Dat zijn een heleboel nare gebeurtenissen en ik snap dat je misschien even het gevoel krijgt dat je zeurt, maar in werkelijkheid is dat natuurlijk niet zo, het is niet dat jouw pijn minder echt is. Je helpt die andere mensen ook niet door jouw pijn te verbijten en dingen te doen die je nu eigenlijk niet aankunt. Dus neem evengoed je rust en voel je niet schuldig, als je vriend zo'n pijn zou hebben zou jij hetzelfde voor hem doen.

Sterkte met alles.

Ik vind ook niet dat je zeurt, want wat je hebt klinkt ook echt niet als een pretje. Om jezelf toch te ontzien, zou ik nu niet eigenwijs doen en het hele huishouden op je nemen. Omgekeerd zou je toch ook graag je vriend willen ontzien? De situaties in je omgeving die je omschrijft, zijn objectief gezien natuurlijk wel een stuk ernstiger en ik zou hooguit proberen voor jezelf te relativeren, maar pijn is gewoon naar en kost veel energie. Sterkte en beterschap.

Het is niet niks wat er allemaal speelt, sterkte ook daarmee! Maar ik vind niet dat je zeurt, en af en toe even klagen mag natuurlijk.

Het is ook wel fijn om even te (mogen) klagen. Vandaag zijn de pijnstillers (Diclofinac) verlengd omdat mijn schouder nog teveel pijn doet. Ik ga woensdag proberen te werken, er is gelukkig werk dat ik met één hand kan doen. Van thuis zitten word ik ook niet veel vrolijker.
Vriendlief doet het hele huishouden met liefde, en ik zeg ook steeds tegen hem dat ik daar enorm dankbaar voor ben, maar ook dat mijn handen jeuken om het weer over te nemen Alles op zijn tijd, denk ik maar zo.

Kleine update, morgen moet ik een echo laten maken van mijn schouder. Daarna kijken wat we verder gaan doen, ik heb geen idee. Ga dit jaar iig niet meer werken. Met een beetje pech moet ik geopereerd worden aan de schouder. Hoop natuurlijk van niet, maar ben dit ook wel weer zat aan het worden.

Ik zie dat dit topic vaak bekeken/gelezen is, maar dat je weinig reacties hebt. Dat vind ik niet fijn voor je, ook al weet ik niet goed wat ik anders kan zeggen dan ik eerder al heb gedaan. Natuurlijk hoop ik dat een operatie uitblijft. Probeer nog niet te doemdenken en eerst de uitslag van de echo af te wachten. Ik zit inmiddels langer thuis dan jij zie ik en ook word ik er niet heel blij van, toch zou ik proberen om er de laatste 1,5 week van dit jaar niet een te groot probleem van te maken. Op tv komen weer foute films en de feestdagen zijn vaak ook wel anders dan anders. Zo wordt de sleur toch een beetje doorbroken. Het is verleidelijk om toe te geven aan veel baalmomenten, maar uiteindelijk duren de dagen dan alleen maar heel lang en je schiet er niets mee op. M'n enige tip is dus om zo positief mogelijk proberen te blijven; het zit je nu niet mee, alleen vind ik nog wel steeds dat relativeren je ook met beide benen op de grond houdt. Sterkte!

Er is niks gevonden op de echo! Dat is in ieder geval goed nieuws, al verklaart het niet waarom de pijn er nog steeds wel is, en het ook vast zit. Maar ja, gewoon door met de fysio, en langzaam aan weer gaan gebruiken. Geen grens overschrijden, anders ben ik nóg langer bezig. Klaar nu met dat depressieve gedoe. Schouders eronder en gáán!

Ahhh bah, vervelend hoor! Sterkte ermee, heb zelf gelukkig nooit een slijmbeursontsteking gehad, maar hoor wel altijd dat het verschrikkelijk zeer doet :-(

Wat vervelend Celeste. Heb je wel het idee dat het betert met de fysio of niet?

Heel langzaam lijkt er wel verbetering in te komen, lukt me alweer om íets af te wassen. Of om éven te kunnen koken. Mag nog steeds geen naam hebben, maar we zijn op weg naar herstel! Ik wil vanaf volgend jaar ook het zwemmen weer oppakken, daar wacht ik bewust nog even mee ivm het vuurwerk dat hier wordt afgestoken. Ik schrik er nogal van en heb geen zin om van mijn fiets te vallen of stijf als een plank om te vallen. Dusss..nog even geduld!