Ik vind Sinterklaas echt ontzettend leuk, heb er enorm van genoten vanuit mijn jeugd. Maar ik vond het ook verschrikkelijk spannend allemaal. Ik wist al vrij jong dat sinterklaas niet echt was, ik móest het gewoon weten en daarna was de spanning ook niet meer zo groot. Ik ben voor het eerst naar de intocht geweest toen ik niet meer geloofde, de voorgaande jaren was ik altijd ziek (van de spanning denk ik) geweest.

Ik wil mijn kinderen de warmte en gezelligheid van het feest mee geven maar ik heb absoluut geen behoefte om koste wat het kost ze te laten geloven dat Sinterklaas echt is. Wij hebben er voor gekozen om daar gewoon geen woorden aan te geven vooralsnog. Dus we vertellen niet dat sinterklaas écht is maar ook niet dat hij niet echt is. Het maakt ook niet zo veel uit voor ze, sinterklaas is gewoon heel echt als die voor ze staat en pieten zijn dat ook.

Bij mijn vriend op de opvanglocaties vieren ze uiteraard Sinterklaas. Maar hij zit er over te denken om dit jaar een gekleurde (Indiase) Sinterklaas te laten komen maar ook om leidsters zich te laten verkleden als Piet zonder ze te schminken. Dan is het voor de kinderen ook gewoon gelijk al minder spannend terwijl ze voor die kinderen toch ook piet zijn als ze de kleding aan doen.

Overigens heb ik toen ik het wist dat Sinterklaas niet bestond ook te horen gekregen dat het een geheimpje was en dat ik dat niet tegen anderen mocht zeggen, maar ik vond het zo bijzonder dat ik dat wist dat ik het gelijk aan mijn zusje ben gaan vertellen. Die vervolgens nog járen in Sinterklaas heeft geloofd.
Het is ook maar net wat kinderen wíllen geloven denk ik.