Ja, maar dat valt mij heel vaak op in dit soort discussies.

Ja, ik krijg het gevoel alsof je o.a. mij aanspreekt, Artemis. En de manier waarop je je reacties geeft in dit topic vind ik erg vervelend. Alsof de enige juiste manier van opvoeden jouw manier is, want als je het anders doet krijg je vervelende kinderen.
Je gaat in op de reactie van iemand anders en zegt dat dat niet kan werken. Nou sorry, maar hoe weet jij dat nou? Je hoort hier hoe iemand met iets omgaat op een andere manier dan jij zou doen en dat kan echt niet werken bij oudere kinderen dan 3 jaar. Het zou niet verkeerd zijn om te realiseren dat er ook andere manieren van opvoeden zijn dan de jouwe die ook kunnen werken.

Ik heb het niet over complotten, maar ik krijg antwoord in wij-vorm, en er worden namen genoemd, en daarbij wordt gesuggereerd dat ik wel weet wie zijn kind op welke manier opvoed. Ik kom eigenlijk maar weinig op de mamapijler, ik zou niet weten wie elke mening heef over opvoeden. Al die up topics laat ik links liggen: die mensen zie ik in het echt al genoeg en mijn ervaring is dat het over het algemeen vooral de vrouwen zijn die het zo belangrijk vinden, en dat het ook nog eens een bepaald type vrouw is. Die mannen boeit het allemaal niet zo geloof ik, dat hele diepe nadenken over welke aanpak je volgt. Als ik op het schoolplein sta hebben de mannen het vooral over algemene dingen, en kan op ons schoolplein zomaar de zin (quote van afgelopen vrijdag) 'oh, maar Vlinder verwerkt het héél goed, ze tekent er over en zingt liedjes, en dat stimuleer ik natuurlijk, maar ja, ze staat ook zó in haar kracht altijd, 'oh ja, onze Storm is juist heel fysiek in zijn verwerking, vooral als hij overprikkeld is, maar bladiebla, osteopaat, bladiebla, begrenzen bladiebla'

Enzovoorts, enzovoorts. Dan haak ik dus af. Ik praat dan wel weer gewoon met de vaders over het weer en over hoe druk die koters af en toe zijn en of er iemand nog iets leuks gaat doen

Sommige moeders dan hoor, een bepaald slag dus. Er zijn ook normale.

Ik geloof dat ik heel veel zaken uit een vrije opvoeding toepas, maar het enige boek wat ik ooit over opvoeden heb gelezen is how to talk to kids, wat best nuttig is. Maar daar houdt het ook wel op. En ik doe vast dingen fout, en ik traumatiseer ze vast, nou welkom bij de club,zo hebben we allemaal wat te zeiken over onze ouders

ED, ik denk zelf dat hier af en toe ook schromelijk overdreven worden én dat er veel momentopnames zijn. Een onhandelbaar kind in de supermarkt wordt al snel als onopgevoed gezien, bij een kind van vijf dat scheldwoorden op school heeft geleerd en dat op straat roept zonder te beseffen wat ie roept, zou ik ook met mijn oren staan te klapperen en richting brutaal gaan denken, mijn kind heeft ook wel eens een woede-aanval gehad toen we ergens anders waren waarbij ze ook rondgeschopt/geslagen heeft. Ik kan me best voorstellen dat iemand dat als bizar en onopgevoed ziet, terwijl ze normaal dus niet zo doen en ik ze redelijk goed gelukt vind.

Mijn kinderen zijn soms hondsbrutaal en vreselijk vervelend. Maar meestal gelukkig alleen thuis. Tegen vreemden zijn ze meestal niet brutaal, behalve dan dus de opmerkingen als hé die meneer heeft geen benen, hoe komt dat? En 'wat is die mevrouw dik zeg'

En ze zeggen dus niet uit zichzelf altijd netjes bedankt voor een kadootje, ja, inmiddels wel, want ze zijn groot genoeg en dat is er wel ingestampt inmiddels.

En verder ken ik dus geen enkel kind dat zo ernstig onopgevoed is. Ik ken wel kinderen waarvan ik blij ben dat ze niet mijn kinderen zijn, maar ik ken dus geen kinderen die mij zomaar gaan schoppen bijvoorbeeld. En ik ken trouwens ook geen moeders die daar niks van zeggen.
Ik heb hier wel eens UP-moeders over de vloer gehad waarvan het naar mijn idee wel heel erg losjes en vrij was en ik zelf in heb gegrepen, maar ook die kinderen mochten niet mij niet schoppen.

ED: mijn kind is best wel eens brutaal hoor. Ik schaam me regelmatig voor hem. Laatst riep hij heel hard dat hij het eten vies vond toen we ergens op visite waren. En in de supermarkt mocht hij een keer zo'n eigen karretje, maar hij was moe en in een vervelende bui en ging tegen dingen aanbotsen. Ik zeg er dan natuurlijk wel wat van. Maar soms ben ik op zo'n moment zelf ook heel moe en reageer ik niet zoals ik zou willen. Vreemden weten dat natuurlijk niet en zullen wel denken dat het thuis ook altijd zo gaat bij ons.

Ik ken eigenlijk ook alleen maar kinderen die wel aardig zijn opgevoed. Ja, het blijven natuurlijk gewoon kinderen, maar ik herken het beeld niet van kinderen die erg vervelend zijn, ofzo. Misschien ligt het ook aan de buurt waarin je woont?

ik had laatst trouwens dat mijn oudste vervelend was (moeheid) toen ik bij mijn kinderloze vriendinnen was met de kinderen en ik zag mijn vriendinnen onderling van die veelbetekende blikken uitwisselen. Dat vond ik echt heel erg, dan twijfel ik soms wel even of mijn kinderen geen kleine monstertjes zijn. Maar volgens mij valt dat wel mee.

Zal wel in mijn allergie zitten. Ik heb geen bepaalde manier van opvoeden, dat is het hele punt, ik doe maar wat, soms werkt iets wel, soms niet, er zit niet echt een filosofie achter. En mijn ervaring is dat mensen die daar heel stellig in zijn en wel een hele filosofie hebben eigenlijk altijd moeder zijn, en nooit vader, en hun kinderen heel erg het middelpunt van alles zetten.
En dat zie je vaak terug aan het soort kind.

Dus je had afgesproken met allemaal vriendinnen die kinderloos zijn, wisten zij wel dat jij je kind zou meebrengen? Als ik met mijn kinderloze vriendinnen afspreek, dan laat ik dochter eigenlijk altijd gewoon thuis.

Ik doe ook maar iets, gebaseerd om gevoel en ervaring van mijn werk, ik geloof totaal niet in van die 'boeken' waarin allerlei opvoed dingen staan. Hoe weet een boek nou hoe je met jouw kind om moet gaan, voor wat tips oke dan kan ik het nog begrijpen.

Ed; niet iedereen heeft altijd de keuze om kind(eren) thuis te laten, ik vraag/ zeg overigens wel altijd wanneer ik de kinderen meeneem.

Haha Artemis, kennissen van ons hebben een kind met een van die namen en dat kindje zit op een montessorischool. Je weet het wel mooi op te schrijven ook. Maar ik denk wel dat die kinderen beter af zijn bij hun alles overdenkende ouders dan bij laagbegaafde 'doe maar normaal' mensen uit de Haagsche schilderswijk (om maar even het andere uiterste te benoemen). Of misschien is dat zelfs onzin en is het vooral belangrijk dat je doet waar je gelukkig van wordt en dat je het gewoon fijn hebt samen als gezin Op de manier die bij je past. Of dat nu iets met osteopaten is of met tijgerprintjes. Zolang de kinderen maar leren waar grenzen liggen. Maar ik spreek net als Rejoy zelden een moeder of vader die zijn kind totaal geen grenzen geeft.

ja, dat wisten ze. En normaal gedragen ze zich ook wel aardig, maar toen dus niet.

Ik heb wel bepaalde dingen die ik heel erg belangrijk vind en daar dus ook over nagedacht heb. Het opvoeden stem ik daarop af, soms werkt iets wel, soms niet en dan probeer ik het op een andere manier, maar daarbij hou ik wel die dingen in mijn achterhoofd die ik heel belangrijk vind.

Artemis, ben je eigenlijk wel blij met je keuze voor die school?

Ik neem mijn kinderen ook nooit mee naar vriendinnen. Heb het ooit weleens gedaan ,maar ik vind dat vervelend, zeker als ze zelf geen kinderen hebben snappen ze het toch niet. En voor hen is mijn kind gewoon niet zo leuk, eerder hinderlijk.
Dus dan zat ik zelf ook niet ontspannen.

Alle kinderen zijn weleens vervelend, maar je ziet toch wel verschil tussen kinderen? Ik krijg hier veel kinderen over de vloer, en hoewel iedereen zijn dag weleens niet heeft zij er kindjes waar je nooit last van hebt en kindjes die altijd proberen de baas te spelen, niet luisteren, vragen om snoep enzo.
En afgelopen week zat er een meisje die zei ' ik heb honger, mag ik iets eten' en dat kon kloppen want ze hadden op school gelunched en dat was niet veel. Dus dan smeer ik een boterham en geef ik wat fruit. Prima dat ze daarom vraagt. Je hebt ook kinderen die om het kwartier vragen om iets lekkers, en als ze dan een koekje krijgen zeggen 'heb je niet iets anders? Dit is vies' (vind ik weer wat anders dan zeggen 'ik hoef niet, deze vind ik niet zo lekker', dat kan gebeuren en dan krijgen ze wel iets anders)
Je hebt kinderen die gewoon leuk spelen, en ze maken altijd weleens ruzie, dat hoort erbij, maar je hebt ook kinderen die overal commentaar op hebben (is jouw auto zo klein? Onze is veel groter, en mijn moeder zegt ook dat dit een lelijke auto is, en heb je niet meer speelgoed, dit is stom, ik heb thuis een PlayStation, vraag eens aan je moeder of we een snoepje mogen, ik wil niet buitenspelen, vraag eens of we een film mogen kijken, enzovoorts) en altijd ruzie maken. Dat verschil zie je wel, ik help veel mee op school ,daar zie je dat verschil ook. Ik krijg meestal wel een groepje pittige heren, de juf zet ze expres bij mij vaak omdat ze me kent en weet dat dat goedkomt, maar er zit écht wel verschil tussen kinderen. En deels is dat persoonlijkheid of een stoornis ( een paar met PDD NOS of ADHD) en deels is dat toch ook opvoeding, dat zie je terug aan de ouders.

Ik heb afgelopen jaar de avondvierdaagse begeleid, en de kinderen waar je het meeste last van had waren de kinderen van wie de ouders ook meeliepen maar die het niet nodig vonden om in te grijpen als een kind zich niet aan de regels hield. En als ik dan ingreep, als begeleiding, tegen mij zeiden dat ik wat moest ontspannen, want zo erg was het niet dat ze op een landbouwwerktuig klommen/over een sloot sprongen en 5 jarigen aanspoorden dat ook te doen/ver voor de groep uitliepen (en zo ben ik er idd één kwijtgeraakt)/rennen/schreeuwen enzovoorts. Alle kinderen zijn weleens lastig, maar daar zag je heel goed welke ouder wél ingreep en welke niet.

Heel erg. Ik vind het een geweldige school, de leraren zijn gelukkig iets minder vrij. En de meeste ouders zijn ook heel ok en leuk. Maar het trekt ook altijd een aantal mensen aan die heel erg van het vrije opvoeden (of up) zijn en dat is weleens irritant, zoals met het begeleiden van activiteiten, als die ouders in de weg lopen

En ik hoef natuurlijk geen gesprekken te voeren op het schoolplein over overprikkelde wondertjes enzo, dus dat doe ik ook niet, ik kies toch de wat meer nuchtere mensen uit. Al is één van mijn schoolplein kennissen echt hyperzweverig en heeft ze daar haar werk van gemaakt,maar zij is toch heel leuk en nuchter.

De meeste kinderen zijn ook leuk, iets mondiger dan gemiddeld denk ik ,maar dat is heel ok. Dat vind ik juist goed. Maar de extremen ja, die zijn soms vervelend.

Oh en Bink, Rover, Stip, Puck, Vlinder en Storm zijn de Emma, Daan en Thijs van onze school

Maar hé daar passen die van mij dan weer zo tussen. Naadloos

als we doordeweeks afspreken beschik ik niet over oneindige oppas, dus moeten de kinderen mee. Dat weten ze ook en ze vragen me zelf voor doordeweeks, dus ze weten dat de kinderen dan mee moeten. Meestal gaat dat ook goed, bijna iedereen woont nog thuis en heeft nog speelgoed van vroeger waar ze zich meestal goed mee kunnen vermaken. Bovendien wil ik mijn kinderen op die twee dagen die ik vrij ben ze ook niet nog vaker naar de oppas doen dan nodig. Als mijn man thuis is laat ik ze wel thuis, maar die werkt op de doordeweekse dagen die ik vrij ben.

Ik herinner me trouwens wel één meeting van het D&V forum (was ook één keer en nooit weer) en heb me daar wel echt verbaasd over wat die kinderen allemaal mochten. Het horen en zien verging je daar en er zijn vast een hoop dingen stuk gegaan.

Verder denk ik dat je die extreme kinderen overal wel hebt, ook op regulier onderwijs en bij ouders die juist heel autoritair opvoeden. Een collega van mij voedt ook behoorlijk autoritair op, die kinderen krijgen constant 'nee', 'afblijven' en 'ophouden' te horen, maar dat is dus wel een wervelstorm als die twee binnen komen. Banjeren voor je langs, kruipen onder tafels door en stoten dan tegen tafelpoten aan waardoor de glazen staan te wiebelen op tafel en worden er vervolgens hardhandig onderuit getrokken.

Ik vind je wel erg veel en snel oordelen.
En ik denk dat jij snel ingrijpt bij je kinderen en anderen een stuk minder snel. Daardoor vind jij een kind waarschijnlijk sneller vervelend dan dat een ander dat vindt. Ik heb in mijn omgeving geen kinderen zoals jij ze omschrijft. Ik zou het zelf geen probleem vinden als mijn kind dat ik zelf begeleid tijdens een avondvierdaagse over een sloot springt (tenzij hierover regels/afspraken zijn). Laat ze maar ontdekken.
Ik grijp wel in als ze iets doen dat in mijn ogen gevaarlijk is (zoals ver voor de groep uitlopen, omdat je ze dan kwijt kan raken).

Liadan; wie is je? haha je zegt ik vind je... maar op wie doel je?

Oja, op artemis, er waren ondertussen alweer wat reacties geplaatst.

Hahah idd! Mijn zoon is pas 1, dus grote mond enzo is nog niet echt aan de orde. Maar hij kan zich vreselijk stout en opstandig gedragen. Tja, is nou eenmaal zo. Maar ik corrigeer hem wél. Dus hoop dat het ooit voorbij is.

Misschien tref jij dus veel mensen in de fase tussen nu en ooit.