Ik zou heel verbaasd zijn als mijn vriend met zo'n idee komt. Maar zou t niet ecvht kunnen waarderen, geen 9 maanden. Door werk zien we elkaar nu soms 2/3 maanden niet en dat is lang zat.

No way, ik zou mee willen. Sowieso zou ik niet alleen met de kinderen achter willen blijven.
Ik geloof dat ik nu gewoon in een fase in mijn leven zit waarin ik niet meer wil los laten maar wil vasthouden. Ik ben zelf meerdere malen alleen op reis geweest en zelfs een half jaar weg geweest zonder mijn partner. Dat was toen allemaal prima, ik wilde dolgraag, had dat nodig, hij wilde niet maar wilde wel graag dat ik zou gaan. Prima.
Ik denk dat ik ook veel te bang ben hem kwijt te raken. Door de tijd of door een of ander stom ongeluk of zo.

Nee, ik zou hem niet laten gaan maar hij mij net zo niet. We zijn bezig samen een toekomst op te bouwen. Als een van beiden voor langere tijd een reis gaat maken, kan ik me zo voorstellen dat er een soort van scheefgroei komt. Zo'n reis is een belangrijk deel van zijn/haar leven en dan ben je daar als partner geen onderdeel van terwijl je al lang en breed gesetteld bent.

Ik droomde vannacht dat E. op een dag zei: Vanaf morgen ben ik 6 maanden op stage he. En inderdaad. De volgende ochtend had hij zijn koffers gepakt en weg was hij... Naar de andere kant van de wereld. Mij en onze dochter flabbergasted achterlatend.

Ik was woest! Verdrietig! Hysterisch! En toen heb ik de scheidingspapieren opgevraagd.

En vanochtend moest ik dus direct aan dit topic denken.