Goed! Mijn man heeft eindelijk, na ruim anderhalf jaar, weer een baan. Wel op oproep basis en niet heel veel zekerheid maar het geeft ons beide gelijk weer zoveel energie.
Verder genieten we echt heel erg van onze zoon en hopen gauw zwanger te zijn van de tweede.

Best wel goed, alleen met vlagen heel erg druk met het combineren van werk, kinderen, huishouden, sociale contacten enzovoorts.

Leuk dat jullie voor een tweede gaan Milady!

Hoe is het met jou Pippa?

Eigenlijk best goed. Het gaat goed met mijn gezin, het gaat goed op het werk en opzich zit ik goed in m'n vel. Ik ben alleen hartstikke moe en ik snak echt naar wat zon en lekker warm weer. Ook heb ik het op dit moment ontzettend druk en ik zou eigenlijk graag wat meer me-time willen hebben. Maar dat kan voorlopig nog even niet.

Milady, wat fijn dat hij werkt heeft!
Twellie, vind je het lastig, als alleenstaande moeder met drie kindjes?

Hier gaat het wel okë, ik loop alleen op mijn tandvlees door heel veel werken door vakanties van collega's, de verbouwing van ons huis en ik zit door wat dingen niet zo lekker in mijn vel. Maar de verbouwing gaat gestaag, dus ik kijk graag vooruit, dan kan ik in bad, werk ik in de buurt, en dan zal het allemaal wel goed komen.

Ik ben het gelukkigste mens op aarde denk ik.

;)

Whaa ik ga over zes weken trouwen! Zegt dat genoeg over hoe het met mij gaat? Het gaat goed, ik ben soms ineens super excited, en soms ineens super gestresst. Ik ben super vrolijk, maar ook super moe. Ik kijk echt enorm uit naar de bruiloft, maar vind het ook raar dat het dan straks ineens voorbij is. Ik kijk ook echt enorm uit naar de huwelijksreis. Vakantie! Wijn, pasta, zon! En ik kijk uit naar de zomer, lekker samen thuis zijn, lekker samen genieten. Ja het gaat goed maar help wat gaat de tijd snel!

Hoezo?! Do tell! Zo maar of specifieke reden?

Nog niet heel erg goed. Het verlies van mijn moeder heeft er, heel logisch natuurlijk, behoorlijk ingehakt.
Ik ben moe en lusteloos. Werken doe ik wel weer hele dagen, maar ik ben aan het eind van de middag helemaal op.
Over 3 weken ga ik 1,5 week met vakantie en daar ben ik ook echt wel aan toe.
Ondertussen gaat mijn studie ook gewoon door. Wil dit nu niet tijdelijk stil gaan leggen, omdat de eindstreep in zicht is, nog even volhouden dus.

Wel heb ik een beetje afleiding van mijn nieuwe huis dat momenteel gebouwd wordt.
En ook mijn kleine nichtje van bijna 9 maanden is een lichtpuntje in deze moeilijke tijd. Ik word helemaal blij van dat vrolijke lachebekje.

Milady: wat leuk dat jullie voor een tweede kindje gaan!
Pippa: hopelijk kom je straks, na de verbouwing, wat tot rust.
Marin: dat schiet zeker op! Het lijkt wel gisteren dat je jullie verloving bekend maakte.

Haha zonder reden hoor. Ik ben gewoon 'altijd' happy

Heerlijk! Ik over t algemeen ook wel.

Chava, ik weet niet zo heel goed hoe ik op jou moet reageren, ik vind het zo verdrietig van jouw moeder, en vind dat jij je er echt ontzettend goed doorheen slaat door wel gewoon te werken en met je studie bezig te zijn. Vraag niet teveel van jezelf he? Je hebt tijd nodig om te rouwen, het te verwerken en verdrietig te zijn, dat mag écht gewoon. Al snap ik dat andersom afleiding ook wel weer heel fijn is.

Marin, o.... zo spannend en snel al!!!

Yay. Good vibes haha.

Chava, ik las eens 'rouwen is geen wedstrijd' en vind dat nog steeds erg toepasselijk.

Iedereen heeft een ander tempo en op een eigen manier. Denk goed om jezelf en fijne vakantie alvast.

#

Het gaat eigenlijk heel goed. Ik ben moe, maar dat is normaal na 6,5 maand non stop werken gok ik. Ik geniet nu echt van thuis zijn, de vrijheid die ik thuis heb en ik geniet ervan om helemaal niks te hoeven.
Maar ik ben ook heel blij om over 3 weken weer aan t werk te gaan. Ik heb eindelijk een basn die ik echt heel leuk vind, t werk gaat ook goed. Word ik heel blij van.
Mijn relatie is heel fijn.
ik ben een gelukkig mens.

Het gaat, nog steeds ziekenhuis in ziekenhuis na mijn operatie van vorig jaar feb. Nog steeds vreselijke pijn aanvallen die met pijnstillers wel even tijdelijk weggaan..
Maandag dus een CT-scan en 1,5 week later 2 inwendige onderzoeken via de uroloog en dan maar hopen dat er eindelijk iets gevonden gaat worden.
Het maakt me ontzettend moe, en verdrietig.

Mijn lichaam laat me ff behoorlijk in de steek en dat vind ik toch wel schrikken. Ik heb een flinke ontsteking in mijn maag en mijn bloeduitslagen waren niet super. Eigenlijk loop ik hier al maanden mee, maar ik dacht echt dat het stress was (hell, mijn hond werd doodgebeten voor mijn ogen en ik heb al PTSS) maar langzaamaan begon het me te dagen dat ik weleens echt ziek kon zijn. Zeker na het overgeven en helemaal na het overgeven van bloed. Ik moet nu dus rustig aan doen en ben heel moe, het vreet al mijn energie weg en ik heb verder weinig energie voor positieve dingen of gevoelens. Ik vind mijn date heel leuk, maar ik heb er echt ff de energie niet voor.

Verder heb ik niks te klagen, ik heb 2 ontzettend lieve, gekke hondjes die me gelukkig de hele dag vermaken en me knuffelen ;)

Knuffel voor de meiden die het nodig hebben!

Niet zo. Afgelopen week is er iets gebeurt in ons gezin wat behoorlijk heftig is en de toekomst erg onzeker maakt.

Verder ben ik druk met werken meerdere banen momenteel en weinig slapen niet zo goede combinatie, nog 10 weken dan 3 weken lekker vakantie heerlijk kijk ik naar uit even niks doen en hoeven.

Ik zit niet lekker in mijn vel de laatste dagen/weken. Heb het niet zo naar mijn zin meer waar ik nu werk, kan niet exact benoemen waar het aan ligt. Ik heb een beetje een 'is dit het nou?'-gevoel, niet alleen qua werk hoor, maar sowieso gewoon in het algemeen gezien. Ik denk dat ik een beetje een late quarterlife crisis heb (als dat ook daadwerkelijk zou betekenen dat ik nu pas op een kwart van m'n leven zit dan teken ik daarvoor overigens ).
Verder baal ik verschrikkelijk dat het afvallen niet lukt. Ik vind gewoon niet de blijvende motivatie om ervoor te blijven gaan. Ik val een kilo af maar kom er weer twee aan. En omdat het niet lukt voel ik me een enorme faalhaas en is m'n zelfbeeld nog negatiever dan het altijd al was. Ik zie bijvoorbeeld al op tegen dinsdag, de eerste dag dat het zo warm wordt dat ik echt korte mouwen aan zal moeten naar werk, ik kan me er bij voorbaat al druk om maken omdat ik me de eerste keren in korte mouwen totaal niet prettig voel, bleek, te dik, en me daarom gewoon het liefst in laagjes hul, vestje erover en klaar. Vandaag bij de huisarts geweest, ook vanwege een vermoeden van een nog altijd aanwezig eetprobleem, heb na een goed gesprek nu om te beginnen een doorverwijzing naar een diëtiste met psychologische achtergrond gekregen, dus ik ben benieuwd.

Los van dit alles mag ik gewoon écht niet klagen. Fijne relatie, iedereen gezond, financieel kunnen we de boel straks weer een beetje opbouwen, we kunnen weer aan de toekomst gaan denken en werken, dus dat is allemaal superfijn natuurlijk

Heel veel sterkte voor Chava, Fashionmama, Anousch, Leaf, Sarah en Maple! (Hopelijk ben ik niemand vergeten nu!)

Met mij gaat het eindelijk weer goed! Voelde me de afgelopen maanden zwaar klote en na mijn afstuderen helemaal in een soort "dip" gekomen waarbij ik echt even niet meer wist wat ik nou moest en het niet meer zag zitten. Maar heb nu mijn tweede week op mijn werk er op zitten and I love it! Ik heb het idee dat ik het ook vrij goed oppak, doe nu ook dingen die ik tijdens mijn studie en stages nog niet eerder gedaan heb ook (Afwerken van pr.othes.en zodat het op een echt been lijkt qua vorm). Het heeft me ook echt een zelfvertrouwens-boost gegeven dat ik binnen 2 uur na mijn sollicitatiegesprek al gebeld werd dat ik de baan had en ook gelijk mocht beginnen.
Het leven is nu echt zoveel beter nu in eindelijk van mijn ex af ben!
Heb eindelijk weer het gevoel te leven. Als het goed is kan ik volgende week tekenen voor een super mooie maisonnette woning (huur). Alles lijkt een beetje op zijn plek te vallen. Werk nu in een hele nieuwe stad en ben er ook echt aan toe om opnieuw te beginnen.
Kan het soms ook nog niet helemaal bevatten, alles gaat nu beetje in sneltrein vaart!

Best goed! Wauw wat vreemd en toch ook fijn dat eindelijk weer eens te kunnen neerzetten. De tweeling is wat ouder en dat loopt lekkerder. Ook al is het soms (meestal) doodvermoeiend ik ben best blij dat die zware babytijd achter de rug is, ik vond het loodzwaar ook natuurlijk door de ptss en postnatale depressie.
Mijn man en ik hebben net samen een weekend weg geboekt en daar kijk ik naar uit. Werk heb ik al die tijd niet gevonden maar zoals de meesten wel weten heb ik in het afgelopen halfjaar keihard getimmerd aan mijn eigen bedrijf/passie en dat is ook wat me net dat laatste duwde uit de ellende heeft gegeven. Ik had nog 3 jaar thuis kunnen zitten maar dan was ik me niet beter gaan voelen. Ik ben echt heel erg vooruit gegaan in mijn werk, krijg veel positieve bevestiging dat ik hiermee door moet gaan en dat is zo heerlijk! Ook wel kritiek trouwens maar dat zul je altijd houden, voorheen was het alleen kritiek hahaa. Ik heb vrij nauw contact / samenwerking met een aantal andere fotografen/ontwerpers en er staan erg leuke en spannende dingen op het plan voor de toekomst. Ik ben echt een compleet ander persoon. Ik doe eindelijk wat IK wil en niet wat ik denk dat de omgeving van me wil en dat gevoel wil ik nooit meer loslaten. Zelfs als ik heel veel minder inkomsten heb dan in mijn carrièretijd.

Een dikke knuffel voor de meiden die het nodig hebben.

Met mij gaat het mwoa. Ik vind zwanger zijn gewoon echt niet leuk. Ik heb veel last van mijn lichaam en totaal geen conditie meer. Het kleine beetje wat ik kan besteed ik aan de zorg voor M. Ik ben ook bang dat ik hem te kort doe, hoewel hij nog steeds zijn vrolijke, blije zelf is. Gelukkig gaat het met de baby erg goed en ik hoef maar naar M te kijken en ik weet dat het het allemaal dubbel en dwars waard is.
Sowieso vind ik (de dagen rond) moederdag altijd erg confronterend, hoewel ik ook enorm gezegend ben dat dit al de tweede moederdag is waarop ik zelf moeder ben.

Goed!!!! Ik heb een hele lieve vriend, super lieve vriendinnen, een leuke baan. Wat wil een mens nog meer? Iedereen is gezond, het gaat gewoon goed.

Wat een hoop mensen die kwakkelen met hun gezondheid. Mijn lijf werkt ook niet mee, ik heb het idee dat ik steeds meer last krijg van mijn nier en blaas. Vooralsnog doen ze er niks aan, maar de klachten die ik heb, stellen me niet echt gerust. Ik word een beetje bang dat er op den duur toch een (zware) operatie nodig is. Op het moment wacht ik op uitslagen van een MRI van mijn hersenen van afgelopen week (vanwege dezelfde afwijking als de klachten in mijn nier/blaas) en ik hoop echt dat die goed zijn. Verder afgelopen week een enorme tegenvaller gehad op psychisch vlak, iets waar ik al mijn hoop op gevestigd had gaat niet door, dus ik ben weer terug bij af wat betreft mijn zoektocht. Maar verder gaat het best goed.