Ik zou even heel hard moeten slikken, mijn vriend ook. Maar we gaan er dan wel voor..

Dan zou ik heel wat uit te leggen hebben .

Ik zou heel blij zijn, maar ook balen. Juist omdat we er ons bij meer hebben gelegd dat het er bij 2 blijft (door omstandigheden). Heb bewust het babytijdperk afgesloten en de peuterttijd beginnen we ook af te sluiten. Vind ook het leeftijdsverschil dan te groot worden.

Maar..... Stel dat er iets gebeurd (uit elkaar/overlijden/whatever), en ik zou een nieuwe relatie krijgen, dan denk ik wel dat ik daar voor open sta.

Als ik er nu achter zo komen dat ik zwanger was en het was nog heel pril zou ik waarschijnlijk een abortus overwegen. Voor ik zwanger was riep ik altijd dat ik tegen abortus was en dat dat een risico was dat je neemt door seks te hebben. Nu is de situatie zo complex en onzeker dat een zwangerschap erbij eigenlijk te veel is. Ben er ook heel erg weinig mee bezig. Het levert nu vooral extra stress op. Typ dit nu overigens met tranen in mijn ogen want die kleine is zo ontzettend gewenst zowel door z'n vader als door mij. Alleen de omstandigheden zijn op het moment gewoon zo slecht dat ik er niet bewust voor zou kiezen om voor een kindje te gaan. Begrijp me aub niet verkeerd want het kan heel krom over komen en moet er ook niet aan denken dat er nu nog wat mis gaat. Hij hoort al volledig bij mij en moet er ook niet aan denken om zonder hem te moeten maar als ik nu de keuze zou moeten maken dan zou ik hem het liefst al die stress die hij nu mee krijgt besparen en daarom de moeilijke keuze moeten maken om dan wellicht voor een abortus te gaan.

Ik zou not amused zijn. Mijn man zou een gat in de lucht springen, krijgt hij toch zijn zin.
Wel zouden we het houden, ook al wonen we klein en heb ik geen fijne zwangerschappen.

Ik zou het echt niet leuk vinden. Heb geen fijne zwangerschap gehad, m'n lichaam moet er echt evan van bijkomen. En ook mentaal trouwens. Mn vriend zou ook even moeten slikken denk ik. Dus hopelijk gebeurt het niet.

Dan hebben we echt een probleem, we zitten midden in een verbouwing om die 2 meiden een eigen kamer te kunnen geven, ik zou niet weten waar een derde moet slapen. Daarbij heb ik nog steeds veel bekkenpijn, ik weet niet hoe ik dan met veel pijn voor de meiden moet zorgen. Een abortus zou ik dan ook weer niet kunnen.

Dan zou ik stiekem blij zijn dat de keuze wel of niet een derde voor ons gemaakt is.
Hoewel we nu meer neigen naar het bij onze twee meiden te laten denk ik dat we allebei vrijwel meteen blij zullen zijn mocht ik zwanger blijken te zijn.

Dat zou wel heel heftig zijn. Want mij is afgeraden ooit nog zwanger te worden omdat ik had kunnen overlijden na de bevalling. En nu heb ik ook nog de verantwoordelijkeid voor twee kindjes. Ik zou het echt niet weten want een baby op zich lijkt me heel speciaal. Geen idee, heel moeilijk maar ik denk dat we na overleg met de artsen het we zouden willen houden omdat we wel geloven dat alles een reden heeft.

Ik zou eerst heel erg schrikken, want dit is niet echt het moment. Maar later wel heel blij zijn. Ik zou graag nog een derde willen krijgen.

Ik zou heel erg schrikken en dan met name vanwege mijn schoonmoeder. Die kreeg bijna letterlijk een hartaanval toen mijn vriends broer ongetrouwd een kindje verwekte bij zijn vriendin, als dat bij ons gebeurt, denk ik serieus dat ze in het ziekenhuis opgenomen wordt. Ze is erg zwak en dit is in haar familie echt een zonde.

Voor ons zou het leuk zijn, dan moeten we wel snel op zoek naar plekje voor onszelf, maar dat lukt wel.

.

Oef, liever niet nu al.
Maar mocht het zo zijn, dan is het kindje welkom

Dan zouden we blij zijn, maar we zouden liever nog 1 - 1,5 jaar wachten.

Marin, mijn vriend en ik zijn beide verwekt terwijl onze moeders een spiraaltje hadden Niks aan de hand met ons toen of nu

Wij zouden zo blij zijn! Dat het na ruim 3 jaar eindelijk gelukt zou zijn. Helaas nog niet en hoop dat het toch nog mag lukken dit jaar.

Wij zouden heel blij zijn.

Hier precies hetzelfde. Persoonlijk kan ik nooit zoveel met termen als dan heeft het blijkbaar zo moeten zijn en zeker in het geval van zo iets belangrijks. Ik zou een kind alleen op de wereld kunnen zetten als dat een bewuste keuze zou zijn.

Ik zou dan gillen. Heb 2 meiden, kans op nog een tweeling zit er in, en dat maakt het er niet makkelijker op. Vind het nu niet druk ofzo.
Het is welkom hoor, maar wel erg dicht op deze 2.
Mijn vriend denkt er ook zo over.
Ouders en schoonouders zouden een hartverzakking krijgen.
Er is namelijk al een kleinkind op komst en dan nog eens te horen krijgen dat ze weer opa en oma worden, dat maakt het voor hun ook onwerkelijk allemaal.

Het zou niet perse ideaal zijn qua woning en financiën maar geen haar op mijn hoofd die eraan denk om het weg te laten halen. Nu wil ik heel graag een kindje en mijn man in de (nabije? haha) toekomst ook wel. Hij zou er wel meer aan moeten wennen dan ik denk ik, maar ik verwacht niet dat hij zou willen dat ik de zwangerschap zou beëindigen.

Dan bel ik de krant en het nieuws. Ik zou een wereldwonder zijn.

Haha Dora, dat zou goed kunnen.

Ik zou totaal niet blij zijn en kapot gaan van verdriet, omdat ik dan het moeilijkste ooit zal moeten doen. Nog een zwangerschap is hier absoluut geen optie, een derde kindje al helemaal niet. Die beslissing is voor ons beide ontzettend helder en we denken er hetzelfde over. Hoewel ik absoluut geen voorstander ben van abortus, weten wij allebei dat dit de enige optie zal zijn. Gelukkig is het hier niet aan de orde en ik hoop dat het ook nooit zo ver zal komen.

Ik ben er even heel bang voor geweest en gelukkig was het niet zo. Ik had dan abortus gepleegd, dat was meteen heel duidelijk.

Ik heb er gisteren nog stiekem op gehoopt, vandaag weer ongesteld geworden.
Wij zouden er heel blij mee zijn, we willen er ook weer voor gaan namelijk.
Alleen als ik nu sommige berichten lees over de babytijd afsluiten enzo, dan weet ik soms niet meer of ik ooit wel een derde wil, terwijl ik dat vroeger wel wilden. Maar dat zien we dan wel weer.

Dora, heb even heellll hard gelachen om jouw reactie, geniaal!!!

Hier euhm, dubbel... Ik zou heel blij zijn, dat de keuze buiten ons is gelegd. Mijn man zou zijn wenkbrauwen bedenkelijk optrekken, hij weet dat ik ergens nog wel de babywens heb, maar hij niet. We grappen soms ook of ik niet stiekem een keer mijn spiraal eruit zal halen...