Welkom op Zeg maar Yes!

Waar het Yesforum stopte gaan wij door. Meld je nu ook aan en klets mee! Om deel te nemen aan een discussie op het forum moet je jezelf registreren. Hier kun je kletsen over alles wat je bezig houdt. Je kunt een discussie starten of reageren op andere topics. Wanneer je een nieuw topic opent, zorg er dan voor dat je dit in de juiste pijler doet, anders heb je kans dat deze door een van de burgemeesters wordt verplaatst. Zorg er ook voor dat je je aan de regels houdt. Deze kun je teruglezen in de Moderatortopics. Vragen of klachten over een topic? Stel of meld deze dan in het moderatortopic van de desbetreffende pijler of via de button met het uitroepteken in het topic zelf. Daarnaast kun je de burgemeesters ook een PM of een mail sturen naar het mailadres: zegmaaryes@gmail.com. Veel forumplezier!  


Omgaan met verdriet

<<

Anoniem164

Bericht 07 Nov 2015 11:02

Omgaan met verdriet

Hoi,

Ik heb een nogal raar probleem, vind ik zelf. Ik ben bang, bang voor de dood. Ik ben niet bang om zelf dood te gaan, helemaal niet zelfs. Maar als er mensen op sterven liggen, en dan sterven, durf ik er niet naar toe. Ik ga zweten, krijg het spaans benauwd en heb het gevoel van flauw vallen. Gelukkig zijn er in mijn leven nog niet veel dierbaren die heel dichtbij staan overleden, maar ik zou het heel erg vinden als dat wel gaat gebeuren en ik dan geen afscheid ga durven nemen.
Ik heb me vaak voorgenomen om te gaan kijken bij de overledene als ik moet condoleren bijvoorbeeld, maar als ik daar eenmaal ben, verstijf ik helemaal en dan ga ik toch niet. Toen mijn oma overleed stond ik in de deuropening van de kamer waar ze opgebaard lag en mijn broertje(toen 10 ofzo, ik was 18) liep naar haar toe, pakte haar hand en dat ging heel natuurlijk. En ik? Ik stond daar, verstijfd van angst en ik draaide me om en liep weg.
Toen de peettante van mijn ex overleed, gingen we met het hele gezin afscheid nemen, maar ik ben blijven wachten in het wachtkamertje, ik durfde echt niet. Daarna is er niemand meer overleden.
Nu is de tante van mijn vriend terminaal en heeft nog enkele weken te leven. Ik kan me er nu al druk om maken hoe dat allemaal moet, ik heb een goede band met haar, we zijn er laatst nog wezen eten.
Ik schaam me hier tocht best voor, maar ik wil er graag iets aan doen, maar weet absoluut niet wat.....
<<

Vajen

Gebruikers-avatar

Kwebbel

Berichten: 382

Geregistreerd: 10 Okt 2013 18:00

Bericht 07 Nov 2015 12:08

Re: Omgaan met verdriet

Vervelend dat je dit als een probleem ervaart. Het eerst wat eerlijk gezegd in mij op komt is 'Waarom moet je kijken, van wie MOET dat?'. Is dat de norm ofzo? Ik heb weinig van zulke momenten mee gemaakt dus ik weet niet of het hoort om de overledene te bekijken. Persoonlijk vind ik het helemaal niet raar als je de overledene niet bekijkt. Niet iedereen wilt dat zien, iedereen neemt afscheid op een andere en eigen manier, prima toch?! Als jij het niet nodig hebt voor je eigen verwerking en diegene misschien liever herinnerd zoals hij/zij was dan is dat toch ook goed?
Ik was een jaar of 10 toen mijn opa overleed, ik heb toen gekeken en ik weet nog dat ik dat een heel vervelend beeld vond en toen heb ik besloten dat ik dat liever niet nog een keer doe (misschien denk ik er anders over bij mensen die nog dichter bij me staan maar dat weet ik niet). Toen mijn oma overleed was ik iets van 22 en toen heb ik inderdaad niet meer gekeken toen ze was overleden. De laatste keer dat ik haar zag wist ik niet dat dat de laatste keer zou zijn (ze lag wel in het ziekenhuis en het ging slecht maar op dat moment niet zó slecht dat ik had verwacht dat het 4 dagen later over zou zijn) maar ik heb er vrede mee want voor mij voelde het toen gewoon goed zo. Ik had/heb een fijn laatste beeld van haar.
Ik denk dat het bij jouw probleem meer ligt bij de acceptatie ervan. De dood is iets heel moeilijks en het is niet raar dat dat emoties en gevoelens bij je oproept die je liever niet zou hebben (zweten/benauwd). Accepteer die gevoelens, laat ze toe (als je ze weg stopt komen ze naar mijn mening alleen maar harder terug), accepteer dat je niet iets MOET maar dat iedereen daarin zijn/haar eigen proces heeft. Succes en heel veel sterkte!
<<

Anoniem137

Bericht 07 Nov 2015 12:22

Re: Omgaan met verdriet

Is het echt het omgaan met verdriet, of is het misschien juist eerder de angst dat de je de aanblik van een overleden dierbare als 'schokkend', moeilijk of confronterend ervaart? Dat laatste is natuurlijk niet heel vreemd, je hoeft niet bij iemand te kijken die overleden is, het is je goed recht om je de persoon te willen herinneren zoals hij of zij levend was.
<<

Ilovethe90s

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 3154

Geregistreerd: 03 Sep 2013 21:14

Bericht 07 Nov 2015 12:24

Re: Omgaan met verdriet

Je bent niet de enige hoor Jacobien, er zijn wel meer mensen die niet gaan kijken. Misschien omdat ze niet durven maar als iemand ziek is geweest herinneren mensen ze zich ook liever zoals ze eerder waren, ze willen graag dat beeld vasthouden.
Je moet natuurlijk helemaal niks maar als je zelf toch eens wilt gaan kijken, misschien om het in de toekomst (bij echte naaste familie/vrienden) ook te durven dan zou ik juist gaan kijken bij iemand die wat verder van je af staat. Je kunt er dan misschien wat makkelijker mee omgaan dan bij iemand uit je directe omgeving, de druk en angst is wellicht wat minder groot.

Mijn opa was op mijn 16e de eerste die ik opgebaard zag. Ik wist niet goed wat ik er van moest denken maar had hem al een tijdje niet gezien. Wilde zo graag afscheid van hem nemen, ik was echt gek op hem. Daarna ben ik eigenlijk bij iedereen wel even gaan kijken. De een heeft echt gestreden, soms is dat goed te zien maar anderen liggen er zo vredig bij, alsof ze elk moment wakker kunnen worden.

Weet je vriend er trouwens van? Ik hoop dat je voor jezelf een beetje de rust kunt vinden en een beslissing neemt die voor jou prettig voelt op zo'n moment. Schaam je niet, iedereen gaat hier anders mee om.
<<

Lot

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 5453

Geregistreerd: 02 Sep 2013 09:34

Bericht 07 Nov 2015 12:49

Re: Omgaan met verdriet

Ik herken dat wel Jacobien. Ik heb niet veel sterfgevallen meegemaakt en maar één echt dichtbij (mijn opa). Toen mijn opa overleden was werd er ook gezegd dat ik kon gaan kijken maar ik raakte daar ook van in paniek en zei dat ik niet durfde. Mijn moeder heeft toen wel gezegd dat het misschien toch fijn zou zijn om te gaan kijken, dat ze me zouden steunen en als het niet prettig voelde ik alsnog weg kon gaan. Ik ben gaan kijken, dit voelde niet 'prettig' maar ik ben wel blij dat ik het gedaan heb, ik heb hem ook niet aangeraakt of zo. Dat hoeft toch ook helemaal niet? Ik ben toen nog een paar keer bij mij opa geweest maar durfde niet alleen met hem in een kamer te blijven. Bij anderen mensen ben ik nooit gaan kijken hoe ze opgebaard waren, dit voegde voor mij op dit moment dan niets toe. Ik herinner ze liever zoals ze waren.

Ik snap wel dat je je een beetje ongemakkelijk voelt als anderen er zo 'makkelijk' mee lijken om te gaan. Maar zoals al eerder gezegd ieder zijn eigen proces. Als iemand stervende is is diegene ook heel kwetsbaar, ligt in bed, ziet er misschien ook niet meer zo goed uit, ik snap dat wel. Dat zijn ook gewoon lastige situaties die niet elke dag (gelukkig maar!) voorkomen. Logisch dat dit dus onwennig is, misschien als je dat een beetje kan accepteren het al iets beter gaat. Je hoeft hier niet 'goed' in te zijn of het hoeft je niet natuurlijk af te gaan. En idd even bespreken met je vriend dat je het al spannend vind en dat hij hier in ook niet te veel van jou in verlangt.
<<

Anoniem164

Bericht 07 Nov 2015 14:16

Re: Omgaan met verdriet

Ik kan de vinger er niet echt opleggen wat het nou precies is.
Het zijn meerdere gevoelens die door elkaar lopen.
- Ik vind het eng om een dood iemand te zien (ook in films trouwens :palm: )
- Ik vind het erg om mijn dierbaren verdrietig te zien, voelt ook ongemakkelijk ofzo
- Ik wil niet huilen in het openbaar omdat ik er daarna niet uitzie: allemaal rode vlekken op mijn gezicht, dikke ogen, ik krijg er enorme hoofdpijn van.
- Ik krop mijn emoties op en vervolgens komt het er aan het einde toch uit waardoor ik alsnog enorm moet huilen en dat is ook geen pretje.

Het komt er denk ik op neer dat ik mijn emoties niet in de hand heb op zo'n moment.
Mijn vriend weet dat ik er enorme moeite mee heb, hij vindt er niet zoveel van, maar laat mij wel mijn eigen keuzes maken, hij zal me nooit pushen om iets te doen wat niet goed voelt.
<<

Winegum

Major Yipyapper

Berichten: 4015

Geregistreerd: 26 Okt 2013 18:21

Bericht 07 Nov 2015 16:59

Re: Omgaan met verdriet

Ik ken genoeg mensen die dit niet zou doen of zich er niet prettig bij voelen.

Toen de nicht van mijn moeder overleed ben ik ook niet gaan kijken. Zij was heel erg veranderd de laatste weken voorafgaand aan haar overlijden. Ik heb er geen moment spijt van gehad. Ik wilde haar liever herinneren zoals ze was, dan hoe ze overleed.
Voel je dus vooral niet verplicht!
<<

Anoniem164

Bericht 07 Nov 2015 17:01

Re: Omgaan met verdriet

Maar als mijn vriend wel wil gaan kijken, kan ik hem niet steunen, dat vind ik dan ook weer slecht van mezelf :12:
<<

Winegum

Major Yipyapper

Berichten: 4015

Geregistreerd: 26 Okt 2013 18:21

Bericht 07 Nov 2015 17:03

Re: Omgaan met verdriet

Je kunt hem toch achteraf opvangen? Ik vind zoiets te heftig om je eigen gevoel aan de kant te zetten eigenlijk.
Ik weet niet hoe de eventuele ruimte eruit ziet, maar misschien kun je op de hal op hem wachten bijvoorbeeld. Dan kun je hem wel direct steunen.
En anders zal hij vast ook steun aan zijn ouders bijv. hebben.
<<

Isolt

Gebruikers-avatar

Yipyapper

Berichten: 2386

Geregistreerd: 31 Aug 2013 19:46

Bericht 07 Nov 2015 17:10

Re: Omgaan met verdriet

Je MOET niks hè? Ik kijk niet naar mensen die zijn overleden Ik onthoud ze liever zoals ze waren. Mijn oma was de eerste. Ik heb bij haar net als jij op de drempel gestaan. Er stond nog een kamerscherm om de kist dus zag nog niks maar ben ook terug gegaan. Toen een heel goed gesprek gehad met de uitvaartonderneemster. Daarna zijn er nog een paar mensen overleden. Een moeder van een collega was het condoleren thuis en moest je perse langs haar moeder. Zij lag opgebaard in de kamer. Ik vond dat zo vreselijk. Ik heb de andere kant opgekeken. Maar er liep een jongetje voor mij die brak dat vond ik zo naar om te zien. Een collega die was overleden hoefde je niet te kijken. Andere collega's gingen wel maar ik bleef buiten. Hij bleek er heel naar uit te zien. Dus iedereen die buiten kwam was echt compleet van de kaart.
Maar toen kwam mijn vader. En daar heb ik het ook niet gedaan. De avond tijdens het condoleren mocht ik vast de andere kant uitlopen maar de uitvaartondernemer zei nog iets over de bloemen en wees waardoor ik mijn vader recht in het gezicht keek. Hij dacht dat ik het niet kon zien. Dat vond ik jammer want dat had ik liever niet gehad. Ik heb van pa afscheid genomen toen hij nog in leven was. Dat beeld was ook niet prettig maar ik heb er geen naar gevoel aan overgehouden door geen afscheid van zijn lichaam te nemen.

Je kunt je vriend heel goed op andere momenten steunen. Ik vind dat iemand daar een eigen keuze in moet maken.
10-08-2017 ♥
<<

anoniem203

Bericht 07 Nov 2015 17:18

Re: Omgaan met verdriet

Iedereen gaat anders met zijn verdriet om en eigenlijk vind ik dat iedereen dat moet accepteren op dat moment. Ik heb een vriendin en die begint in een verdrietige situatie van een ander hard te lachen. Dat is gewoon een reactie van haar en daar kan ze niks aan doen. Zij gäat dan ook ook bijna niet naar begrafenissen 'voor een ander' zeg maar. Ik weet dat zij zo reageerd maar de meeste mensen zullen dat heel raar vinden en zelfs boos worden. Zo is ze ook niet naar de begrafenis van de moeder van een vriendin van haar geweest. Haar van te voren het uitgelegd en toen ze afscheid kwam nemen thuis bij de kist toen begon het. Alleen haar vriendin + zusje waren er bij toen. Heel awkward als je zoiets dan ziet natuurlijk maar ze kan er écht niks aan doen.

Dus er zijn ergere dingen op dat gebied Jacobien ;) Maar ik snap dat je het vervelend vind maar ik denk ook dat niemand je er raar op aankijkt. En doen ze dat wel leg je de situatie gewoon duidelijk uit. Sterkte met de tante van je vriend.
<<

munk

Gebruikers-avatar

Kletskop

Berichten: 578

Geregistreerd: 18 Sep 2013 18:59

Bericht 07 Nov 2015 22:49

Re: Omgaan met verdriet

Je bent echt niet de enigste. Hoe jij het omschrijft. Bij mij is het precies het zelfde. Ik kan er niet tegen, en herinner de mensen die heen zijn gegaan liever hoe ze waren. Bij mij blijft dat beeld van in de kist altijd heel erg bij/hangen. De enigste overleden persoon die ik ooit heb gezien in de oma van mijn man. Ze lag er heel mooi en vredig bij, maar ook dat beeld is me goed bijgebleven. Ik heb nachten lang nachtmerries gehad. Ik heb daarna besloten om niet meer te kijken. Mijn vader heeft nog wel foto's gemaakt van mijn opa toen hij opgebaard lag, voor het geval ik het later toch nog wilde zien. Al besef ik me dat er ooit een moment gaat komen dat ik er niet omheen kan. Maar dat zien we dan wel weer.
<<

Anoniem164

Bericht 08 Nov 2015 19:39

Re: Omgaan met verdriet

Het doet me goed om te lezen dat ik niet de enige ben zeg! Om mij heen heeft niemand hetzelfde als ik, waardoor ik een beetje dacht dat het gek was. Bedankt dames, ik voel me wat meer gerust gesteld.
Vanmiddag in de auto een goed gesprek gehad erover met mijn vriend en hij reageerde zo lief. :love:
<<

Mizz_S

Gebruikers-avatar

Orakel

Berichten: 7536

Geregistreerd: 31 Aug 2013 23:04

Bericht 08 Nov 2015 23:49

Re: Omgaan met verdriet

Ik ga ook nooit kijken. Ik vind het niet eng, maar ik heb er gewoon geen behoefte aan. En ik heb er ook nog nooit spijt van gehad dat ik niet heb gekeken. Als je niet wilt kijken, om wat voor reden dan ook, dan moet je het gewoon niet doen.
<<

Studiebol

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 5084

Geregistreerd: 01 Sep 2013 13:19

Bericht 09 Nov 2015 19:52

Re: Omgaan met verdriet

Ik kijk ook niet meer, heb dat jaren geleden 1x gedaan en dat is me heel slecht bevallen. Daarna verschillende begrafenissen gehad maar nooit gekeken. Het voelt voor mij niet goed. Mijn vriend zijn oma is ook overleden paar jaar geleden en ik heb toen ook niet gekeken, hij wel, en ik stond daarna gewoon op hem te wachten ik had niet het idee dat hij zich minder gesteund voelde.
:heart: :heart: 2011
<<

Anoniem164

Bericht 16 Nov 2015 18:45

Re: Omgaan met verdriet

Mijn vriend zijn tante is overleden en gisteren was de condoleance. Het ging heel natuurlijk allemaal. Mijn vriend ging afscheid nemen van zijn tante en ik stond aan de thee bij andere familieleden, het was gewoon goed!
Morgen nog de begrafenis en dan zit het er weer op, is mijn angst weer een stuk minder hoop ik!
<<

Tabbie

Gebruikers-avatar

Orakel

Berichten: 9736

Geregistreerd: 04 Sep 2013 11:33

Bericht 17 Nov 2015 13:21

Re: Omgaan met verdriet

Wat fijn Jacobien dat het allemaal zo natuurlijk ging. En gecondoleerd.
<<

Winegum

Major Yipyapper

Berichten: 4015

Geregistreerd: 26 Okt 2013 18:21

Bericht 17 Nov 2015 18:10

Re: Omgaan met verdriet

Gecondoleerd Jacobien. Fijn dat het allemaal natuurlijk ging.
<<

Anoniem164

Bericht 18 Nov 2015 16:59

Re: Omgaan met verdriet

Thanks dames!

Terug naar Persoonlijk

Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers