Haha
Wat een mutsen hier
Oh ik heb een hele oude, maar was wel bijzonder. Mijn broer wilde altijd iets actiefs doen, dus mams en ik deden hem een plezier en gingen mee kanoën. Gewoon, in de sloten zegmaar, bij ons in de polder. Waren trouwens wel brede sloten, hoor.. Maar goed, wij gingen mee. Maar het waaide best hard! Dus je moest op een gegeven moment met tegenwind blijven peddelen en dat lukte mij niet heel goed. Achteraf had m'n broer ook een moeilijkere route gekozen dan ik zou hebben gekozen voor beginners, maar oké.
M'n moeder werd dus zeeziek in haar kano'tje op de golven en moest spugen, terwijl ik mezelf gewoon aan de oever naar voren trok door aan 't riet en zo te trekken. M'n broer was allang en breed een bocht om en die zagen we niet meer. Uiteindelijk, na een uur ploegen in de tegenwind, besloten m'n moeder en ik gewoon aan land te gaan en dan maar zo verder te gaan, de kano's meeslepend.
Toen stonden we tussen de koeien. Met 2 knalrode kano's. En er bleek meer weiland en polder te zijn dan ik me herinnerde, want ik kon nergens de plek vinden waar we terug moesten komen en m'n broer was ook nergens te bekennen! Dus we sjokten verder, met die kano's meeslepend en toen volgden die koeien ons en dat was niet heel leuk. Dus we klommen onder prikkeldraad door en zo en waren op een gegeven moment gewoon bekaf. Enn toen kwamen we erachter, dat de polders niet aangesloten waren, maar er nog overal slootjes tussen zaten!!
Dus ik duwde m'n kano de sloot in en dacht, dan zet ik mezelf met m'n peddel af tegen de oevers en zo komen we er ook wel. Maar ik had één been in de kano en toen begon die kano te schommelen en toen viel ik om, in 't water, met nog één been uitgestoken BOVEN het water. Ik had namelijk een driekwartsbroek aan, met zo'n zak iets beneden m'n knie en daar zat m'n 2 weken oude Blackberry in. Ik bleef maar roepen naar m'n moeder 'M'n Blackberry! Pak m'n Blackberry!!'
Mam pieste bijna in dr broek van 't lachen, maar viste uiteindelijk wel m'n telefoon uit m'n zak, waarna ik me liet vallen in de sloot... Uiteindelijk waren we het zat, de organisatie waar we die kano's hadden gehuurd liet niks meer van zich horen, dus we hebben de kano's achtergelaten, zijn de sloten overgesprongen en uiteindelijk teruggegaan naar m'n broer die dus al die tijd stond te wachten bij 't eindpunt.
Ohja en toen we vroegen waarom hij niet op nam, wees hij naar z'n zwemshorts (hij had verder niks aan, want 't was zomer en zo) en riep 'Ja duh, die ligt bij jou in je tas!' Dus toen wij hem belden en dat deuntje hoorden, was 't geen radio ergens, maar m'n broers telefoon..
Het einde
We zijn trouwens nooit meer wezen kanoën.