Stapte ik in de auto richting het ziekenhuis.

Vorige week donderdag had ik een controle waarbij mijn bloeddruk ietsje te hoog was. Ik maakte me nog niet zo veel zorgen want voelde me eigenlijk vrij goed nog.
Tijdens de controle was mijn bloeddruk nog te hoog dus ging de verloskundige toch even overleggen met de gynaecoloog. De vetloskundige gaf al aan dat het vrij druk was in het ziekenhuis en ze verwachtte dat ik zondag pas zou hoeven komen. De gynaecoloog vond van niet. Ik mocht nog even naar huis om mijn spullen op te halen en zou me dan moeten melden in het ziekenhuis. Rond een uur of 4 was ik weer terug en werd naar de kamer gebracht. Ctg zag er allemaal mooi uit en ik zat er vrij relaxt bij.
Rond half 6 kwam de verloskundige langs, ik stond wel ff raar te kijken want meestal zijn het vrouwrn en dit was een man. Hij vertelde heel rustig wat hij ging doen en onderzocht me stap voor stap. Baarmoedermond was nog niet helemaal versteken en er was dus ook nog geen ontsluiting. Het plan was dat ik op dat moment 1 pilletje kreeg en dat ze dan de volgende dag verder zouden gaan met opwekken zodat ik in ieder geval nog een nacht goed zou slapen. Mijn buik voelde wat gespannen dus had lekker de kruik warm gemaakt en er tegenaan gelegd.

Om 5 uur 's nachts werd ik wakker omdat ik moest plassen en voelde toen ook iets wat ik niet herkende. Snel naar de wc gegaan en toen zijn mijn vliezen gebroken. De zuster gebeld en werd aan de ctg gelegd. Om kwart over 7 heb ik toch mijn moeder maar opgebeld die bij de bevalling zou zijn. Ik had inmiddels buikpijn en voelde me niet zo lekker. Ik dacht als dit de hele dag moet duren dan word ik niet heel blij. Mijn beste vriendin die appte ook al vroeg hoe het ging en of ze al moest komen. Om 8 uur kwam de verloskundige en bleek ik al 4 cm ontsluiting te hebben. Heb toen mijn vriendin een berichtje gestuurd dat ze wel mocht komen. Ik moest weer aan de ctg en de weeën werden heftiger. Ik kon ze liggend echt voor geen meter opvangen, dus elke keer weer zitten dan was het signaal weer weg, nou ja niet ideaal dus. Uiteindelijk mocht ik daar van af en ben ik onder de douche gaan zitten. Na een dik uur onder de douche gezeten te hebben begon de pijn weer heftiger te worden. In eerste instantie had ik gezegd ik wil geen pijnmedicatie en anders een ruggeprik. Het was echter zo druk dat een ruggeprik 1,5 uur zou duren en daar had ik weinig zin in. Dus toch maar een pijnpompje. vanaf toen was ik heel relaxt, lag tussen de weeën door een beetje te suffen.
Toen ik 10 cm ontsluiting had had ik nog niet echt persdrang en hij moest ook nog iets zakken. Stiekem een klein beetje mee geperst al want dacht nu heb ik nog pijnstilling. Rond 10 over half 3 was de pomp leeg dus de verloskundige en de verpleegkundige werden erbij gehaald. Ik was er ondertussen wel klaar mee en bedacht dat het wel mooi zou zijn als hij er tussen 5 over en 10 over zou zijn (hoezo onder invloed).
Ik kreeg instructies van de verloskundige over wat ik moest doen. Daar heb ik me netjes aan gehouden en om 15.08 is mijn zoon geboren na 16 minuten persen. Ik heb hem zelf aangepakt en ook zelf zijn navelstreng door geknipt. Na 8 minuten was ook de hele placenta er uit dus dat ging allemaal vrij vlot. Ik heb wat hechtingen zodat het wat mooier geneest maar eigenlijk was het niet nodig.

De kinderarts heeft hem nog helemaal na gekeken maar er was niets aan te merken het scheelde ook dat ik al 1,5 week gestopt was met medicatie.

Mijn beste vriendin heeft zijn vader opgebeld, die de telefoon niet opnam. Ze heeft toen gevraagd of hij terug wilde bellen. Inmiddels hadden we zijn ouders en zusje ook al gebeld net als een aantal andere mensen. Aan de telefoon was hij erg emotioneel en ze hadden afgesproken dat ik zou laten weten wanneer hij lang kon komen. Na de bevalling voelde ik me eigenlijk heel erg goed, dus 's avonds heb ik hem een berichtje gestuurd met de vraag of hij de volgende ochtend langs wilde komen. Hij heeft toen een half uur trillend en snikkend naast me gezeten. In de gang is hij toen behoorlijk ingestort en heeft de verpleegkundig hem opgevangen. Woensdag is hij weer langs geweest en heeft hij J in bad gedaan. Na die tijd werd het hem allemaal weer te veel. Hij wil heel graag maar zijn emoties vliegen alle kanten op. Morgen komt zijn zusje op kraamvisite en heb ik gevraagd of hij weer mee komt. De procedure die hij gestart was om afspraken te forceren heeft hij maandag gelijk stop gezet.

J en ik zijn maandag thuis gekomen en zaten dinsdag weer in het ziekenhuis omdat hij een te kort tongriempje bleek te hebben die gekliefd moest worden. De borstvoeding loopt nu gelukkig goed. Al vond de arts het niet nodig en moest ik er geen wonderen van verwachten. Het tongriempje zat tot voor aan de tong. Heb nu ook een ontzettend lieve kraamverzorgster die me ontzettend verwend. De kraam die ik eigenlijk zou krijgen had me binnen 10 minuten volledig over de zeik en voelde me er absoluut niet prettig bij. We hebben dus direct gebeld en heb toen een ander gekregen.

Na heel veel gezeur in de zwangerschap dus een super bevalling en een hele relaxte kraamtijd

Ps haal zijn naam nog een keer weg.

Edit: ik heb nogal wat met getalletjes, ik hoopte op 7-8-15 maar het is 8-8-15 15.08 geworden ook wel heel gaaf.