Nationale Donorweek
Ik ben zelf al vanaf mijn 12de donor. Vanaf dat moment mocht je met een donorcodicil rondlopen. Dit is voor mij altijd een bewuste keuze geweest. Ik heb van dichtbij mogen meemaken dat iemand, dankzij een nier van iemand anders nog 18 jaar heeft kunnen leven. Zonder afhankelijk te zijn van dialyse.
Verder roep deze week ook altijd de vraag op, als je donor bent heb je dan meer recht op een donor orgaan.
Ik sta daar zelf dubbel in, aan de ene kant zeg ik ja. Want je zou zelf ook willen geven. Aan de andere kant weet ik ook dat, bijvoorbeeld mijn vriend, niet meer geschikt is als donor voor alle organen. Zijn lever is beschadigd bij een ongeval en door hetzelfde ongeval is hij ook 2x gereanimeerd. Dus in hoever zijn, zijn grote organen nog geschikt voor donatie.
Ik vond afgelopen week het stukje in de telegraaf daar over wel 'schokkend' om te lezen
Wel nemen, niet geven...
René Steenhorst
Leiden - Als hun leven in gevaar is, hoopt 88 procent van de Nederlanders op tijd een reddend donororgaan te krijgen. Maar een schokkende minderheid van 26 procent blijkt daadwerkelijk bereid een ander te helpen door orgaandonor te zijn. Dit immense verschil tussen nemen en geven blijkt uit nieuw onderzoek door de Nederlandse Transplantatie Stichting (NTS) onder ruim duizend Nederlanders. Vandaag is de start van de Donorweek.
Het is voor het eerst dat de NTS onderzoek heeft laten doen naar dit ’wederkerigheidsprincipe’, de onderlinge verplichting een gift te beantwoorden met een tegengift.
Ondanks jarenlange wervingscampagnes, die zeker 20 miljoen euro kostten, hebben nog altijd negen miljoen mensen zich niet laten registreren als donor. Wel wil 57 procent van de Nederlanders (echter pas op het moment dat zij sterven) hun organen en/of weefsels afstaan
Verbouwingsinsta @bduintje_klus