Nog steeds zo bang..

12 Jul 2015 11:55 door SoGood

Wat rot voor je.. Helaas ben je steeds maar eventjes gerust gesteld. Ik denk dat het goed is voor jezelf dat je contact opneemt met een psycholoog, hopelijk vind je dan meer rust en kan je meer genieten van je zwangerschap. Vind je wel genoeg afleiding? Heb je wel kunnen genieten van de geslachtsbepaling? Weet je of je een zoon of dochter krijgt? Wil je het delen?

Mocht het helpen; jouw verhaal is best herkenbaar voor mij. Als ik dan de baby even gezien heb gaat het weer. (Afgelopen dinsdag nog) en nu weer de twijfel of het wel goed gaat. Ik lees ook geen nare verhalen meer maar net toch per ongeluk weer wat gelezen. Gelukkig werk ik fulltime, dat werkt voor mij het beste. Ik heb dit bij de intake aangegeven bij de verloskundige, ik heb dan 's avonds een keer met een aparte vraag aan de telefoon gehangen (en een bonzend hart) en nog keertje een echo gehad wegens minimaal 'bloedverlies''.

Ergens ben ik bang dat dit niet ophoudt als de baby er eenmaal is, maar dat ik me dan weer zorgen om andere dingen ga maken. Ik ben zelf nogal een hypochonder en ben bang dat ik dat door ga trekken op de baby straks. Heb jij dat ook? Dat wil ik echt niet, als dat zo is ga ik ook hulp zoeken.

Ik wil je veel sterkte wensen en hopelijk kan je ondanks dit toch genieten van je zwangerschap!

12 Jul 2015 12:57 door ShallY

SoGood schreef:Wat rot voor je.. Helaas ben je steeds maar eventjes gerust gesteld. Ik denk dat het goed is voor jezelf dat je contact opneemt met een psycholoog, hopelijk vind je dan meer rust en kan je meer genieten van je zwangerschap. Vind je wel genoeg afleiding? Heb je wel kunnen genieten van de geslachtsbepaling? Weet je of je een zoon of dochter krijgt? Wil je het delen?

Mocht het helpen; jouw verhaal is best herkenbaar voor mij. Als ik dan de baby even gezien heb gaat het weer. (Afgelopen dinsdag nog) en nu weer de twijfel of het wel goed gaat. Ik lees ook geen nare verhalen meer maar net toch per ongeluk weer wat gelezen. Gelukkig werk ik fulltime, dat werkt voor mij het beste. Ik heb dit bij de intake aangegeven bij de verloskundige, ik heb dan 's avonds een keer met een aparte vraag aan de telefoon gehangen (en een bonzend hart) en nog keertje een echo gehad wegens minimaal 'bloedverlies''.

Ergens ben ik bang dat dit niet ophoudt als de baby er eenmaal is, maar dat ik me dan weer zorgen om andere dingen ga maken. Ik ben zelf nogal een hypochonder en ben bang dat ik dat door ga trekken op de baby straks. Heb jij dat ook? Dat wil ik echt niet, als dat zo is ga ik ook hulp zoeken.

Ik wil je veel sterkte wensen en hopelijk kan je ondanks dit toch genieten van je zwangerschap!

Opzich vind ik wel genoeg afleiding maar heb nu 3 weken vakantie. Dus tijd genoeg om na te denken. Ik vermijd okk wel zulke verhalen maar zo was ik van de week de ouders van nu aan het lezen en stuit je toch weer op een slecht verhaal.

Als ik nu geen hulp ga zoeken denk ik dat dit ook niet ophoudt als de baby er is. Dat ik dan te overbezorgd word ofzo. En dat wil ik echt wel voorkomen.
Gisteren zeker genoten van de geslachtsbepaling. en vooral toen ze zei dat alles er goed uitzag, ik had weer een glimlach van oor tot oor. En ik wil ik het wel delen hoor wat ik in mijn buik heb want volgens mij zijn er hier geen meelezers. We krijgen een zoontje!! Ik was echt overtuigd dat we een dochter kregen maar het was niet te missen dat het een jongetje is!!

12 Jul 2015 13:32 door Knillis

Shally wat leuk, een zoontje! Grappig dat je gevoel er dan helemaal naast zit

Lekker stoere kleertjes shoppen, leuk!!!

Balen dat je nog steeds zo onzeker bent. Goed dat je hulp gaat zoeken! Ik hoop voor je dat je hem snel gaat voelen, misschien dat dat nog een beetje scheelt (bij mij toen wel).

12 Jul 2015 21:33 door ShallY

Morgen gaan we shoppen. Vind het zo leuk dat we het nu weten!
Het lastigste is dat ik mn mond moet houden van mn vriend. Vroeg of laat verspreek ik me wel hoor.

Dit wordt het 5e kleinkind voor mn ouders, de 5e kleinzoon. Haha!!

Vandaag sprak ik iemand en toen ik vertelde dat ik nog zo angstig ben zei ze "ja het gaat wel eens mis rond dit termijn'. En bedankt. Die bemoedigende woorden had ik net nodig.

12 Jul 2015 21:42 door Anoniem275

in het berichtje waarin je zegt dat je je vroeg of laat wel verspreekt,
verspreek je je ook al, of niet?! :smile:

12 Jul 2015 22:44 door ShallY

Haha nee hoor. Ik jullie niet persoonlijk en er zijn geen meelezers. Dus ben blij dat ik het hier wel kan zeggen!

13 Jul 2015 10:00 door Suus

Shally, wat vervelend dat je nog steeds zo onzeker bent! Mijn voorgeschiedenis is heel anders, ik had geen moeite met zwanger worden en heb nog nooit een miskraam gehad, maar ook ik was erg onzeker tijdens het begin van de zwangerschap. Tijdens mijn vorige zwangerschap erger dan nu. Ik was tot 16 weken behoorlijk onzeker, omdat er toen net iemand op het forum met die termijn nog een miskraam had gehad. Vanaf dat ik de baby voelde, was bij mij de onzekerheid zo goed als weg.
Het is nu allemaal nog zo abstract, je weet dat er een baby in je buik groeit, je ziet het ook wel aan je buik, maar je voelt verder nog niks van de baby. Bij mij heeft het zich ook helemaal niet doorgetrokken naar de babytijd. Zodra ze er was kon ik haar gewoon zien en zag ik aan haar dat ze een gezonde baby was die zich normaal ontwikkelde. Het enige dat ik dus eigenlijk even wilde zeggen ter geruststelling is dat deze extreme onzekerheid niet hoeft te betekenen dat je een overbezorgde moeder wordt.

Fijn dat je er met een psycholoog over kunt praten en leuk dat je al weet dat jullie een jongetje krijgen!

13 Jul 2015 10:51 door ShallY

Fijn om te lezen Suus. Het ging dus eigenlijk wel goed maar toen ik vorige week 2 verschillende dingen las, dat het bij de een nog mis ging rond de 17 weken en de ander een slechte 20 weken echo. En sindsdien is m'n angst weer terug..

En ik zoek toch niet die verhalen op hoor maar was in een tijdschrift aan het lezen.

13 Jul 2015 11:26 door Marie

Wat goed dat je een psycholoog gaat bellen Shally!

Zoals je waarschijnlijk wel weet ben ik tijdens de zwangerschap van mijn zoon 9 maanden bang geweest. Na al mijn miskramen en zeer *ahum* 'bemoedigende' woorden van een verloskundige (niet dus), heb ik eigenlijk geen moment kunnen genieten van mijn zwangerschap. Deze woorden zorgden ervoor dat ik me geen moment veilig heb gevoeld. Op een gegeven moment dacht ik zelfs 'laat het maar misgaan, dan weet ik tenminste waar ik aan toe ben'. Vreselijk.

Ja, het gaat later in de zwangerschap wel eens mis, maar dat hoeft men niet tegen je te vertellen, daar heb je niks aan en dat weet je zelf ook wel. Dit soort uitspraken zorgen er alleen maar voor dat jij je weer meer zorgen maakt. Gelukkig gaat het overgrote deel van de zwangerschappen nog altijd goed, jij hebt je portie inmiddels ook wel gehad, dus dit keer moet gewoon goed gaan!

13 Jul 2015 11:28 door Anoniem171

Hoe rot ook maar er zijn altijd zulk soort verhalen te vinden. Straks over bijna voldragen kindjes die overlijden in de buik, tijdens de bevalling of vlak na de geboorte. Met het moeder worden heb je er een open zenuw bij. Ergens hoort een beetje angst erbij (en vanwege jouw achtergrond nog 'logischer) maar je moet het nog wel kunnen relativeren en van je af zetten. Lukt dit je ook? Of blijf je piekeren?

13 Jul 2015 15:53 door ShallY

Wat heftig allemaal kissyfur. Jij hebt het ook niet makkelijk gehad.

Nana, ik weet goed dat iedereen die zwanger is een angst bij zich draagt maar ze zijn er ook in verschillende gradaties. Bij mij vind ik het heel erg doorslaan, het is helemaal niet nodig.. Ik weet dat de baby het goed doet en ik moet er gewoon vertrouwen in hebben.

Ik blijf continu piekeren.. Echt vervelend en voel me ook best schuldig.

Toen we bezig waren met zwanger worden kon ik me het niet voorstellen dat het ooit zou gaan lukken. Nu ik zwanger ben kan ik nog steeds geen voorstelling maken dat ik mama ga worden. Het besef is er nog steeds niet.

Gelukkig heb ik komende vrijdag al een afspraak bij de psycholoog. Hopelijk zal dat helpen.

13 Jul 2015 19:43 door Marie

Al die gevoelens zijn zo herkenbaar! Het schuldgevoel, geen voorstelling kunnen maken, weten dat je gewoon moet vertrouwen...

Ik hoop echt voor je dat je je gevoelens onder controle krijgt en je angst opzij kunt gaan zetten. Het zou zo zonde zijn als je straks bevallen bent en je hebt je negen maanden ellendig gevoeld. Je hebt moeite genoeg gedaan voor deze zwangerschap, nu is het gelukt en ben je hartstikke zwanger. Over een tijdje ga je de baby voelen en dan wordt het allemaal iets makkelijker.

Welkom op Zeg maar Yes!

Nog steeds zo bang..

Re: Nog steeds zo bang..

Re: Nog steeds zo bang..

Re: Nog steeds zo bang..

Re: Nog steeds zo bang..

Re: Nog steeds zo bang..

Re: Nog steeds zo bang..

Re: Nog steeds zo bang..

Re: Nog steeds zo bang..

Re: Nog steeds zo bang..

Re: Nog steeds zo bang..

Re: Nog steeds zo bang..

Re: Nog steeds zo bang..

Wie is er online?