25 Mei 2015 02:59 door Marsy31
Echt, ik krijg kippenvel van sommige reacties hier.
Toen ik 20 was zei mijn Godsdiensleraar (jawel, die hadden we, zat op een Christelijk MBO toen): van jou komt niks terecht, behalve dan misschien de Wallen. Ik was gelukkig assertief genoeg om te zeggen: nou, dan komen we elkaar daar wel weer tegen. Eikel.
En deze heb ik hier wel eens eerder neergezet, maar het blijft zo pijnlijk.
Ik heb dus een verstandelijk gehandicapt zusje. Ik werkte tijdens mijn puberteit in een supermarkt en mijn zusje kan zelf lopen en heeft een 'obsessie' met gezichten (hoort bij haar syndroom). Beroemde mensen in roddelbladen/tijdschriften interesseert haar dus enorm. Mijn vader kon rustig boodschappen doen en zette haar dan bij de tijdschriften neer, die bladerde ze netjes door en zette ze dan weer terug. We woonden in een dorp en ons kent ons, dus dat was ook helemaal prima.
Ik zat achter de kassa op een zaterdag, hartstikke druk, en ik kon mijn zusje zien, want de tijdschriften waren vlakbij de kassa. Natuurlijk hou je dan 1 oog op je zusje. Toen was er een man die een volle kar had en die mij zag kijken. Hij was overduidelijk een toerist (toeristendorp) en hij zei: 'dat soort mensen moesten ze afmaken'. Ik bevroor gewoon, hij wist natuurlijk niet dat het mijn zusje was, maar ik zei niks en deed niks, ik zat gewoon stil. In deze supermarkt zaten we rug tegen rug en diegene achter mij reageerde enorm adequaat. Hij stuurde mij naar de kantine, piepte de manager en baas op en zij hebben deze man vriendelijk maar erg dwingend verzocht NU de supermarkt te verlaten. Er waren ontzettend veel mensen die hierbij mijn baas ondersteunden, want die man ging helemaal door het lint dat hij zijn boodschappen niet mee kreeg. 1 grote ravage. Ik zat in de kantine, kon het allemaal zien via de camera's.
Hoe verdrietig ik ook was, ik was ZO blij dat mijn hele team meteen die man eruit flikkerde, iedereen is ook helemaal gek op mijn zusje. Ook die klanten, zo ondersteunend. 'Grappige' is dat mijn vader gewoon doorwinkelde, die kreeg er niks van mee en mijn zusje die keek wel, maar die snapte er gelukkig niks van. Dus toen mijn vader 10 minuten later bij de kassa was en ik naar hem toe ging, schrok hij gigantisch. Ik was wel blij dat hij er niet eerder was, hij had die man denk ik neergehoekt.