Nougat schreef:Ik denk niet dat het 100% toeval is, maar ook niet dat het 100% eigen keuze is.

Marilyn schreef:

Nougat schreef:Ik denk niet dat het 100% toeval is, maar ook niet dat het 100% eigen keuze is.

Ik ben het hier wel mee eens eigenlijk. Natuurlijk kun je dingen mislopen, niet de aansluiting vinden met de man. Maar Halina is bijv ook iemand die hard aan haar carrière gewerkt heeft de laatste jaren dus ik snap dan ook weer wel dat je gewoon geen tijd en energie hebt om je op een gezin te storten.
Zo is het vaak toch ook gewoon? Snap niet wat ee zo schokkend is aan de reactie van Nougat. Mensen kunnen over het algemeen niet alles tegelijk. Als je kiest voor een brandende carriere, dan heb je minder tijd voor het vinden van de juiste vent en andersom.

AnnaK schreef:
Maar wat moet je dan als je geen relatie hebt? Vooral niet te hard aan je carrière werken, omdat je anders misschien de (gezin)boot mist? Zij vindt haar werk leuk en haalt daar plezier uit en ze is er ook nog enorm goed in. Ze had geen relatie, dus dan is het toch logisch dat ze werkt? Misschien was ze wel minder gaan werken als ze een gezin had gesticht, maar dat had ze niet, dus ja.

Eigenlijk maken jullie een relatie en babygeluk nu maakbaar. Want als Halina zich minder op haar werk had gestort, had ze waarschijnlijk wel een man gevonden, kind gekregen en geïnvesteerd in gezinsleven. Dus Halina heeft keuze gemaakt met consequentie. Als Halina van haar 30-40 werkloos was geweest of parttime baan had gehad, had ze evengoed niet de juiste man kunnen tegenkomen. Een fijne, stabiele relatie krijgen met wie je een gezin kan stichten is niet maakbaar. Dat komt op je pad. En of je daar open voor staat heeft niet alles (ik denk niet eens veel) met werk te maken.

Caulfield schreef:

AnnaK schreef:
Maar wat moet je dan als je geen relatie hebt? Vooral niet te hard aan je carrière werken, omdat je anders misschien de (gezin)boot mist? Zij vindt haar werk leuk en haalt daar plezier uit en ze is er ook nog enorm goed in. Ze had geen relatie, dus dan is het toch logisch dat ze werkt? Misschien was ze wel minder gaan werken als ze een gezin had gesticht, maar dat had ze niet, dus ja.

Eigenlijk maken jullie een relatie en babygeluk nu maakbaar. Want als Halina zich minder op haar werk had gestort, had ze waarschijnlijk wel een man gevonden, kind gekregen en geïnvesteerd in gezinsleven. Dus Halina heeft keuze gemaakt met consequentie. Als Halina van haar 30-40 werkloos was geweest of parttime baan had gehad, had ze evengoed niet de juiste man kunnen tegenkomen. Een fijne, stabiele relatie krijgen met wie je een gezin kan stichten is niet maakbaar. Dat komt op je pad. En of je daar open voor staat heeft niet alles (ik denk niet eens veel) met werk te maken.

Hier ben ik het helemaal mee eens. Niet alles in het leven is het resultaat van keuzes waarvan je de consequenties had kunnen overzien. Dingen gebeuren, je reageert daarop, je doet de dingen waarvan je denkt dat het op dat moment goed is. En dat je dan bepaalde zaken misloopt, daar kun je gewoon verdrietig over zijn.
Ik vind het behoorlijk zelfgenoegzaam om, als iemand dat verdriet toont, te gaan zitten speuren naar de manieren waarop het allemaal toch wel haar eigen schuld zou kunnen zijn. Waarom? Omdat je zelf wel hebt wat zij graag wil? Omdat je niet hebt wat zij wel heeft? Waarom zou je niet gewoon empathisch kunnen reageren, je inleven en van daaruit begrijpen dat dit rot is?

AnnaK schreef:

Marilyn schreef:

Nougat schreef:Ik denk niet dat het 100% toeval is, maar ook niet dat het 100% eigen keuze is.

Ik ben het hier wel mee eens eigenlijk. Natuurlijk kun je dingen mislopen, niet de aansluiting vinden met de man. Maar Halina is bijv ook iemand die hard aan haar carrière gewerkt heeft de laatste jaren dus ik snap dan ook weer wel dat je gewoon geen tijd en energie hebt om je op een gezin te storten.
Zo is het vaak toch ook gewoon? Snap niet wat ee zo schokkend is aan de reactie van Nougat. Mensen kunnen over het algemeen niet alles tegelijk. Als je kiest voor een brandende carriere, dan heb je minder tijd voor het vinden van de juiste vent en andersom.

Maar wat moet je dan als je geen relatie hebt? Vooral niet te hard aan je carrière werken, omdat je anders misschien de (gezin)boot mist? Zij vindt haar werk leuk en haalt daar plezier uit en ze is er ook nog enorm goed in. Ze had geen relatie, dus dan is het toch logisch dat ze werkt? Misschien was ze wel minder gaan werken als ze een gezin had gesticht, maar dat had ze niet, dus ja.

Eigenlijk maken jullie een relatie en babygeluk nu maakbaar. Want als Halina zich minder op haar werk had gestort, had ze waarschijnlijk wel een man gevonden, kind gekregen en geïnvesteerd in gezinsleven. Dus Halina heeft keuze gemaakt met consequentie. Als Halina van haar 30-40 werkloos was geweest of parttime baan had gehad, had ze evengoed niet de juiste man kunnen tegenkomen. Een fijne, stabiele relatie krijgen met wie je een gezin kan stichten is niet maakbaar. Dat komt op je pad. En of je daar open voor staat heeft niet alles (ik denk niet eens veel) met werk te maken.

Caulfield schreef:

AnnaK schreef:
Maar wat moet je dan als je geen relatie hebt? Vooral niet te hard aan je carrière werken, omdat je anders misschien de (gezin)boot mist? Zij vindt haar werk leuk en haalt daar plezier uit en ze is er ook nog enorm goed in. Ze had geen relatie, dus dan is het toch logisch dat ze werkt? Misschien was ze wel minder gaan werken als ze een gezin had gesticht, maar dat had ze niet, dus ja.

Eigenlijk maken jullie een relatie en babygeluk nu maakbaar. Want als Halina zich minder op haar werk had gestort, had ze waarschijnlijk wel een man gevonden, kind gekregen en geïnvesteerd in gezinsleven. Dus Halina heeft keuze gemaakt met consequentie. Als Halina van haar 30-40 werkloos was geweest of parttime baan had gehad, had ze evengoed niet de juiste man kunnen tegenkomen. Een fijne, stabiele relatie krijgen met wie je een gezin kan stichten is niet maakbaar. Dat komt op je pad. En of je daar open voor staat heeft niet alles (ik denk niet eens veel) met werk te maken.

Hier ben ik het helemaal mee eens. Niet alles in het leven is het resultaat van keuzes waarvan je de consequenties had kunnen overzien. Dingen gebeuren, je reageert daarop, je doet de dingen waarvan je denkt dat het op dat moment goed is. En dat je dan bepaalde zaken misloopt, daar kun je gewoon verdrietig over zijn.
Ik vind het behoorlijk zelfgenoegzaam om, als iemand dat verdriet toont, te gaan zitten speuren naar de manieren waarop het allemaal toch wel haar eigen schuld zou kunnen zijn. Waarom? Omdat je zelf wel hebt wat zij graag wil? Omdat je niet hebt wat zij wel heeft? Waarom zou je niet gewoon empathisch kunnen reageren, je inleven en van daaruit begrijpen dat dit rot is?

Marilyn schreef:
Wie zegt dan dat het haar eigen schuld is? En wie reageert er dan niet empatisch?