijn moeder maar de dokter deed het altijd af met dat ik een pittig kind was die ze consequent moesten aanpakken. Ik liep vaak vast met bepaalde dingen, ging over grenzen heen (Als mijn ouders nee zeiden dan deed ik het juist etc) en ga zo maar door. In mei 2013 liep ik compleet vast met alles en raakte in een depressie. Hierdoor werd ik doorverwezen naar een psycholoog waar ik uiteindelijk getest werd op een aantal stoornissen. En daar kwam dus adhd uit. Een opluchting want je weet eindelijk wat er is en van daaruit kon ik verder, werken aan bepaalde dingen etc Ook vielen er heel veel dingen op zijn plek. Korte samenvatting haha

Niet quoten aub

Carl, bedankt voor je uitgebreide reactie. Ik herken wel veel in je verhaal. Ik ga waarschinlijk binnenkort medicatie proberen, maar ben er ook bang voor mezelf niet meer te zijn. Drukheid, stuiterigheid e dat vijf kwartier in een uur kletsen hoort gewoon bij me, maar andere dingen wil ik graag kwijt... Ben dus heel benieuwd.

Pannetoet, ook in jouw verhaal veel herkenning. Het anders zijn, dingen die niet liepen... Zo ging/gaat het bij mij dus ook.

Zoals jullie vast wel snappen heb ik sinds kort de diagnose (waar ik heeeeeeel blij mee ben) maar ik zou er ook heel graag over delen en kletsen, vandaar hier mijn vraag.

Hoi, hier ook ADHD, op mijn 21e de diagnose gekregen, allerlei medicatie geprobeerd maar het werkte niet echt goed. Een paar jaar geleden ben ik opnieuw een traject in gegaan, álles nog een keer uit laten zoeken bij een centrum gespecialiseerd in ADHD waar ze ook computertests doen en daar kwam uit dat ik heel erg hoog scoorde op hyperactiviteit en concentratie en behoorlijk hoog op impulsiviteit. Daar heb ik ook opnieuw een traject ingezet voor medicatie, ik loop namelijk enorm vast. Helaas blijk ik echt op werkelijk niets normaal te reageren.

Van Ritalin werd ik enorm opgefokt, ik moest toen die computertest nog een keer doen. Ik scoorde veel beter op concentratie en impulsiviteit maar nog slechter op hyperactiviteit. Ik voelde me vreselijk, ik was er helemaal naar van.
De volgende dag moest ik toen terug komen om dexamfetamine te testen. Ik had het geslikt voor ik weg ging. Toen ik daar binnen kwam kwam de behandelaar gelijk naar me toe. Hij zag al dat het niet helemaal lekker ging maar toen hij mijn handen vastpakte en ik niet kon stoppen met trillen. Mijn hartslag bleek bovendien boven de 100 te zijn terwijl ik niets had gedaan en ik kon met geen mogelijkheid stil blijven staan of zitten. Ik voelde me zó naar. Hij heeft me niet eens de computertest meer laten doen maar gelijk een bètablokker gegeven om mijn hartslag weer omlaag te brengen.

Verder heb ik daarna nog wellbutrin, strattera en een alfablokker geprobeerd maar helaas werkte alles averechts. Sommige dingen voelde ik me continue geïrriteerd door, andere wel heel rustig maar ook sloom en somber. Strattera deed een beetje maar ik voelde me er ook continue beroerd van.
Uiteindelijk is de conclusie geweest dat er voor mij gewoon écht geen medicatie bestaat.

Dat ik ADHD heb is overigens geen geheim. 't is niet iets wat ik gelijk vertel in een eerste gesprek. Maar mensen merken het vaak wel aan mij, ik word druk als ik iets spannend vind of heel leuk, dan word ik enthousiast en ga ik druk praten. Soms vertel ik het dan maar wel.

Ik zie overigens ook wel echt positieve kanten van ADHD, ik denk snel, ben heel erg creatief en snel enthousiast en erg gemotiveerd (zolang ik het leuk vind).

Dankje Pompoen voor je reactie. Wat ontzettend balen dat medicatie jou niet helpt.

Wat je noemt, de voordelen, die zie ik ook. Ik denk ook ontzettend snel, doe eigenlijk alles snel, kan ongelofelijk enthousiast en blij zijn... Eigenlijk wat jij allemaal opnoemt. Toch loop ook ik telkens weer gigantisch vast, en hebben de voordelen ook nadelen (ik zie het liever andersom maar zo gaat het nu eenmaal niet altijd).

Ik ben stiekem wel benieuwd of het anderen erg opvalt bij mij. Ik heb het nu één vriendin vertelt. Zij bleek al langer het idee te hebben, en zelfs haar familie ook... Dus waarschijnlijk valt het wel op, haha.

@ Pompoen: Wat rot dat geen enkele medicatie helpt! Jeetje..ik zou niet weten wat ik zonder mijn tabletjes zou moeten want ze helpen enorm! Maar het duurt ook maanden voordat je goed ingesteld bent hé? En de ritalin..was de dosis niet te hoog? Want ik werd destijds ook opgefokt omdat de dosis te hoog was maar nu hij lager is, werkt het goed. En concerta..heb je die al eens geprobeerd?

@ Truus: Ja rot is dat hé! Ik kan nog wel even doorgaan met alle dingetjes haha maar mijn ouders/zusje/broertje stonden er niet raar van te kijken en ook voor hen vielen er veel dingen op zijn plek. Bij vrienden was het wisselend, sommigen hadden echt zoiets van 'Ja!' terwijl een aantal mijn gedrag niet direct schoven op ADHD maar meer dat ik gewoon zo ben en zij mij niet anders kennen En wat betreft de medicijnen en je gedrag » het is niet zo dat je een stille willie wordt die heel sereen is hoor haha! Maar het hele uitbundige/onrustige is wat minder, tenminste bij mij. Verder klets ik nog steeds iedereen de oren van het hoofd (en ook nog steeds in een heel snel tempo haha), enthousiast/impulsief/druk ben ik ook nog steeds maar wel meer gedoseerd.

[quote="Pannetoet"]@ Pompoen: Wat rot dat geen enkele medicatie helpt! Jeetje..ik zou niet weten wat ik zonder mijn tabletjes zou moeten want ze helpen enorm! Maar het duurt ook maanden voordat je goed ingesteld bent hé? En de ritalin..was de dosis niet te hoog? Want ik werd destijds ook opgefokt omdat de dosis te hoog was maar nu hij lager is, werkt het goed. En concerta..heb je die al eens geprobeerd?

Ik begon met een minidosering en van ritalin kun je het effect enkele uren daarna al testen. Zelfde geld voor dexamfetamine. De dosering die ik kreeg was minimaal en de reactie was erg heftig. Wat ik begreep was dat de dosering omhoog of omlaag aanpassen mij dan niet zou helpen, de theorie er achter weet ik niet meer.
Wat de ritalin en de dexamfetamine betreft, dat heb ik eerder gehad en beide keren reageerde ik daar helemaal niet goed op maar toen was ik zelf veel minder goed in staat om te voelen wat er eigenlijk gebeurde. Ik heb toen een paar maanden ritalin en concerta geslikt, de doseringen steeds veranderd en ik ben nog nooit zo depressief geweest als toen. De psychiater begreep er toen niets van maar heeft me laten stoppen omdat het effect niet het beoogde effect was. Dat was ook een reden om er de tweede keer dat ik het probeerde niet verder mee te experimenteren. De behandelaar zag wat het nu met me deed en begreep gelijk waarom het toentertijd niet werkte.

Met het testen van de andere medicatie ben ik maanden bezig geweest omdat ze een langere inwerktijd hadden en ook een minder duidelijk effect en strattera bovendien moest worden opgebouwd omdat je daar anders heel erg ziek van kunt worden. En ik heb ook daarop hele heftige reacties gehad maar toch doorgeslikt omdat mijn behandelaar me er van kon overtuigen dat het soms na een paar weken beter werd. Dat werd het bij mij niet dus ik heb me 6 weken zwaar geïriteerd gevoeld, een paar maanden somber, rustig en niet vooruit te branden en bij een ander medicijn continue een ziek gevoel, maagpijn en daarnaast geen enkel gunstig effect Etc.
Dus ik ben gewoon uitbehandeld op 't gebied van medicatie. Heel jammer want ik denk ook dat het mij heel erg goed zou kunnen helpen.

@ Pompoen: Och nee wat naar! Ik moet wel zeggen dat ik ook maar 1 ritalin per dag slik, bij twee voel ik mij ook niet lekker (ook opgefokt, onrustig) en toen ik een paar weken concerta 56mg slikte was ik ook een totaal ander persoon..niet opgefokt oid maar eerder de andere kant: heel down, sloom, geen energie etc. Maar er is mij toen ook verteld dat er een klein percentage is die geen baat heeft mij medicatie en dat is wel vervelend. Volgens mij is het met die theorie zo dat ze vaak met een gemiddelde dosering beginnen en als die niet aanslaat kun je het omlaag doen maar dan krijg je óf het opgefokte/onrustige óf het depressieve, het is dan puur de stof die erin zit die niet aanslaat. Dan snap ik ook wel dat je er klaar mee bent want je maanden lang k.ut en k.lote voelen vanwege medicatie is niet wat! Maar hoe ga je er nu mee om dan?

Wat naar zeg Pompoen. Ben ook benieuwd hoe je dat doet, aangezien je ooit ook de stap hebt gezet ermee te willen beginnen met een reden zal zijn geweest.

Roeien met de riemen die ik heb, proberen mijn talenten te benutten. Maar ik zat al jaren thuis met een Wajonguitkering, want echt simpel is dat niet.
Momenteel zit ik wederom in therapie, met name omdat er ook andere dingen ADHD spelen en ik heb goede hoop dat dat me ook weer een stap in de goede richting gaat helpen.
Op een dag ga ik aan t werk als illustrator, dat is mijn streven en mijn grootste droom.

Nou, ik ben begonnen met de Ritalin! Hebben jullie dit ooit gehad, en hoe moest je toen opbouwen?

Ik heb ook ADHD en ben ook ooit begonnen met Ritalin. Was destijds via de huisarts (Ging het ADHD traject in en kreeg het alvast voorgeschreven), moest toen 2x 5mg slikken geloof ik. Veels te weinig en merkte er dan ook totaal niks van. Toen er eenmaal de diagnose was, werd ik gelijk opgeschroeft door de psychiater, maar nog merkte ik er niks van. Zat op een gegeven moment op de maximale dagdosis (4x 20mg). Ben toen overgestapt op Dexamfetamine en dat werkte wel voor mij! Als het goed is krijg je ook controles van je bloeddruk en je gewicht etc.
Krijg je verder ook therapie of coaching?

Wat je wel goed moet onthouden, de medicatie is, ook al werkt het wel, geen wondermiddel. Ja ik kon wel op een gegeven moment echt studeren (uren achter elkaar, en als ik even afgeleid raakte kon ik weer snel concentreren, ipv 3 uur later realiseren dat ik allerlei onzinnige dingen aan het doen was) en ik haalde mijn vakken, maar het ging echt niet vanzelf. Ik kreeg er naast ook coaching/therapie en heb door die tips, in combi met de medicatie en het "leren" van te kunnen studeren, mijn opleiding gehaald. (Was de voornaamste reden dat ik mijzelf liet testen).

Ik struggle de laatste weken wat met mijn medicatie, zit wat minder prettig in mijn vel en merk dat ik sneller last heb van de rebound. Daarnaast merk ik dat ik meer tics aan het ontwikkelen ben en dat vind ik echt enorm frustrerend. Heb weer zoveel onrust in mijn lichaam. Kijk het nog even aan, over 3 weken moet ik sowieso stoppen voor 5 weken ivm vakantie naar Thailand (Zwaar verboden daar, zelfs met doktersvoorschrift mag je het niet meenemen).
Daarna kijk ik wel verder.

Bedankt voor je reactie! Pittig hoor, dat je er echt mee moet stoppen. Heb je dat in meer landen gehad? En hoe kwam je erachter dat je daar ook niet voldoende hebt aan een verklaring?

Ik ben me er zeker van bewust dat dit geen wondermiddel gaat zijn, en dat wil ik ook niet. Maar goede ondersteuning ervan zou fijn zijn. Ik ga een traject van individuele gesprekken in, en heb daarnaast mijn controles bij de psychiater. Ik start nu met 3x 2,5, heel erg laag dus. Merk er ook geen biet van. Tja, we zien wel. Steeds een beetje ophogen volgens schema.