Dat hele vriendschap gebeuren kan in mijn ogen alleen als je niks van elkaar wil op relatiegebied. Op dit moment, en misschien wel nooit, kan dit in mijn ogen absoluut niet tussen jou en je ex. Eerst maar afstand en rust.

Ik zou er gewoon echt mee stoppen, ook met de vriendschap. Hij heeft je nu al 2x verdriet gedaan en ik vraag me af in hoeverre de vriendschap meerwaarde heeft.

Ik zou ook echt het contact verbreken hoe moeilijk ook. Dit is echt een neerwaartse spiraal denk ik!

Lady1984, daar heb je punt. Ik dacht ook echt dat ik het achter me had gelaten. Totdat we weer bij elkaar bed belanden.. toen kwam alles weer naar boven.

Lot, ik heb nagedacht over je opmerking en ik denk dat de meerwaarde voornamelijk was dat ik nog bij hem in de buurt was. Ik dacht dat mijn gevoelens weg waren, maar blijkbaar niet. En misschien was dat wel mijn manier om er mee om te gaan. Ik weet het ook niet zeker, het is allemaal wat wazig.

Maddie, helemaal het contact verbreken zal helaas niet gaan. We zien elkaar regelmatig op mijn werk, dat is ook meestal waar we weer in contact raakten. Na de laatste maal hebben we een poos geen contact gehad. Maar doordat we elkaar tegen komen op het werk raakten we weer aan de praat en spraken dan ook weer regelmatig af buiten het werk om.

Loslaten is m.i. iets dat je pas achteraf kunt constateren: je hebt losgelaten. Dat betekent niet per se dat je diegene uit je leven hebt gewist, maar dat je iemand laat zijn. In het geval van exen, zoals bij jullie, lijkt vriendschap me (nog) niet mogelijk. Er zijn verwarrende gevoelens. Daarom nemen exen vaak afstand van elkaar na een verbroken relatie. Wat jullie nu delen zorgt voor jou iig voor emotionele verwarring, zoals ik het lees.

Je houdt jezelf niet zozeer voor de gek, want als je het zo stelt ben je wel heel streng voor jezelf. Het is heel menselijk dat je gevoelens kan blijven koesteren voor je ex. Dit maakt het echter wel heel lastig c.q. onmogelijk om vriendschappelijk met elkaar om te gaan. Helemaal als er vanuit jou hoop is op meer dan alleen vriendschap. Maar helaas kun jij alleen zelf beslissen of je al toe bent aan die afstand, want jij bent ook degene die ermee moet dealen. Niemand kan je hierin adviseren, omdat zij niet degenen zijn die met de gevolgen ervan hoeven te leven (even bij gebrek aan een luchtiger omschrijving). Succes, met hoe dit ook verder zal gaan. Ik hoop dat je jezelf in bescherming neemt; het is wel duidelijk dat hij het niet voor je doet.

Wow Guattari, ik weet niet waarom maar je post raakt me gewoon. Ik heb het nu al een paar keer gelezen en weet gewoon niet hoe ik moet reageren. Vooral je laatste zin raakt me echt. Het ergens zo waar en dat toegeven is pijnlijk.

Autumn, ik las het ook al in een ander topic. Maar wat ik me afvraag is waarom je überhaupt nog hoop wilt hebben bij deze vent. Ja, oke, hij is je maatje zeg je. Maar is dat niet gewoon gewenning? Dat je hem belt als er iets gebeurd.. kan je jezelf niet aanleren om dan gewoon een vriendin te bellen ipv hem. En echt: op een gegeven moment vult een andere man die rol weer in van je maatje. En dan is het een echt maatje en je geliefde en is het iemand die ook echt om jou geeft!

Want sorry, dat doet deze man niet. Misschien ben ik wel hard. Maar uit je verhaal lees ik echt enkel hoeveel beter je af zou zijn zonder hem. Als ik zo lees hoe jullie relatie uberhaupt was... dat is echt niet goed! En hij is misschien toen en nu een soort van drugs voor je. Maar Autumn, deze relatie leest als vergif.

Constant ruzie met elkaar, dan weer uit, dan weer uit, en dan zeg je dat het uiteindelijk echt is uitgegaan omdat het jullie tijd niet was? Als je van iemand houdt en je wilt met iemand zijn, dan maakt die tijd echt niet uit hoor. Volgens mij werkte jullie relatie gewoon niet. Denk eens even terug, gewoon echt goed terug: hoeveel procent van de tijd was je toen gelukkig? Want zo vaak ruzie en dergelijke ruzie dat hij je gewoon ergens laat staan.. en dan ook nog aan uit, aan uit, aan uit. Dat heeft je toch enorm onzeker gemaakt lijkt mij? Het is natuurlijk ook een manier om jou aan hem te binden, maar het is gewoon een psychologische oorlog eigenlijk.

En dan is het uit. En dan blijft hij zeggen dat hij je nog steeds leuk vind, dus wie weet ooit nog.. Euh, dat heet; aan het lijntje houden. Dat jij gebonden blijft aan hem, zonder dat hij gebonden is. Dat is niet goed. Dat is enorm fout van hem om jouw dergelijke hoop te laten houden, omdat jij zo niet kan loslaten.

Dan krijgt hij opeens een vriendin en daar doet hij hetzelfde mee. Daar maakt hij ook steeds weer ruzie mee. (zie je al een patroon?) En wat doet hij? Hij denkt: ik heb ruzie met mijn huidige vriendin, dus ik ga me bezatten met mijn ex? Oh en weet je wat ik dan doe: ik duik met haar in bed. Sorry dat ik het zeg: maar dat is toch gewoon vreemdgaan?

Jij put daar dan hoop uit? Jij wilt dan graag met die jongen verder? Jij wilt dat die dronken nacht dat hij vreemdging een soort teken was dat hij nog gevoelens heeft voor jou? Maar dat is het niet! Heeft hij uberhaupt spijt getoond dat hij op deze manier zijn huidige vlam heeft bedrogen? Heeft hij uberhaupt spijt dat hij dit jou aangedaan heeft? Weet hij dat bij jou deze gevoelens spelen? Als hij echt gevoelens voor jou had dan zou hij het niet nog eens met haar willen proberen. Als advies zou ik zeggen dat je hem echt uit je leven moet bannen zover het kan. Hij heeft jouw gevoelens gebruikt om jou te gebruiken. Het is hem inderdaad niet om jou te doen.

Dat terzijde, snap ik heel goed dat het moeilijk is en dat je gevoelens niet zomaar aan en uit kan zetten. Ook snap ik heel goed dat jij je rot voelt hierbij. Echt dikke knuffel

Maar denk na een goede huilbui even na: wat brengt deze vriendschap je nu echt?

Vooral na dit voorval denk ik dat je jezelf voor de gek houdt als je denkt dat de vriendschap kan werken.

Want laten we eerlijk zijn: het heeft nu ook niet gewerkt. Jullie zijn nu ook niet vriendschappelijk met elkaar geweest (of je moet met elke vriend het bed in willen duiken en een relatie mee willen hebben).

Ik heb ook ooit in een dergelijke situatie gezeten en na de zoveelste keer dat hij mijn hart brak (ook door mij valse hoop te geven), heb ik toen tegen hem gezegd dat ik hem niet meer kon zien of spreken of ook maar appen. En ik liet hem los dacht ik, maar na meer dan een half jaar elkaar niet spreken had ik direct een enorm zwak voor hem weer toen ik hem in de kroeg zag. En ook toen ging ik opeens weer hoop krijgen toen ik hem welgeteld die hele week elke dag weer sprak. En toen... brak hij weer mijn hart. Want hij koos weer niet voor mij. En dat doet pijn heel erg pijn. En ik denk dat ik hem nooit helemaal loslaat. Maar bij mij helpt echt wel dat ik hem niet meer spreek of prive contact met hem heb. En natuurlijk dat ik nu een vriend heb die wel echt voor mij kiest.

Sterkte met je liefdesverdriet. En mijn enige advies is: denk goed na wat goed is voor jou.

Je hoeft ook niet inhoudelijk te reageren, hoor. Ik hoop dat je er voor jezelf iets aan hebt en dat je eruitkomt.

Tabbie en Guattari zijn als het om advies gaat top meiden hier op het forum. Dat heb ik al meerdere keren gezien en gelezen hier.

Autumn, ik weet dat loslaten lastig is. Zelf heb ik crush gehad op een klasgenootje op het HBO wat niet werd beantwoord en dat zelfs kon ik moeilijk loslaten tijdens de studie. Echter ik kon het niet loslaten, want elke keer als ik in de trein stapte en bij haar ging zitten had ik weer hoop. De keuze dat ik haar niet zou zien had ik niet echt want we zaten 1,5 jaar bij elkaar in de klas, dus dat maakte het ook nog eens lastig.

Is het voor jou niet mogelijk om bijv. niet die de omgeving te gaan waar hij vaak op stap gaat? Dat je hem zoveel mogelijk niet probeert tegen te komen.

Tabbie, hij is ook wel een soort van drug voor mij denk ik. Toen ik hem leerde kennen viel ik echt meteen als een blok voor hem. Ik zat toen zelf in een relatie dus dat zette me aan het denken. ik heb het toen opzij geschoven omdat ik eerst alles helder wilde krijgen voor mezelf. In die tijd zijn we op vriendschappelijke basis met elkaar om gegaan. Ik ben toen bij mijn partner weg gegaan en een tijd single geweest. Vond dat ik eerst alles op een rij moest krijgen voor ik ergens in wilde duiken en wist ook niet of hij mij leuk vond. Daarna was het 2 / 3 jaar om elkaar heen draaien, allebei andere relaties gehad en uiteindelijk toch onze gevoelens naar elkaar uitgesproken.
Ik voelde me toen echt on top of the world. Ik had de eindelijk de man die ik wilde. We hadden het veel over de toekomst e.d en ergens wil ik gewoon nog niet accepteren dat dat allemaal voorbij is. Het leek allemaal zo mooi, achteraf misschien wel te mooi om waar te zijn.

Ik merk dat ik aan de ene kant inderdaad heel onzeker bij kan zijn. Maar wanneer we dan weer samen waren dan was dat gevoel ook meteen weer weg. En ging ik er weer 100% voor. Ergens in mijn hoofd zit een stemmetje dat wij bij elkaar horen. En wil ik gewoon heel graag dat de dingen die hij toendertijd zei alsnog uitkomen / gebeuren. Ik hoop dan ergens dat zijn nieuwe vriendin (ex?) een bevlieging is ofzo. En dat ie er dan achter komt dat ik het toch voor hem ben.

Dit leek gewoon allemaal weg te zijn, tot die nacht. Alles kwam weer naar boven en blijkbaar had ik nog niets afgesloten maar alleen diep weggestopt.

Ik denk niet dat hij op de hoogte is van mijn gevoel. Ik heb het nooit zo tegen hem gezegd, eigenlijk alleen dat ik destijds achter onze beslissing stond. Hij heeft me ook wel verteld dat hij iemand had ontmoet en toen heb ik me groot gehouden en gezegd dat ik het hem gunde. Waarnaar ik hem ben gaan loslaten of nou ja wegstoppen.
Hij heeft zelf niets meer over die nacht gezegd, ja in de ochtend hebben we heel veel gepraat. Eigenlijk over hoe gek het was dat alles zo vertrouwd voelt en we weer met elkaar in bed lagen. Het voelde ook gewoon goed en juist.
Aangezien hij het nog een keer met haar gaat proberen (heb hem nu even in negeer stand staan dus weet niet hoe het er nu voor staat?) ga ik er niet vanuit dat zij het weet.

Na het lezen van jouw verhaal en het typen van mijn eigen reactie, denk ik eigenlijk dat ik er misschien niet heel veel uit de vriendschap haal. Behalve dat ik hem dan toch nog om me heen heb.

Fred, ik zie hem gelukkig praktisch nooit tijdens het uitgaan. We gaan nooit naar dezelfde plaatsen. Ik zie hem alleen wel op het werk en daar kan ik hem niet ontwijken .. En ik ben het helemaal met je eens wat betreft guattari en tabbie!

borderliner

Wat een mooie en uitgebreide reactie. Wie spreek je eigenlijk aan?

Wow! Wat een rare en pijnlijke reactie. En heb je daar werkelijk waar speciaal een account voor aangemaakt midden in de nacht om hierop met 1 woord te reageren? Echt wtf.

Ik denk dat je in de war bent. Om jezelf te introduceren moet je in een ander topic zijn.

Het is een hint dat Autumn de informatie over de borderline persoonlijksstoornis gaat opzoeken. Haar vriend gedraagt zich als iemand die borderline heeft.

Had je dat niet met meer woorden kunnen omschrijven dan? Het kwam nogal kort door de bocht over.

Ik scroll zo nu en dan even door het forum heen en dan lees ik dit. Als iemand mixed feelings heeft betekent het niet dat iemand Borderline heeft of een Borderliner is. Het kan zeggen dat degene even met zichzelf in de knoop zit, maar zelfs dat lees ik niet af in het verhaal. Het is gewoon niet de juiste tijd en plek om een relatie te beginnen. Dat komt ook weleens voor.

En jij bent? Een psychiater die even lunchpauze had toen je voor de eerste keer reageerde?

Ik laat ze los als een boomerang...ze blijven terug komen ;/