Mijn man en ik zijn al een tijd samen. We hebben een huis en kinderen.
Vorig jaar hebben we een hele heftige relatiecrisis gehad. We hebben daar relatietherapie voor gevolgd en dat heeft wel geleid tot inzichten bij ons allebei.

We hebben elkaar erg gekwetst en ik weet heel goed dat dat tijd nodig heeft. Ik loop er alleen constant tegenaan dat mijn man blijft terugkijken op alle narigheid en niet vooruit durft en kan kijken.
Ik heb dat steeds geaccepteerd, maar merk nu dat het me irriteert. We zijn er al een keer terug naar de relatietherapeut voor geweest en die gaf ons tips, zoals een kwartier per dag voor mijn man reserveren om te spuien en daarna niet meer, maar het lukt hem niet en het helpt ook niet.
Hij durft nog steeds geen vertrouwen in onze relatie te hebben, hij kan me ook niet zeggen dat hij van me houdt en ik zeg dat ook niet meer tegen hem omdat ik de stilte daarna niet meer wil horen omdat zijn antwoord uit blijft.

Ik voel me alleen en ik merk dat mijn gevoel voor hem hierdoor weer weggaat.

Hoe lang blijf je vechten voor zoiets en wanneer is het gewoon echt op? Hoe neem je die beslissing?