Ik at ook gewoon 'prakkie' alleen dan goed afgekoeld, en goed geprakt. En afgekoelde soep en bouillon (niet als in koud natuurlijk, das niet te vreten).

Nee inderdaad je kunt lauw/matig warm alles gewoon eten, ik voelde gewoon met mijn vinger aan mijn eigen eten.

bij mijn zijn in 2008 (toen 23) mn keelamandelen verwijderd. Ze waren niet ontstoken maar wel heel groot waardoor ik veel last van ontstoken holtes had.
Ik ben op dinsdag geopereerd en moest een nachtje blijven.
Na de operatie wel wat pijn maar kreeg via het infuus een soort vloeibare paracetamol en dat was voor mij genoeg.
de pijn was te doen, veel ijsjes eten en had een thermoskan ijskoude limonade gekregen van de verpleging.
's avonds mocht het infuus eruit mits ik dan paracetamol zetpillen zou nemen, dit wilde ik niet dus 2 paracetamol geslikt (verpleegster verbaasd dat ik ze zo door slikte)
Eenmaal thuis al snel opknappen heen. Had sterke paracetamol en diclofenac mee gekregen.
Op vrijdag at ik weer gewoon warm en op zaterdag ging ik alweer de deur uit voor een boodschapje in de supermarkt vlak bij huis.
Ben op advies van de kno arts twee weken thuis gebleven, ik werk in de kinderopvang en moet dus veel tillen en dat raden ze me af.

Dat klinkt dus wel aardig smurfie! Ik hoop dat het me mee zal vallen, maar ik vrees toch dat het op z'n zachtst gezegd geen pretje zal worden. En ik zie ook op tegen de narcose, vind het zo'n naar idee dat je platgespoten wordt en niet meer bij kennis bent. Aan de andere kant is dit ook niet echt een ingreep waarbij je wakker wilt zijn, maar toch.

Ik moet het vrijdag maar over me heen laten komen, we zullen het zien. Ik ben wel echt bang dat ik moet overgeven (daar heb ik sowieso een fobie voor) en dan icm die verse wonden in je keel.. Maar ook dat heb je niet in de hand. De vriezer zit in elk geval vol met ijsjes, ik ga nog ijsblokjes maken, heb drinkontbijt gekocht, bouillonpoeder heb ik in huis. Dus voor zover mogelijk heb ik wel vast genoeg in huis om in elk geval vloeibaar wat naar binnen te krijgen.

Aargh! Operatie heb ik net afgezegd, nu weer in de stress wachten op een nieuwe datum. Maar de jongste is flink ziek, en hij is nooit 'normaal' ziek, negen van de tien keer moeten we langs de kinderarts of eindigt het met een opname. Dus uit voorzorg toch maar afgezegd, wil er wel voor hem kunnen zijn. En omdat hij ook spuugt en diarree heeft ben ik ook bang dat ik besmet word en straks net geopereerd ben en buikgriep heb. Kan ook zijn dat hij weer zo ziek is van z'n luchtwegen dat hij gaat spugen (is eerder gebeurd en z'n luchtwegen spelen ook nu flink op) maar wil voor ons beiden geen risico nemen.Nu kan hij in elk geval gewoon thuis blijven (anders was hij bij papa, maar die werkt ook dus moet ook soms naar oppas) zonder gesleep, kan ik gewoon voor hem zorgen.

Knijp hem alleen wel, de KNO arts zag mijn amandelen na het laatste incident met ziekenhuisopname als een soort tikkende tijdbom, dus ik hoop heel hard dat ze rustig blijven tot de nieuwe datum!

Nou, het begint hier wel mijn dagboek te lijken, sorry daarvoor. Voor wie geïnteresseerd is meld ik me nog wel als ik weer aan de beurt ben, wie weet heeft iemand nog wat aan mijn ervaring straks.

Wat vervelend Hippie.. Ik hoop dat het meevalt met je zoon en dat er snel een nieuwe datum komt

Hallo allemaal!

Ik ben Jennifer en ben 14 dagen geleden geopereerd. Na de operatie was er te veel bloed in mijn maag waardoor ik veel moest kotsen. Hierdoor heb ik op dag 9 bloeding op gelopen en moest die dicht gebrand worden. Nu ben ik 14 dagen verder en eet ik nog steeds alleen soep, omdat mijn wond nog niet geheeld is. Iemand ervaring hiermee? Mijn geduld raakt namelijk zo op… heb zon zin in pizza en patat etc… Misschien dat iemand weet hoelang ik nog ongeveer zal moeten wachten?

Ik zou er mee naar de dokter gaan. Ik had ook veel te lang last en er bleek iets te zijn aangegroeid ofzo. Dat hebben ze weggehaald en toen was met een dag alle last over.

Je bent nu dus 5 dagen verder sinds die bloeding en branden? Heb je nog andere klachten? Hoe is het qua pijn en koorts? Als het echt alleen om het eten/slikken gaat, dan vind ik dat niet gek dat dat nu niet lukt. Ik heb ook wel een week of 3 echt niet anders dan vloeibaar kunnen eten. Maar het moet nu wel langzaam aan beter gaan. Als je het idee hebt dat je eerder achteruit kachelt zou ik ook even contact opnemen weer.

Sterkte! Ik vond het ook echt een helse ingreep en ben best lang uit de running geweest. Maar nog steeds geen spijt van!

Mijn vriend zijn keelamandelen (en tongamandelen, huig en nog ander weefsel) is een paar maanden geleden ook verwijderd en het duurde bij hem ook wel een paar weken voordat hij weer fatsoenlijk kon eten. En dat zonder verdere complicaties eigenlijk.
Hij is nu enorm blij met het resultaat, maar als hij het van te voren allemaal had geweten, had hij het misschien wel niet gedaan. Hij heeft echt enorm veel pijn gehad weken lang.

Ik up deze even. Ik heb niet alles gelezen, maar voor wie dit hebben laten doen als volwassene; hebben jullie spijt of is het een goede keus geweest?

Ik ben doorverwezen naar de KNO. Heb echt heel vaak keelontstekingen, dit jaar al 5 keer, en de huisarts gaf aan na te denken om ze toch te laten verwijderen. Is een pittige ingreep begrijp ik, maar iedere paar maanden een ontsteking is ook erg pijnlijk. Dus neig toch naar verwijderen. Alleen, hoe ga ik dat doen met eens dreumes om me heen? Ik heb een man uiteraard die me wat kan ontzien, maar die werkt ook gewoon. Opa’s en oma’s zijn er ook, net als opvang. Maar toch. Vind dat altijd zo lastig als moeder, dan ‘mag’ je niet ziek zijn of zo.

Ik vond het het absoluut waard en ik heb echt flink last gehad van de ingreep. Was echt wel 3/4 weken uit de running. Maar desondanks alsnog enorm de moeite waard. Het was toen eenmalig en sindsdien bijna nooit meer keelontsteking en zeker niet meer zo heftig. Heb het al dubbel en dwars terugverdiend denk ik qua minder ziektedagen.

Bij mij is het heel soepel verlopen dus dat scheelt wel. Maar ongelooflijk blij mee en geen moment spijt van gehad. Geen keelontstekingen etc meer gehad.

Hier hetzelfde als bij Siem, het is even kut, maar ben zo blij dat ik het gedaan heb destijds! Nooit meer keelontsteking gehad.

Fijn, jullie verhalen. Vooral van het erna geen keelontstekingen meer hebben gehad. Dat zou heel fijn zijn!

Mag ik vragen hoe lang jullie ongeveer uit de running waren? Mijn man moet zijn amandelen ook laten knippen.

Ik zie dat ik hier destijds ook wat vragen over had. Inmiddels zijn ze er al lang uit hier. Zeker geen spijt van gehad.

Ik zag wel tegen het herstel op, maar het is me alles meegevallen. Icm een klein kind thuis lijkt het me wel wat pittiger, ik had het geluk dat ik in het begin wat hulp had zodat de oudste naar school gebracht kon worden en de jongste ook werd verzorgd (hij was toen bijna 2). De eerste dagen had ik de meeste pijn, kon minder eten wat je ook wat slapjes maakt en ik was best gaar. Maar daarna ging het al snel beter. Zou wel proberen hulp te regelen waar mogelijk voor minimaal de eerste dagen, dat scheelt echt zodat je rustig aan kunt doen. Meer dan een paar dagen was hier niet nodig, de oudste is wat langer nog naar school gebracht door oma, maar de jongste had ik na een aantal dagen gewoon hele dagen thuis. Deed overdag samen met hem een dutje en in de avond vroeg naar bed. En had wel hulp achter de hand voor het geval het nodig was, en mijn moeder kookte bijvoorbeeld vaak voor ons.

Spijt heb ik niet van de ingreep, al valt het uiteindelijke resultaat wel wat tegen. Ik heb nog steeds geregeld keelontsteking, is alleen wat minder heftig dus dat scheelt ook al. En ze moesten er bij mij uit omdat ik een keer een hele erge ontsteking had die uitliep op sepsis en dat ging bijna mis. Dat heb ik niet meer gehad dus in die zin ben ik er ook blij mee, al komt zoiets gelukkig sowieso niet zo vaak voor.

Qua herstel denk ik dat de eerste week het heftigste was en ik toen ook echt wel rustiger aan deed en heel rustig moest opbouwen met eten. Met een dag of 10 was het wel zo ongeveer achter de rug allemaal en kon ik weer volledig normaal eten en functioneren. Het viel mij erg mee, had qua pijn veel erger verwacht. Het deed wel pijn overigens, maar vergeleken met mijn ergste keelontsteking was dit niet veel erger.

hier ook geen spijt van gehad, daarna nooit meer een keelontsteking gehad

volgens mij heb ik 3 weken thuis gezeten. Eerste 10 dagen in het ergste

Bij mij zijn ze 3 jaar geleden verwijderd.
Had elk jaar wel zeker 3 keer keelontsteking en nu nooit meer. Sowieso amper nog een verkoudheid.
Dus echt een hele goede keuze.
Al was er weinig keuze, want mijn laatste keelontsteking veroorzaakte een streptokokken bacterie die op mijn nieren sloeg.
Was doodziek en lag 2 weken in het ziekenhuis met een hele lage nierfunctie.
Weg met die keelamandelen.
De operatie was hel, maar dat kwam doordat het bleef bloeden en ik einde van de dag terug naar de ok moest.
Slecht voorbeeld dus.
Maar zeker doen!!!

Ik heb ze 5 jaar geleden laten verwijderen en het was het zeker waard. Had heel veel last van keelontstekingen die ook enorm pijnlijk waren dus vond de ingreep uiteindelijk relatief meevallen. Tuurlijk doet het zeer, maar had echt horror verhalen gehoord dus viel mij in die zin echt mee. Ik moest een nacht blijven en heb toen echt elke uur mijn wekker gezet om een slokje te drinken. Vooral je keel goed ‘nat’ houden helpt tegen de pijn en kans op nabloeding. Ik at de volgende dag alweer wat vaster eten en dat ging prima.

Ik had alleen wat pech dat ik de pijnstillers na een week nog niet kon afbouwen en kreeg toen na overleg een AB kuur, want had mogelijk een infectie, daarna ging het snel beter met de pijn.

Mijn kinderen zijn in de eerste week wel een dag extra naar het kdv gegaan en in de eerste week is de oudste (toen bijna 4, jongste was net een half jaar) nog een dagje naar opa en oma gegaan. Verder waren ze gewoon thuis en hielp mijn man, maar volgens mij kon ik wel al weer redelijk snel de zorg voor hun doen.

Ik heb sindsdien geen keelontstekingen meer gehad, zoals voorheen. M’n keel blijft wel een zwakke plek, maar voelt dan gewoon wat geïrriteerd en soms wat rood maar nooit meer zoals het ooit was. Zo blij mee.

Ik heb een best wel moeilijk te behandelen peritonsillair abces gehad afgelopen week. Daarbij heb ik elk jaar wel een flinke keelontsteking. Ik heb 2 kno-artsen gesproken en een zegt advies amandelen verwijderen en de andere zegt dat het niet hoeft volgens de richtlijnen maar dat het wel mag. Volgens haar zal de pijn ook meevallen omdat de pijn van een abces erger is. Ergens denk ik:hup verwijderen maar! Dan heb ik niet elk jaar een flinke keelontsteking en hopelijk nooit meer een abces. Maar ik zit te googelen op ervaringen en lees echt de meest verschrikkelijke dingen, ik word er echt bang van. En heb natuurlijk ook helemaal geen zin meer in pijn en ziek zijn na deze ervaring. Plus ik zadel mijn gezin en werk hier ook weer mee op. Het voelt een beetje alsof ik zelf kies voor heel veel pijn lijden.

Ik zat met hetzelfde dilemma Lot, heb ook meerdere keren per jaar flinke keelontsteking, afgelopen jaar 5(!).
Ik heb besloten het wel te gaan doen. Ik heb volgens de KNO chronische keelontsteking, wist niet dat dat bestond, en hij denkt dat ik er veel baat bij hem. Hij gaf wel aan dat het herstel pittig kan zijn, maar ik heb liever een tijdje (veel) pijn en daarna hopelijk nooit meer dan zo vaak per jaar een flinke keelontsteking. Ik sta dus inmiddels op de wachtlijst voor de operatie.

Ik kom net bij de KNO arts vandaan en die van mij moeten er helaas ook uit. Binnen nu en 2 maanden ergens ben ik aan de beurt. Ik zie er nou al tegenop.

Poe ik ook! Krijg er echt een vervelend en angstig gevoel van. Sowieso zit ik nog in m’n nog-niet-helemaal-beter-periode dus ben ook wat labieler denk ik.