Dan zou ik heeeeeel hard gaan gillen, huilen, hyperventileren en half dood neervallen denk ik.
Mijn man zo ongeveer hetzelfde gok ik. Hij heeft zich laten helpen en we willen écht geen 3e.

Allebei zwaar in shock denk ik.

Ik zou ervan schrikken, omdat het wat te vroeg is. Mezelf voor m'n hoofd slaan omdat we (te snel) onvoorzichtig zijn geweest. En vervolgens ontzettend blij dat er een kind bijkomt.

Edit: mijn vriend zou gelijk blij zijn zonder schrik, maar hij hoeft dan ook niet zwanger te zijn.

Hoezo dit topic, Pippa? Wil je iets kwijt?

Lekker bezig met de topics Pippa!

Ik zou in eerste instantie niet zo blij zijn. Over 4 maanden trouw ik en heb m'n jurk al hangen, een 4 maanden zwanger-buik past daar niet in...
In 2e instantie zou ik, en mijn vriend ook, heel blij zijn!

Mien & Fashionmommy, zouden jullie het wel houden?
Sanne, haha, ik wil mijn rammelende eierstokken wel kwijt? Maar heb niks te vertellen hoor
Ooh la la!, ik doe mijn best, het is zo stilletjes hier.

Ik zou dolblij zijn, wij allebei trouwens, al zouden we ons wel zorgen maken omdat m'n vriend nog geen werk heeft en z'n ww binnenkort ophoudt. Maar los van dat zou het méér dan welkom zijn.

Huh, laatst zei je volgens mij nog ergens dat een derde welkom zou zijn?

Ik zou heel graag nog een vierde willen, maar momenteel heb ik geen vriend en dan zou het wel heel erg druk worden .

Blij! Ja, heel blij, want dat zou betekenen dat we wederom een verrassingsbaby krijgen. Which is helaas not the case, want ik ben ongesteld.

Wij zijn bezig voor een tweede dus ik zou er erg blij mee zijn!

Ik weet het niet. Ik heb altijd geroepen geen abortus te willen omdat mijn oudste zus geen kinderen en kan krijgen en mijn jongste zusje met veel pijn en moeite na 5 jaar zwanger is geraakt. Maar ja, de kans dat ik ziek wordt na de bevalling is zeer groot. Bovendien zou ik het geestelijk echt niet trekken, weer een baby. En dan moeten we hier nog flink gaan verbouwen. Ik kan er eigenlijk geen zinnig antwoord op geven. Aan de ene kant zou ik het niet over mijn hart kunnen verkrijgen maar een 3e willen we ook niet...

Dan zou ik denk ik heel hard gaan huilen en geen idee hebben hoe we dat zouden moeten doen. Maar uiteindelijk er toch vrede mee hebben en er het beste van maken. Mijn denk ik hetzelfde (op het huilen na dan ).

*

Ik zou echt in shock zijn en ook niet blij denk ik. Mijn vriend al helemaal niet. 2 kinderen is echt genoeg op dit moment (en ik denk dat het hier wel bij twee blijft)

Maar stel dat het wel zou zijn dan zou ik het ook weer niet kunnen weghalen denk ik. Laten we hopen nooit voor zo'n keus te staan.

Ik zou heel erg blij zijn. Mijn man zou denk ik wel in shock zijn. Als het mee zit, willen we volgende maand beginnen voor een tweede, dus het zou dan wel erg snel zijn, als het nu al raak is.

Ik wil heel graag een tweede kindje dus ik zou een gat in de lucht springen. Mijn vriend zou er nu nog niet zo blij mee zijn aangezien ik nog geen werk heb.

M'n vriend wil het nog niet, dus dat zou gemengde gevoelens opleveren.

Al zat ik laatst behoorlijk in de stress te wachten op m'n ongesteldheid (ja ik was een Biechtje) en toen was m'n vriend redelijk relaxed.

ALs ik NU zwanger zou zijn zou ik zwaar in shock zijn. Gelukkig is dat NU niet het geval. En ja, ik zou het zeker houden!

Nou om heel eerlijk te zijn zou ik er op dit moment niet zo heel erg blij mee zijn. Dat klinkt stom, maar ik wil eigenlijk gewoon heel graag niet zwanger zijn als ik ga trouwen. Ik wil gewoon kunnen genieten en voor mij hoort daar ook wijn bij. Ook op huwelijksreis.

Mocht ik nou toch zwanger blijken te zijn, zou ik natuurlijk niet drinken hoor, voordat daar misverstanden over ontstaan, maar ik zeg altijd maar zo: Er is een reden dat ik nu een spiraaltje heb. Ik wil het gewoon niet nu. Ik zou het nu ook niet weg laten halen hoor, maar ik zou wel even balen, dit is niet het moment dat ik het wil.

Na de bruiloft gaan we ook niet direct proberen een kindje te krijgen, dus van mij hoeft het nog niet zo. Mocht het na de bruiloft toch zo blijken te zijn, tja, dan valt er natuuuurlijk een mouw aan te passen en zie ik geen enkele reden waarom het kindje niet welkom zou zijn. Maar nee, nu toch echt liever nog niet.

Ik zou trouwens ook heel erg bang zijn dat wanneer ik zwanger ben met een spiraaltje, dat het mis gaat met het kindje. Moet zo'n kindje dan niet alsnog geaborteerd worden ivm het spiraaltje? Of is de kans op een miskraam dan niet groter?

Ik ben nu zwanger dus ik beantwoord de vraag alsof deze baby net geboren is:

Ik zou in shock zijn en mezelf voor m'n kop slaan dat we niet voorzichtig genoeg zijn geweest.
Vervolgens zou ik er enorm van balen want 3 kindjes onder de 4 zal me echt teveel zijn. Maar ik zou geen abortus overwegen.

Ik zou blij zijn. Vriend ook.

Marin, Ik ken iemand die zwanger was geworden terwijl ze een spiraal had. Weet niet meer zo zeker of ze het spiraaltje weg hadden gehaald nu, maar uiteindelijk kwam er gewoon een baby

Oh dat is fijn om te horen. Ik zou zo bang zijn dat er dan iets mis zou zijn met het kindje!