Teleurgesteld in vriendin

10 Sep 2015 13:38 door Elliot

Laat ik beginnen met aan te geven dat ik dit topic op termijn weer wil laten verwijderen, omdat ik het best een persoonlijk verhaal vind. Gelieve niet te quoten

Ik heb een goede vriendin die een hele nare periode achter de rug heeft. Daar heb ik wel eens eerder topics over geopend, een aantal dagen voor haar huwelijk heeft haar verloofde door zinloos geweld hersenletsel opgelopen en moest het huwelijk worden afgeblazen. Dit is een hele heftige tijd geweest, waarin ik haar zo goed als ik kon heb bijgestaan. Ik ben vaak langs geweest en heb zoveel mogelijk praktische dingen voor haar opgelost zodat zij zich volledig kon focussen op haar verloofde en zijn herstel.
Inmiddels zijn we alweer twee jaar verder. Haar verloofde en zij hebben een tijdje samengewoond, maar omdat hij nog steeds zoveel zorg nodig heeft en geestelijk ook nooit meer de oude wordt (hij heeft het niveau van een 12-jarige ongeveer) heeft zij de relatie (voor zover je nog van een relatie kunt spreken) verbroken en is hij in een tehuis gaan wonen in de buurt van zijn familie. Hij had meer zorg nodig dan zij haar kon bieden en het ging gewoon niet meer thuis.
Wederom natuurlijk een heftige periode voor haar, de man waarvan ze dacht dat ze haar hele leven mee zou samen zijn is er niet meer, maar toch ook weer wel. Sinds half juni is ze nu alleen. Ze woont inmiddels niet meer hier in de buurt, maar in haar geboorteplaats, zo'n anderhalf uur hiervandaan.

Maar sinds juni heb ik dus gewoon amper nog iets van haar gehoord. Ik heb haar best regelmatig gebeld of geappt, ook gewoon om even te babbelen of om te vragen hoe het ging. In juli was ik jarig en nodigde ik haar uit. Ze zei dat ze zou komen, maar de ochtend van mijn verjaardag kreeg ik een app dat ze ziek was en dat het niet ging lukken. Kan gebeuren, maar diezelfde avond zette ze op FB dat ze met haar zus uit eten ging. Nou snap ik echt wel dat je als je niet helemaal fit bent niet graag anderhalf uur wil gaan rijden, maar dat een hapje eten dicht bij huis misschien wel lukt. Maar toch, het kwam best lullig over.
Er zijn daarna nog een paar dingen gebeurd, zo ging onze kat dood waar ik echt heel erg verdrietig om was (en ben). Ik heb toen niets van haar gehoord. Ook nu we verhuisd zijn hoor ik niks van haar, nog niet eens een appje met gefeliciteerd ofzo. Ik heb in beide gevallen wel aan haar laten weten wat er gebeurde, en ze heeft ook gewoon een adreswijziging van ons gekregen.

Ik snap best dat zij ook een moeilijke periode door heeft gemaakt en dat ze nog steeds in een rouwproces zit en alles probeert te verwerken. Maar toch voel ik me een beetje aan de kant gezet. Het is toch niet zo heel moeilijk om iets van je te laten horen? Ik ben dus een beetje teleurgesteld. Ik merk dat ik nu de neiging heb om te denken 'laat maar zitten, graag of niet', maar ik vind het ook wel zonde om zo'n waardevolle vriendschap te laten doodbloeden.

Ik vind het nu een beetje lastig om te bedenken hoe ik dit het beste kan aanpakken. Aan de ene kant vind ik dat de bal bij haar ligt, maar als ik ga wachten tot ik iets van haar hoor denk ik dat ik nog wel even aan het wachten ben.

Ik ben daarom op zoek naar meningen en tips. Is het terecht dat ik teleurgesteld ben, of moet ik meer begrip voor haar situatie tonen? En moet ik het gesprek aangaan, of ligt de bal toch bij haar en moet ik even afwachten?

10 Sep 2015 13:44 door Fiederilsje

Gesprek aangaan! Ik ben recent met mijn neus op de feiten gedrukt en dat heeft mij echt geholpen. Ik had er geen (echt) excuus voor, heb het niet laten horen niet bewust gedaan (of uit desinteresse) en ik was aardig geshoqueerd hoe snel de tijd eigenlijk is gegaan. Het was heel confronterend, maar ik ben blij dat diegene zo open is geweest om haar teleurstelling met me te delen. Ik heb haar laten weten dat ze écht belangrijk voor me is en ik probeer het e.e.a. Nu beter bij te houden.

Het zou zonde zijn om dit nu dood te laten bloeden.

12 Sep 2015 11:48 door Fjell

Ik herinner mij dat verhaal nog wel. Vond het toen erg heftig en vind het echt lief van je dat je toen zo voor haar klaar stond. Al doe je dat ook gewoon voor een goede vriendin.

Snap goed dat je je nu wel aan de kant gezet voelt na alles wat je voor haar hebt gedaan. Het is een kleine moeite om af en toe een keer een whatsapp bericht te sturen of een keer te bellen. Helemaal bij een verjaardag of nu jij iets verdrietigs mee maakt.. Ik zou het dan ook heel jammer vinden als een goede vriendin mij dan zo 'negeert'.. Ik vind het volledig terecht dat je teleurgesteld bent.

Qua oplossing sluit ik mij wel bij mzcharlotte aan. Ik zou op jouw initiatief toch proberen om een goed gesprek met haar te hebben. En daarna kun je beslissen wat je verder met de vriendschap doet. Dan weet je echt hoe zij er in staat en wat de reden is van haar gedrag de laatste tijd. Als je het zou dood laten bloeden zou ik in ieder geval toch altijd zoiets hebben van wat als ik wel het gesprek was aangegaan?

Sterkte in ieder geval!

12 Sep 2015 11:58 door Anoniem282

Op basis van wat ik hier lees, kan ik niet beoordelen of je terecht teleurgesteld bent of niet. Wat wel duidelijk wordt is dat jij er meer mee lijkt te zitten dan zij en dus lijkt afwachten me zinloos. Mocht zij het namelijk wel willen laten doodbloeden, ga je over een maand ook niets horen en komt ze er 'makkelijk' vanaf.

Het is heel aardig van jou dat je er zo voor haar bent geweest, maar het valt me wel vaker op dat mensen dat impliciet toch deels terugverwachten. Ik denk dat dit niet iets is wat je mag verwachten, hooguit hopen. Vooral als je vriendin zelf nog genoeg aan haar hoofd heeft, zal haar eerste zorg niet uitgaan naar jou. Als het nou zo is dat ze er in het verleden ook nooit voor je was in moeilijke periodes, zegt dat iets over hoeveel waarde zij hecht aan jullie vriendschap. Maar ik haal er niet uit of dit de eerste keer is dat je dit zo voelt, of dat dit eerder ook zo is gegaan en het eenrichtingsverkeer was.

Bovenal denk ik dat er mensen zijn die juist het heel fijn vinden om elkaar te steunen in moeilijke tijden en dat er ook mensen zijn die dan vooral op zichzelf zijn gericht en niet echt bezig zijn met anderen. Daarin is m.i. geen goed of fout, maar als jij type A bent en zij type B, wordt het wel lastig. Ik zou je gevoel bespreekbaar maken, want zij is de enige die antwoorden heeft.

12 Sep 2015 12:50 door Vanya

Ik herinner me het verhaal ook nog en dat ik het zo lief van je vond wat je allemaal voor haar deed.
Ik begrijp helemaal dat je teleurgesteld bent, dat zou ik ook zijn. Ze heeft hele heftige dingen meegemaakt maar dat wil niet zeggen dat ze je links moet laten liggen en er niet voor jou moet zijn als jij het moeilijk hebt. Dat ze zelfs helemaal niks van zich laat horen.
Ik zou de vriendschap niet laten doodbloeden maar het gesprek aangaan, probeer er over te praten samen en hopelijk is de vriendschap dan weer zoals vroeger!

13 Sep 2015 09:01 door Anoniem127

Ik herinner me het ook nog goed, wat akelig wat ze heeft meegemaakt. Ik vond dat je altijd zo lief voor haar was en met haar meeleefde.

In een vriendschap kun je best wat verwachtingen van elkaar hebben. Het is geven en nemen en als dat heel erg uit balans raakt, gaat er vaak toch wat knagen. Zou ook het gesprek met haar aangaan en dan praten vanuit jezelf. Dus dat je haar mist en het gebrek aan contact jammer vindt, omdat jullie vriendschap waardevol is voor jou.

Succes daarmee! (Ik vind zelf zulke dingen altijd doodeng namelijk, maar de keren dat ik het gesprek aan ben gegaan, zijn dingen er echt beter van geworden!)

13 Sep 2015 13:56 door rapa nui

Ik zou haar nog de tijd geven en anders een echte afspraak proberen te maken, elkaar ontmoeten om eens bij te praten. Gewoon omdat jullie wel een speciale band hadden, veel contact ed . Ik zou het jammer vinden om elkaar dan nu verwijten te maken en het dood te laten bloeden. Ik zou dan inderdaad zoals hierboven ook genoemd staat alleen vanuit je zelf praten, dat jij de contacten mist. Ik kan me prima voorstellen dat jij nu teleurgesteld bent omdat zij niet reageert op jullie verhuizing en andere dingen in jouw leven die voor jou belangrijk zijn. Jij zegt dat ze nog en in een rouwproces zit maar kan me ook voorstellen dat zij op dit moment juist druk bezig is om een nieuw leven op te bouwen en dat dat al haar tijd en energie kost. Zij is in juni verhuisd naar haar oude woonplaats, moet daar weer een sociaal leven opbouwen, heeft daar haar familie met wie ze nu ook meer dingen doet. Heeft ze wel haar oude baan gehouden? of ook iets nieuws? Allemaal veranderingen voor haar die ze ook moet verwerken en tijd vergen.

Ik vind zelf de zomer altijd een drukke periode, tijd vliegt voor bij. Ik heb zelf deze week ook wat kaartjes gestuurd naar mensen die ziek zijn maar had die kaartjes eerlijk gezegd al een paar weken op de tafel liggen. Onvoorstelbaar hoe snel de tijd soms voorbij vliegt als jezelf druk bent en heel andere dingen aan je hoofd hebt. Dat is geen excuus maar ik ben zelf momenteel ook minder sociaal dan ik wel eens geweest ben.

Ik zou de vriendschap dus nog wel de tijd geven, niet nu iets verbreken / te ongeduldig zijn. Wel je gevoelens uitspreken maar dat zou ik dus zelf liever een keer onder 4 ogen doen.

14 Sep 2015 15:13 door Elliot

Bedankt voor jullie reacties, fijn om te lezen!

Mzcharlotte, wat fijn dat je ook even de andere kant belicht. Wellicht zoek ik er dan toch teveel achter en vul ik teveel voor haar in, en heeft ze het zelf niet door.

Fjell, het is inderdaad iets dat je m.i. gewoon doet voor goede vrienden. Ik verwacht er ook helemaal niets voor terug, maar vind wel dat vriendschap twee richtingen op werkt en het feit dat ik ineens helemaal niets meer hoor zit me dan toch dwars. Bedankt voor je tips, daar kan ik zeker iets mee!

Guattari, jij ook bedankt voor je reactie. Ik merk dat de tweede alinea van jouw post mij een beetje dwars zit. Zoals ik hierboven ook al aan Fjell typte, het is niet zo dat ik persé iets van haar verwacht of zoiets denk als: Ik heb jou gesteund en bijgestaan, dus nu is het jouw beurt en moet jij mij helpen. Verre van zelfs. Maar helemaal niets van iemand horen vind ik echt wel het andere uiterste. Het is ook niet zo dat ze ineens van de aardbodem verdwenen is, ik zie regelmatig facebook updates van haar dat ze met vriendinnen of familie leuke dingen aan het doen is. Ik kan me daarom beter vinden in de tweede alinea van Twellie; het is een beetje uit balans en het knaagt aan me. Met betrekking tot je laatste alinea kan ik toch wel met 99% zekerheid zeggen dat zij (net als ik) type A is, heel zorgzaam en juist altijd heel attent en behulpzaam. Juist daarom kan ik deze radiostilte niet zo goed plaatsen.

rapa nui, het staat er een beetje onduidelijk zie ik nu, maar ze woont al meer dan een jaar weer in haar geboorteplaats. Daar is ze vorig jaar met haar vriend naar toe verhuisd en zij is daar na zijn vertrek blijven wonen. Ze heeft wel een nieuwe baan, maar dat is bij het bedrijf van haar vader waar ze al regelmatig heeft gewerkt, dus dat is op zich niet zo'n hele enorme verandering. Verder snap ik wel wat je probeert te zeggen hoor, maar juist het feit dat ik haar regelmatig leuke updates zie plaatsen op social media maakt dat het aan mij gaat knagen, het lijkt nu net alsof ze voor iedereen tijd heeft behalve voor mij.

Lauren, zoals jij het opschrijft, zo voelt het voor mij precies. Thanks voor je reactie!

Het is overigens helemaal niet mijn bedoeling om de vriendschap nu te verbreken of iets dergelijks, ik vraag me meer af of ik mijn gevoel nu direct moet uitspreken, of dat ik nog even moet afwachten en haar wat meer tijd moet geven.

14 Sep 2015 15:50 door Leaf

Kan je niet gewoon eens een berichtje sturen in de trant van, 'wat jammer dat ik zo weinig van je hoor, ik mis het' oid?

Ik heb dat bij een vriendin nu ook al een paar keer gedaan maar helaas weinig gehoor...zij woont bij me in de buurt en is bijv nog niet een keer in mn nieuwe huis geweest (woon hier alweer 2 jaar) dus dan raak ik er ook wel een beetje klaar mee...

14 Sep 2015 21:57 door Anoniem282

Je hoeft je niet te verdedigen, hoor.

Ik ken jullie beiden niet persoonlijk en oordeel vanaf een beeldscherm, waardoor de kans bestaat dat ik er geheel naast zit. Heb je vorige topic over deze vriendin en haar problemen ook niet meegekregen. Ik merk alleen dat forummers zeggen dat het zonde is dat het zou doodbloeden, alleen is dat alleen vanuit jou gedacht. Niemand weet of zij er ook zo over denkt, wat ik natuurlijk niet voor jou hoop. Ik merk nu dat je mijn post wil weerleggen, maar dat hoeft niet. Als je er niets mee kunt, leg het dan gerust naast je neer. Jij kent haar immers en ik niet.

14 Sep 2015 22:15 door anoniem213

Ik zou als ik jou was vragen of ze het bewust doet en als dat zo is, dan zou ik vragen waarom. Het klinkt misschien stom en ik vul heel veel in, maar zou ze het niet heel confronterend vinden om in jouw buurt te zijn? Zij zou gaan trouwen. Dat ging niet door. Jij bent wel getrouwd. Daarna ging je als net gelukkig getrouwd stel samen een nieuw huis kopen. Ook heel leuk voor jou, maar niet een plek waar zij nog maar enigszins in de buurt is na alles met haar ex-vriend lijkt me. En ik vind het heel verdrietig voor je dat je kat is overleden. Dat vind ik oprecht en in normale situaties hoeven mensen leed ook niet met leed te vergelijken, maar zij heeft eigenlijk haar vriend verloren. Die jongen die er was, die is er niet meer. Ik kan me voorstellen dat je je op dergelijke momenten misschien minder goed kunt indenken dat mensen om een kat echt zo verdrietig zijn. Ook al weet je verstandelijk wel dat het zo is. Ik denk dus dat naast desinteresse er oprecht nog heel veel andere verklaringen kunnen zijn voor haar afwezigheid en ik zou daar een open en vriendelijk gesprek over aangaan. Dan heb je denk ik ook de grootste kans dat je vriendschap weer goed kan worden. Sterkte, want het is echt niet leuk voor je natuurlijk.

14 Sep 2015 22:31 door Lot

Ik zou gewoon vragen: hey ik vind het leuk om wat af te spreken ik heb je al lang niet meer gezien en mis je! En dan merk je vanzelf of ze het weer af zegt en hoe gezellig jullie date uiteindelijk is. Ik heb het ook wel eens druk en vergeet dan ook gewoon een beetje hoe dierbaar een vriendin voor me is, als we dan weer hebben afgesproken merk ik pas hoe gezellig en leuk ik dat eigenlijk vind, en dat ik daar ook gewoon tijd voor moet maken.

15 Sep 2015 13:03 door Caro

June schreef:Ik zou als ik jou was vragen of ze het bewust doet en als dat zo is, dan zou ik vragen waarom. Het klinkt misschien stom en ik vul heel veel in, maar zou ze het niet heel confronterend vinden om in jouw buurt te zijn? Zij zou gaan trouwen. Dat ging niet door. Jij bent wel getrouwd. Daarna ging je als net gelukkig getrouwd stel samen een nieuw huis kopen. Ook heel leuk voor jou, maar niet een plek waar zij nog maar enigszins in de buurt is na alles met haar ex-vriend lijkt me. En ik vind het heel verdrietig voor je dat je kat is overleden. Dat vind ik oprecht en in normale situaties hoeven mensen leed ook niet met leed te vergelijken, maar zij heeft eigenlijk haar vriend verloren. Die jongen die er was, die is er niet meer. Ik kan me voorstellen dat je je op dergelijke momenten misschien minder goed kunt indenken dat mensen om een kat echt zo verdrietig zijn. Ook al weet je verstandelijk wel dat het zo is. Ik denk dus dat naast desinteresse er oprecht nog heel veel andere verklaringen kunnen zijn voor haar afwezigheid en ik zou daar een open en vriendelijk gesprek over aangaan. Dan heb je denk ik ook de grootste kans dat je vriendschap weer goed kan worden. Sterkte, want het is echt niet leuk voor je natuurlijk.

Ik sluit me hierbij aan eigenlijk. Ik vind het hele wijze woorden van June en ik denk dat je hier echt iets mee kan als je inderdaad het haar vraagt. Wie weet kan ze het onbewust allemaal niet aan, alle fases die je doorgaat en die zij ook had moeten doorgaan maar door een stom ongeluk nu niet meer zo is. Of ooit weer zo zal worden.

15 Sep 2015 13:17 door Anoniem201

Ik heb de rest niet gelezen maar een rouwproces is niet mis. Dat bestaat uit 5 fasen (kubler ross) en niemand kan zeggen hoe lang iemand erover doet om te rouwen. Ik kan mij goed voorstellen dat je vriendin nogal door een hel gaat. Het ene moment staat ze op punt om te gaan trouwen en het andere moment is ze alles kwijt. Niet alleen haar toekomstbeeld maar ook haar vriend, maatje en hij die haar man wilde worden.

Ik snap jou ook want ergens verwacht je toch wat van haar terug zeker wat je allemaal voor je vriendin gedaan hebt. Maar ik weet niet of je dat nu wel kan verwachten van haar.
Mijn vriend is ook door een hel gegaan door een aantal factoren en heeft te maken gehad met rouwverwerking. In die tijd sloot hij zich voor alles en iedereen af zelfs de mensen die hem ontzettend goed hielpen. Zou dat niet aan de hand zijn bij je vriendin?
Misschien kan ze het gewoon niet opbrengen om aan anderen te denken momenteel, of is het te confronterend voor haar? Je verjaardag waar ze niet kwam omdat ze niet lekker was maar wel het etentje in de avond. Misschien heeft haar familie haar wel gedwongen mee te gaan eten om eens de deur uit te komen? Het kan van alles zijn.

Een tip heb ik niet echt ik zou vooral rekening houden met haar verdriet maar daarvoor hoef je jezelf niet aan de kant te schuiven. Als jij de vriendschap niet wilt laten doodbloeden dan zou ik persoonlijk toch zo nu en dan contact met haar zoeken en afwachten waar zij dan op dat moment behoefte aan heeft.
En als ze het aan kan kun je haar misschien je gevoel kenbaar maken.

Rouwen duurt lang.

18 Sep 2015 14:42 door Elliot

Laat ik vooropstellen dat ik het in beginsel absoluut met jullie eens ben. Het is niet niets wat zij heeft meegemaakt en ik heb ook echt alle begrip voor haar situatie. Echt! En Aurora, ik verwacht juist niets terug. Ze hoeft me niet te bedanken voor wat ik heb gedaan voor haar, en ze hoeft nu ook niet op eenzelfde manier voor mij klaar te staan. Echt niet, dat kan ik niet verwachten en zo werkt een vriendschap m.i. ook niet. Ik help iemand omdat ik dat wil doen, omdat iemand dat nodig heeft en niet omdat ik er in de toekomst wat voor terug kan verwachten.

Maar het is zo dat ze dus wel echt met iedere andere vriendin die ze heeft op stap gaat, daar gaat borrelen of mee gaat winkelen etc. Ik heb dus niet het idee dat ze er niet aan toe is om iets leuks te doen. Het komt meer over alsof ze niets met MIJ wil doen.

Inmiddels heb ik haar overigens nog steeds niet gebeld omdat ik te schijterig ben, maar dat wil ik wel gaan doen. Ik heb veel aan jullie reacties, ze maken mij wat milder gestemd jegens haar, maar ze doen me juist ook beseffen dat haar gedrag juist heel anders is dan hoe jullie het hier omschrijven. Niet dat je nou persé aan een standaard lijstje moet voldoen als je in de rouw bent, natuurlijk niet. Iedereen doet het op zijn/haar eigen manier en daar heb ik alle respect voor. Maar juist doordat jullie hier dingen aandragen besef ik me dat die juist NIET op haar van toepassing zijn.

18 Sep 2015 15:08 door Anoniem127

Ben nog steeds van mening dat je ook echt prima wat terug kunt verwachten in een vriendschap. Natuurlijk is dat niet DE reden waarom je iemand helpt, maar het voelt een stuk fijner aan als geven en nemen in balans is. Ik vind het echt onvriendelijk van je vriendin, hoe erg het ook is waar ze doorheen gaat. Kan me voorstellen dat het gesprek aangaan met haar eng is, succes daarmee!

18 Sep 2015 15:10 door Anoniem127

En ik lees dat de laatste tijd hier vaker (in real-life werkelijk nog nooit gehoord): dat je niets mag terug verwachten in een vriendschap. Wat maakt het dan een vriendschap als je niet op elkaar kunt rekenen in goede en slechte tijden?

18 Sep 2015 15:13 door Anoniem281

Voor mij is een vriendschap geven en nemen. En ja, soms geef je meer dan je krijgt en da's ook geen probleem want zo werkt het. Maar ik vind een balans wel heel belangrijk en die mis ik bij jullie.

Wederzijds respect en waardering, vertrouwen en communicatie is key en er lijkt bij jullie wel een hoop te missen. Ik zou dan nagaan waar dat aan ligt. Kun je zelf iets doen? Want steek dan hand in eigen boezem en geef dat toe. Ik weet echter hoe je bent en geloof dat het echt meer aan haar ligt. In een goede vriendschap moet je dat ook kunnen zeggen, vind ik.

18 Sep 2015 15:19 door Siem

Er kunnen nog 100 mensen komen en advies geven. Maar uiteindelijk heb je daar niets aan. Je kunt er maar op 1 manier achter komen en dat is door het gesprek aan te gaan. Ben gewoon eerlijk hoe jij het ervaart. Misschien heeft ze het niet door maar misschien heeft ze op het moment ook even geen behoefte. En dat laatste zou natuurlijk heel hard zijn maar dat kan ook heel goed zo zijn.

Ik heb zelf een hele zware periode meegemaakt en ja in die periode deed ik ook 'leuke' dingen met bepaalde personen. Maar van 1 zo'n dag moest ik gemiddeld een week bijkomen. Ik kon er ook niet zonder omdat ik er anders helemaal aan onder door was gegaan. Maar ik koos er toen ook heel bewust voor met wie ik wel en niet afsprak in die tijd. Heeft me dat vriendschappen gekost? Een enkele. Maar de meeste begrepen het maar dat kwam ook omdat zij eerlijk naar mij waren en ik eerlijk naar hen. Ik kon het niet opbrengen om met iedereen af te spreken en nu weer wel.

Welkom op Zeg maar Yes!

Teleurgesteld in vriendin

Teleurgesteld in vriendin

Re: Teleurgesteld in vriendin

Re: Teleurgesteld in vriendin

Re: Teleurgesteld in vriendin

Re: Teleurgesteld in vriendin

Re: Teleurgesteld in vriendin

Re: Teleurgesteld in vriendin

Re: Teleurgesteld in vriendin

Re: Teleurgesteld in vriendin

Re: Teleurgesteld in vriendin

Re: Teleurgesteld in vriendin

Re: Teleurgesteld in vriendin

Re: Teleurgesteld in vriendin

Re: Teleurgesteld in vriendin

Re: Teleurgesteld in vriendin

Re: Teleurgesteld in vriendin

Re: Teleurgesteld in vriendin

Re: Teleurgesteld in vriendin

Re: Teleurgesteld in vriendin

Wie is er online?