Ik ben wel vrij bang aangelegd maar ik ben nog nooit bang geweest als ik in bed lig. Dat voelde wel als mijn veilige plekje. Het laatste jaar heb ik wat dingen meegemaakt waardoor ik wel angstiger ben geworden:

1 Op reis sliepen we in een motel, we voelden ons daar al niet prettig, er hing een nare sfeer en er waren overal 'vage' mensen. Ook waren er ineens twee politie auto's op het terrein, het was gewoon een vage bedoeling. We hebben nog overlegt om weg te gaan maar dachten: om nu nog weg te gaan, het was al donker, gewoon een nachtje slapen, deur goed op slot en morgen weg hier! Midden in de nacht heeft iemand ongeveer 10x met een pasje onze deur proberen open te krijgen. Het pasje was de sleutel zeg maar, ik was zoooo bang, ik lag echt bevend van angst in bed, me voorbereidend op alle enge dingen die nog gingen komen. De deur ging niet open want het was natuurlijk het verkeerde pasje. Dit kan ook gewoon een zatte actie zijn geweest van iemand die per ongeluk de verkeerde deur wilde openen maar door de hele sfeer was ik heel erg bang.
2 Een paar weken geleden is hier in het gebouw ingebroken (niet in ons huis) maar ik heb het wel gehoord en ervaarde meteen weer diezelfde angst als in het motel, en ze waren wel heel dichtbij onze voordeur.
3 Als klap op de vuurpijl leek het mij verstandig (niet dus) om Opsporing Verzocht te kijken en heb ik daar heel gewelddadige inbraken en overvallen gezien. Dit spookt nu allemaal door mijn hoofd als het donker is.

En nu ben ik dus bang.

Ik ben bang met mijn vriend er bij (al zegt hij dat hij de boeven wel zal vangen haha) en al helemaal zonder hem. Nu moet hij weer een paar nachtjes weg en sinds de inbraak heb ik niet meer alleen geslapen (1x meer was hij weg maar ben ik gaan logeren ). Nu wil ik dit eigenlijk overwinnen en gewoon thuis slapen deze week maar ik vind het gewoon echt vervelend! Wat zou ik hier aan kunnen doen? Als het licht is kan ik het wel allemaal relativeren maar als het donker is dan word ik echt bang.

Iemand tips?