Veel sterkte met je stiefmoeder! Wat naar; hopelijk kun je haar snel zien.

En wat betreft de geplande bruiloft: waarom nodigen jullie mensen uit die jou niet goed genoeg vinden en eigenlijk je vriend ook niet? Dan kan het nog 100x familie zijn, zo'n dag zou ik alleen willen vieren met mensen die ons de liefde willen vieren.

Ik begin ook steeds meer te twijfelen, en vriend ook. Je mag zeker niet 2x dezelfde getuigen hebben? Ik wil mijn vader en stiefmoeder vragen, maar kunnen zij dan ook voor vriend getuige zijn? Die staan er namelijk volkomen achter. Anders moeten we getuigen gaan inhuren, omdat ik bang ben dat niemand in zijn familie wil.
Doe je zo hard je best...

Wat een lef van zo'n zus om dat überhaupt te vragen. Ik zou toch minstens met broers/zussen rekening houden met wanneer ik dan de vakantie plan.
Sterkte met je stiefmoeder. Hoop dat ze erg snel bovenop komt.

Celeste eerst wat klote allemaal. Sterkte met stiefmoeder.
Wat stom dat zijn familie zo doet.
Je hebt maar 1 getuige per persoon nodig. Dus jij nv je vader en jouw aanstaande je stiefmoeder

Hopelijk herstelt je stiefmoeder snel. Wel naar dat je familie zo stom reageert. Dit voelt natuurlijk ontzettend vervelend voor je. Kun je niet met ze gaan praten dat het zo voor jou ook niet leuk is?
Wat betreft getuigen; Inderdaad wat Dandelion zegt... je hebt maar 1 getuige pp nodig. Je kunt natuurlijk ervoor kiezen om je vader als jouw getuige te nemen en je vriend je stiefmoeder

Als dat eens zou kunnen Lenthe...ik ben al 6 jaar en 2 maanden samen met mijn vriend, maar die hele familie ziet me als 'zielig meisje'. Ja, er zijn dingen gebeurd in het verleden (huiselijk geweld) maar ze kijken niet verder! Ze zien alleen de dingen waar ik af en toe nog tegenaan loop. Soms gaat het niet zo goed en vraag ik dan waarschijnlijk teveel van mijn vriend, maar hij wil voor me zorgen. Ik heb me nu weer aangemeld bij een psycholoog, omdat we dachten dat het goed ging zonder gesprekken. Maar kennelijk zit er nog heel veel wat verteld moet worden. Ook als het even niet goed gaat. Ik kom altijd wel weer uit het dal, met zijn hulp en die van mijn vader en stiefmoeder.
Mijn schoonfamilie ziet me als een soort van 'golddigger', waar ik erg hard om heb moeten lachen want toen ik mijn vriend leerde kennen had hij geen rooie cent! Geen schulden, maar ook niks op de spaarrekening. Nu, 6 jaar later, gaat dat weer een stuk beter en heeft hij zijn les wel geleerd.
Ik ben afgekeurd, omdat ik lichamelijk niet fit ben. Ik heb een zeldzame spierziekte en red het niet om een hele dag te werken, en zeker niet een hele week. Maar hallo, ik ga 3 dagen in de week naar een bakkerij (ja, het heet dagbesteding, maar ik wérk daar ook echt)en vind dat helemaal geweldig. "Ja lekker makkelijk, koekjes bakken kan iedereen", hoor ik dan. Ze weten niet dat er daar vaste klanten zijn die hoge eisen stellen aan de koekjes en het gebak en het brood dat we maken. Ja, ik heb een wa-jong, dus in principe zou ik niet hoeven. Maar ik wil, want ik wil onder de mensen zijn en niet thuis gaan zitten vereenzamen. Zo ben ik niet, zo word ik niet. Maar dat is hoe die familie mij ziet. Daarbij verkoopt vriend 'alleen maar badkamers, dus alleen maar een beetje offertes opmaken'.
Zijn broer heeft een eigen bedrijf en zijn zus is teamleider, dus die zijn helemaal geslaagd volgens de ouders van vriend. Maar ieder huisje heeft zo zijn kruisje, en ook daar gaat het niet van een leien dakje. Maar daar wordt niet naar gekeken.
Weet je wat ik zo erg vind? Mijn schoonmoeder is een schat, maar getrouwd met een hork. Zij staat wel achter ons, maar omdat mijn schoonvader daar anders over denkt zou zij dat eigenlijk ook moeten doen. Ik ben echt bang dat hij haar zou verbieden om naar de bruiloft te komen, of dat ze komen, maar dat schoonvader héél duidelijk laat merken dat hij er totaal niet achter staat.
Zit me hier gewoon bijna schuldig te voelen omdat ik dit eens even van me af schrijf, terwijl het me ontzettend oplucht.

Wat ontzettend rot zeg dat je je zo niet gewenst voelt in die familie. Is er een mogelijkheid hier een gesprek met ze over te hebben? Of misschien eerst met je vriend zijn moeder? Of weten zij hoe jullie je eronder voelen?

...

Sterkte met je stiefmoeder.
En wat vervelend dat je schoonfamilie zo doet. En ik zou geen rekening houden met wanneer het iedereen het beste uitkomt want zo te horen doen jullie het toch niet goe. Je kan het nooit iedereen naar zijn zin maken, en het is jullie dag!

sterkte voor je stiefmoeder.
Vervelend dat je schoonfamilie zich zo opstelt. Voor jou heel naar maar ook zeker voor je vriend, aangezien het zijn directe familie is. Doe wat jullie willen en jullie je goed bij voelen... niet omdat een ander iets zo graag wil

Ze weten dat ze ons kwetsen, ze doen het gewoon doelbewust. Veel meer kan ik er niet van maken. Dat mijn schoonzus een torenhoge schuld heeft wordt vergeven en vergeten, want ze is zo 'succesvol'. Mijn zwager heeft een goed gevulde portemonnee, en hij is het 'succeskindje' Die wordt echt op handen gedragen en zwaar voorgetrokken. We hebben het er net nog over gehad en vriend voelt zich wel verplicht om ze iig een uitnodiging te sturen. Grote kans dat ze komen, anders gaat hun 'goede' reputatie eraan als we foto's op facebook zouden zetten waar ze niet op staan. Ja, zo erg is het echt. We denken er nu inderdaad over dat ik mijn vader als getuige vraag, en mijn vriend mijn stiefmoeder.

Doe waar jullie je goed bij voelen en laat je niet leiden door emoties en de wil van anderen.
Je trouwt als het goed is maar 1 keer in je leven (oké, ja dat zeg ik haha :-P) en doe dat ook echt zoals jullie het willen. Anders krijg je daar echt spijt van.

Vervelende situatie dat het er zo aan toe gaat in je schoonfamilie

*&U(*@U*)!(UI)(POWUJ)

Stiefmoeder mocht maandag naar huis, alles ging goed naar haar eigen zeggen. Vanavond krijgen vriendlief en ik een whatsapp, dat ze geopereerd is aan de wond op haar buik. Die was weer gaan ontsteken. Ben bang dat het morgen weer een bezoekje aan L.dorp gaat worden. En ja, er wordt goed voor haar gezorgd, ze gaat niet dood, ze overleeft het wel. Voel me gewoon rot als het niet goed gaat met iemand uit de familie.

...

Ik hoop het ook! Mijn hoofd zit aardig vol op dit moment met allemaal dingen die moeizaam verlopen. Stiefmoeder vertelde me dat ze 22 jaar geleden (toen was ik 8) ook al een keer een trombosebeen heeft gehad, maar dat herstel ging vele malen sneller. Nu is de trombose vermoedelijk wel weg, omdat haar bloed dun was geworden. Maar 'k vind het zo rot, dat dan de wond op haar buik zo erg is gaan ontsteken.
Nou ja, we gaan nog wel zien of we vanavond naar L.dorp moeten. Lief moet vandaag werken dus dat wordt een boterhammetje in de auto.
Mijn vader en halfzusje proberen het thuis zo goed en kwaad als het gaat op te vangen, en mijn halfbroertje weet van niks. Is ook niet handig, omdat hij er niet naar toe kan. Hij is meervoudig gehandicapt (vanaf zijn geboorte, zuurstof tekort) en hij woont begeleidt. Het is een schatje en ondanks dat 'ie veel te klein en te licht is voor zijn leeftijd (hij is nu 18, wat zal 'ie wegen, een kilo of 20/30?) doet hij het super. Maar ja, hij kan bijna niet praten en zich al helemaal niet verplaatsen. Dus mijn stiefmoeder en hij 'praten' vaak via facetime. Of ze gaat bij hem langs om hem naar bed te brengen. Tja goed, dat kan nu niet. Vorige keer hebben ze gezegd dat de camera van mijn stiefmoeder kapot was en ze daarom niet via facetime konden praten. Wat wil ik hier allemaal mee? Geen idee, gewoon even schrijven denk ik.

Volgens mij zit er in L'dorp een wondpoli, loopt ze daar al bij?
Waar woont ze eigenlijk? Gezien het ziekenhuis, denk ik hier niet ver vandaan. Sterkte ermee!

Ik weet dat ze nu op de afdeling chi.rur.gie ligt in ieder geval, wondpoli zou ik niet weten. Misschien dat ze daar (nog) naar toe gaat? Ze woont vlak in de buurt ja, vlak bij de bollenvelden. Mijn vader rijdt er denk ik een kwartiertje over.