Als je het je kan veroorloven zou ik het lekker doen!

Nee, waarom zou dat raar zijn?

Ik vind het niet raar! Ook als je geen kinderen hebt dan heb je nog wel andere dingen die je wilt doen naast je werk. Vind niet dat mensen zonder kinderen fulltime zouden moeten werken. Als je het financiëel ook kan redden zou ik lekker minder gaan werken!

Ik werk zelf tussen de 30 en 36 uur per week en dat bevalt mij goed! Zou niet graag 40 uur willen werken.. Misschien wel als ik een geweldige baan zou hebben maar nu vind ik het belangrijk om ook nog tijd voor mezelf en hobbies en cursus en vrijwilligerswerk over te houden.

Ik vind dat heel dubbel. Ik wil zelf heel graag 40 uur werken omdat ik vind dat ik geen reden heb om minder te werken. Ik vind dat dan onnodig ofzo. Maar ik vind ook dat als je gezondheid (geestelijk of lichamelijk) er onder lijdt, dat wél een reden is om minder te werken.

Gewoon doen. Met kids ben je eigenlijk ook nooit echt vrij. Ik had dat achteraf heerlijk gevonden, lekker thuis aanklooien, lekker series kijken, op je dooie gemak je boodschappen doen, je huishouden.. Ik werkte me ook helemaal de pleuris en uiteindelijk is het maar geld.

Ik vind dat eigenlijk wel best raar ja. Maar dat vind ik ook van je werkmail in je vrije tijd bekijken, althans dat dit van je verwacht wordt.
De reden dat ik geen voorstander ben van minder gaan werken is de ongelijkheid die ik dan zou voelen met partner. Allebei 4 dagen werken, gewoon omdat het kan, zou ik dan weer wel een optie vinden.

Of iets 'raar' is of niet is voor mij nooit een criterium om een keuze op te baseren. Dan laat je je keuzes door anderen bepalen.
Wat ik wel goed zou nagaan is of je met 24 uur werken financieel onafhankelijk bent, dat is nl wel zo verstandig.

Ik vind het niet raar, ik heb nu kinderen en werk 20 uur maar voordat ze geboren waren werkte ik 28 uur en dat vond ik ook genoeg. Mijn man deed toen verder ook niet veel in huis dat deed ik allemaal wel en ik vind het ook gewoon lekker om thuis te zijn.

Ik zou me niet zo zeer afvragen of ik minder zou willen werken maar of het werk gewoon niet te zwaar is.
Ik vind het 'normaal' om 4-5 dagen per week te werken. Maar misschien ligt de werkdruk voor je gewoon te hoog?


Ik ken vrouwen die zelf niet werken en geen kinderen hebben (vriend betaalt alles, zij krijgen nog een uitkering ook) en dan óók nog boos worden als vriendlief thuis komt en de afwas een keer vergeet. Ik waak er voor om niet zo te zijn. Zolang ik mijn 'eigen' dingen kan betalen, dan maken de uren die ik werk niet echt uit uiteindelijk...

Nouja financieel onafhankelijk ben ik dan niet meer, maar ik kan altijd weer meer gaan werken natuurlijk. Dat houdt mij in ieder geval niet tegen. M'n vriend werkt ook niet fulltime en hij vindt het prima als ik minder ga werken, we kunnen het geld missen en hij ziet ook wel dat ik m'n werk zwaar vind.
Ik wil misschien ook wel weer gaan studeren (naast m'n werk dan) maar ik moet nog even kijken hoe en wat en of het wel te combineren is.

Nee hoor, ik kies daar ook bewust voor, ik heb de vrijheid zoveel te werken als ik wil. Dus als er weer eens een reis aankomt, dan werk ik 50+ uren per week en zoals nu, werd ik ongeveer 25 uur per week. Ik werk om te leven en zou nooit willen leven om te werken. Zo vreselijk zonde van mijn tijd, ik geniet liever wat meer van het leven. Wil niet elke avond doodmoe op de bank vallen, 2 daagjes per week vrij om alle sociale contacten aan te halen en bij te tanken en maar paar weken vakantie per jaar 'mogen' opnemen. Maar het is een hele onpopulaire mening om te hebben. Wij wonen liever goedkoop en klein, dan een hypotheek voor een groter huis. Ik snap het hoor, als anderen het niet willen, maar wij komen prima rond zo en ik voel me niet opgejaagd of druk (niet zeggend dat anderen dat wel hebben). Straks komen er wel eens kinderen en zal ik ook nog wat blijven werken, mijn vriend ook en de rest van de tijd zoveel mogelijk met het gezin.

Toen ik startte met mijn eerste baan twijfelde ik over 40 uur in de week of 36. Uiteindelijk ben ik voor 40 gegaan omdat we een huis wilden kopen. Sinds december heb ik een ander baan en werk ik 24 uur per week en vind dit zoveel fijner! Ik heb nu het gevoel dat ik niet geleefd wordt en meer dingen kan doen.

Financieel kan dit prima omdat het fulltime salaris van mijn huidige baan flink hoger is. Mijn vriend werkt overigens ook maar 4 dagen (32 uur). Volgend jaar ga ik waarschijnlijk naar 32 uur per week, meer wil ik ook niet meer werken.

Ik vind het ook niet raar. Toen ik bij action werkte ben ik ook een dag minder gaan werken. Vond het zulk vreselijk stom werk. Toen ik daarna eindelijk weer werk in de kinderopvang vond ben ik weer meer gaan werken.

Ik houd over het algemeen niet zo van 'regeltjes' die als de norm worden gezien en worden bestempeld als normaal en als je daar niet aan voldoet ben je al snel 'raar', daar is dit er 1 van. Ik kan mij wel vinden in de reactie van Marsy, ik leef zeker niet om te werken, ik wil mij vrij voelen, genieten en mn eigen ding doen. Ik heb ooit alleen 40 uur stage gelopen ( ik had het gevoel alleen maar aan het werk te zijn) en verder heb ik nooit 40 uur gewerkt. Ik kies er bewust voor om minder te werken en een lager inkomen te hebben want daar word ik blijer van dan van 40 uur werken. Al moet ik eerlijk toegeven dat ik tegenwoordig wel vaak 40 uur werk, maar meer dan de helft van die uren werk ik voor (of besteed ik aan) mijn webshop en dat voelt niet als werk want het is ook mijn hobby. Die uren kan ik redelijk vrij invullen en maak mijn eigen keuzes wanneer ik iets doe waardoor het voor mij nog goed voelt om er veel tijd aan te besteden. Dus om antwoord te geven op je vraag; nee ik vind dat niet raar. Als het kan, waarom niet? Jouw leven, jij vult het in zoals jij wilt, prima toch?!

Dat is niet raar.
Ik heb 4 jaar lang 24 uur gewerkt. Puur omdat ik 40 uur niet aankan.
Nu is het ook zo heb onregelmatige diensten, maar zou ik meer werken, 32 uur, dan ben ik binnen 2 maand Overwerkt.
Heb dat namelijk al 2 keer meegemaakt.

Ik vind dat wel een heel interessant standpunt Marsy. Een hele mooie ook! En deels ben ik het er eigenlijk wel mee eens, in de zin van dat je zelf moet weten hoeveel je werkt en waar je je tijd en energie in steekt.

Maar ik heb zelf ook zoiets van: Ik weet dat ik als moeder straks waarschijnlijk niet of veel minder ga werken. Dan vind ik het ook niet meer dan normaal om nu wél mijn steentje bij te dragen aan de maatschappij en gewoon te werken zoveel ik kan. Een beetje het gevoel van 'nu kan het nog, dus waarom niet?'. Ik vind werken ook verrassend veel leuker dan ik dacht, dus ik vind dat ik dat nu zoveel moet doen als ik zelf kan. In mijn geval betekent dat nu dat ik 40 uur werk. Ik zie dan zelf geen reden waarom ik minder zou moeten werken, snap je?

Maar ik heb onlangs ook gesolliciteerd op een functie van 32 uur. Dat vind ik dan heel lastig. Want feitelijk hóef ik niet minder te werken. Maar wat als ik deze baan nou kan krijgen? Ga ik daar dan wel mee akkoord? (waarschijnlijk zou dat overigens betekenen dat ik weer meer tijd voor fotografie heb en dus toch meer er naast kan werken dus dat het zich wel verdeelt).

Hoezo niet? Als jij daar gelukkig van wordt? Als het kon zou m'n vriend ook graag 4 dagen gaan werken, gewoon om lekker tijd voor jezelf te hebben! Als ik gezond was en meer dan 24 uur kon werken, zou ik misschien 32 uur gewerkt hebben, maar niet meer. M'n zus gaat aankomend schooljaar ook naar 4 dagen werken, kijkt ze juist naar uit.

Voordat ik kinderen had werkte ik ook maar 28 uur. Heerlijk, ik functioneerde er goed bij en zou een fulltime baan in mijn vakgebied ook niet willen, daar vind ik het te zwaar voor.

Ik vind het wel interessant waarom sommige vrouwen het gevoel hebben dat ze 40 uur (of meer) moeten werken, vooral wanneer ze het ook wel heel fijn zouden vinden om minder te werken en daar ook beter bij zouden functioneren. Is dat druk die je voelt vanuit de maatschappij? Of druk die je jezelf oplegt, een soort perfectionisme? Niet veroordelend hoor, ben gewoon erg benieuwd.

Ik weet niet of je o.a. mij daar bij bedoelde, maar ik heb het hier boven al geprobeerd uit te leggen. Ik zie zelf niet echt een (goede) reden waarom ik het níet zou doen zeg maar. Ik vind dat stel dat ik straks kinderen heb, dat wel een goede reden om minder te werken en dat wil ik dan heel graag als bewuste keuze, maar nu zie ik eigenlijk geen reden waarom ik minder zou willen werken. Ik denk wel dat ik uitgeruster zou zijn als ik nu minder zou werken, maar ik zou er ook onrustiger van worden omdat ik dan toch niet stil kan zitten en van alles anders ga doen. Ik ben wel heel moe (maar dat komt meer door het onregelmatige dan het aantal uren), dus ik zou wel meer tot rust komen denk ik, maar ik vind dat toch nu niet echt nodig (en bovendien is parttime werken niet echt een optie op mijn werk). Dus op dit moment vind ik dit het fijnste, vind het fijn om geld te verdienen, bezig te zijn met iets wat ik leuk vind, etc. Ik vind het lastig uitleggen maar hoop dat je het een beetje snapt. Een beetje van 'ik doe het nu, want later wil ik het niet meer'.

Duidelijk uitgelegd Marin! En uit wat je vertelt blijkt dat er voor jou uiteindelijk dus simpelweg meer voordelen zijn bij 40 uur werken (en dat je je er prettiger bij voelt) dan bij minder werken, dus een logische keuze dan.
Ik kan zelf goed niksen haha. Dus toen ik nog geen kinderen had ging ik gerust op mijn vrije dag de hele dag series kijken

Ik snap je beredenering Marin. Ik vind niet dat ik alleen een steentje bijdraag door te werken, aan de samenleving. Ik vind mezelf een leuker persoon nu ik meer vrije tijd heb en ik draag op een andere manier bij. Bijvoorbeeld door nu meer tijd te hebben om ergens te gaan lunchen of dineren, of een kopje koffie. Zo draag ik dan financieel bij
Ik zit dus in de hulpverlening en geef les, ik vind dat ik genoeg per week bijdraag. Liefste ging ik terug naar de oertijd, dat de mannen gingen jagen (nou ja, mannen, als het had gekund was ik liever gaan jagen dan koken haha) en wij thuis waren en daar de boel draaiende hielden. Ik zie de nadelen ook wel hoor. Maar ik vind het prettig zoals het is. Als mijn vriend/man heel veel zou werken, zou ik het misschien anders zien. Maar nu hebben we superveel tijd samen, vandaag nog (donderdag) lekkere lange wandeling gemaakt en koffie gedronken bij de zee, dat had met een fulltime baan niet gekund. Ja, in het weekend. In het begin vond ik mezelf lui en verwend klinken, nu heb ik gewoon geaccepteerd dat dit is hoe ik ben. Ik ben namelijk verre van lui en betaal alles zelf en ben daarnaast een ultieme levensgenieter, want daar heb ik tijd voor. Ik doe vrijwel nooit niks.

Oh man dat wil ik ook super graag een keertje weer! Haha maar het lukt me gewoon niet. Ik vind altijd wel iets te doen (ook extra druk door nieuw huis en bruiloft enzo nu natuurlijk). Dat was mijn goede voornemen van 2015, maar het is intussen mei en ik heb intussen een halve Friends aflevering gekeken.

Wat heerlijk Marsy! Al die dingen die jij noemt, hebben wij nu niet veel en dat vind ik wel jammer. Echter kan ik in deze baan a) lastig part time werken en b) zelfs al zou ik part time werken, dan zou ik wel meer tijd voor mezelf krijgen (gewoon op een dinsdag vrij bijvoorbeeld), maar niet per definitie meer tijd samen hebben. Dus voor nu kies ik inderdaad gewoon maar voor full time. Stel dat ik inderdaad een baan voor minder uur kan krijgen, dan moet ik daar maar goed over nadenken wat ik wil. Voordeel van onregelmatig werken is overigens wel dat ik vaak dat soort dingen lekker in m'n eentje kan doen. Ik kan extreem genieten van een lunch of kopje koffie in mijn eentje in de stad. Juist op die dinsdagmorgen dat er geen drukte is!

Ik vind je ook niet lui of verwend hoor, Marsy. Ook jij maakt een bewuste keuze. Jij hebt bijv wel bewezen dat je bereid bent dingen op te geven (zoals je vriend thuis laten wonen en zelf goedkoop wonen) om zo veel mogelijk te sparen. Daar heb ik ook weer veel respect voor.

Ik had een paar jaar geleden hetzelfde standpunt gehad denk ik qua minder werken, en dan wél een tikkeltje verwend misschien. Toen wilde ik gewoon geld zonder er veel voor te doen. Maar juist doordat ik werkloos ben geweest, en voor 200 euro per maand postbode ben geweest etc, ben ik des te blijer met mijn baan nu. Iets wat ik leuk vind, iets waar ik voldoening uit haal en nog best lekker mee verdien ook. Ik zie dit gewoon als 'de fase uit mijn leven waarin ik veel werk'. Straks komt er wel weer een andere fase (hopelijk)


Overigens, Scandic, om on topic te gaan: Ik weet niet in welk werkveld je zit, maar als je het werken plus noemt, lijkt het me geen gek idee om een baan met minder uur te kiezen, om zo wel aan je normale tax te komen. You can only do so much, he! Als jij 40+ niet aan kan, moet je dat echt niet doen. Je gezondheid boven alles natuurlijk, dát heb ik wel geleerd.