Jeetje wat vervelend dat ze zo n voorkeur hebben en dat laten blijken.

Ik heb geen mensen in mijn omgeving die zo n voorkeur hebben al helemaal niet die zo dichtbij staan. We houden het geslacht nu geheim maar voordat we het geslacht wisten al wel opmerkingen gehad dat mensen van mij dachten dat mijn voorkeur een meisje zou zijn, want iedere moeder wilt toch een dochter, dat heb ik toen als vervelend ervaren, gewoon dat mensen niet kunnen geloven dat wij geen voorkeur hebben.

Bah, wat vervelend van je schoonouders. Hier helaas heel herkenbaar. Ook mijn schoonouders hadden een duidelijke voorkeur, maar dan voor een jongen. Ze hebben zelf ook 3 zoons. Bij onze eerste dochter hebben we dat nog niet zo gemerkt. Toen ik zwanger was van de 2e wel. We hadden de geslachtsbepalingsecho gehad en we kregen weer een meid! Heel leuk, mijn man zei zelfs voor de gein altijd: ik wil wel graag een meidengezin! We hebben het die avond aan mijn schoonouders verteld en ze reageerden echt alles behalve enthousiast! 'Aaah, weer geen stamhouder' (of iets in die trant) kwam eruit. Mijn man vond dit zelf ook héél erg vervelend. Nu zijn ze hartstikke gek met ons dochter hoor!
Ook bij mijn zwager en schoonzus (die dit vast en zeker ook mee leest.. ) was het weer het geval. Zij wisten het geslacht niet van te voren. Maar schoonouders waren er zoooo stellig van overtuigd dat er nu wel een jongen zou komen, dat ze op vakantie vast een blauw shirtje hadden gekocht. Maar 'helaas', weer een meid! Ze zeggen nu letterlijk wel eens tegen zoon 3 dat hij maar voor de jongens moet gaan zorgen hoor!
Nou, hoe gemeen ook.. Ik denk dan weleens: zou mooi zijn als we allemaal alleen maar meiden krijgen!

Ik snap je verhaal dus goed. Ik heb het losgelaten. En dat vind ik normaal best lastig, maar in dit geval niet meer. Wij zijn erg blij met onze dochters én lieve nichtje! Laat hen lekker verder hopen op een stamhouder, ze kunnen er niets aan veranderen!

Zeg je daar niks van tegen die mensen? Vind t ronduit belachelijk.

Een ex collega van mij heeft 2 dochters en zij schoof niet onder stoelen of banken dat ze absoluut geen zoons had gewild. Had ze het echt heel vaak over.. Ze vroeg ook regelmatig of ik het niet erg vond dat ik geen meisjes heb. Ook zei dat ze zo graag wilde dat haar dochters later ook alleen maar meisjes zouden krijgen, want jongens vind ze maar niks.
Nu hoorde ik een aantal maanden.terug dat haar dochter is bevallen van een zoon.. ik ben erg benieuwd hoe ze er nu in staat.

Ik zelf had een hele erge voorkeur voor een jongen (als dat dus kan op bestelling ;-)) want hier in de familie ook alleen maar meisjes. En ja, ik heb 2 dochters en ik heb er geen moment spijt van hoor ;-)

Wat vervelend zeg... maar als jullie zo goed met elkaar op kunnen schieten dan moet het toch geen probleem zijn dat jullie vertellen dat jullie deze opmerkingen vervelend vinden en het jullie gaat om een gezond kindje ongeacht wat het word.

Ik had ergens wel de voorkeur voor een meisje (tutten, poppen, roze etc.), leek me erg leuk. Uiteindelijk had het natuurlijk niets uitgemaakt zolang het maar gezond is. Mijn man en ik willen binnenkort voor een derde kindje gaan en hij hoopt dat wanneer we nog een keer zwanger mogen worden het dan een jongetje word.

Wat vervelend dat dat zo geuit wordt. Ik kan me best voorstellen dat iemand een beetje een voorkeur heeft maar moet dat zo uitgesproken?!

Hier was onze buurvrouw de enige die zich er over uitsprak, zij zei regelmatig dat ze hoopte dat ik een meisje zou krijgen en was zichtbaar teleurgesteld dat het een jongen is (en ik heb nota bene al een dochter!). Maar van mij staat ze redelijk ver af natuurlijk. Haar eigen zoon heeft twee jonge zoons en dat steekt ze ook niet onder stoelen of banken dat ze liever een kleindochter had gehad. Lijkt me voor hun heel naar.

Ik kan me wel voorstellen dat iemand een voorkeur heeft, maar om nu teleurgesteld te reageren als die niet uitkomt, vind ik te ver gaan. In mijn geboortedorp was laatst een jongen die heel graag een jongetje wilde en daar geen geheim van maakte. Toen hun derde kindje een jongetje was, zetten zij op het kaartje: "Eindelijk is het dan gelukt!". Dat vond ik echt zo stom, hij stak duidelijk niet onder stoelen of banken dat hij zwaar teleurgesteld zou zijn geweest als het weer een meisje was... Ik vond het ook zo denigrerend naar zijn beide dochtertjes toe.

Wat sneu idd Pineco. En ik ben het verder heel erg met je eens dat je best een voorkeur mag hebben maar zodra het dan niet je voorkeur is je het gewoon los moet laten. Je moet blij zijn met wat je hebt en niet je hele leven blijven denken wat je toch mist. Dan is er toch iets meer aan de hand met je denk ik.

Ik wilde vroeger altijd graag een jongen en een meisje. Bij de eerste dus totaal geen voorkeur en bij de tweede was er eigenlijk nauwelijk te spreken over een voorkeur. Ik vond voor mezelf een meisje wel leuk en voor S. een jongen. Dus het maakte eigenlijk niet uit. Wel heb ik er wel even aan moeten wennen dat ik nooit een dochter zou krijgen. Ik had al vanaf m'n 16e een naam en die kon ik dus niet gebruiken. Dat vond ik wel jammer opzich en daar heb ik wel heel even om gezeten. Maar eigenlijk was het meer om de naam dan om de dochter zelf ;)

Mijn moeder heeft ook duidelijk aan mijn zus laten weten dat ze het jammer vond dat de tweede weer een jongen is. Mijn vader vond het wel geweldig. Na alle dochters had hij nu kleinzonen. Jammer dat hij er maar zo kort van heeft mogen genieten.

Ik vind het ook echt bizar. Dat je een voorkeur hebt oke maar de teleurstelling houdt je dan toch lekker voor jezelf? Alsof je er iets aan kunt doen of je een jongen of meisje krijgt. Mijn zus is zwanger van een tweede en de eerste is een jongen. Ik zou het heel leuk vinden als de tweede een meisje wordt maar ik zal nooit negatief reageren als het een jongen wordt.

Bizar dat mensen het zo uitspreken zeg. Hebben jullie zelf een voorkeur qua geslacht?

Een kennis van mij is 2x een maand verdrietig en down geweest, omdat ze jongens kreeg. Wilde ook een al die tijd niet over de zwangerschap praten. Koekkoek! Idioot vind ik je dan hoor.

Heel erg raar om teleurgesteld te zijn in het geslacht van een kindje. Ik zou van tevoren aangeven dat hun uitingen je de vorige keer pijn hebben gedaan, omdat een kindje van beiden geslachten even welkom is. En of ze dit keer niet op herhaling willen gaan.

Lotus: Iedere moeder wil misschien vast ook een dochter, maar het liefst willen we allemaal gezonde kindjes. Nog even en je bent weer mama

Callie: Jeetje, zelfs een blauw shirtje kopen, dat vind ik heel gek. Mijn schoonouders hebben 2 zoons, en nu dus ook 3 kleinzonen. Ze heeft ook altijd een dochter gewild. Maar de laatste tijd wordt ook erg vaak benoemd dat ze eigenlijk helemaal geen kinderen wou. Mijn schoonvader wilde wel heel erg graag. Zij wil niets liever dan reizen.

Sam: Toen het voorval gebeurd was hadden we wel laten weten dat we van die absurde reacties niet gediend waren. Er werd gezegd: Toch niet weer een jongen? Nee, nee, weg ermee! We willen een meisje!
Toen ze later hun "excuses" kwamen aanbieden ging het erover dat het helemaal niet stom was wat ze hadden gezegd. Ik was toen boven toen ik dat hoorde en het heeft me zeer veel moeite gekost om nog naar beneden te gaan. Uiteindelijk hebben ze nooit meer openbaar iets gezegd over dat hij een jongetje was.

Annemie: Niet normaal... Als mensen bepaalde dingen denken oké, maar het uitspreken gaat toch een dimensie te ver.

Fashionmommy: Een voorkeur hebben vind ik ook zozeer niet vreemd, maar openlijk staan te janken erom als opa en oma zijnde is echt not done. We hadden ook te horen gekregen dat hij niet het Patau, Edward of Down syndroom had (kansberekening was heel hoog). Dat vonden wij veel belangrijker dan het geslacht.

MissD: mijn schoonouders zijn best apart qua communiceren.. Mijn man wil in ieder geval niks aan ze laten weten totdat het zover is (en dan liever ook niet na de test gelijk, maar na een goede echo) en ik denk dat hij wel iets zal zeggen dan. En ik snap het ook echt heel goed als mensen een voorkeur hebben, maar je man gaat niet minder van jullie kindje houden of openlijk rot doen erover denk ik

Lucy: Zo raar... Geen woorden voor.

Pineco: Idd treurig voor de dochtertjes. Als zij later de geboorte kaartjes zien zal dat niet zo leuk voor ze zijn.

Ava: Wij hebben idd ook een mooie meisjesnaam en nog geen nieuwe jongensnaam (zodra we in verwachting zijn gaan we daar pas weer over nadenken). Ik vind het ook jammer om mijn moeder en schoonmoeder niet te kunnen vernoemen en die mooie voornaam niet te kunnen gebruiken, maar verder heb ik nog geen gevoel bij een meisje haha. Mijn man wil zijn moeder helemaal niet vernoemen omdat ze dat niet verdient volgens hem. Ik zie dat dan weer anders maar het is nog niet aan de orde.

Isolt: Hoe ging je zus daarna ermee om dan? En wat rot van je vader

Loura: Dat vind ik nou ook, deel je teleurstelling niet met de zwangere en haar partner, want dat heeft geen enkel nut.. En dat je een meisje leuk zou vinden is helemaal niet vreemd.

Marmot: mijn gevoelens worden dus overschaduwd waardoor ik eigenlijk totaal geen idee zou hebben of ik uberhaupt van mezelf een voorkeur zou hebben. Vroeger had ik dat niet. Maar nu denk ik soms, als ik nu geen meid krijg stel ik iedereen teleur (mezelf niet). Dus eigenlijk heb ik dan geen voorkeur wat mezelf betreft denk ik.

Twellie: Ik ga nog eens met mijn man erover praten, kijken wat hij wil.

Tjee, ik vind dat ook altijd zoiets geks, zo teleurgesteld zijn vanwege het geslacht. Ik zou er wel iets van gezegd hebben als mijn schoonouders dat zeiden, zou me denk ik niet kunnen inhouden en vind het in zo'n geval ook wel terecht om er iets van te zeggen.

Ik had zelf bij de tweede gehoopt op een meisje. Toen ik rond 18 weken een echo kreeg en de vk duidelijk zag dat het een jochie was, dacht ik wel: "hmmm... dat worden dus nooit jurkjes en strikjes enz.". Ik vond het een beetje jammer, maar dat gevoel heeft niet lang geduurd. Inmiddels ligt zoon op de grond te spelen met zijn grote broer en kan ik me niks mooiers voorstellen. Tuurlijk vind ik het jammer dat ik nooit een dochter zal hebben, maar ik ben niet minder blij met mijn zoons.

Ik vind dat ook zo apart van grootouders, dat ze voorkeur hebben. Mijn schoonmoeder had ook een voorkeur voor een kleindochter. Dit staat zelfs op zoon's 3d echo film En ze liet het na de geboorte ook duidelijk merken. Ze had al een kleindochter en kocht daardoor alles roze qua speelgoed bij hun thuis. Ook lakentjes, alles. Ook toen zoon er was werd alles nog gekocht voor meisjes. Qua aandacht was het ook diep triest, het verschil was goed te merken. Dit uiteindelijk wel besproken en nu merken we er niets meer van. Het stak ons echt dat we zagen dat hij achter gesteld werd.
(en hij is het enige jongentje tussen allemaal nichtjes, ik ben daar blij mee)

Zelf had ik juist voorkeuren voor jongetjes in beide zwangerschap. Maar de jongste is een meisje en het voelde ook meteen goed. voorkeur vind ik heel normaal, maar hoe je er vervolgens mee omgaat niet altijd.

Ik vraag me wel af wat jullie dan van de tekst op ons kaartje vinden:
"Jurkjes en strikjes gaan ons huis voorbij.
We hebben er een jongen bij!"
Hebben er alleen maar leuke reacties op gehad, maar wordt dit dan ook gezien als niet leuk voor zoon, als hij het later leest? Zo is het namelijk absoluut níét bedoeld!

Mickey dat vind ik wel leuk hoor! Ik zou dan niet denken nou die balen dat ze geen meisje hebben ofzo hoor.

Ooh Mickey, dat is echt absoluut niet het gevoel dat ik erbij krijg hoor. Heel leuk!

Sarahkey, dat is echt heel erg van je schoonmoeder. Hier is ook wel voorkeur tussen de kleinzonen te merken, maar niet door de kleinzonen zelf. Zodra dat aan de orde zou zijn zouden we er ook wat van zeggen.
Er is helaas ook veel verschil tussen mijn man en zijn broer te merken. Mijn man is dit al zijn hele leven gewend en heeft zoiets van; ik weet niet beter.

Toen wij een huis kochten (een half jaar geleden) hebben ze niks gezegd, en nu wil zijn broer van een koophuis naar een ander koophuis verhuizen, en mijn schoonvader zei dat mijn schoonmoeder 10.000 euro wil bijleggen bij hun. Zij hebben het veel breder als ons (wij hebben het ook gewoon goed), daarom snap ik het niet zo goed. Niet dat ik dat geld zou willen, het gaat me om het principe.

Ook hebben ze al eens op mijn man zijn verjaardag niks gegeven, terwijl zijn broer daarvoor een complete tuinset had gekregen. Nogmaals, we willen niks, alleen het principe.. En zo zijn er nog meer voorbeelden ook.

Het ergste vond ik laatst nog, mijn schoonvader was jarig. En we eten altijd met het hele gezin samen als iemand van ons jarig is. We hadden gevraagd hoe laat we daar moesten zijn en we waren ook op die tijd daar. Nadat alle andere visite weg was werd het duidelijk dat er niks te eten was. Ze hadden voordat het bezoek kwam al met elkaar gegeten, alleen wij dus niet. Niet erg, maar zeg dat dan, want ik had voor die avond geen boodschappen gedaan omdat ik er dus vanuit ging dat we allemaal samen zouden eten. Hier hebben we wel wat over gezegd maar dat wordt gewoon afgedaan. Net zoals andere dingen waar we het over hebben.

Naast deze dingen kunnen we het wel goed met ze vinden. Hoewel mijn man geen fatsoenlijke band heeft met zijn moeder. Hij heeft zelfs al eens gezegd; het is dat mijn vader daar ook woont (toen was hij wel HEEL boos om iets).

Mijn vorige post is wel een beetje een zeur post als ik hem nalees

Ik wilde heel graag een meisje en heb het echt even moeten verwerken toen bleek dat we een jongen kregen. Maar vanaf het moment dat ik hem geboren zag worden is dat verdwenen. Al zou hij twee hoofden en drie benen hebben, hij is mijn kind. Mijn zoon!

Ik vind het geen zeurpost hoor. maar wat voorbeelden hoe het er aan toe gaat. Echt erg... Je hoort geen onderscheid te maken tussen je kinderen.